Given that in 1957, 71% of its expo

Given that in 1957, 71% of its export earnings were dependent on just two primary
commodities, it is hardly surprising that the Malaysian economy was highly susceptible to
the vicissitudes of international trade. This prompted the government to first embark upon
primary commodity export diversification drive. As a result, oil palm and timber emerged
as the major primary commodity exports. Malaysia’s industrialization was kick-started by
import-substitution in the 1960s. The 1960s saw a proliferation of a wide-range of importsubstitution
activities. In fact, a lot of existing consumer products marketed domestically
can be attributed to this decade of import substitution.
However towards the end of the 1960s, there were signs that import-substituting industrialization
had reached a saturated stage due to the small size of the domestic market. It
was apparent that further industrial expansion was possible only via an export-oriented
industrialization. Moreover the import-substituting industries could no longer absorb the
growing labor force and socioeconomic restructuring under the NEP promulgated in 1970
necessitated a rapid expansion of the modern sector of the economy. Hence, a strong
emphasis has been placed on export-oriented industrialization beginning from the early
1970s. Inspired by the success of Japan and the newly-industrialized economies (NIEs),
Malaysia devised fiscal strategies that induced the inflow of foreign capital and promoted
exports. There was close inter-twining between industrialization and export trade policies.
The export-promotion initiatives succeeded in boosting the share of manufactured exports
in total merchandize exports and the share of the manufacturing sector both in the national
income and employment.
Apart from commodity diversification, Malaysia also pursued market diversification of
its exports with the aim of diversifying away from traditional markets. The government
was actively involved in sending trade missions, holding trade expos and establishing trade
offices abroad. Malaysia’s major export partners had traditionally been Singapore, Japan,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบุว่าใน 1957, 71% ของรายได้ส่งออกได้ขึ้นอยู่กับหลักสองประการสินค้าโภคภัณฑ์ จึงไม่น่าแปลกใจว่า เศรษฐกิจมาเลเซียก็สูงไวต่อการvicissitudes การค้าระหว่างประเทศ นี้ให้รัฐบาลเริ่มดำเนินการครั้งแรก เมื่อส่งออกสินค้าหลักวิสาหกิจไดรฟ์ ดังนั้น การปรากฏขึ้นของปาล์มน้ำมันและยางพาราเป็นการส่งออกสินค้าหลักสำคัญ ทวีความรุนแรงมากของมาเลเซียถูกทักษิณโดยนำเข้าแทนในปี 1960 ปี 1960 เห็นการงอกของช่วงกว้างของ importsubstitutionกิจกรรม ในความเป็นจริง สินค้าอุปโภคบริโภคที่มีอยู่มากมายทำตลาดในประเทศสามารถบันทึกเป็นทศวรรษของการทดแทนการนำเข้านี้อย่างไรก็ตาม ในตอนท้ายของช่วงปี 1960 มีสัญญาณที่นำเข้าแทนทวีความรุนแรงมากมีถึงขั้นอิ่มตัวเนื่องจากขนาดเล็กของตลาดภายในประเทศ มันเป็นที่แน่ชัดว่า ขยายอุตสาหกรรมเพิ่มเติมคือได้เฉพาะผ่านการส่งออกมุ่งเน้นทวีความรุนแรงมากขึ้น นอกจากนี้ อุตสาหกรรมแทนการนำเข้าไม่สามารถซับแรงแรงงานเติบโตและการปรับโครงสร้างประชากรภายใต้ NEP promulgated ในปี 1970necessitated ขยายตัวอย่างรวดเร็วของภาคเศรษฐกิจทันสมัย ดังนั้น แรงเน้นอยู่บนเริ่มทวีความรุนแรงมากที่ส่งออกจากทศวรรษ 1970 รับแรงบันดาลใจจากความสำเร็จของประเทศญี่ปุ่นและประเทศอุตสาหกรรมใหม่ (NIEs),มาเลเซียกำหนดกลยุทธ์ทางการเงินที่เกิดจากการไหลเข้าของเงินทุนต่างชาติ และส่งเสริมส่งออก มีถูกปิดระหว่าง twining ระหว่างทวีความรุนแรงมากและนโยบายการค้าส่งออกโครงการส่งเสริมความสำเร็จในการส่งเสริมใช้ร่วมกันของการส่งออกผลิตในการส่งออกรวม merchandize และสัดส่วนของการผลิตภาคทั้งในระดับรายได้และการจ้างงานนอกจากสินค้าวิสาหกิจ มาเลเซียยังติดตามตลาดวิสาหกิจของการส่งออกของตน มีจุดมุ่งหมายของการกระจายจากตลาดแบบดั้งเดิม รัฐบาลเกี่ยวข้องอย่างแข็งขันในการส่งภารกิจค้า ถือ expos ค้า และสร้างค้าสำนักงานต่างประเทศ คู่ค้าส่งออกที่สำคัญของมาเลเซียซึ่งได้สิงคโปร์ ญี่ปุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบุว่าในปี 1957, 71% ของรายได้การส่งออกขึ้นอยู่กับเพียงสองหลักสินค้าโภคภัณฑ์ก็แทบจะไม่น่าแปลกใจว่าเศรษฐกิจมาเลเซียเป็นอย่างมากที่จะไวต่อความผันผวนของการค้าระหว่างประเทศ แจ้งเตือนเรื่องนี้ของรัฐบาลที่จะเริ่มดำเนินการเมื่อครั้งแรกไดรฟ์การกระจายความเสี่ยงการส่งออกสินค้าโภคภัณฑ์หลัก เป็นผลปาล์มน้ำมันและไม้โผล่ออกมาในขณะที่การส่งออกสินค้าโภคภัณฑ์ที่สำคัญหลัก อุตสาหกรรมของมาเลเซียถูกเตะที่ตั้งขึ้นโดยทดแทนนำเข้าในปี 1960 1960 เห็นการขยายตัวของช่วงกว้างของ importsubstitution กิจกรรม ในความเป็นจริงจำนวนมากของสินค้าอุปโภคบริโภคที่มีอยู่ออกวางตลาดในประเทศสามารถนำมาประกอบกับทศวรรษนี้ของทดแทนการนำเข้า. อย่างไรก็ตามในช่วงปลายปี 1960 ที่มีสัญญาณว่าอุตสาหกรรมนำเข้าแทนได้ถึงขั้นอิ่มตัวเนื่องจากขนาดที่เล็กๆ ของประเทศ ตลาด มันเห็นได้ชัดว่าการขยายตัวของอุตสาหกรรมต่อไปเป็นไปได้เพียงผ่านการส่งออกเชิงอุตสาหกรรม นอกจากนี้อุตสาหกรรมนำเข้าแทนไม่สามารถดูดซับแรงงานที่เพิ่มขึ้นและการปรับโครงสร้างทางเศรษฐกิจและสังคมภายใต้ บริษัท เอ็นอีพีประกาศใช้ในปี 1970 จำเป็นต้องมีการขยายตัวที่รวดเร็วของภาคที่ทันสมัยของระบบเศรษฐกิจ ดังนั้นการที่แข็งแกร่งเน้นได้ถูกวางไว้ในจุดเริ่มต้นอุตสาหกรรมเน้นการส่งออกจากต้นปี1970 แรงบันดาลใจจากความสำเร็จของประเทศญี่ปุ่นและประเทศเศรษฐกิจใหม่อุตสาหกรรม (ที่ NIEs) มาเลเซียวางแผนกลยุทธ์การบัญชีที่เหนี่ยวนำให้เกิดการไหลเข้าของเงินทุนต่างประเทศและส่งเสริมการส่งออก มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่าง Twining ระหว่างอุตสาหกรรมและการส่งออกนโยบายการค้า. ริเริ่มการส่งออกโปรโมชั่นที่ประสบความสำเร็จในการส่งเสริมการร่วมกันของการผลิตการส่งออกในการส่งออก merchandize รวมและส่วนแบ่งของภาคการผลิตทั้งในประเทศรายได้และการจ้างงาน. นอกเหนือจากการกระจายการลงทุนสินค้าโภคภัณฑ์ มาเลเซียยังไล่ตามความหลากหลายของตลาดส่งออกที่มีจุดมุ่งหมายของการกระจายออกไปจากตลาดแบบดั้งเดิม รัฐบาลมีส่วนร่วมในการส่งภารกิจการค้าถือส่งออกการค้าและการสร้างการค้าสำนักงานในต่างประเทศ มาเลเซียคู่ค้าส่งออกที่สำคัญได้รับแบบดั้งเดิมสิงคโปร์ญี่ปุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบุว่าในปี 1957 , 71% ของรายได้การส่งออกขึ้นอยู่กับแค่สองหลัก
สินค้า มันแทบจะไม่น่าแปลกใจที่เศรษฐกิจมาเลเซียก็ความรู้สึกไวต่อ
vicissitudes ของการค้าระหว่างประเทศ นี้แจ้งให้รัฐบาลก่อนเริ่มดำเนินการเมื่อ
มิยาซาวาส่งออกสินค้าวิสาหกิจ ผลคือ ปาล์มน้ำมัน และยางพารา ซึ่งเป็นสาขาหลัก
สินค้าส่งออกอุตสาหกรรมของมาเลเซียถูกเตะเริ่มโดย
เข้าทดแทนใน 1960 1960 เห็น proliferation ของหลากหลายของกิจกรรม importsubstitution

ในความเป็นจริงมากของผู้บริโภคตลาดสินค้าที่มีอยู่ในประเทศ
สามารถประกอบกับทศวรรษของการทดแทนการนำเข้า
อย่างไรก็ตามในตอนท้ายของทศวรรษ 1960 มีสัญญาณที่แทนอุตสาหกรรม
นำเข้ามีถึงช่วงอิ่มตัวเนื่องจากขนาดเล็กของตลาดในประเทศ มันก็เห็นได้ชัดว่า
อุตสาหกรรมขยายตัวต่อไปเป็นไปได้เท่านั้นผ่านอุตสาหกรรมที่มุ่งเน้นการส่งออก

และนำเข้าแทนอุตสาหกรรมไม่สามารถดูดซับแรงงานและการปรับโครงสร้างทางเศรษฐกิจและสังคม
เติบโตภายใต้เนปประกาศใช้ในปี 1970
บังคับการขยายตัวอย่างรวดเร็วของภาคใหม่ของเศรษฐกิจ จึงเน้น
ได้ถูกวางไว้ในอุตสาหกรรมที่มุ่งเน้นการส่งออกตั้งแต่ปี 1970
. แรงบันดาลใจจากความสำเร็จของญี่ปุ่นและประเทศอุตสาหกรรมใหม่ ( คน ) มาเลเซียวางแผนกลยุทธ์และการคลัง
ที่การไหลเข้าของเงินทุนจากต่างประเทศ และส่งเสริม
การส่งออกมีการปิดอินเตอร์ทไวนิ่งระหว่างอุตสาหกรรมและนโยบายการส่งออก ส่งเสริมการส่งออกริเริ่ม
ประสบความสำเร็จในการร่วมกันผลิตส่งออก
ในการส่งออกค้าขายทั้งหมดและในส่วนของภาคการผลิตทั้งในด้านรายได้และการจ้างงานแห่งชาติ
.
นอกจากการกระจายสินค้า , มาเลเซียยังติดตามตลาดวิสาหกิจของ
การส่งออกที่มีจุดมุ่งหมายของการกระจายห่างจากตลาดดั้งเดิม รัฐบาล
เป็นอย่างแข็งขันส่งภารกิจการค้าการค้าส่งออกและการถือ
สำนักงานการค้าต่างประเทศ พันธมิตรส่งออกหลักของมาเลเซียได้รับการแบบดั้งเดิมที่สิงคโปร์ , ญี่ปุ่น ,