While ‘virtue’ had become unfashion

While ‘virtue’ had become unfashionable
in mainstream political science, it has been
revived in contemporary political and sociological
theory by writers like Alasdair
MacIntyre (1981) and Martha Nussbaum
(2001). In this respect there is an important
division between liberal (Anglo-American)
and cultural (continental) theories of citizenship.
The liberal theory is minimalist. It
purports that the role of the state is to protect
the freedom of its citizens and that it can
best achieve this aim by removing the obstacles
to free exchange between individuals in
the market place. The role of the state is
utilitarian, namely to maximize the happiness
of the majority, but this ‘happiness’ is
most effectively and efficiently measured by
their individual wealth. Because for writers
like Jeremy Bentham and J.S. Mill, push-pin
is as good as poetry (that is, they are equal
because they both produce happiness), it
is not sensible for states to take much interest
in culture. With the dominance of
neo-liberalism in state policy since the
1970s, the liberal view of citizenship has
been triumphant. The alternative view is
associated with the classical Greek polis,
with Rousseau, and with the cultural legacy
of the German Bildungsroman. This tradition
says that the education of the citizen in
the virtues is essential if that individual is
to achieve personal autonomy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่ 'คุณธรรม' กลายเป็นฉันในหลักรัฐศาสตร์ จะได้รับฟื้นฟูในร่วมสมัยทางการเมือง และสังคมวิทยาทฤษฎี โดยนักเขียนเช่นที่มาMacIntyre (1981) และมาร์ธา Nussbaum(2001) . นี้ มีสำคัญแบ่งระหว่างเสรีนิยม (Anglo-American)และวัฒนธรรม (ยุโรป) ทฤษฎีของพลเมืองทฤษฎีเสรีนิยมคือ เรียบง่าย มันบุคลิกที่จะ ปกป้องบทบาทของรัฐเสรีภาพของพลเมืองและการ ที่มันสามารถดีที่สุดให้บรรลุเป้าหมายนี้ โดยการเอาอุปสรรคการแลกเปลี่ยนระหว่างบุคคลในตลาดนี้ บทบาทของรัฐประโยชน์ คือการเพิ่มความสุขของส่วนใหญ่ แต่ 'ความสุข' คือมากที่สุด และมีประสิทธิภาพโดยวัดจากความมั่งคั่งของพวกเขาแต่ละ เพราะสำหรับนักเขียนชอบเจเรมีเบนแธมและโรงงานเจเอส กดพินดีบทกวี (คือ จะเท่าเนื่องจากพวกเขาทั้งสองผลิตสุข), มันไม่เหมาะสมสำหรับอเมริกาจะความสนใจมากในวัฒนธรรมที่ ด้วยการครอบงำของนีโอเสรีนิยมในนโยบายรัฐตั้งแต่การปี 1970 มุมมองเสรีนิยมของพลเมืองได้ผู้มีชัยได้ มีทางเลือกเกี่ยวข้องกับหมาย polis กรีกคลาสสิกRousseau และมรดกทางวัฒนธรรมของ Bildungsroman เยอรมัน ประเพณีนี้บอกว่า การศึกษาของประชาชนในคุณค่าเป็นสิ่งจำเป็นหากแต่ละคนเพื่อให้มีอิสระส่วนตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ 'คุณธรรม' ได้กลายเป็นเชย
รัฐศาสตร์กระแสหลักจะได้รับการ
ฟื้นขึ้นมาในทางการเมืองและทางสังคมวิทยาร่วมสมัย
ทฤษฎีโดยนักเขียนเช่นอะลาสแด
MacIntyre (1981) และมาร์ธา Nussbaum
(2001) ในส่วนนี้มีความสำคัญ
แบ่งระหว่างเสรีนิยม (แองโกลอเมริกัน)
(เนลตัล) ทฤษฎีและวัฒนธรรมของความเป็นพลเมือง.
ทฤษฎีเสรีนิยมเป็นที่เรียบง่าย มัน
อ้างว่าบทบาทของรัฐคือการปกป้อง
เสรีภาพของประชาชนและว่ามันสามารถ
ที่ดีที่สุดให้บรรลุจุดมุ่งหมายนี้โดยการเอาอุปสรรค
ในการแลกเปลี่ยนฟรีระหว่างบุคคลใน
สถานที่ตลาด บทบาทของรัฐที่เป็น
ประโยชน์คือเพื่อเพิ่มความสุข
ของคนส่วนใหญ่ แต่ 'ความสุข' เป็น
ส่วนใหญ่ได้อย่างมีประสิทธิภาพและมีประสิทธิภาพโดยวัดจาก
ความมั่งคั่งของตน เพราะสำหรับนักเขียน
เช่น Jeremy Bentham และ JS มิลล์ดันขา
เป็นดีบทกวี (นั่นคือพวกเขามีค่าเท่ากัน
เพราะพวกเขาทั้งสองมีความสุขในการผลิต) มัน
ไม่ได้เป็นที่เหมาะสมสำหรับรัฐที่จะให้ความสนใจมาก
ในวัฒนธรรม ด้วยการปกครองของ
เสรีนิยมใหม่ในนโยบายของรัฐตั้งแต่
ปี 1970 มุมมองเสรีนิยมของพลเมืองได้
รับชัยชนะ มุมมองทางเลือก
ที่เกี่ยวข้องกับ Polis กรีกคลาสสิก
กับรูสโซและมีมรดกทางวัฒนธรรม
ของเยอรมัน Bildungsroman ประเพณีนี้
กล่าวว่าการศึกษาของพลเมืองในการ
คุณธรรมเป็นสิ่งสำคัญหากบุคคลที่เป็น
เพื่อให้บรรลุความเป็นอิสระส่วนบุคคล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่ ' คุณธรรม ' ได้กลายเป็นเชยในหลักรัฐศาสตร์ มันได้รับคืนชีพในทางการเมืองและสังคมร่วมสมัยทฤษฎีโดยนักเขียนชอบเอเลิสแดร์แมคอินไทร์ ( 1981 ) และมาร์ธานัสเบาม์( 2001 ) ในส่วนนี้มีเป็นสำคัญส่วนระหว่างเสรีนิยมแองโกลอเมริกัน )และวัฒนธรรม ( Continental ) ทฤษฎีของสัญชาติทฤษฎีเสรีนิยมคือที่เรียบง่าย มันกล่าวอ้างว่า บทบาทของรัฐที่จะปกป้องเสรีภาพของพลเมือง และมันสามารถที่ดีที่สุดให้บรรลุเป้าหมายนี้โดยการเอาอุปสรรคการแลกเปลี่ยนระหว่างบุคคลในสถานที่ตลาด บทบาทของรัฐประโยชน์คือเพื่อเพิ่มความสุขของคนส่วนใหญ่ แต่นี้ ' ความสุข ' เป็นมีประสิทธิภาพมากที่สุดและมีประสิทธิภาพวัดโดยความมั่งคั่งของแต่ละคน เพราะสำหรับนักเขียนชอบเจเรมี่ เบนแธม และ เจ. เอส. มิลดัน พินเหมือนบทกวี ( นั่นคือพวกเขาจะเท่ากับเพราะพวกเขาทั้งสองผลิตความสุข ) นั้นไม่เหมาะสมสำหรับรัฐที่จะให้ความสนใจมากในวัฒนธรรม กับการปกครองของเสรีนิยมใหม่ในนโยบายรัฐตั้งแต่1970 , มุมมองเสรีนิยมของพลเมืองได้ได้รับชัยชนะ มุมมองทางเลือกคือที่เกี่ยวข้องกับตำรวจกรีกคลาสสิกกับ Rousseau และมรดกวัฒนธรรมของ bildungsroman เยอรมัน ประเพณีนี้กล่าวว่า การศึกษาของประชาชนในคุณธรรมเป็นสิ่งที่จำเป็นหากบุคคลคือเพื่อให้บรรลุความเป็นอิสระส่วนตัว