spices and forest products to that

spices and forest products to that trade. The alternating east and west monsoon winds made the Indies a layover point for traders and others from diverse nations who brought their languages, ideas about political order, and their arts and religions. Small and then large kingdoms grew as a result of, and as part of, that great trade. Steamships altered some trade patterns, but the region's strategic location between East and South Asia and the Middle East remains.
Indonesia consists of all or part of some of the world's largest islands—Sumatra, Java, most of Kalimantan (Borneo), Sulawesi (Celebes), Halmahera, and the west half of New Guinea (Papua)—and numerous smaller islands, of which Bali (just east of Java) is best known. These islands plus some others have mountain peaks of 9,000 feet (2,700 meters) or more, and there are some four hundred volcanos, of which one hundred are active. Between 1973 and 1990, for example, there were twenty-nine recorded eruptions, some with tragic consequences. Volcanic lava and ash contributed to the rich soils of upland Sumatra and all of Java and Bali, which have nurtured rice cultivation for several thousand years.

The inner islands of Java, Madura, and Bali make up the geographical and population center of the archipelago. Java, one of the world's most densely settled places (with 2,108 people per square mile [814 per square kilometer] in 1990), occupies 78 percent of the nation's land area but accounts for about 60 percent of Indonesia's population. (About the size of New York state, Java's population is equivalent to 40 percent of that of the United States.) The outer islands, which form an arc west, north, and east of the inner ones, have about 90 percent of the land area of the country but only about 42 percent of the population. The cultures of the inner islands are more homogeneous, with only four major cultural groups: the Sundanese (in West Java), the Javanese (in Central and East Java), the Madurese (on Madura and in East Java), and the Balinese (on Bali). The outer islands have hundreds of ethnolinguistic groups.

Forests of the inner islands, once plentiful, are now largely gone. Kalimantan, West Papua, and Sumatra still have rich jungles, though these are threatened by population expansion and exploitation by loggers for domestic timber use and export. Land beneath the jungles is not fertile. Some eastern islands, such as Sulawesi and the Lesser Sundas (the island chain east of Bali), also have lost forests.

Two types of agriculture are predominant in Indonesia: permanent irrigated rice farming ( sawah ) and rotating swidden or slash-and-burn ( ladang ) farming of rice, corn, and other crops. The former dominates Java, Bali, and the highlands all along the western coast of Sumatra; the latter is found in other parts of Sumatra and other outer islands, but not exclusively so. Fixed rain-fed fields of rice are prominent in Sulawesi and some other places. Many areas are rich in vegetables, tropical fruit, sago, and other cultivated or forest crops, and commercial plantations of coffee, tea, tobacco, coconuts, and sugar are found in both inner and outer islands. Plantation-grown products such as rubber, palm oil, and sisal are prominent in Sumatra, while coffee, sugar, and tea are prominent in Java. Spices such as cloves, nutmeg, and pepper are grown mainly in the outer islands, especially to the east. Maluku (formerly the Moluccas) gained its appellation the "Spice Islands" from the importance of trade in these items. Gold, tin, and nickel are mined in Sumatra, Bangka, Kalimantan, Sulawesi, and Papua for domestic and international markets, and oil and liquified natural gas (especially from Sumatra) are important exports. Numerous rivers flowing from mountainous or jungle interiors to coastal plains and ports have carried farm and forest products for centuries and have been channels for cultural communication.



Read more: http://www.everyculture.com/Ge-It/Indonesia.html#ixzz3zTVEjTKe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครื่องเทศและผลิตภัณฑ์ป่าเพื่อการค้าที่ ตะวันออกสลับและลมมรสุมตะวันตกได้อินจุดมาเลสำหรับเทรดเดอร์และอื่น ๆ จากหลากหลายประเทศที่นำภาษา แนวคิดเกี่ยวกับใบสั่งทางการเมือง และศิลปะ และศาสนา ก๊กขนาดเล็ก และใหญ่แล้วเติบโตเป็นผล และ เป็นส่วนหนึ่งของ การค้าที่ดี Steamships การเปลี่ยนแปลงรูปแบบการค้าบางอย่าง แต่ยังคงตั้งอยู่ในภูมิภาคระหว่างตะวันออก และเอเชียใต้ และตะวันออกกลางอินโดนีเซียประกอบด้วยทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งของเกาะที่ใหญ่ที่สุดในโลก — สุมาตรา ชวา ส่วนใหญ่ของกาลิมันตัน (บอร์เนียว), สุลาเวสี (เซเลเบส), Halmahera และทิศตะวันตกของนิวกินี (ปาปัว) — และหมู่ เกาะขนาดเล็กจำนวนมาก ที่บาหลี (ทางตะวันออกจาวา) เป็นที่รู้จักกันดี หมู่เกาะเหล่านี้รวมทั้งบางคนมีภูเขา 9,000 ฟุต (2,700 เมตร) หรือมากกว่า และมีบาง volcanos สี่ร้อย ที่หนึ่งร้อยใช้งานอยู่ ระหว่างปีค.ศ. 1973 และปี 1990 เช่น ได้ยี่สิบเก้าบันทึกปัจจุบัน มีผลกระทบที่น่าเศร้า ภูเขาไฟลาวาและเถ้ามอบให้ดินอุดมสมบูรณ์ของไร่เกาะสุมาตราและชวาและบาหลี ซึ่งได้บ่มเพาะปลูกข้าวหลายพันปีเกาะภายในของ Java มาดูรา บาหลี และให้ศูนย์ทางภูมิศาสตร์และประชากรของหมู่เกาะ Java ที่สุดในโลก (ด้วย 2,108 คนต่อตารางไมล์ [814 ต่อตารางกิโลเมตร] ในปี 1990 ทำ), ครอบคลุมร้อยละ 78 ของพื้นที่ของประเทศแต่บัญชีประมาณ 60 เปอร์เซ็นต์ของประชากรของอินโดนีเซีย (เกี่ยวกับขนาดของรัฐนิวยอร์ก ประชากรของ Java คือเท่ากับร้อยละ 40 ของของสหรัฐอเมริกา) นอกเกาะ แบบฟอร์มที่ มีส่วนโค้งไปทางทิศตะวันตก เหนือ และตะวันออกของคนภายใน มีประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ของประเทศแต่เพียงประมาณร้อยละ 42 ของประชากร วัฒนธรรมของหมู่เกาะภายในจะเหมือนมาก มีเพียงสี่หลักกลุ่มวัฒนธรรม: ซุนดา (ในชวาตะวันตก), ชวา (ในกลางและชวาตะวันออก), มาดูรา (เมื่อมาดูรา และ ใน ชวาตะวันออก), และบาหลีในบาหลี) ธรรมชาติมีหลายร้อยกลุ่ม ethnolinguisticป่าเกาะภายใน อุดมสมบูรณ์ เมื่อกำลังส่วนใหญ่ไป กาลิมันตัน ปาปัวตะวันตก และสุมาตรายังคงมีป่าสมบูรณ์ แม้ว่าเหล่านี้จะถูกคุกคาม โดยการขยายตัวของประชากร และใช้ประโยชน์จากบันทึกสำหรับไม้ภายในประเทศ และส่งออก ที่ดินใต้ป่าไม่อุดมสมบูรณ์ บางหมู่เกาะภาคตะวันออก เช่นสุลาเวสีและ Sundas น้อยกว่าเกาะโซ่ทางตะวันออกของบาหลี), ยังมีหลงป่าสองชนิดของการเกษตรเป็นที่แฟร่หลายในอินโดนีเซีย: ถาวรล้างพีพีเอ็มข้าวเกษตร (sawah) และหมุน swidden หรือทับ และเขียน (ladang) การทำนาข้าว ข้าวโพด และพืชอื่น ๆ กุมอำนาจอดีตชวา บาหลี และไฮแลนด์ทั้งตะวันตกชายฝั่งสุมาตรา หลังพบในส่วนอื่น ๆ ของเกาะสุมาตราและเกาะอื่น ๆ ภายนอก แต่ไม่ใช่เฉพาะ ถาวรเขตฝนเลี้ยงข้าวจะโดดเด่นในสุลาเวสีและอื่น ๆ หลายพื้นที่อุดมไปด้วยผัก ผลไม้ สาคู และอื่น ๆ ปลูก หรือพืชป่า และพาณิชย์สวนกาแฟ ชา ยาสูบ มะพร้าว และน้ำตาลที่พบในหมู่เกาะทั้งภายใน และภายนอก ผลิตภัณฑ์ที่ปลูกในสวน เช่นยาง น้ำมันปาล์ม เส้นใยพืชโดดเด่นในเกาะสุมาตรา น้ำตาล ชา และกาแฟจะโดดเด่นใน Java เครื่องเทศเช่นกานพลู ลูกจันทน์เทศ และพริกไทยที่ปลูกในหมู่เกาะรอบนอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งการ กู (เดิมโมลุกกะ) รับ appellation ของ "เครื่องเทศเกาะ" จากความสำคัญของการค้าในสินค้าเหล่านี้ ทอง ดีบุก และนิกเกิลที่ขุดในสุมาตรา บังกา กาลิมันตัน สุลาเวสี และปาปัวในประเทศ และต่างประเทศ และน้ำมันและก๊าซธรรมชาติเหลว (โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากสุมาตรา) ส่งออกที่สำคัญ แม่น้ำหลายสายที่ไหลจากภูเขา หรือภายในป่าที่ราบชายฝั่งทะเลและพอร์ตได้ดำเนินการฟาร์มและผลิตภัณฑ์จากป่ามานานหลายศตวรรษ และได้รับช่องทางการสื่อสารทางวัฒนธรรมอ่านเพิ่มเติม: http://www.everyculture.com/Ge-It/Indonesia.html#ixzz3zTVEjTKe

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องเทศและผลิตภัณฑ์จากป่าเพื่อการค้า สลับลมตะวันออกและลมมรสุมตะวันตกทำให้อินเดียเป็นจุดหยุดพักสำหรับผู้ค้าและอื่น ๆ จากประเทศที่มีความหลากหลายที่นำภาษาของพวกเขาความคิดเกี่ยวกับการสั่งซื้อทางการเมืองและศิลปะของพวกเขาและศาสนา ราชอาณาจักรเล็กและขนาดใหญ่แล้วเพิ่มขึ้นเป็นผลมาจากและเป็นส่วนหนึ่งของการค้าที่ดีที่ เรือกลไฟเปลี่ยนแปลงรูปแบบการค้าบางอย่าง แต่ที่ตั้งทางยุทธศาสตร์ของภูมิภาคระหว่างตะวันออกและเอเชียใต้และตะวันออกกลางยังคงอยู่.
อินโดนีเซียประกอบด้วยทั้งหมดหรือบางส่วนของบางส่วนของโลกที่หมู่เกาะสุมาตราชวาใหญ่ที่สุดที่สุดของกาลิมันตัน (เกาะบอร์เนียว), สุลาเวสี (เซเลเบส ) Halmahera และอีกครึ่งหนึ่งทางตะวันตกของเกาะนิวกินี (ปาปัว) และหมู่เกาะเล็ก ๆ จำนวนมากซึ่งบาหลี (ทางตะวันออกของเกาะชวา) เป็นที่รู้จักกันดีที่สุด หมู่เกาะเหล่านี้บวกอื่น ๆ บางคนมียอดภูเขา 9,000 ฟุต (2,700 เมตร) หรือมากกว่าและมีบางส่วนที่สี่ร้อยภูเขาไฟซึ่งหนึ่งร้อยมีการใช้งาน ระหว่างปี 1973 และปี 1990 เช่นมียี่สิบเก้าเฉียบพลันบันทึกบางคนที่มีผลกระทบที่น่าเศร้า ลาวาและเถ้าภูเขาไฟที่มีส่วนทำให้ดินอุดมสมบูรณ์ของดอนเกาะสุมาตราและชวาและบาหลีซึ่งได้หล่อเลี้ยงการเพาะปลูกข้าวเป็นเวลาหลายพันปี. เกาะด้านในของชวา Madura และบาหลีทำขึ้นทางภูมิศาสตร์และประชากรศูนย์กลางของเกาะ ชวาแห่งหนึ่งของโลกสถานที่มากที่สุดถิ่นฐาน (มี 2,108 คนต่อตารางไมล์ [814 ต่อตารางกิโลเมตร] ในปี 1990) ตรงร้อยละ 78 ของประเทศพื้นที่ แต่บัญชีสำหรับประมาณร้อยละ 60 ของประชากรของอินโดนีเซีย (เกี่ยวกับขนาดของรัฐนิวยอร์กประชากรของ Java เทียบเท่ากับร้อยละ 40 ของที่ของสหรัฐอเมริกา.) นอกเกาะซึ่งรูปแบบโค้งทิศตะวันตกทิศเหนือและทิศตะวันออกของคนที่ด้านในมีประมาณร้อยละ 90 ของที่ดิน พื้นที่ของประเทศ แต่เพียงประมาณร้อยละ 42 ของประชากร วัฒนธรรมของหมู่เกาะด้านในเป็นเนื้อเดียวกันมากขึ้นมีเพียงสี่กลุ่มทางวัฒนธรรมที่สำคัญคือซุนดา (ในชวาตะวันตก) ชวา (ในภาคกลางและตะวันออกของเกาะชวา) ที่ Madurese (ใน Madura และในชวาตะวันออก) และบาหลี ( บาหลี) เกาะรอบนอกมีหลายร้อยของกลุ่มชาติพันธุ์. ป่าของหมู่เกาะภายในที่อุดมสมบูรณ์ครั้งเดียวตอนนี้หายไปส่วนใหญ่ กาลิมันตัน, เวสต์ปาปัวและสุมาตรายังคงมีป่าที่อุดมไปด้วยแม้ว่าเหล่านี้กำลังถูกคุกคามจากการขยายตัวของประชากรและการแสวงหาผลประโยชน์โดยการตัดไม้สำหรับการใช้ไม้ในประเทศและการส่งออก ที่ดินป่าใต้ไม่ได้เป็นที่อุดมสมบูรณ์ . บางเกาะทางทิศตะวันออกเช่นสุลาเวสีและหมู่เกาะซุนดาเลสเบี้ยน (เกาะโซ่ตะวันออกของบาหลี) ป่านอกจากนี้ยังมีการสูญเสียทั้งสองประเภทของการเกษตรเด่นในอินโดนีเซีย: ถาวรการเกษตรในเขตชลประทานข้าว (Sawah) และหมุนไร่เลื่อนลอยหรือเฉือนและการเผาไหม้ (Ladang) การเกษตรข้าวข้าวโพดและพืชอื่น ๆ อดีตปกครองชวาบาหลีและที่ราบสูงตลอดชายฝั่งตะวันตกของเกาะสุมาตรา; หลังพบในส่วนอื่น ๆ ของเกาะสุมาตราและเกาะรอบนอกอื่น ๆ แต่ไม่เฉพาะเพื่อ คงเขตฝนข้าวมีความโดดเด่นในสุลาเวสีและบางสถานที่อื่น ๆ หลายพื้นที่ที่อุดมไปด้วยผักผลไม้เขตร้อนสาคูและอื่น ๆ หรือปลูกพืชป่าและพื้นที่เพาะปลูกในเชิงพาณิชย์ของกาแฟ, ชา, ยาสูบ, มะพร้าวและน้ำตาลที่พบในหมู่เกาะทั้งภายในและภายนอก ผลิตภัณฑ์ไร่ปลูกเช่นยางน้ำมันปาล์มและซีเมนต์มีความโดดเด่นในเกาะสุมาตราในขณะที่กาแฟ, น้ำตาล, และชามีความโดดเด่นในชวา เครื่องเทศเช่นกานพลู, ลูกจันทน์เทศและพริกไทยที่ปลูกส่วนใหญ่อยู่ในเกาะรอบนอกโดยเฉพาะอย่างยิ่งไปทางทิศตะวันออก โม (เดิมโมลุกกะ) ได้รับนามของ "หมู่เกาะเครื่องเทศ" จากความสำคัญของการค้าในรายการเหล่านี้ ทอง, ดีบุกและนิกเกิลมีศีลธรรมในเกาะสุมาตราบังกา, กาลิมันตันสุลาเวสีและปาปัวสำหรับตลาดในประเทศและต่างประเทศและน้ำมันและก๊าซธรรมชาติเหลว (โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากเกาะสุมาตรา) มีการส่งออกที่สำคัญ แม่น้ำจำนวนมากไหลจากการตกแต่งภายในที่เป็นภูเขาหรือป่าที่ราบชายฝั่งทะเลและพอร์ตได้ดำเนินการฟาร์มและผลิตภัณฑ์จากป่ามานานหลายศตวรรษและได้รับการช่องทางสำหรับการสื่อสารทางวัฒนธรรม. อ่านเพิ่มเติม: http://www.everyculture.com/Ge-It/Indonesia.html# ixzz3zTVEjTKe

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องเทศและผลิตภัณฑ์จากป่าเพื่อการค้าที่ สลับตะวันออกและตะวันตกของลมมรสุม ทำให้อินดี้ การหยุดพักจุดสำหรับผู้ค้าและคนอื่น ๆจากหลากหลายประเทศที่นำภาษาของตน ความคิดเกี่ยวกับใบสั่งทางการเมือง และศิลปะ และศาสนา ขนาดเล็กและจากนั้นอาณาจักรขนาดใหญ่ที่เติบโตเป็นผล และเป็นส่วนหนึ่งของ ดีค้า เรือกลไฟเปลี่ยนแปลงรูปแบบการค้า แต่เป็นเขตที่ตั้งทางยุทธศาสตร์ระหว่างตะวันออก และเอเชียใต้ และยังคงอยู่ในตะวันออกกลางอินโดนีเซียประกอบด้วยทั้งหมดหรือบางส่วนของบางส่วนของโลกที่ใหญ่ที่สุดของหมู่เกาะสุมาตรา ชวา ส่วนใหญ่ของกาลิมันตัน ( บอร์เนียว ) , เกาะซูลาเวซี ( เซเลบีส ) halmahera และตะวันตกครึ่งหนึ่งของเกาะนิวกินี ( ปาปัวนิวกินี ) และหมู่เกาะขนาดเล็กจำนวนมากที่บาหลี ( ตะวันออกของเกาะชวา ) เป็นที่รู้จักกันดีที่สุด . หมู่เกาะเหล่านี้บวกกับบางคนอื่น ๆมีบนยอดเขาของ 9 , 000 ฟุต ( 2 เมตร ) หรือมากกว่า และมีบางสี่ร้อยภูเขาไฟ ซึ่ง หนึ่ง ร้อย ใช้งานอยู่ ระหว่าง 2516 และปี 1990 , ตัวอย่างเช่นมียี่สิบเก้าบันทึกการระเบิดบางกับผลกระทบที่น่าเศร้า และเถ้าลาวาภูเขาไฟ ส่วนดินที่อุดมไปด้วยไร่ของเกาะสุมาตราและทั้งหมดของชวาและบาหลี ซึ่งหล่อเลี้ยงนาข้าวหลายหมื่นปีด้านในของเกาะชวา บาหลี แต่งหน้า Madura และศูนย์กลางทางภูมิศาสตร์และประชากรของหมู่เกาะ . เป็นหนึ่งของโลกที่หนาแน่นที่สุดจัดการสถานที่ ( 1302 คนต่อตารางกิโลเมตร [ N ] ต่อตารางกิโลเมตร ในปี ค.ศ. 1990 ) ตรงบริเวณ 78 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ของประเทศ แต่บัญชีประมาณร้อยละ 60 ของประชากรของอินโดนีเซีย ( เกี่ยวกับขนาดของนิวยอร์ค ประชากรของเกาะชวา เท่ากับร้อยละ 40 ของสหรัฐอเมริกา ) เกาะรอบนอก ซึ่งฟอร์มอาร์ค ตะวันตก เหนือ และตะวันออกของด้านในมีประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ประเทศ แต่เพียงประมาณ 42 เปอร์เซ็นต์ของประชากร วัฒนธรรมของหมู่เกาะ ด้านในเป็นเนื้อเดียวกันมากขึ้น มีเพียงสี่หลักวัฒนธรรมกลุ่มภาษาซุนดา ( ชวาตะวันตก ) , ญี่ปุ่น ( ในภาคกลางและชวาตะวันออก ) , มาดูรีส ( Madura และในชวาตะวันออก ) และ บาหลี ( Bali ) หมู่เกาะรอบนอกมีหลายกลุ่ม กลุ่มภาษาชาติพันธุ์ .ป่าของเกาะ ภายในครั้งเดียว มากมาย ตอนนี้ส่วนใหญ่หายไป กาลิมันตันตะวันตก ปาปัวนิวกินี และสุมาตรา ยังคงอุดมไปด้วยป่า ถึงแม้ว่าเหล่านี้กำลังถูกคุกคามโดยการขยายตัวของประชากร และการใช้ประโยชน์จากไม้ ตัดไม้เพื่อใช้ในประเทศและส่งออก ที่ดินใต้ป่าไม่ที่อุดมสมบูรณ์ ตะวันออกบางเกาะ เช่น สุลาเวสี และหมู่เกาะซุนดาน้อย ( โซ่เกาะทางตะวันออกของเกาะบาหลี ) ยังหลงป่าสองประเภทของการเกษตรเป็นเด่นในอินโดนีเซีย : ถาวรไม่มีการทำนาข้าว ( ซะวาห์ ) และหมุน ข่าวสารหรือเฉือนและเผาไหม้ ( ม ) ทำไร่ข้าว ข้าวโพด และพืชอื่น ๆ อดีตพนักงานชวา บาหลี และที่ราบสูงตลอดแนวชายฝั่งตะวันตกของสุมาตรา ; หลังพบในส่วนอื่น ๆของเกาะสุมาตรา และเกาะรอบนอกอื่นๆ แต่ไม่ได้พิเศษอะไรอย่างนั้น คงฝนตกเลี้ยงทุ่งข้าวที่โดดเด่นในเกาะซูลาเวซีและบางสถานที่อื่น ๆ หลายพื้นที่ที่อุดมไปด้วยผัก ผลไม้ สาคู และปลูกพืชอื่น ๆหรือป่า และพาณิชย์ สวนกาแฟ ชา ยาสูบ มะพร้าว และน้ำตาลที่พบในทั้งภายในและนอกเกาะ สวนป่าที่ปลูกสินค้า เช่น น้ำมันปาล์ม ยาง และ ป่านจะโดดเด่นในเกาะสุมาตรา ในขณะที่ กาแฟ น้ำตาล และชาที่โดดเด่นใน Java เครื่องเทศเช่นกานพลู , ลูกจันทน์เทศและพริกไทยที่ปลูกส่วนใหญ่ในเกาะรอบนอก โดยเฉพาะทางฝั่งตะวันออก โมลุกกะ ( เดิมคาส์ ) รับของชื่อ " เกาะเครื่องเทศ จากความสำคัญของการค้าในสินค้าเหล่านี้ ทองคำ ดีบุก นิกเกิล และจะขุดในสุมาตรา บังกากาลิมันตัน , สุลาเวสี และปาปัวนิวกินี สำหรับตลาดในประเทศ และต่างประเทศ และ น้ำมัน และก๊าซธรรมชาติเหลว ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากเกาะสุมาตรา ) สินค้าส่งออกที่สำคัญ แม่น้ำที่ไหลจากภูเขาหรือป่ามากมายภายในที่ราบชายฝั่งและท่าเรือมีขนฟาร์มและผลิตภัณฑ์ป่ามานานหลายศตวรรษ และมีช่องทางในการสื่อสารทางวัฒนธรรมอ่านเพิ่มเติม : http : / / www.everyculture . com / GE / HTML # ixzz3ztvejtke อินโดนีเซีย