A first aid kit had been left behin

A first aid kit had been left behind in the hut. That said, having been left behind for decades, the only usable items were bandage, gauze and some simple medicine. Even then it was far better than nothing, and they would be very helpful to treat Clan's injuries.

“That should do it”

”Satomi-kun, you're pretty good at first aid treatment”

”I learned back in Forthorthe. It was necessary after all”

”He was terrible at remembering though”

”Ahaha, so you were the one that taught him, Clan-san”

“Sakuraba-senpai, can I leave this to you for a moment?”

”Satomi-kun?”

“I was thinking of taking a look outside”

As Koutarou said that he showed a map to Harumi and Clan. When he had been searching the hut for something useful he found this map next to the first aid kit. The map seemed to be for the area around them and if they used it well they should be able to return home without getting lost. So Koutarou decided to go take a first look at their surroundings.

“I understand. Please be careful”

”I will”

”Just don't carelessly go to far away”

”I know. Alright then, I'm off”

Koutarou grabbed the map and a flashlight and left the hut. After that the light could be seen from outside the window a few times but eventually even that couldn't be seen. Koutarou left the hut, leaving Harumi and Clan on their own.

“Since the treatment is over, I'll dim the lights a little bit”

”Yes, please do”

Harumi stood up. A flashlight had been hung down the ceiling to light up the hut and Harumi reduced the brightness of it. Since they didn't know how long the flashlight would last it would be better if they conserved the battery.

“Okay”

Done with her task, Harumi returned to Clan and sat down, facing her.

“Thank you, Harumi”

”No, it's nothing”

Silence fell between Harumi and Clan. Neither of them were used to actively talking to others and when the two were left on their own, they rarely talked. However, it wasn't like that was painful. Thanks to them often moving together because of PAF they learned that they had a lot in common and developed a mutual understanding.

“Hey, Harumi”

However, Clan broke that silence. There was something she wanted to ask Harumi. With Koutarou gone now was her chance.

“May I ask you something?”

”Sure. Go ahead”

Harumi nodded. Since Clan always helped her out she had no reason to refuse.

“This is hard to ask, but... I will ask anyways”

Clan began speaking and adjusted her glasses.

“Harumi, do you love Koutarou?”

”...!?”

Clan's question caused Harumi's expression to freeze. However, since it was too straight of a question, Harumi found herself unable to answer as she instinctively held her breath.

“If you don't want to, you don't have to answer”

”It's not like I don't want too. I was just surprised...”

Harumi shook her head. Her long hair fluttered in the air. Looking at her silhouette in the darkened room, it was like Clan really was facing Alaia.

Harumi put her hand on her chest, took a deep breath and answered Clan's question.

“I... love Satomi-kun. Satomi-kun is strong and kind, but he also has a weak and lonely side of him... I want to warm up that part of him... that's why I...”

Harumi held back her desire to run away and asserted her feelings. She knew this was something she could run away from or hold back on. Clan smiled wryly.

“Knowing that much, neither of us can back down now, Harumi”

”Could it be, you too, Clan-san?”

”Yes. While I was looking at that stupid knight who could only live an awkward life I grew attached to him. Besides, he's also one of very few of truly understand me”

”I see...”

Learning that Clan felt the same way she did, Harumi felt relieved. While they should be rivals as women, she felt neither hostility nor a sense of danger. If anything, she felt reassured knowing she had more companions apart from Yurika.

“You seem confident, Harumi”

Clan felt like Harumi's lack of a sense of danger was a sign of confidence. However, Harumi shook her head.

“It's not confidence, if anything, I'm lacking in that”

”You mean you're not confident?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชุดปฐมพยาบาลได้ถูกปล่อยไว้ในฮัท ที่กล่าว ว่า มีถูกทิ้งมานานหลายทศวรรษ สินค้าใช้เฉพาะมีผ้าพันแผล ผ้าพันแผล และยาบางอย่างง่าย ก็ มันดีกว่าไม่มีอะไร และพวกเขาจะเป็นประโยชน์มากในการรักษาอาการบาดเจ็บของกองทัพ"ที่ควรทำมัน""อะยะนะทะ-kun คุณทำสวยดีที่ปฐมพยาบาล""ผมเรียนรู้ใน Forthorthe ก็จำเป็นหลังจากทั้งหมด""เขาเป็นที่จดจำแต่ที่น่ากลัว""Ahaha เพื่อให้คุณมีที่สอนเขา กองทัพ-ซาน""พวกพ้อง-senpai ฝากได้นี้คุณครู่""อะยะนะทะ-kun""ผมคิดว่า การดูภายนอก"Koutarou กล่าวว่า เขาพบแผนที่รุและกองทัพ เมื่อเขาได้รับการค้นที่ฮัทสำหรับสิ่งที่มีประโยชน์เขาพบแผนที่นี้ถัดจากชุดปฐม แผนที่ที่ดูเหมือนจะ เป็นพื้นที่บริเวณนั้น และถ้าพวกเขาใช้มันดี พวกเขาควรจะกลับบ้านโดยไม่หลงทาง ดังนั้น Koutarou ตัดสินใจจะไปดูรอบข้างแรก"ผมเข้าใจ โปรดระวัง""จะ""แค่ไม่ลวก ๆ ไปไกล""ฉันรู้ว่า ไม่เป็นไรแล้ว ผมออก"Koutarou คว้าแผนที่และไฟฉาย และซ้ายฮัท หลังจากนั้น ไฟอาจจะเห็นจากนอกหน้าต่างกี่ครั้งแต่ในที่สุดแม้กระทั่งที่ไม่สามารถมองเห็น Koutarou ซ้ายฮัท ออกจากรุและกองทัพด้วยตนเอง"ตั้งแต่การรักษากว่า ฉันจะหรี่ไฟเล็กน้อย""ใช่ กรุณาทำ"ฮารุมิลุกขึ้นยืน มีการแขวนไฟฉายลงเพดานเพื่อเปิดไฟฮัท และรุลดความสว่างของมัน เนื่องจากพวกเขาไม่รู้ว่านานเท่าไฟฉายจะ ล่าสุดมันจะดีกว่าถ้าพวกเขาอนุรักษ์แบตเตอรี่"โอเค"ทำงานของเธอ รุกลับไปยังกองทัพ และนั่งลง หันหน้าเข้าหาเธอขอบคุณ รุ""ไม่มี มันเป็นอะไร"เงียบตกระหว่างรุและกองทัพ ไม่ได้ใช้กำลังพูดคุยกับผู้อื่น และเมื่อทั้งสองถูกทิ้งด้วยตนเอง พวกเขาไม่ค่อยคุย อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้เหมือนที่เจ็บปวด ขอบคุณที่พวกเขามักจะย้ายไปด้วยกันเนื่องจาก PAF พวกเขาเรียนรู้ว่า พวกเขามีจำนวนมากเหมือนกัน และพัฒนาความเข้าใจซึ่งกันและกัน"เฮ้ รุ"อย่างไรก็ตาม ตระกูลยากจนนั้นเงียบ มีบางสิ่งบางอย่างที่เธอต้องการถามรุ ด้วย Koutarou ไปตอนนี้เป็นโอกาสของเธอ"ผมขออะไร""แน่ใจ ไปข้างหน้า"รุเลยต้อง เนื่องจากกองทัพมักจะช่วยเธอออกมา เธอมีเหตุผลที่จะปฏิเสธ"นี่คือยากที่จะถาม แต่... ผมจะขอต่อไป"กองทัพเริ่มพูด และปรับแว่นตาของเธอ"ฮารุมิ คุณรัก Koutarou"”...!?”คำถามของกองทัพเกิดนิพจน์ของรุการตรึง อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่มันตรงเกินไปของคำถาม รุพบตัวเองไม่สามารถตอบเป็นเธอสัญชาตญาณลมหายใจของเธอ"ถ้าคุณไม่ต้องการ คุณไม่ต้องตอบ""มันไม่ใช่ว่าไม่อยากเกินไป มีเพียง..."ฮารุมิส่ายหัวของเธอ ผมของเธอยาว fluttered ในอากาศ กำลังดูเงาของเธอในห้องมืด มันก็เหมือนกองทัพจริง ๆ เสร็จ Alaiaฮารุมิใส่มือของเธอบนหน้าอกของเธอ เอาหายใจลึก ๆ และตอบคำถามของกองทัพ"ผมรักคุนซะโตะมิ ซะโตะมิ-kun มีความแข็งแรงชนิด แต่เขาก็มีด้านอ่อนแอ และโดดเดี่ยวของเขา... ต้องอุ่นเครื่องที่เป็นส่วนหนึ่งของเขา...ที่ทำไมฉันนี้... "ฮารุมิกลับปรารถนาที่จะวิ่งหนี และถูกกล่าวหาความรู้สึกของเธอด้วย เธอรู้ว่า นี่คือสิ่งที่เธอสามารถเรียกใช้ออกจาก หรือยึดกลับ กองทัพยิ้ม wryly"รู้มากว่า ไม่มีใครสามารถกลับมาลงตอนนี้ รุ""มันอาจจะ คุณเกินไป ตระกูลซัง? ""ใช่ ในขณะที่ฉันกำลังที่อัศวินที่โง่ที่อาจอาศัยอยู่มีชีวิตที่อึดอัดที่ผมเติบโตมาแนบกับเขาเท่านั้น เขายังเป็นหนึ่งกี่ความเข้าใจฉัน ""ฉันเห็น..."การเรียนรู้ว่า กองทัพรู้สึกเหมือนเธอ รุรู้สึกโล่งใจ ในขณะที่พวกเขาควรจะคู่แข่งเป็นผู้หญิง เธอรู้สึกไม่มีความเกลียดชังหรือความรู้สึกของอันตราย หากมีสิ่งใด เธอรู้สึกเข้าใจรู้เธอมีคู่หูเพิ่มเติมนอกเหนือจาก Yurika"คุณดูเหมือนมั่นใจ รุ"รู้สึกเหมือนความอันตรายของรุขาดแคลนคือ สัญลักษณ์ของความมั่นใจ อย่างไรก็ตาม รุส่ายหัวของเธอ"ไม่มีความมั่นใจ อะไร ถ้าผม:ขาดที่""คุณหมายถึง คุณไม่มั่นใจ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชุดแรกช่วยเหลือได้ถูกทิ้งในกระท่อม ที่กล่าวว่ามีการทิ้งไว้ข้างหลังสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาเฉพาะรายการที่ใช้งานได้เป็นผ้าพันแผล, ผ้าโปร่งและบางส่วนยาที่เรียบง่าย ถึงอย่างนั้นมันก็ไกลดีกว่าไม่มีอะไรและพวกเขาจะมีประโยชน์มากในการรักษาอาการบาดเจ็บของตระกูล.

"นั่นควรจะทำมัน"

"ซาโตมิคุงคุณสวยดีที่การปฐมพยาบาล"

"ผมได้เรียนรู้กลับมาอยู่ใน Forthorthe มันเป็นความจำเป็นหลังจากที่ทุกคน "

" เขาเป็นคนที่น่ากลัวที่จดจำ แต่ "

" ฮ่า ๆ ๆ เพื่อให้คุณเป็นคนหนึ่งที่สอนให้เขาแซ่ซัง "

" Sakuraba-รุ่นพี่ผมสามารถออกจากนี้ไปคุณสักครู่? "

" ซาโตมิคุง ? "

" ผมคิดว่าการมองออกไปข้างนอก "

ในฐานะที่เป็น Koutarou กล่าวว่าเขาแสดงให้เห็นแผนที่ Harumi และตระกูล เมื่อเขาได้รับการค้นหากระท่อมสำหรับสิ่งที่มีประโยชน์เขาพบว่าแผนที่นี้ติดกับชุดปฐมพยาบาล แผนที่ดูเหมือนจะเป็นพื้นที่รอบตัวพวกเขาและถ้าพวกเขาใช้มันดีที่พวกเขาควรจะสามารถที่จะกลับบ้านโดยไม่ได้รับหายไป ดังนั้น Koutarou ตัดสินใจที่จะไปใช้เวลาดูครั้งแรกที่สภาพแวดล้อมของพวก.

"ผมเข้าใจ โปรดใช้ความระมัดระวัง "

" ผมจะ "

" เพียงไม่ลวกไปที่ห่างไกลออกไป "

" ฉันรู้ว่า เอาล่ะแล้วผมออก "

Koutarou คว้าแผนที่และไฟฉายและซ้ายกระท่อม หลังจากนั้นแสงสามารถมองเห็นได้จากนอกหน้าต่างไม่กี่ครั้ง แต่ในที่สุดแม้กระทั่งที่ไม่สามารถมองเห็นได้ Koutarou ซ้ายกระท่อมทิ้ง Harumi และตระกูลของตัวเอง.

"นับตั้งแต่การรักษาที่มีมากกว่าฉันจะหรี่ไฟนิด ๆ หน่อย ๆ "

"ใช่โปรดทำ"

Harumi ลุกขึ้นยืน ไฟฉายได้รับการแขวนเพดานลงที่จะสว่างขึ้นกระท่อมและ Harumi ลดความสว่างของมัน เนื่องจากพวกเขาไม่ทราบว่านานไฟฉายจะมีอายุการใช้งานมันจะดีกว่าถ้าพวกเขาอนุรักษ์แบตเตอรี่.

"โอเค"

เสร็จสิ้นกับงานของเธอกลับไป Harumi ตระกูลและนั่งลงหันหน้าไปทางของเธอ.

"ขอบคุณ Harumi"

"ไม่มี ก็ไม่มีอะไร "

เงียบลดลงระหว่าง Harumi และตระกูล ไม่ใช่ของพวกเขาถูกนำมาใช้อย่างแข็งขันการพูดคุยกับผู้อื่นและเมื่อทั้งสองถูกทิ้งไว้ในของตัวเองพวกเขาไม่ค่อยได้พูดคุยกัน แต่มันไม่เป็นเช่นนั้นก็เป็นความเจ็บปวด ขอบคุณพวกเขามักจะย้ายกันเพราะของ PAF พวกเขารู้ว่าพวกเขามีจำนวนมากในการร่วมกันพัฒนาและความเข้าใจซึ่งกันและกัน.

"เฮ้ Harumi"

อย่างไรก็ตามตระกูลยากจนที่เงียบ มีบางอย่างที่เธออยากจะถาม Harumi ด้วย Koutarou ไปตอนนี้เป็นโอกาสของเธอ.

"ผมขอถามคุณว่าอะไร?"

"แน่นอน ไปข้างหน้า "

Harumi พยักหน้า ตั้งแต่แซ่เสมอช่วยให้เธอว่าเธอมีเหตุผลที่จะปฏิเสธไม่.

"นี้เป็นเรื่องยากที่จะถาม แต่ ... ฉันจะถามนะ"

แซ่เริ่มพูดและการปรับแว่นตาของเธอ.

"Harumi ทำคุณรัก Koutarou?"

" ... !? "

คำถามของตระกูลที่เกิดจากการแสดงออก Harumi ของการแช่แข็ง แต่เนื่องจากมันเป็นตรงเกินไปของคำถาม Harumi พบว่าตัวเองไม่สามารถที่จะตอบขณะที่เธอสัญชาตญาณจัดลมหายใจของเธอ.

"ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะคุณจะได้ไม่ต้องตอบว่า"

"มันไม่เหมือนที่ฉันไม่ต้องการ เกินไป. ฉันรู้สึกประหลาดใจเพียงแค่ ... "

Harumi ส่ายหัวของเธอ ผมยาวของเธอเบาโผบินอยู่ในอากาศ มองไปที่ภาพเงาของเธอในห้องมืดที่มันเป็นเหมือนตระกูลจริงๆคือหันหน้าไปทาง Alaia.

Harumi ใส่มือของเธอบนหน้าอกของเธอเอาลมหายใจลึกและตอบคำถามของตระกูล.

"ฉันรัก ... ซาโตมิคุง ซาโตมิคุงมีความแข็งแรงและชนิด แต่เขาก็ยังมีด้านที่อ่อนแอและโดดเดี่ยวของเขา ... ฉันต้องการที่จะอุ่นขึ้นส่วนหนึ่งของเขาว่า ... ที่ว่าทำไมฉัน ... "

Harumi กลับยื่นความปรารถนาของเธอจะวิ่งหนีไปและ ยืนยันความรู้สึกของเธอ เธอรู้ว่านี่คือสิ่งที่เธอจะหนีออกจากหรือมีไว้ซึ่งย้อนกลับไปใน แซ่ยิ้มถึงคราว.

"รู้มากว่าเราไม่สามารถกลับลงมาตอนนี้ Harumi"

"มันอาจจะเป็นคุณก็แซ่ซัง?"

"ใช่ ขณะที่ผมกำลังมองหาที่ที่อัศวินโง่คนเดียวที่จะมีชีวิตที่น่าอึดอัดใจฉันเติบโตที่แนบมากับเขา นอกจากนี้เขายังเป็นหนึ่งในไม่กี่อย่างแท้จริงเข้าใจผม "

" ผมเห็น ... "

รู้ว่าแซ่รู้สึกแบบเดียวกับที่เธอได้ Harumi รู้สึกโล่งใจ ขณะที่พวกเขาควรจะเป็นคู่แข่งที่เป็นผู้หญิงเธอรู้สึกไม่เป็นปรปักษ์หรือความรู้สึกของอันตราย หากสิ่งที่เธอรู้สึกมั่นใจรู้ว่าเธอได้สหายมากขึ้นนอกเหนือจาก Yurika.

"คุณดูเหมือนมั่นใจ Harumi"

แซ่รู้สึกเหมือนขาด Harumi ของความรู้สึกของความอันตรายเป็นสัญญาณของความเชื่อมั่น อย่างไรก็ตาม Harumi ส่ายหัวของเธอ.

"มันไม่ใช่ความเชื่อมั่นถ้ามีอะไรที่ผมขาดว่า"

"คุณหมายความว่าคุณไม่มั่นใจ?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความช่วยเหลือชุดแรกที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังในกระท่อม ที่กล่าวว่ามีการทิ้งมานานหลายทศวรรษ แต่ใช้รายการเป็นแผล ผ้าพันแผล ยาบางอย่างง่าย แล้วมันไกล ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย และพวกเขาจะมีประโยชน์มากเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของตระกูล ." ควรทำ "" ซาโตมิ คุงนายเก่งการปฐมพยาบาล "" ผมได้เรียนรู้ใน forthorthe . มันเป็นหลังจากทั้งหมด "" เขาน่ากลัว ที่จำว่า”" อะ ฮ้า ฮ้า นายเป็นคนที่สอนเขา เผ่าซาน "" รุ่นพี่ซากุราบะ ฝากเรื่องนี้ให้คุณสักครู่ได้มั้ย ? "" ซาโตมิคุง ? "" ฉันว่าจะไปดูภายนอก "ขณะที่ โคทาโร่กล่าวว่าเขาพบแผนที่และฮารุมิตระกูล เมื่อเขาได้รับการค้นหากระท่อมเพื่อประโยชน์บางอย่าง เขาพบว่าแผนที่นี้ข้างกล่องปฐมพยาบาล แผนที่ดูเหมือนจะเป็นสำหรับพื้นที่รอบ ๆพวกเขาและถ้าพวกเขาใช้พวกเขาควรจะสามารถกลับบ้านได้โดยไม่หลงทาง ดังนั้น โคทาโร่จึงตัดสินใจไปดูครั้งแรกในสภาพแวดล้อมของพวกเขา" ผมเข้าใจ โปรดระวัง "" ผมจะ "" อย่าประมาทไปไกลๆ "" ผมรู้ ถ้างั้น ฉันไปก่อนนะ "โคทาโร่คว้าแผนที่และไฟฉายและออกจากกระท่อม หลังจากที่แสงไม่สามารถมองเห็นได้จากภายนอกหน้าต่างหลายครั้ง แต่ในที่สุดก็ไม่สามารถมองเห็นได้ โคทาโร่ออกจากกระท่อม ปล่อยให้ฮารุ และตระกูลของตนเอง" เนื่องจากการรักษาเสร็จ ผมจะหรี่ไฟลงเล็กน้อย "" ครับ เชิญครับ "ฮารุลุกขึ้นยืน ไฟฉายถูกแขวนลงเพดานสว่างขึ้นกระท่อมและฮารุลดความสว่างของมัน เนื่องจากพวกเขาไม่ได้รู้ว่าไฟฉายจะสุดท้าย มันจะดีกว่าถ้าพวกเขารักษาแบตเตอรี่" โอเค "เสร็จงานเธอ ฮารุกลับไปที่เผ่า และนั่งหันหน้าเข้าหาเธอ" ขอบคุณ คุณฮารุ "" เปล่า ไม่มีอะไร "ความเงียบเข้าครอบคลุมระหว่างฮารุ และชนเผ่า พวกเขาไม่ได้ถูกใช้งานพูดคุยกับผู้อื่น และเมื่อทั้งสองอยู่ด้านซ้ายบนของตนเอง พวกเขาไม่ค่อยคุยกัน แต่มันไม่ได้เหมือนกับว่าเจ็บมาก ต้องขอบคุณพวกเขามักจะย้ายกัน เพราะจากที่พวกเขาได้เรียนรู้ว่าพวกเขามีอะไรเหมือนกันมากมาย และพัฒนาความเข้าใจซึ่งกันและกัน" เฮ้ ฮารุ "อย่างไรก็ตาม กลุ่มแตก เงียบ มีอะไรที่เธออยากถาม ฮารุมิ กับโคทาโร่ไปตอนนี้เป็นโอกาสของเธอ" ผมขอถามคุณบางอย่าง ? "" แน่นอน ไปเถอะ "ฮารุพยักหน้า ตั้งแต่ตระกูลเสมอช่วยเธอออกมา เธอไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ" มันยากที่จะถาม แต่ . . . . . . . ผมจะถามยังไง "ตระกูลเริ่มพูดและปรับแว่นตาของเธอ" ฮารุ คุณรัก โคทาโร่ ? "" . . . . . . . ? "คำถามของตระกูลทำให้การแสดงออกฮารุก็จะแข็ง อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมันเหมือนกันตรงคำถาม ฮารุมิพบว่าตัวเองไม่สามารถที่จะตอบเธอสัญชาตญาณกลั้นหายใจ ." ถ้าคุณไม่ต้อง คุณไม่ต้องตอบหรอก "" ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเหมือนกัน ฉันแค่แปลกใจ . . . . . . . "ฮารุมิส่ายหน้า ผมยาวของเธอขึ้นในอากาศ มองภาพเงาของเธออยู่ในห้องมืด เหมือนตระกูลจริงๆ หัน alaia .ฮารุมิวางมือของเธอบนหน้าอกเธอเอาลมหายใจลึกและตอบคำถามของตระกูล ." ฉัน . . . รักซาโตมิคุง ซาโตมิคุงแข็งแรงและใจดี แต่เขาก็มีด้านที่อ่อนแอของเค้า และเหงา . . . . . . . ฉันต้องการอุ่นเครื่องที่ส่วนของเค้า . . . . . . . นั่นคือเหตุผลที่ฉัน . . . "ฮารุกลับปรารถนาเธอหนีและยืนยันความรู้สึกของเธอ เธอรู้ว่านี่คือสิ่งที่เธอจะวิ่งหนีหรือถือกลับ ตระกูลยิ้มอย่างบิดเบี้ยว ." ไม่รู้ว่าเท่าไหร่ เราก็สามารถกลับลงมาแล้ว ฮารุมิ "" หรือว่า แกด้วย ตระกูลซาน "" ครับ ในขณะที่ฉันกำลังมองไอ้อัศวินที่ทำได้แค่อยู่อึดอัดชีวิตผมเติบโตที่แนบมากับเขา นอกจากนี้เขายังเป็นหนึ่งในน้อยมากที่เข้าใจฉัน " อย่างแท้จริง" ผมเห็น . . . . . . . "การเรียนรู้ที่ตระกูลรู้สึกแบบเดียวกับเธอ ฮารุมิรู้สึกโล่งอก ขณะที่พวกเขาควรจะมีคู่แข่งเป็นผู้หญิง เธอรู้สึกไม่มุ่งร้ายหรือความรู้สึกที่อันตราย ถ้าอะไร เธอรู้สึกอุ่นใจว่าเธอมีเพื่อนมากขึ้น นอกเหนือจาก ยูริกะ" ดูเหมือนคุณมั่นใจ ฮารุมิ "ตระกูลเหมือนฮารุมิขาดของความอันตราย เป็นสัญญาณของความเชื่อมั่น อย่างไรก็ตาม ฮารุมิส่ายหน้า" มันไม่มั่นใจ ถ้าสิ่งที่ผมขาดว่า" นายหมายความว่านายไม่มั่นใจงั้นเหรอ ? "