To improve bus route planning and u

To improve bus route planning and understand walkability's role in bus network design, this study offers a method of evaluating the walkability of bus stops and provides a case study for stops along two bus routes in Orange County, California. Having better walkability for bus routes may both promote physical activity and encourage bus ridership. Previous studies on bus route planning focus mostly on the passengers' travels on the bus and minimal attention is given to the bus riders' experiences before reaching the bus, after departing the bus, and during transfers between bus lines. This study shows the relevance of considering the origin, destination, and walking paths for pedestrians when approaching bus network design problems. The walkability of the southbound bus stops along Route 47 and Route 89, operated by the Orange County Transportation Authority (OCTA), were evaluated by calculating and combining the scores of four variables within each bus stop buffer. The four variables evaluated were: population density, street connectivity, steepness, and tree canopy. Results show that Route 47 has higher overall walkability than Route 89, which is in accordance with the hypothesis that a route that runs through grid neighborhoods (Route 47) would be more walkable than a route that runs through cul-de-sac neighborhoods (Route 89). Sensitivity analyses demonstrated that walkability scores may change when a stop is repositioned to a hypothetical location further away from an arterial street and within a neighborhood. Although walkability will never be the sole factor in designing bus routes, future modeling could weigh the importance of walkability as part of origin and destination modeling and use the scoring of walkability to guide adoption of the "flexible-route" bus lines. Future research should consider other methods of determining tree canopy scores and explore other methods of identifying pedestrian "catchment" area of the bus stops.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การปรับปรุงการวางแผนเส้นทางรถประจำทาง และเข้าใจบทบาทของ walkability ในการออกแบบเครือข่ายรถบัส การศึกษานี้เสนอวิธีการประเมิน walkability ป้ายรถประจำทาง และให้กรณีศึกษาสำหรับหยุดตามเส้นทางรถสองในออเร้นจ์เคาน์ตี แคลิฟอร์เนีย สหรัฐ มี walkability ดีสำหรับรถประจำทางอาจทั้งกิจกรรมทางกายภาพที่ส่งเสริม และสนับสนุนให้ผู้โดยสารรถบัส การศึกษาก่อนหน้านี้บนรถบัสเส้นทางมุ่งเน้นการวางแผนส่วนใหญ่ในการเดินทางของผู้โดยสารบนรถบัส และประสบการณ์ของผู้ขับขี่รถประจำทางก่อนถึงรถบัส รถบัสออกเดินทาง และใน ระหว่างการโอนย้ายระหว่างรถเมล์สายให้ความสนใจน้อยที่สุด การศึกษานี้แสดงความเกี่ยวข้องของการพิจารณาจุดเริ่มต้น ปลายทาง และเส้นทางเดินการเดินเท้าเมื่อเข้าใกล้รถปัญหาการออกแบบเครือข่าย Walkability ป้ายรถประจำทางไปทาง 47 เส้นทางและเส้นทาง 89 ดำเนินการโดยส้มเขตขนส่งอำนาจ (แปด), ถูกประเมิน โดยการคำนวณ และการรวมคะแนนของตัวแปรที่สี่ภายในบัฟเฟอร์แต่ละบัส มีตัวแปรที่สี่ประเมิน: ความหนาแน่นประชากร การเชื่อมต่อถนน ความสูงชัน และต้นไม้หลังคา ผลลัพธ์แสดงว่า 47 เส้นทาง walkability โดยรวมสูงกว่าเส้น 89 ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐานที่เป็นเส้นทางที่ไหลผ่านย่านกริด (เส้น 47) จะเดินมากขึ้นกว่าเส้นทางที่ไหลผ่านย่านถนน (เส้นทาง 89) การวิเคราะห์ความไวแสดงให้เห็นว่า walkability คะแนนอาจเปลี่ยนแปลงเมื่อหยุดเป็น repositioned ที่สมมุติตำแหน่งเพิ่มเติมจากโลหิตถนน และอยู่ ในย่านที่ แม้ว่า walkability จะไม่มีปัจจัยแต่เพียงผู้เดียวในการออกแบบเส้นทางรถเมล์ สร้างโมเดลในอนาคตอาจมีน้ำหนักความสำคัญของ walkability เป็นส่วนหนึ่งของต้นทางและปลายทางการสร้างแบบจำลอง และใช้การให้คะแนนของ walkability เพื่อนำของบรรทัด "ยืดหยุ่น" บัส วิจัยในอนาคตควรพิจารณาวิธีการอื่น ๆ ของการกำหนดคะแนนหลังคาต้นไม้ และสำรวจวิธีอื่น ๆ การระบุพื้นที่ทางเท้า "ลุ่มน้ำ" ป้ายรถประจำทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อปรับปรุงการวางแผนเส้นทางรถโดยสารและเข้าใจบทบาท walkability ในการออกแบบเครือข่ายรถบัสการศึกษาครั้งนี้มีวิธีการในการประเมิน walkability ของป้ายรถเมล์และยังมีกรณีศึกษาสำหรับหยุดไปพร้อมสองเส้นทางรถเมล์ในออเรนจ์เคาน์ตี้แคลิฟอร์เนีย มี walkability ที่ดีกว่าสำหรับเส้นทางรถประจำทางทั้งอาจส่งเสริมการออกกำลังกายและส่งเสริมให้ผู้โดยสารรถประจำทาง การศึกษาก่อนหน้าบนรถบัสมุ่งเน้นการวางแผนเส้นทางส่วนใหญ่ของผู้โดยสารเดินทางบนรถบัสและให้ความสนใจน้อยที่สุดจะได้รับการขับขี่รถบัสประสบการณ์ก่อนที่จะถึงรถบัสหลังจากแยกย้ายรถบัสและในระหว่างการถ่ายโอนระหว่างรถประจำทางสาย การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นถึงความเกี่ยวข้องของการพิจารณาแหล่งกำเนิดปลายทางและเส้นทางเดินสำหรับคนเดินเท้าเมื่อใกล้ปัญหาการออกแบบเครือข่ายรถบัส walkability รถใต้หยุดตามเส้นทาง 47 เส้นทาง 89, ดำเนินการโดยออเรนจ์การขนส่ง (OCTA) ได้รับการประเมินโดยการคำนวณและการรวมคะแนนของตัวแปรที่สี่ในแต่ละบัฟเฟอร์ป้ายรถเมล์ สี่ตัวแปรประเมิน ได้แก่ ความหนาแน่นของประชากร, การเชื่อมต่อถนนสูงชันและต้นไม้ทรงพุ่ม ผลปรากฏว่าเส้นทาง 47 มี walkability โดยรวมสูงกว่าเส้นทาง 89 ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานที่ว่าเส้นทางที่ไหลผ่านละแวกใกล้เคียงตาราง (เส้นทาง 47) จะเป็นเดินมากกว่าเส้นทางที่ไหลผ่านย่าน Cul-de-Sac A (เส้นทาง 89) การวิเคราะห์ความไวแสดงให้เห็นว่าคะแนน walkability อาจมีการเปลี่ยนแปลงเมื่อมีการหยุดย้ายไปยังสถานที่สมมุติห่างไกลจากถนนหลอดเลือดแดงและอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียง แม้ว่า walkability จะไม่เป็นปัจจัย แต่เพียงผู้เดียวในการออกแบบเส้นทางรถประจำทาง, การสร้างแบบจำลองในอนาคตอาจจะมีน้ำหนักความสำคัญของ walkability เป็นส่วนหนึ่งของต้นทางและปลายทางการสร้างแบบจำลองและใช้เก​​ณฑ์การให้คะแนนของ walkability เพื่อเป็นแนวทางในการยอมรับของ "ความยืดหยุ่นเส้นทาง" รถประจำทางสาย การวิจัยในอนาคตควรพิจารณาวิธีการอื่น ๆ ของการกำหนดคะแนนหลังคาต้นไม้และสำรวจวิธีการอื่น ๆ ในการระบุเดินตาม "การเก็บกักน้ำ" ในพื้นที่ของการหยุดรถบัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อปรับปรุงการวางแผนเส้นทางรถประจำทางและเข้าใจบทบาทความสามารถเดินได้ในการออกแบบระบบเครือข่าย งานวิจัยนี้เสนอวิธีการประเมินความสามารถเดินได้จากป้ายรถเมล์ และมีกรณีศึกษา หยุดตามสองเส้นทางรถเมล์ใน Orange County , แคลิฟอร์เนีย มีความสามารถเดินได้ดีสำหรับรถโดยสารประจำทางเส้นทางทั้งสองอาจส่งเสริมกิจกรรมทางกายและสนับสนุนรถบัส ridership . การศึกษาก่อนหน้าเกี่ยวกับเส้นทางรถบัสวางแผนเน้นส่วนใหญ่ในการเดินทางของผู้โดยสารบนรถบัสและความสนใจน้อยที่สุดคือให้รถขับขี่ประสบการณ์ก่อนที่จะถึงรถ หลังจากออกจากรถ และในระหว่างการถ่ายโอนระหว่างรถเมล์สาย การศึกษานี้แสดงให้เห็นความเกี่ยวข้องของการพิจารณาต้นทาง ปลายทาง และมีทางเดินสำหรับคนเดินเท้าเมื่อเข้าใกล้ปัญหาระบบเครือข่ายแบบ มีความสามารถเดินได้ของใต้ป้ายรถเมล์ตามเส้นทาง 47 เส้นทาง 89 , ดำเนินการโดยออเรนจ์เคาน์ตี้การขนส่ง ( แปด ) ได้แก่ การคำนวณและการรวมคะแนนของตัวแปรในแต่ละสี่ป้ายรถเมล์ บัฟเฟอร์ สี่ตัวแปรประเมินประชากรหนาแน่น , การเชื่อมต่อ , ถนนสูงชันและทรงพุ่มต้นไม้ แสดงผลเส้นทางที่ 47 ได้โดยรวมสูงกว่าความสามารถเดินได้มากกว่าเส้นทาง 89 ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐาน ว่า เส้นทางที่วิ่งผ่านย่าน ( ตารางเส้นทาง 47 ) จะเป็น walkable กว่าเส้นทางที่วิ่งผ่านย่านคัลเดอแซค ( เส้นทาง 89 ) ความไวของการวิเคราะห์ พบว่า คะแนนความสามารถเดินได้ อาจจะเปลี่ยนไป เมื่อหยุดอยู่ตำแหน่งไปยังสถานที่สมมุติห่างจากถนนหลอดเลือดแดง และภายในชุมชน ถึงแม้ว่าความสามารถเดินได้ ไม่เคยเป็นปัจจัย แต่เพียงผู้เดียวในการออกแบบเส้นทางรถเมล์ , แบบจำลองในอนาคตสามารถชั่งความสำคัญของความสามารถเดินได้เป็นส่วนหนึ่งของต้นกำเนิดและแบบปลายทาง และใช้คะแนนความสามารถเดินได้คู่มือการยอมรับของ " เส้นทาง " ยืดหยุ่นสายรถเมล์ วิจัยในอนาคตควรพิจารณาวิธีการอื่น ๆของการกำหนดคะแนนเรือนยอดต้นไม้และสำรวจวิธีการอื่น ๆของการระบุคนเดินเท้า " พื้นที่รับน้ำ " บริเวณป้ายรถเมล์