from in vitro maturation (IVM) afte

from in vitro maturation (IVM) after 24–28 h of culture,
with the immature oocytes being collected from the ovaries
of live donors by OPU (Galli et al., 2007) or from the
ovaries of slaughtered mares (Zhang et al., 1989). In this
case, the oocytes are harvested from any follicle larger
than 5 mm and, on average, about three or four oocytes
per ovary are collected (Table 22.1). Oocytes from abattoir
ovaries are the most cost-effective and sustainable
source, although equine slaughterhouses are few and not
present in all countries. For the recovery of oocytes from
slaughterhouse ovaries, the connective capsule enveloping
the ovary must be peeled with a scalpel blade to facilitate
visualization of the follicles, then each follicle is cut open
and then scraped with a bone curette and finally rinsed
with holding medium (Euroflush, IMV supplemented with
5 IU of heparin/ml). Oocytes are then selected under the
stereomicroscope and transferred to maturation medium
(Figure 22.1A, B). A peculiar feature of equine oocytes
is that a considerable proportion (30–50%) of them present
an expanded cumulus at the time of recovery from
the ovaries. While in other species such oocytes have an
extremely low developmental competence (de Loos et al.,
1989) and are discarded, in the horse such oocytes possess
a higher maturation rate (Hinrichs and Schmidt 2000) and
a developmental competence similar to that of compacted
cumulus–oocyte complexes (Table 22.2). At the end of
maturation the cumulus cells are still strongly attached to
the zona pellucida, compared to other species, and can be
removed by a combination of hyaluronidase, mild trypsinization,
and mechanical pipetting (Figure 22.1C, D). About
30% of the oocytes recovered from abattoir ovaries appear
to be lysated after cumulus removal. This large number
of degenerating oocytes after IVM is a peculiarity of the
equine species; however, it is observed only in oocytes
recovered from isolated ovaries, while no lysis is observed
in OPU oocytes, indicating that post-mortem modifications
occurring in the large equine ovaries are responsible
for the degeneration (Galli et al., 2007). In vitro maturation
of equine oocytes is quite variable. Indeed, when equine
oocytes were placed into maturation medium immediately

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากการเจริญเติบโตในหลอดทดลอง (IVM) หลังจาก 24-28 ชั่วโมงของวัฒนธรรม
กับเซลล์ไข่อ่อนที่ถูกเก็บมาจากรังไข่
ของผู้บริจาคสดโดย OPU (Galli et al., 2007) หรือจาก
รังไข่ของตัวเมียฆ่า (Zhang et al., 1989) ในการนี้
กรณีที่เซลล์ไข่มีการเก็บเกี่ยวจากรูขุมขนใด ๆ ที่มีขนาดใหญ่
กว่า 5 มิลลิเมตรและโดยเฉลี่ยประมาณสามหรือสี่เซลล์ไข่
ต่อรังไข่จะถูกเก็บรวบรวม (ตารางที่ 22.1) เซลล์ไข่จากโรงฆ่าสัตว์
รังไข่มีค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดและยั่งยืน
แหล่งที่มาแม้ว่าโรงฆ่าสัตว์ม้ามีน้อยและไม่ได้
อยู่ในทุกประเทศ สำหรับการกู้คืนของเซลล์ไข่จาก
รังไข่โรงฆ่าสัตว์, แคปซูลเกี่ยวพันห่อ
รังไข่จะต้องปอกเปลือกที่มีใบมีดผ่าตัดเพื่ออำนวยความสะดวก
การสร้างภาพของรูขุมแล้วรูขุมขนแต่ละถูกตัดเปิด
และคัดลอกมาแล้วด้วย curette กระดูกและล้างในที่สุด
ที่มีขนาดกลางที่ถือครอง (Euroflush , IMV เสริมด้วย
5 IU ของเฮ / ml) เซลล์ไข่ได้รับการคัดเลือกแล้วภายใต้
กล้องจุลทรรศน์และโอนไปยังสุกปานกลาง
(รูปที่ 22.1A, B) คุณลักษณะเฉพาะของเซลล์ไข่ม้า
คือสัดส่วนมาก (30-50%) ของพวกเขานำเสนอ
คิวมูลัสขยายตัวในช่วงเวลาของการกู้คืนจาก
รังไข่ ในขณะที่สายพันธุ์อื่น ๆ เช่นการพัฒนาของไข่มี
ความสามารถในการพัฒนาการต่ำมาก (เดอลู et al.,
1989) และจะถูกยกเลิกในเซลล์ไข่เช่นม้ามี
อัตราการเจริญเติบโตที่สูงขึ้น (Hinrichs และชมิดท์ 2000) และ
ความสามารถในการพัฒนาคล้ายกับว่าการบดอัด
คอมเพล็กซ์-คิวมูลัสเซลล์ (ตารางที่ 22.2) ในตอนท้ายของ
การเจริญเติบโตของเซลล์คิวมูลัสยังคงแนบมั่น
Zona pellucida เมื่อเทียบกับสายพันธุ์อื่น ๆ และสามารถ
ลบออกได้โดยการรวมกันของ hyaluronidase, trypsinization อ่อน
และเครื่องจักรกลปิเปต (รูปที่ 22.1C, D) เกี่ยวกับ
30% ของเซลล์ไข่หายจากโรงฆ่าสัตว์รังไข่ปรากฏ
ที่จะ lysated หลังจากการกำจัดคิวมูลัส นี้จำนวนมาก
ของเซลล์ไข่ถดถอยหลังจาก IVM เป็นความผิดปกติของ
สายพันธุ์ม้า; แต่มันก็เป็นเพียงข้อสังเกตในเซลล์ไข่
หายจากรังไข่แยกขณะที่สลายไม่เป็นที่สังเกต
ในเซลล์ไข่ OPU แสดงให้เห็นว่าการปรับเปลี่ยนภายหลังการตาย
ที่เกิดขึ้นในรังไข่ม้าขนาดใหญ่ที่มีความรับผิดชอบ
สำหรับการเสื่อมสภาพ (Galli et al., 2007) ในหลอดทดลองการเจริญเติบโต
ของเซลล์ไข่ม้าเป็นตัวแปรค่อนข้าง อันที่จริงเมื่อม้า
เซลล์ไข่ถูกวางลงในกลางสุกทันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากการเพาะเลี้ยง ( วิท ) หลังจาก 24 – 26 H วัฒนธรรม
กับเด็กถูกเก็บไข่จากรังไข่
ของผู้บริจาคอยู่ opu ( แกลลิ et al . , 2007 ) หรือจากรังไข่ของแม่ ( ฆ่า
Zhang et al . , 1989 ) ในกรณีนี้
, ไข่ที่เก็บเกี่ยวจากฟอลลิเคิลขนาดใหญ่
กว่า 5 มิลลิเมตร เฉลี่ย ประมาณสามหรือสี่ไข่
ต่อรังไข่จะเก็บ ( ตารางที่ 22.1 )เซลล์ไข่จากรังไข่เป็นโรงฆ่าสัตว์

คุ้มค่าที่สุดและแหล่งที่ยั่งยืน แม้ว่าม้าโรงฆ่าสัตว์มีน้อยและไม่
ที่มีอยู่ในประเทศทั้งหมด สำหรับการกู้คืนของไข่จากรังไข่
โรงฆ่าสัตว์ , เนื้อเยื่อเกี่ยวพันชนิดแคปซูลห่อหุ้ม
รังไข่ต้องปอกด้วยมีดใบมีดเพื่อความสะดวก
การแสดงของรูขุมขน จากนั้นแต่ละรูขุมขนถูกตัดเปิด
แล้วขูดกับคิวเร็ทกระดูกและสุดท้ายล้าง
กับถือขนาดกลาง ( euroflush IMV เสริม ,
5 IU / ml ของ heparin ) ไข่แล้วเลือกภายใต้

stereomicroscope และโอนไปยังสื่อการเจริญเติบโต ( รูป 22.1a , B ) คุณลักษณะเฉพาะของม้าตัว
คือว่าสัดส่วนมาก ( 30 – 50% ) ของพวกเขาปัจจุบัน
ขยายตัว Cumulus ในเวลาของการกู้คืนจาก
รังไข่ในขณะที่ชนิดอื่นๆ เช่น ไข่มีต่ำมากตามความสามารถ (

เดอลูส et al . , 1989 ) และถูกทิ้งในม้าตัวดังกล่าวมีอัตราการเจริญเติบโตสูงกว่า ( Hinrichs

และ ชมิดท์ 2000 ) และพัฒนาความสามารถคล้ายกับที่ของกะบะ
Cumulus –ไข่เชิงซ้อน ( โต๊ะ 22.2 ) ในตอนท้ายของ
บ่มเซลล์นอกจากนี้ยังขอติด

การค้นหา pellucida เมื่อเทียบกับชนิดอื่น ๆและสามารถลบออกได้โดยการรวมกันของ

trypsinization ไฮอะลูโรนิเดส อ่อน , และเครื่องกล pipetting ( รูป 22.1c , D ) เกี่ยวกับ
30% ของไข่หายจากโรงฆ่าสัตว์ รังไข่ปรากฏ
เป็น lysated หลังจากเอาสำลี .
จำนวนขนาดใหญ่ของ degenerating เซลล์ไข่หลังจากเป็นลักษณะเฉพาะของ
สายพันธุ์ม้า อย่างไรก็ตาม พบเฉพาะในเซลล์
หายจากแยกรังไข่ ในขณะที่ไม่พบการสลาย
ใน opu เซลล์ ระบุว่า การปรับเปลี่ยน การชันสูตรศพ
เกิดขึ้นในรังไข่ มีหน้าม้าขนาดใหญ่
สำหรับความเสื่อม ( แกลลิ et al . , 2007 ) การสุกของไข่ม้า
แปรผันมาก แน่นอน เมื่อม้า
oocyte อยู่ในกลางปกติทันที