The Short-Run Trade off Between Inf

The Short-Run Trade off Between Inflation and Unemployment
Consider the options the Phillips curve gives to a policy maker who can influence aggregate demand with monetary or fiscal policy.
At any moment, expected inflation and supply shocks are beyond the policy maker’s immediate control.
Yet, by changing aggregate demand, the policy maker can alter output, unemployment, and inflation.
The policymaker can expand aggregate demand to lower unemployment and raise inflation.
Or the policymaker can depress aggregate demand to raise unemployment and lower inflation.

Figure 13-4 plots the Phillips curve equation and shows the short-run trade off between inflation and unemployment.
When unemployment is at its natural rate (u un), inflation depends on expected inflation and the supply shock (p 
Ep u).
The parameter b determines the slope of the trade off between inflation and unemployment.
In the short run, for a given level of expected inflation, policy makers can manipulate aggregate demand to choose any combination of inflation and unemployment on this curve, called the short-run Phillips curve.

Notice that the position of the short-run Phillips curve depends on the expected rate of inflation.
If expected inflation rises, the curve shifts upward,and the policy maker’s trade off becomes less favorable:
inflation is higher for any level of unemployment. Figure 13-5 shows how the trade off depends on expected inflation.

Because people adjust their expectations of inflation over time, the trade off between inflation and unemployment holds only in the short run. The policymaker cannot keep inflation above expected inflation (and thus unemployment below its natural rate) forever.
Eventually, expectations adapt to whatever inflation rate the policy maker has chosen.
In the long run, the classical dichotomy holds, unemployment returns to its natural rate, and there is no tradeoff between inflation and unemployment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค้าสั้นระหว่างเงินเฟ้อและการว่างงาน
พิจารณาตัวเลือกที่เส้นโค้ง phillips สำหรับให้เครื่องชงนโยบายที่สามารถมีอิทธิพลต่อความต้องการรวมกับนโยบายทางการเงิน หรือบัญชี
ในขณะ คาดว่า อัตราเงินเฟ้อและอุปทานอยู่นอกเหนือนโยบายผู้ทันทีควบคุม.
ยัง โดยการเปลี่ยนแปลงอุปสงค์มวลรวม ชงนโยบายสามารถเปลี่ยนการแสดงผล ว่างงาน และเงินเฟ้อได้
Policymaker การสามารถขยายอุปสงค์มวลรวมลดการว่างงาน และเพิ่มอัตราเงินเฟ้อ
หรือ policymaker การสามารถกดอุปสงค์รวมเพื่อเพิ่มงานและต่ำกว่าอัตราเงินเฟ้อ

รูปที่ 13-4 สมการเส้นโค้ง phillips สำหรับลงจุด และแสดงการค้าสั้นปิดระหว่างเงินเฟ้อและการว่างงาน
เมื่อว่างงานอยู่ในอัตราของธรรมชาติ (u un), อัตราเงินเฟ้อขึ้นอยู่กับอัตราเงินเฟ้อที่คาดการณ์และอุปทานภาวะช็อก (p 
Ep u)
บีพารามิเตอร์กำหนดความชันของการค้าปิดระหว่างเงินเฟ้อและการว่างงาน
ในระยะสั้น การกำหนดระดับของอัตราเงินเฟ้อที่คาดการณ์ ผู้กำหนดนโยบายสามารถควบคุมอุปสงค์มวลรวมสามารถเลือกได้ทั้งเงินเฟ้อและการว่างงานในโค้งนี้ เรียกว่าโค้งสั้นไขควงได้

สังเกตว่า ตำแหน่งของเส้นโค้ง phillips สำหรับสั้นขึ้นอยู่กับอัตราเงินเฟ้อที่คาดไว้
ถ้าคาดว่าอัตราเงินเฟ้อเพิ่มขึ้น โค้งเลื่อนขึ้น และนโยบายผู้ค้าออกจะดีน้อย:
อัตราเงินเฟ้อจะสูงขึ้นในระดับใดของงาน รูปที่ 13-5 แสดงวิธีการค้าปิดขึ้นอยู่กับอัตราเงินเฟ้อที่คาดการณ์

เพราะคนปรับความคาดหวังเฟ้อช่วงเวลา มีการค้าปิดระหว่างเงินเฟ้อและการว่างงานในระยะสั้นเท่านั้น Policymaker การไม่ให้เงินเฟ้อเหนือคาดอัตราเงินเฟ้อ (และจึงว่างงานต่ำกว่าอัตราธรรมชาติ) ตลอดการ
ในที่สุด ความคาดหวังปรับใช้อัตราเงินเฟ้อว่านโยบายเลือกชง
ในระยะยาว dichotomy คลาสสิกเก็บ งานส่งกลับค่าอัตราของธรรมชาติ และมีอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานไม่ยอม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สั้นเรียกใช้การค้าออกระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงาน
พิจารณาตัวเลือกเส้นโค้งฟิลลิปให้กับผู้ผลิตนโยบายที่จะมีผลต่ออุปสงค์รวมที่มีนโยบายการเงินหรือการคลัง
ในขณะที่คาดว่าอัตราเงินเฟ้อและอุปทานแรงกระแทกอยู่นอกเหนือการควบคุมของผู้ผลิตนโยบายทันที
แต่ โดยการเปลี่ยนความต้องการรวมผู้ผลิตนโยบายสามารถปรับเปลี่ยนการแสดงผลการว่างงานและอัตราเงินเฟ้อ
PolicyMaker สามารถขยายอุปสงค์รวมถึงการว่างงานที่ลดลงและเพิ่มอัตราเงินเฟ้อ
หรือ PolicyMaker สามารถลดอุปสงค์รวมที่จะยกระดับการว่างงานและอัตราเงินเฟ้อที่ต่ำกว่ารูปที่ 13-4 แปลง สมการเส้นโค้งฟิลลิปและแสดงให้เห็นการค้าระยะสั้นออกระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานเมื่ออัตราการว่างงานในอัตราตามธรรมชาติของมัน (u ยกเลิก) อัตราเงินเฟ้อขึ้นอยู่กับอัตราเงินเฟ้อที่คาดหวังและแรงกระแทกอุปทาน (p  Ep  u) พารามิเตอร์ b กำหนดความลาดชันของการค้าออกระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานในระยะสั้นในระดับที่กำหนดของอัตราเงินเฟ้อที่คาดว่าผู้กำหนดนโยบายสามารถจัดการอุปสงค์รวมให้เลือกรวมกันของอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานในเส้นโค้งนี้เรียกว่าระยะสั้น เส้นโค้งฟิลลิปสังเกตว่าตำแหน่งของระยะสั้นเส้นโค้งฟิลลิปขึ้นอยู่กับอัตราที่คาดหวังของอัตราเงินเฟ้อที่คาดว่าอัตราเงินเฟ้อหากเพิ่มขึ้นโค้งเลื่อนขึ้นและการค้าของผู้ผลิตนโยบายออกจะกลายเป็นที่นิยมน้อยกว่าอัตราเงินเฟ้อจะสูงกว่าระดับของการว่างงานใด ๆ . รูปที่ 13-5 แสดงให้เห็นว่าการค้าออกไปขึ้นอยู่กับอัตราเงินเฟ้อที่คาดว่าจะเพราะคนปรับความคาดหวังของอัตราเงินเฟ้อในช่วงเวลาการค้าออกระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานถือเพียงในระยะสั้น PolicyMaker ไม่สามารถให้อัตราเงินเฟ้อสูงกว่าอัตราเงินเฟ้อที่คาดหวัง (และต่ำกว่าอัตราการว่างงานตามธรรมชาติของมัน) ตลอดไปในที่สุดความคาดหวังที่ปรับให้เข้ากับสิ่งที่อัตราเงินเฟ้อผู้ผลิตนโยบายได้เลือกในระยะยาวที่ขั้วคลาสสิกถือผลตอบแทนกับอัตราการว่างงานตามธรรมชาติของมัน และมีการแลกเปลี่ยนระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สั้นวิ่งการค้าออกระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงาน
พิจารณาตัวเลือกที่โค้งฟิลลิปส์ให้นโยบาย Maker ที่สามารถมีอิทธิพลต่ออุปสงค์กับการเงินหรือการคลัง นโยบาย
ทุกขณะ คาดว่าอัตราเงินเฟ้อและกระแทกใส่อยู่นอกเหนือการควบคุมนโยบายชงทันที .
แต่ด้วยการเปลี่ยนแปลงอุปสงค์ , เครื่องชงนโยบายสามารถเปลี่ยนแปลงผลผลิต การว่างงานและอัตราเงินเฟ้อ
การ policymaker สามารถขยายอุปสงค์รวม ลดการว่างงาน และเพิ่มอัตราเงินเฟ้อ
หรือ policymaker จะกดอุปสงค์ที่จะเพิ่มการว่างงานและอัตราเงินเฟ้อที่ลดลง 13-4

รูปแปลงเส้นฟิลลิปส์สมการและแสดงเทคโนโลยีการค้าออกระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงาน
เมื่ออัตราการว่างงานในอัตราของธรรมชาติ ( U อุน )อัตราเงินเฟ้อที่คาดว่าอัตราเงินเฟ้อและขึ้นอยู่กับอุปทานช็อก ( P 
EP  U )
พารามิเตอร์ B กำหนดความชันของการค้าออกระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงาน
ในระยะสั้น เพื่อให้ระดับของความคาดหวังเงินเฟ้อ ผู้กำหนดนโยบายสามารถจัดการอุปสงค์เพื่อเลือกการรวมกันของภาวะเงินเฟ้อและการว่างงานในโค้งนี้ เรียกว่าสั้นเส้นฟิลลิปส์ .

สังเกตว่าตำแหน่งสั้นเส้นฟิลลิปส์ขึ้นอยู่กับอัตราเงินเฟ้อ
ถ้าคาดว่าอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น , กะโค้งขึ้นและนโยบายผู้ผลิตการค้าจะดีน้อย :
ภาวะเงินเฟ้อที่สูงขึ้นสำหรับระดับของการเจ็บป่วยใด ๆ รูป 13-5 แสดงให้เห็นว่าการค้าขึ้นอยู่กับคาดว่าอัตราเงินเฟ้อ .

เพราะคนปรับความคาดหวังเงินเฟ้อตลอดเวลาการค้าระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานถือในระยะสั้นเท่านั้น . การ policymaker ไม่สามารถให้อัตราเงินเฟ้อสูงกว่า ( และดังนั้นจึงคาดว่าอัตราเงินเฟ้ออัตราการว่างงานต่ำกว่าของธรรมชาติ ) ตลอดไป
ในที่สุด ความคาดหวังที่ปรับอัตราเงินเฟ้อและนโยบายที่ได้เลือก
ในระยะยาว , ขั้วคลาสสิกถือ การว่างงาน จะให้คะแนนของธรรมชาติและไม่มีข้อเสียระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงาน