ResultsAverage chemical composition

ResultsAverage chemical composition of the pastures and other feeds used throughout the experiment is in Table 1. The DMintake data are descriptive as no pasture replication was possible. However, pasture DM intakes (mean ± SD, n = 4) were8.8 ± 2.80, 8.7 ± 4.02, 8.3 ± 3.54 and 9.0 ± 2.73 kg DM for the 0, 200, 400, and 600 mg EO/d treatments, respectively. Cornsilage and sunflower meal intakes were 7.7 ± 0.84 and 1.9 ± 0.06 kg DM, respectively. Finally, corn grain DM intakes in themilking parlor were 1.7 ± 0.16, 1.6 ± 0.15, 1.6 ± 0.30, and 1.5 ± 0.32 kg DM for the 0, 200, 400, and 600 mg EO/d treatments,respectively. Thus, total DM intake was 19.7 ± 2.53, 19.5 ± 3.44, 19.1 ± 2.99 and 19.7 ± 2.29 kg DM for the 0, 200, 400, and600 mg EO/d treatments, respectively.Milk production ranged from 18.9 to 20.2 kg/d but did not differ among treatments (Table 2). Furthermore, milk compo-nents were not affected by EO addition. Milk urea N was relatively high but not affected by treatments.No differences in ruminal pH occurred among treatments (Table 3), whereas NH3N concentrations were highest at theintermediate EO addition levels of 200 and 400 mg/d (Q:P=0.02). These ruminal NH3N levels are extremely high, althoughthis is not unusual for lactating cows grazing lush pasture (Di Marco and Aello, 2002). Total VFA concentrations had atrend (Q:P=0.08) maximum at 400 mg EO/d and a minimum at 600 mg EO/d. Addition of EO influenced (Q:P=0.03) butyrateconcentrations with the highest level at 400 mg/d. There were no differences in the A:P or A:(P+B) ratios due to EO addition.Ruminal degradation kinetics for DM, aNDF and CP are in Table 4. Overall, there were no meaningful differences amongtreatments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

องค์ประกอบทางเคมีของ ResultsAverage pastures และตัวดึงข้อมูลอื่น ๆ ที่ใช้ทดลองในตารางที่ 1 ได้ ข้อมูล DMintake จะอธิบายเป็นจำลองแบบพาสเจอร์ไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ทุ่งหญ้าภาค DM (หมายถึง ± SD, n = 4) were8.8 ± 2.80, 8.7 ± 4.02, 8.3 ± 3.54 และ 9.0 ± 2.73 kg DM ใน 0, 200, 400 และ 600 mg/d อีโอ รักษา ตามลำดับ Cornsilage และภาคอาหารทานตะวันได้ 7.7 ± 0.84 และ 1.9 ± 0.06 kg DM ตามลำดับ สุดท้าย ข้าวโพดเมล็ดภาค DM ในร้าน themilking ได้ 1.7 ± 0.16, 1.6 ± 0.15, 1.6 ± 0.30 และ 1.5 ± 0.32 kg DM ใน 0, 200, 400 และ 600 mg/d อีโอ รักษา ตามลำดับ ดังนั้น รวม DM บริโภคได้ 19.7 ± 2.53, ± 19.5 3.44, 19.1 ±± 2.99 และ 19.7 2.29 kg DM 0, 200, 400, and600 mg/d อีโอรักษา respectively.Milk ผลิตอยู่ในช่วงจาก 18.9 การ 20.2 กก./d แต่ไม่ได้แตกต่างกันในการรักษา (ตารางที่ 2) นอกจากนี้ นม compo-nents ได้รับผลกระทบไม่ โดยเพิ่มอีโอ นมยูเรีย N มีค่อนข้างสูง แต่ไม่ได้รับผลกระทบจากการรักษาไม่มีความแตกต่างในค่า pH ruminal เกิดขึ้นระหว่างการรักษา (ตาราง 3), ในขณะที่ความเข้มข้นของ NH3N ได้สูงสุดที่ระดับ 200 และ 400 mg/d เพิ่ม theintermediate อีโอ (Q:P = 0.02) ระดับ NH3N ruminal เหล่านี้จะสูงมาก althoughthis เป็นเรื่องปกติสำหรับโครีดนมวัว grazing พาสเจอร์เขียวชอุ่ม (Di Marco และ Aello, 2002) ความเข้มข้นรวมของ VFA มี atrend (Q:P = 0.08) สูงสุด 400 mg/d อีโอและต่ำสุดที่ 600 มิลลิกรัมนอกจากนี้อีโออี โอ/d. อิทธิพล (Q:P = 0.03) butyrateconcentrations มีระดับสูงสุดที่ 400 mg/d ไม่มีความแตกต่างใน A:P หรือ A:(P+B) อัตราเนื่องจากอีโอนี้ได้จลนพลศาสตร์การลด ruminal DM, aNDF และ CP อยู่ในตาราง 4 โดยรวม มี amongtreatments ไม่มีความหมายแตกต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์ประกอบทางเคมี ResultsAverage ของทุ่งหญ้าและฟีดอื่น ๆ ที่ใช้ตลอดการทดลองอยู่ในตารางที่ 1 ข้อมูล DMintake มีความหมายมากไม่มีการจำลองทุ่งหญ้าเป็นไปได้ อย่างไรก็ตามการบริโภคทุ่งหญ้า DM (mean ± SD, n = 4) were8.8 ± 2.80, 8.7 ± 4.02, 8.3 ± 3.54 และ 9.0 ± 2.73 กก. DM สำหรับ 0, 200, 400, และ 600 มิลลิกรัม EO / วันการรักษาตามลำดับ . Cornsilage ทานตะวันและการบริโภคอาหารที่มี 7.7 ± 0.84 และ 1.9 ± 0.06 กก. DM ตามลำดับ ในที่สุดการบริโภคข้าวโพด DM ข้าวใน themilking ห้องนั่งเล่นเป็น 1.7 ± 0.16, 1.6 ± 0.15, 1.6 ± 0.30 และ 1.5 ± 0.32 กก. DM สำหรับ 0, 200, 400, และ 600 มิลลิกรัม EO / วันการรักษาตามลำดับ ดังนั้นการบริโภค DM รวมทั้งสิ้น 19.7 ± 2.53, 19.5 ± 3.44, 19.1 ± 2.99 และ 19.7 ± 2.29 กก. DM สำหรับ 0, 200, 400, and600 mg EO / วันการรักษาการผลิต respectively.Milk อยู่ระหว่าง 18.9-20.2 กก. / วัน แต่ไม่แตกต่างกันระหว่างชุดการทดลอง (ตารางที่ 2) นอกจากนี้นม Compo nents-ที่ไม่ได้รับผลกระทบจาก EO นอกจากนี้ นมยูเรียยังไม่มีข้อความที่ค่อนข้างสูง แต่ไม่ได้รับผลกระทบจากความแตกต่าง treatments.No ค่า pH ในกระเพาะหมักที่เกิดขึ้นระหว่างการรักษา (ตารางที่ 3) ในขณะที่ความเข้มข้น NH3N สูงที่สุดที่ theintermediate EO ระดับการเพิ่มของ 200 และ 400 มก. / วัน (Q: p = 0.02) เหล่านี้ระดับ NH3N ในกระเพาะรูเมนมีสูงมาก althoughthis เป็นเรื่องปกติสำหรับวัวให้นมบุตรทุ่งเลี้ยงสัตว์ทุ่งหญ้าเขียวชอุ่ม (Di Marco และ Aello, 2002) ความเข้มข้นของ VFA ทั้งหมดได้ atrend (Q: p = 0.08) สูงสุดที่ 400 มิลลิกรัม EO / วันและต่ำสุดที่ 600 มก. EO / วัน นอกเหนือจากการได้รับอิทธิพล EO (Q: p = 0.03) butyrateconcentrations ที่มีระดับสูงสุดที่ 400 มก. / วัน หรือ P: มีความแตกต่างในการเป็น (P + B) อัตราส่วนเนื่องจาก EO addition.Ruminal จลนศาสตร์การย่อยสลายสำหรับ DM, andf และ CP อยู่ในตารางที่ 4 โดยรวมไม่มีความแตกต่างที่มีความหมาย amongtreatments

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

resultsaverage ส่วนประกอบทางเคมีของหญ้าและอาหารสัตว์ที่ใช้ตลอดการทดลองในตารางที่ 1 ข้อมูล dmintake จะบรรยายเป็นทุ่งหญ้าซ้ำก็เป็นไปได้ อย่างไรก็ตาม ทุ่งหญ้า DM ภาค ( หมายถึง± SD , n = 4 ) were8.8 ± 2.80 , 8.7 ± 4.02 , 8.3 ± 3.54 และ 9.0 ± 2.73 กิโลกรัม DM สำหรับ 0 , 200 , 400 และ 600 มก. EO / D รักษาตามลำดับcornsilage ดอกทานตะวันและอาหารและเป็น 7.7 ± 0.84 และ 1.9 ± 0.06 กก. DM ตามลำดับ ในที่สุด , ข้าวโพดเมล็ดและในร้าน themilking DM เป็น 1.7 ± 0.16 , 1.6 ± 0.15 0.30 และ± 1.6 , 1.5 ± 0.32 กก. DM สำหรับ 0 , 200 , 400 และ 600 มก. EO / D รักษาตามลำดับ ดังนั้น การบริโภค DM จำนวน 19.7 ± 2.53 , 19.5 ± 3.44 19.1 ± 2.99 และ 19.7 ± 2.29 กิโลกรัม DM สำหรับ 0 , 200 , 400 ,and600 มก. EO / D รักษาตามลำดับ การผลิตน้ำนมมีค่าที่สูงถึง 20.2 กก. / D แต่ไม่แตกต่างกันระหว่างการรักษา ( ตารางที่ 2 ) นอกจากนี้ คอมโป nents นมไม่ได้รับผลกระทบโดยเติมออ . ยูเรียนม N ค่อนข้างสูงแต่ไม่ได้รับผลกระทบจากการรักษา ไม่มีความแตกต่างในกระเพาะอ เกิดขึ้นระหว่างการรักษา ( ตารางที่ 3 )ส่วน nh3n ความเข้มข้นสูงสุดใน theintermediate EO นอกจากนี้ระดับ 200 และ 400 mg / d ( q : p = 0.02 ) เหล่านี้และ nh3n ระดับสูงมาก althoughthis เป็นเรื่องปกติสำหรับให้นมวัวกินหญ้าเขียวขจีทุ่ง ( ดิมาร์โคและ aello , 2002 ) ความเข้มข้นของกรดไขมันระเหยได้ทั้งหมดรูปแบบ ( q : P = 0.08 ) สูงสุดอยู่ที่ 400 มก. EO / D และต่ำสุดที่ 600 มิลลิกรัม / วัน ซึ่งมีผลต่อ EO EO ( q : P = 003 ) butyrateconcentrations มีระดับสูงสุดที่ 400 มก. / วัน พบว่า ไม่มีความแตกต่างกันใน A : P หรือ A : ( p B ) อัตราส่วนเนื่องจากนอกจาก EO . จลนศาสตร์การสลายตัวในกระเพาะรูเมนสำหรับโรคเบาหวาน andf และ CP เป็นโต๊ะ 4 โดยรวมไม่มีความแตกต่าง amongtreatments มีความหมาย .