I scowl with frustration at myself

I scowl with frustration at myself in the mirror. Damn my hair – it just won’t behave, and damn Katherine Kavanagh for being ill and subjecting me to this ordeal. I should be studying for my final exams, which are next week, yet here I am trying to brush my hair into submission. I must not sleep with it wet. I must not sleep with it wet. Reciting this mantra several times, I attempt, once more, to bring it under control with the brush. I roll my eyes in exasperation and gaze at the pale, brown-haired girl with blue eyes too big for her face staring back at me, and give up. My only option is to restrain my wayward hair in a ponytail and hope that I look semi presentable.
Kate is my roommate, and she has chosen today of all days to succumb to the flu. Therefore, she cannot attend the interview she’d arranged to do, with some mega-industrialist tycoon I’ve never heard of, for the student newspaper. So I have been volunteered. I have final exams to cram for, one essay to finish, and I’m supposed to be working this afternoon, but no – today I have to drive a hundred and sixty-five miles to downtown Seattle in order to meet the enigmatic CEO of Grey Enterprises Holdings Inc. As an exceptional entrepreneur and major benefactor of our University, his time is extraordinarily precious – much more precious than mine – but he has granted Kate an interview. A real coup, she tells me. Damn her extra-curricular activities.
Kate is huddled on the couch in the living room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันหน้าคว่ำกับแห้วที่ตัวเองในกระจก ไอ้ผม – มันเพียงไม่ทำงาน และไอ้แคทเธอรีนคาวานอจห์กำลังป่วย และแล้วก็กดชัตเตอร์ผมนี้การทรมาน ผมควรจะเรียนสอบขั้นสุดท้ายของฉัน ซึ่งเป็นสัปดาห์ถัดไป แต่ที่นี่ฉันกำลังพยายามแปรงผมไปส่ง ฉันต้องนอนกับมันเปียก ฉันต้องนอนกับมันเปียก อ่านนี้มันตราหลายครั้ง ฉันพยายาม อีกครั้ง นำภายใต้การควบคุมด้วยแปรง ผมม้วนตา exasperation และสายตาที่สาวจาง brown-haired กับตาสีน้ำเงินที่ใหญ่เกินไปสำหรับใบหน้าของเธอจ้องมองมาที่ฉัน และให้ค่า ตัวเลือกของฉันเท่านั้นห้ามผม wayward ใน ponytail หวังว่า ขอดูห้องมุมเคทเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉัน และเธอได้เลือกวันนี้วันทั้งหมดเพื่อยอมหวัดใหญ่ ดังนั้น เธอไม่สามารถเข้าร่วมการสัมภาษณ์เธอก็จัดให้ทำ ไทคูน industrialist ร็อคบางฉันไม่เคยได้ยินของ สำหรับหนังสือพิมพ์ของนักเรียน ดังนั้นฉันมี volunteered มีสอบสุดท้ายเร่งสำหรับ เรียงหนึ่งให้เสร็จสิ้น และฉันควรจะทำงานตอนบ่ายนี้ แต่ไม่ – วันนี้ได้ขับรถเป็นร้อย และหก - ห้าไมล์เมืองซีแอตเทิลเพื่อให้ตรงกับทำนาย CEO ของเทาวิสาหกิจโฮลดิ้ง อิงค์ เป็นผู้ประกอบการที่ยอดเยี่ยมและบุญคุณที่สำคัญของมหาวิทยาลัยของเรา เวลาของเขาเป็นค่ารอง – มีค่ามากกว่าฉัน – แต่เขาได้อนุญาตให้เคทสัมภาษณ์ รัฐประหารจริง เธอบอกฉัน ไอ้เธอกิจกรรมเสริมหลักสูตรเคทจะต้องอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมทำหน้าบึ้งกับแห้วที่ตัวเองในกระจก ประณามผม - มันก็จะไม่ประพฤติและแคทเธอรีแช่ง Kavanagh สำหรับการป่วยและหนอนบ่อนไส้ฉันไปทดสอบนี้ ฉันควรจะได้รับการศึกษาสำหรับการสอบครั้งสุดท้ายของฉันซึ่งเป็นสัปดาห์ถัดไป แต่ที่นี่ฉันพยายามที่จะแปรงผมของฉันในการส่ง ผมต้องนอนไม่หลับกับมันเปียก ผมต้องนอนไม่หลับกับมันเปียก ท่องมนต์นี้หลายครั้งผมพยายามอีกครั้งเพื่อนำมาไว้ภายใต้การควบคุมด้วยแปรง ฉันกลอกลูกตาของฉันในความโกรธเคืองและจ้องมองที่ซีด, สาวผมสีน้ำตาลตาสีฟ้าที่มีขนาดใหญ่เกินไปสำหรับใบหน้าของเธอจ้องมองกลับมาที่ผมและให้ขึ้น ตัวเลือกเดียวของฉันคือการยับยั้งผมเอาแต่ใจของฉันในผมหางม้าและหวังว่าฉันดูเรียบร้อยกึ่ง.
เคทเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉันและเธอได้เลือกวันนี้ของทุกวันจะยอมจำนนต่อการระบาดของไข้หวัด ดังนั้นเธอไม่สามารถเข้ารับการสัมภาษณ์เธอต้องการจัดทำมีบางผู้ประกอบการอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ที่ผมไม่เคยได้ยินสำหรับนักเรียนหนังสือพิมพ์ ดังนั้นผมจึงได้รับอาสา ฉันมีการสอบครั้งสุดท้ายที่จะอัดสำหรับหนึ่งที่จะเสร็จสิ้นการเขียนเรียงความและฉันควรจะทำงานช่วงบ่ายวันนี้ แต่ไม่มี - วันนี้ผมต้องขับรถหนึ่งร้อยหกสิบห้าไมล์ไปยังเมืองซีแอตเติเพื่อตอบสนองความลึกลับของซีอีโอ รัฐวิสาหกิจสีเทา Holdings Inc. เป็นผู้ประกอบการที่โดดเด่นและผู้มีพระคุณที่สำคัญของมหาวิทยาลัยของเราเวลาที่เขาจะมีค่าเป็นพิเศษ - มีค่ามากเกินกว่าที่ฉัน - แต่เขาได้รับการสัมภาษณ์เคท รัฐประหารจริงเธอบอกฉัน ประณามกิจกรรมนอกหลักสูตรของเธอ.
เคทก็ซุกตัวอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันทำหน้าบึ้งตึงกับเสียงที่ตัวเองในกระจก ไอ้ผมซึ่งก็ไม่ทำตัวดีๆ และตายแคทเธอรีน Kavanagh เป็นป่วยและลงโทษฉันแสนสาหัสนี้ ฉันควรจะอ่านหนังสือสอบครั้งสุดท้าย ซึ่งในสัปดาห์หน้า แต่ที่นี่ฉันพยายามที่จะแปรงผมของฉันในการส่ง ผมจะไม่นอนกับมันเปียก ผมจะไม่นอนกับมันเปียก ท่องมนต์นี้หลายครั้ง ฉันพยายามอีกครั้งนำภายใต้การควบคุมด้วยแปรง ผมม้วนตาของฉันในความฉุนเฉียวและเหลือบมองหญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อน กับดวงตาสีฟ้าขนาดใหญ่เกินไปสําหรับเธอ ใบหน้าที่จ้องมองกลับมาที่ฉัน และยอมแพ้ มีทางเดียว คือ ยับยั้งผมเอาแต่ใจ ผมมัดเป็นหางม้า และหวังว่า ผมมองกึ่งเรียบร้อย .
เคทเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉัน และ เธอได้เลือกวันนนี้ว่าจะยอมให้ไข้หวัดใหญ่ ดังนั้นเธอไม่สามารถเข้าร่วมการสัมภาษณ์ เธอจะจัดทำ บางใหญ่ นักอุตสาหกรรมนักธุรกิจผมไม่เคยได้ยินจากในหนังสือพิมพ์นักศึกษา ดังนั้นผมจึงได้รับอาสา ฉันมีการสอบปลายภาคติวสำหรับหนึ่งเรียงความเสร็จ ผมต้องทำงานช่วงบ่ายนี้แต่สำหรับวันนี้ผมต้องขับรถหนึ่งร้อยหกสิบห้าไมล์จากตัวเมืองซีแอตเทิลเพื่อพบซีอีโอลึกลับของเกรย์วิสาหกิจ Holdings Inc . เป็นผู้ประกอบการที่ยอดเยี่ยมและผู้สนับสนุนหลักของมหาวิทยาลัย เวลาของเขามีค่ามากเป็นพิเศษและมีค่ามากกว่า–ของผม แต่เขาได้อนุญาตให้ เคท สัมภาษณ์ รัฐประหารจริง เธอบอกฉัน กิจกรรมเสริมหลักสูตรด้าน
โธ่เอ้ย .เคทกำลังเบียดเสียดกันอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น