Children who were clinically reacti

Children who were clinically reactive to peanut (including those with anaphylaxis) had higher specific IgE levels to Ara h 1, Ara h 2, and Ara h 3 than asymptomatic peanut-sensitized children did (p < 0.00001). Elevated specific IgE to Ara h 2 was the major contributor to accurate discrimination between clinical reactivity to peanut and asymptomatic sensitization to peanut (99.1% sensitivity, 98.3% specificity, and 1.2% misclassification rate) and had a higher discriminative accuracy than IgE to whole peanut extract (p = 0.008) [22].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กที่มีปฏิกิริยาทางการแพทย์กับถั่วลิสง (รวมถึงผู้ที่ มีจน) มีสูงเฉพาะ IgE ระดับ Ara h 1, Ara h 2 และ Ara h 3 กว่าเด็กครีมถั่วแสดงอาการ (p < 0.00001) IgE สูงเฉพาะการ Ara h 2 เป็นผู้สนับสนุนหลักการปฏิบัติที่ถูกต้องระหว่างเกิดปฏิกิริยาทางคลินิกกับถั่วลิสงและ sensitization อาการกับถั่วลิสง (99.1% ไว ความ 98.3% และอัตราจัดประเภท 1.2%) และมีความแม่นยำ discriminative กว่า IgE ไปถั่วลิสงทั้งหมดแยก (p = 0.008) [22]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กที่ถูกปฏิกิริยาทางการแพทย์เพื่อถั่วลิสง (รวมทั้งผู้ที่มีอาการแพ้อย่างรุนแรง) มีระดับ IgE ที่เฉพาะเจาะจงที่สูงขึ้นเพื่อ Ara H 1 Ara H 2 และ 3 H Ara กว่าเด็กถั่วลิสงไวไม่มีอาการไม่ (p <0.00001) ยกระดับเฉพาะ IgE เพื่อ Ara ชั่วโมง 2 เป็นปัจจัยสำคัญในการเลือกปฏิบัติที่ถูกต้องระหว่างการเกิดปฏิกิริยาทางคลินิกเพื่อถั่วลิสงและอาการแพ้ไม่มีอาการถั่วลิสง (ความไว 99.1% ความจำเพาะ 98.3% และอัตราการจำแนก 1.2%) และมีความถูกต้องจำแนกสูงกว่า IgE ถั่วลิสงทั้ง สารสกัด (p = 0.008) [22]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เด็กที่มีอาการปฏิกิริยากับถั่วลิสง ( รวมทั้งผู้ที่มีการเฉพาะเจาะจง ) สูงกว่าระดับ IgE Ara H 1 , Ara H 2 H 3 กว่า และอาราถั่วลิสงและกลุ่มเด็ก ( p < 0.00001 ) ยกระดับเฉพาะ IgE กับ ARA H 2 เป็นผู้สนับสนุนหลักในการเลือกปฏิบัติที่ถูกต้องระหว่างคลินิกต่อถั่วลิสง และยังพบในถั่ว ( 97.2 % ความไว ความจำเพาะดีเอ็นเอ % และอัตราการผิดพลาด 1.2% ) และมีความถูกต้องสูงและมากกว่าสารสกัดจากถั่วทั้ง IgE ( p = 0.008 ) [ 22 ]