Crusoe’s tone is mostly detached, m

Crusoe’s tone is mostly detached, meticulous, and objective. He displays little rhetorical grandeur and few poetic or colorful turns of phrase. He generally avoids dramatic storytelling, preferring an inventorylike approach to the facts as they unfold. He very rarely registers his own feelings, or those of other characters, and only does so when those feelings affect a situation directly, such as when he describes the mutineers as tired and confused, indicating that their fatigue allows them to be defeated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครูโซของเสียงส่วนใหญ่เป็นบ้านเดี่ยว พิถีพิถัน และวัตถุประสงค์ เขาแสดง rhetorical รู้สึกน้อยและบางบท หรือเป็นสีสันของวลี เขาโดยทั่วไปหลีกเลี่ยงการละคร storytelling พลุกพล่านวิธีการ inventorylike ข้อเท็จจริง ตามที่พวกเขาแฉ เขามากไม่ค่อยลงทะเบียนความรู้สึกของเขาเอง หรือที่อื่น ๆ และเท่านั้น ไม่ได้เมื่อความรู้สึกเหล่านั้นมีผลต่อสถานการณ์โดยตรง เช่นเมื่อเขาอธิบาย mutineers เหนื่อย และ สับสน บ่งชี้ว่า ความเมื่อยล้าของพวกเขาช่วยให้พวกเขาพ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียงครูโซเป็นส่วนใหญ่เดี่ยวพิถีพิถันและวัตถุประสงค์ เขาแสดงความยิ่งใหญ่โวหารเล็ก ๆ น้อย ๆ และไม่กี่รอบหรือบทกวีที่มีสีสันของวลี เขามักจะหลีกเลี่ยงการเล่าเรื่องที่น่าทึ่งเลือกวิธี inventorylike กับข้อเท็จจริงที่พวกเขาแฉ เขาแทบไม่เคยลงทะเบียนความรู้สึกของตัวเองหรือของตัวละครอื่น ๆ และเพียงไม่ดังนั้นเมื่อความรู้สึกเหล่านั้นส่งผลกระทบต่อสถานการณ์โดยตรงเช่นเมื่อเขาอธิบาย mutineers เป็นเหนื่อยและสับสนแสดงให้เห็นว่าความเหนื่อยล้าของพวกเขาช่วยให้พวกเขาจะพ่ายแพ้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครูโซเสียงส่วนใหญ่เป็นบ้านเดี่ยว พิถีพิถัน และวัตถุประสงค์ เขาแสดงเล็ก ๆน้อย ๆไม่กี่และบารมีและบทกวี หรือเปลี่ยนสีสันของวลี เขามักจะหลีกเลี่ยงละครนิทาน พอใจแนวทาง inventorylike กับข้อเท็จจริงที่พวกเขาแฉ เขาไม่ค่อยบันทึกความรู้สึกของตัวเองหรือของตัวอักษรอื่น ๆและเพียงไม่ดังนั้นเมื่อความรู้สึกเหล่านั้นส่งผลกระทบต่อสถานการณ์โดยตรงเช่น เมื่อเขาอธิบายพวกกบฎเป็นเหนื่อยและสับสน ระบุว่า อาการของพวกเขาช่วยให้พวกเขาได้รับความพ่ายแพ้