Two years later I saw the Giffens a

Two years later I saw the Giffens again. It was almost the end of the fishing season. I had taken a
day off from my work, and I was doing a little gentle fishing in a river near Leithen's house. Another
man was fishing from the opposite bank. It was Giffen. I stood watching while he caught a large fish.
Later I called to him, and we ate our sandwiches together. He had changed a lot. He had shaved off his
beard, and his face looked less thin and less serious than before. He was sunburnt too, and looked more
like a countryman than before. His clothes, too, were different. They were good, sensible, country
clothes, and suited him well.
`I didn't know you were a fisherman,' I said to him.
`Oh, yes,' he said. `I love it. This is only my second season of fishing and I'm learning all the time.
I wish I'd started years ago. I never realized what good fun fishing was. Isn't this a beautiful place?'
`I'm glad you enjoy fishing,' I said. `It will help you to enjoy your weekends in the country.'
`Oh, we don't go to London much these days,' he answered. `We sold our London house a year
ago. We never felt at home in London, somehow. We are both so happy here. It's nice to see things
growing.'
I liked him. He was beginning to talk like a true countryman.
After a good day's fishing he persuaded me to spend the night at Fullcircle. `You can catch the
early train tomorrow morning,' he said. He drove me there in his little green car (`What has happened to
his bicycle?' I wondered) along four miles of country road, with the birds singing in every tree.
Dinner was my first big surprise. It was simple, but perfectly cooked, with wonderful fresh
vegetables. There was some excellent wine too. `Strange,' I thought. `I'm sure the Giffens are the
authors of "Stay Sober, Stay Healthy".'
My second surprise was Mrs Giffen herself. Her clothes were pretty and sensible, and they suited
her perfectly. But the real difference was in her face. I suddenly realized that she was a pretty woman.
Her face seemed softer and rounder. She looked calm and happy, and pleased with her life.
I asked about her Home for Unmarried Mothers. She laughed cheerfully. `I closed it after the first
year. The mothers didn't feel comfortable with the people in the village. Londoners don't like the
country − it's too quiet for them, I suppose. Julian and I have decided that our business is to look after
our own people here in the country.'
Perhaps it was unkind of me, but I mentioned the Workers' Education Classes. Giffen looked a
little ashamed. `I stopped it because I didn't think it was doing any good. Why give people things that
they don't need? Education is a wonderful thing. But education, like medicine, is only useful when a
person needs it, and the people here don't need it. They can teach me so much about the important things
in life − I don't have anything so important to teach them.'
`Anyway, dear,' said his wife, `you're so busy, with the house and the garden and the farm. It isn't a
large place, but it takes up a lot of your time.'
I noticed a picture on the dining−room wall. It showed a middle−aged man in the clothes of the late
seventeenth− century. He had a sensitive, intelligent face.
`That's an interesting picture,' I said to Giffen

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองปีต่อมาผมเห็น giffens อีกครั้ง มันเกือบปลายฤดูตกปลา ฉันมีถ่ายทำงานของฉัน และฉันกำลังเบาๆ ตกปลาในแม่น้ำใกล้ leithen ของบ้าน อื่นคนตกปลาจากฝั่งตรงข้าม มันเป็นกิฟเฟ่น . ผมยืนดูขณะที่เขาจับปลาขนาดใหญ่ต่อมาผมเรียกเขาและเรากินแซนด์วิชของเราด้วยกัน เขาเปลี่ยนไปเยอะเลย เขาโกนของเขาเครา ใบหน้าของเขาดูไม่ผอม และร้ายแรงน้อยกว่าก่อน เขาขึ้นเพราะโดนแดดเผามากเกินไปและดูเพิ่มเติมเหมือนคนต่างจังหวัดกว่าก่อน เสื้อผ้าของเขาก็แตกต่างกัน พวกเขาเป็นคนดี มีเหตุผล ประเทศเสื้อผ้า และเหมาะกับเค้าดี" ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นชาวประมง ' ผมพูดกับเขา' อ๋อ ครับ " เขากล่าว ' ฉันชอบมัน นี่เป็นเพียงครั้งที่สองในฤดูกาลตกปลา และผมกำลังเรียนรู้อยู่ตลอดเวลาฉันหวังว่าฉันจะเริ่มต้นปีที่ผ่านมา ผมไม่เคยนึกอะไรสนุกดีตกปลาเป็น นี่ไม่ใช่สถานที่ที่สวยงาม ?' ผมดีใจที่คุณสนุกกับการตกปลา , ' ฉันกล่าวว่า " จะช่วยให้คุณเพลิดเพลินกับวันหยุดของคุณในประเทศ’' อ๋อ เราไม่ต้องไปลอนดอนมากวันเหล่านี้ ' เขาตอบ ' เราขายบ้านลอนดอนของเราปีที่แล้ว เราเคยรู้สึกที่บ้านในลอนดอนด้วยค่ะ เราทั้งคู่มีความสุขมากที่นี่ ดีใจที่ได้เห็นสิ่งต่าง ๆการเติบโต”ฉันชอบเขา เขาเริ่มพูดเหมือนคนต่างจังหวัดจริงหลังจากวันดี ตกปลา เขาชวนฉันไปค้างที่ fullcircle . ' คุณสามารถจับก่อนฝึกพรุ่งนี้ตอนเช้า , เขากล่าวว่า . เขาขับรถฉันอยู่ในรถของเขาสีเขียวเล็ก ๆน้อย ๆ ( ` เกิดอะไรขึ้นกับจักรยานของเขา ? ผมสงสัยว่า สี่ไมล์ ) ไปตามถนนชนบท นกร้องเพลงในต้นไม้ทุกต้นอาหารเย็นเป็นบิ๊กเซอร์ไพรส์ครั้งแรก มันง่าย แต่ปรุงอย่างอัศจรรย์สด ,ผัก มีบางอย่างที่ยอดเยี่ยมไวน์ด้วย ` แปลก ' ฉันคิด ' ผมมั่นใจว่า giffens เป็นผู้เขียนของ " ไม่เมา สุขภาพ " .แปลกใจที่สองของฉันคือคุณนายกิฟเฟ่นเอง เสื้อผ้าของเธอสวยและเหมาะสมและพวกเขาเหมาะเธออย่างสมบูรณ์ แต่ข้อแตกต่างอยู่ที่ใบหน้าของเธอ ฉันก็รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากใบหน้าของเธอดูนุ่มและกลม . เธอดูสงบและมีความสุขและพอใจกับชีวิตของเธอฉันถามว่าเธอกลับบ้าน แม่ยังไม่ได้แต่งงาน เธอหัวเราะอย่างร่าเริง ' ฉันปิดมันหลังจากที่ครั้งแรกปี แม่ไม่ได้รู้สึกสะดวกสบายกับคนในหมู่บ้าน ลอนดอนไม่เหมือนประเทศ บริษัท เวสเทิร์น มันเงียบเกินไปแล้วนะ จูเลียนและฉันได้ตัดสินใจว่า ธุรกิจของเราคือการดูแลคนของเราเองที่นี่ในประเทศ’บางทีมันอาจจะโหดร้ายไปหน่อย แต่ผมพูดถึงแรงงานการศึกษาชั้นเรียน กิฟเฟ่นดูเล็ก ๆน้อย ๆอาย ' ฉันหยุดมันเพราะฉันคิดว่ามันไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมให้คนสิ่งที่พวกเขาไม่ต้องการ การศึกษาเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม แต่การศึกษา เช่นยา จะมีประโยชน์เมื่อคนต้องการมัน และผู้คนที่นี่ ฉันไม่ต้องการมัน พวกเขาสามารถสอนฉันเกี่ยวกับเรื่องที่สำคัญมากในชีวิต บริษัท เวสเทิร์น ฉันไม่มีอะไรที่สำคัญมากที่จะสอนพวกเขา .` อยู่ดี ที่รัก ' ภรรยา ' คุณกำลังยุ่งกับบ้านและสวนและฟาร์ม มันไม่ได้เป็นสถานที่ขนาดใหญ่ แต่จะขึ้นเป็นจำนวนมากเวลาของคุณ . . .ผมสังเกตเห็นภาพบนโต๊ะอาหาร−ติดผนังห้อง มันมี บริษัท เวสเทิร์น ชายวัยกลางคนในชุดของสายสิบเจ็ด−ศตวรรษที่ เขามีความไว , ฉลาดหน้า` นั่นเป็นภาพที่น่าสนใจ ' ผมพูดกับกิฟเฟ่น