The ability to exercise control ove

The ability to exercise control over any of these valued resources provides the actor with an
important source of power. The higher the scarcity of the valued resource, the more the power
of the entity that controls that resource increases (Wright & McMahan, 1992). If external parties
control vital resources, an organization is vulnerable and will strive to acquire control in order to
minimize its dependence (DeCieri & Dowling, 1998). Pfeffer and Salancik (1978) and Scott (1987)
argue that organizations can attempt to reduce this dependency through buffering (e.g. internalizing
control by coding of inputs for the production process, or stockpiling), as well as using bridging
strategies (e.g., bargaining for more independence, co-optation, joint ventures, or the absorption
of resource holders). The theory has been tested empirically through the work of authors such
as Pfeffer and Moore (1980), Pfeffer and Cohen (1984), and Pfeffer and Davis-Blake (1987).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสามารถในการควบคุมของทรัพยากรเหล่านี้บริษัทให้นักแสดงมีการแหล่งสำคัญของพลังงาน ยิ่งขาดแคลนของทรัพยากรบริษัท อำนาจมากขึ้นเอนทิตีที่ควบคุมทรัพยากรที่เพิ่มขึ้น (ไรท์ & McMahan, 1992) ถ้าบุคคลภายนอกควบคุมทรัพยากรสำคัญ องค์กรความเสี่ยง และจะมุ่งมั่นที่จะได้รับการควบคุมเพื่อลดการพึ่งพา (DeCieri และ Dowling, 1998) Pfeffer และ Salancik (1978) และสก็อต (1987)โต้แย้งว่า องค์กรสามารถพยายามลดอ้างอิงนี้ผ่านบัฟเฟอร์ (เช่น internalizingควบคุม โดยรหัสของอินพุตสำหรับกระบวนการผลิต อนตัว), และใช้การเชื่อมโยงกลยุทธ์ (เช่น ต่อรองราคา สำหรับความเป็นอิสระมากขึ้น optation ร่วม กิจการร่วมค้า การดูดซึมของทรัพยากรผู้ถือ) ทฤษฎีที่ได้รับการทดสอบ empirically ผ่านการทำงานของผู้เขียนเช่นPfeffer และมัวร์ (1980), Pfeffer และโคเฮน (1984), และ Pfeffer และเดวิสเบลก (1987)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสามารถในการควบคุมใด ๆ ของทรัพยากรที่มีคุณค่าเหล่านี้มีนักแสดงที่มี
แหล่งที่มาที่สำคัญของการใช้พลังงาน ที่สูงขึ้นความขาดแคลนของทรัพยากรที่มีคุณค่าที่มากกว่าอำนาจ
ของกิจการที่ควบคุมว่าการเพิ่มขึ้นของทรัพยากร (ไรท์ & McMahan, 1992) หากบุคคลภายนอก
ควบคุมทรัพยากรที่สำคัญขององค์กรและมีความเสี่ยงที่จะมุ่งมั่นที่จะได้รับการควบคุมเพื่อ
ลดการพึ่งพา (DeCieri และดาวลิ่ง 1998) เพ็บและ Salancik (1978) และสกอตต์ (1987)
ยืนยันว่าองค์กรสามารถพยายามที่จะลดการพึ่งพานี้ผ่านบัฟเฟอร์ (เช่น internalizing
การควบคุมโดยการเข้ารหัสของปัจจัยการผลิตสำหรับกระบวนการผลิตหรือสำรอง) เช่นเดียวกับการใช้การเชื่อมโยง
กลยุทธ์ (เช่นการเจรจาต่อรองสำหรับ ความเป็นอิสระมากขึ้นร่วม optation กิจการร่วมค้าหรือการดูดซึม
ของเจ้าของทรัพยากร) ทฤษฎีที่ได้รับการทดสอบสังเกตุผ่านการทำงานของผู้เขียนเช่น
เป็นเพ็บและมัวร์ (1980), เพ็บและโคเฮน (1984) และเพ็บและเดวิสเบลค (1987)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสามารถที่จะควบคุมใด ๆ เหล่านี้มีมูลค่าทรัพยากรให้นักแสดงด้วย
แหล่งสำคัญของพลังงาน ค่าความขาดแคลนของทรัพยากรที่มีคุณค่ายิ่งของหน่วยงานที่ควบคุมอำนาจ
เพิ่มทรัพยากร ( ไรท์&เมิกเมเฮิน , 1992 ) ถ้าควบคุมกิจการ
ภายนอกสำคัญทรัพยากร องค์กรมีความเสี่ยงและจะมุ่งมั่นที่จะได้รับการควบคุมเพื่อ
ลดการพึ่งพา ( decieri &ดาวลิง , 1998 ) เฟฟเฟอร์ และ salancik ( 1978 ) และสกอตต์ ( 1987 )
ยืนยันว่าองค์กรสามารถพยายามที่จะลดการพึ่งพานี้ผ่านบัฟเฟอร์ ( เช่น internalizing
การควบคุมโดยการเข้ารหัสของข้อมูลสำหรับกระบวนการผลิตหรือการสะสม รวมทั้งการใช้กลยุทธ์การเชื่อมโยง
( เช่น การต่อรองเพื่อความเป็นอิสระมากขึ้น Co optation , กิจการร่วม หรือ การดูดซึม
ของผู้ถือทรัพยากร ) ทฤษฎีที่ได้รับการทดสอบเชิงประจักษ์ผ่านการทำงานของผู้เขียนเช่น
เป็นเฟฟเฟอร์ และ มัวร์ ( 1980 ) , เฟฟเฟอร์และโคเฮน ( 1984 ) , และ เฟฟเฟอร์แล้วเดวิด เบลค ( 1987 )