Hodge argues against those like Bow

Hodge argues against those like Bowler (1992), who view organic farming as the
only truly sustainable type of agriculture, contending that this is only true if nonsustainability
is identi®ed through the use of non-renewable resources, especially
inorganic chemicals. In opposition to this position he states that: ``...it must be
questionable as to whether organic farming, as currently practised, can reasonably
be regarded as sustainable'' (Hodge, 1993, p. 4). Factors that Hodge uses to support
his argument include uncertainty regarding nitrate losses from conventional and
organic farming, particularly in light of the diculty in controlling nutrient applications
from organic manures. Concerns over the long-term maintenance of potassium
levels in soils, especially on dairy farms, and the issue of soil erosion are also
cited. The conclusion drawn is that ``it is thus a mistake to equate `sustainable'
agricultural systems with `organic' ones. A restriction on the use of inorganic chemicals
is not a sucient condition for sustainability, but it may not even be a
necessary condition''

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hodge จนกับผู้เช่น Bowler (1992), ผู้ดูเกษตรอินทรีย์เป็นการพิมพ์อย่างยั่งยืนอย่างแท้จริงของการเกษตร การช่วงชิงเป็นจริงเฉพาะถ้า nonsustainabilityคือ identi ® ed โดยใช้ทรัพยากรที่ไม่หมุนเวียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสารนินทรีย์ ในตำแหน่งนี้ เขาระบุว่า: '' ... .it ต้องอาจเป็นไปว่าสามารถทำเกษตรอินทรีย์ ปฏิบัติในปัจจุบัน สมเหตุสมผลถือเป็นยั่งยืน '' (Hodge, 1993, p. 4) ปัจจัยที่ใช้ Hodge เพื่อสนับสนุนอาร์กิวเมนต์ของเขารวมถึงความไม่แน่นอนเกี่ยวกับไนเตรตขาดทุนจากปกติ และเกษตรอินทรีย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ di culty ในการควบคุมธาตุอาหารประยุกต์จาก manures อินทรีย์ ข้อสงสัยผ่านการบำรุงรักษาระยะยาวของโพแทสเซียมในดินเนื้อปูน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฟาร์มโคนม และปัญหาของการพังทลายของดินมีเริ่มแรก สรุปออกว่า '' มันเป็นความผิดพลาดคิดว่า 'ยั่งยืน'ระบบเกษตรที่ มีคน 'อินทรีย์' ข้อจำกัดการใช้สารเคมีอนินทรีย์ไม่เงื่อนไข cient su เพื่อความยั่งยืน แต่ไม่ได้อาจเป็นเงื่อนไขจำเป็น ''

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮ็อดจ์โต้แย้งกับคนที่เป็นเหมือนกะลา (1992)
ซึ่งดูการทำเกษตรอินทรีย์เป็นชนิดที่ยั่งยืนอย่างแท้จริงของการเกษตรยืนยันว่าเป็นความจริงเฉพาะในกรณีที่nonsustainability
เป็นidenti®edผ่านการใช้ทรัพยากรที่ไม่หมุนเวียนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสารเคมีอนินทรี
ในการต่อสู้กับตำแหน่งนี้เขากล่าวว่า: `` ...
มันจะต้องเป็นที่น่าสงสัยว่าการทำเกษตรอินทรีย์เช่นการฝึกในขณะนี้สมควรได้รับการยกย่องเป็นอย่างยั่งยืน
'' (. ฮ็อดจ์ 1993, หน้า 4) ปัจจัยที่ฮ็อดจ์ใช้ในการสนับสนุนการโต้แย้งของเขารวมถึงความไม่แน่นอนเกี่ยวกับความเสียหายที่เกิดจากไนเตรตธรรมดาและการทำเกษตรอินทรีย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของดิ?? culty ในการควบคุมการใช้งานของสารอาหารจากปุ๋ยอินทรีย์ ความกังวลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาในระยะยาวของโพแทสเซียมระดับในดินโดยเฉพาะอย่างยิ่งในฟาร์มนมและปัญหาของการพังทลายของดินนอกจากนี้ยังมีการอ้างถึง ข้อสรุปที่วาดคือว่า `` ดังนั้นจึงเป็นเรื่องผิดพลาดที่จะถือเอา `ยั่งยืน 'a ระบบเกษตรอินทรีย์ด้วย`' คน ข้อ จำกัด ในการใช้สารเคมีอนินทรีเอไม่ได้เป็นเงื่อนไขเพียงพอsu ?? เพื่อความยั่งยืน แต่มันอาจไม่ได้เป็นเงื่อนไขที่จำเป็น''

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮ็อดจ์แย้งกับผู้ชอบขว้าง ( 1992 ) ที่ดูอินทรีย์เป็นเพียงที่ยั่งยืนอย่างแท้จริง
ประเภทการเกษตร ยืนยันว่ามีจริง ถ้า nonsustainability
เป็น identi ®เอ็ดผ่านการใช้งานไม่แหล่งพลังงานหมุนเวียนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
อนินทรีย์เคมี ในการต่อสู้เพื่อตำแหน่งนี้ เขากล่าวว่า : " . . . . . . . มันต้อง
น่าสงสัยว่าจะเป็นเกษตรอินทรีย์ เป็นปัจจุบันฝึกแล้วนะสามารถเหมาะสม
ถือว่ายั่งยืน ' ' ( ฮอดจ์ , 2536 , หน้า 4 ) ปัจจัยที่สำคัญที่ใช้เพื่อสนับสนุนอาร์กิวเมนต์ของเขารวมถึง
ความไม่แน่นอนเกี่ยวกับการสูญเสีย จากปกติ และไนเตรท
เกษตรอินทรีย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของตี้ ? culty ในการควบคุมการใช้งาน
จากสารอาหารอินทรีย์สด . ความกังวลเกี่ยวกับการรักษาระยะยาวของระดับโพแทสเซียม
ในดินโดยเฉพาะอย่างยิ่งในฟาร์มโคนมและปัญหาการชะล้างพังทลายของดินยัง
อ้าง . สรุปวาดคือ ` ` มันจึงผิดต่อระบบเกษตรยั่งยืน '
` กับ ` ' อินทรีย์ที่ ข้อจำกัดในการใช้สารเคมีอนินทรีย์
ไม่ใช่ซู ? cient เงื่อนไขเพื่อความยั่งยืน แต่มันอาจไม่ได้เป็นเงื่อนไขจำเป็น
' '