At the other end of the spectrum ar

At the other end of the spectrum are the sceptics who question the
very existence of ‘globalization’ (Rugman, 2000). Although less vocal,
they provide an important counterpoint to the accounts that claim
globalization to be deterministic. The leading proponents of this view
are Hirst and Thompson (1999) who use a broad range of empirical data
to argue that the world economy is no more interconnected today than
in the past (Boyer and Drache, 1996). Indeed, they argue that during
the era of the Gold Standard, at the end of the nineteenth century, the
world economy was more integrated (see Chapter 3 for a fuller analysis
of this issue). Flows of labour, investment and trade would – if the
hyperglobalist thesis were true – be unrestricted and free. This,
they argue, is very far from reality and labour remains particularly
immobile. For sceptics, national governments remain the central actors in
constructing and regulating the global economy. What we have then is an
internationalized political economy which is fragmenting into powerful
economic blocs, the most powerful being Europe, East Asia and the
USA. The process of regionalism, according to the sceptics, runs in
opposition to globalization, whereas for other schools it is seen as a
precursor to it (see Chapter 4 on regionalism).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนอื่น ๆ ของสเปกตรัม sceptics ที่คำถามดำรงอยู่ของ 'โลกาภิวัตน์' (Rugman, 2000) แม้ว่าจะน้อยกว่าเสียงพวกเขาให้เป็น counterpoint สำคัญกับบัญชีที่เรียกร้องโลกาภิวัตน์การเป็น deterministic ผู้เสนอชั้นนำของมุมมองนี้Hirst และทอมป์สัน (1999) ที่ใช้ความหลากหลายของข้อมูลเชิงประจักษ์จะเถียงว่า เศรษฐกิจโลกจะไม่เชื่อมต่อวันนี้กว่าในอดีต (Boyer และ Drache, 1996) แน่นอน พวกเขายืนยันว่า ในช่วงยุคของมาตรฐานทองคำ ที่สุดของศตวรรษที่ผ่านมา การเศรษฐกิจโลกมากขึ้นรวม (ดูบทที่ 3 การวิเคราะห์ฟูลเลอร์ปัญหานี้) กระแสของการค้า และการลงทุน แรงงานต้องการ – หากการวิทยานิพนธ์ hyperglobalist ได้จริง – ไม่จำกัด และฟรี นี้พวกเขาทะเลาะกัน มีความจริงและยังคงเป็นแรงงานโดยเฉพาะอย่างยิ่งสียหาย สำหรับ sceptics รัฐบาลแห่งชาติยังคง นักแสดงศูนย์กลางในสร้าง และการควบคุมเศรษฐกิจโลก สิ่งที่เราได้นั้นเป็นการเศรษฐกิจการเมืองสากลซึ่ง fragmenting เป็นมีประสิทธิภาพบอกเศรษฐกิจ มีประสิทธิภาพมากที่สุดยุโรป เอเชียตะวันออกและสหรัฐอเมริกา Regionalism ตาม sceptics กระบวนการทำงานในฝ่ายค้านการโลกาภิวัตน์ ในขณะที่สำหรับอื่น ๆ โรงเรียน จะเห็นเป็นการสารตั้งต้นไป (ดูบทที่ 4 regionalism)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตอนท้าย ๆ ของคลื่นที่มีความคลางแคลงที่ถาม
ดำรงอยู่ของ 'โลกาภิวัตน์' (Rugman, 2000) แม้ว่าแกนนำน้อยกว่า
พวกเขาให้ความแตกต่างที่สำคัญไปยังบัญชีที่อ้างว่า
โลกาภิวัตน์ที่จะกำหนด ผู้เสนอชั้นนำของมุมมองนี้
เป็นเฮิรสท์และ ธ อมป์สัน (1999) ที่ใช้ความหลากหลายของข้อมูลเชิงประจักษ์
ที่จะยืนยันว่าเศรษฐกิจโลกจะไม่เชื่อมต่อกันมากขึ้นในวันนี้กว่า
ในอดีตที่ผ่านมา (บอยเยอร์ Drache, 1996) แท้จริงพวกเขายืนยันว่าในช่วง
ยุคของมาตรฐานทองคำในตอนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้าที่
เศรษฐกิจโลกเป็นแบบบูรณาการมากขึ้น (ดูบทที่ 3 สำหรับการวิเคราะห์ฟูลเลอร์
เรื่องนี้) กระแสของการใช้แรงงานการลงทุนและการค้าจะ - ถ้า
วิทยานิพนธ์ hyperglobalist เป็นจริง - จะไม่ จำกัด และฟรี นี้
พวกเขาโต้เถียงเป็นอย่างมากที่ห่างไกลจากความเป็นจริงและแรงงานยังคงอยู่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ สำหรับความคลางแคลงรัฐบาลแห่งชาติยังคงเป็นนักแสดงที่สำคัญในการ
สร้างและการควบคุมเศรษฐกิจโลก สิ่งที่เรามีนั้นเป็น
เศรษฐกิจการเมืองสากลซึ่งเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่มีประสิทธิภาพใน
การกีดกันทางเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเป็นยุโรป, เอเชียตะวันออกและ
สหรัฐอเมริกา กระบวนการของภูมิภาคตามคลางแคลง, ทำงานใน
การต่อต้านการโลกาภิวัตน์ในขณะที่สำหรับโรงเรียนอื่น ๆ ก็ถูกมองว่าเป็น
ปูชนียบุคคลที่มัน (ดูบทที่ 4 ในภูมิภาค)