นิทานอาเซียน ประเทศกัมพูชา เรื่อง ก

นิทานอาเซียน ประเทศกัมพูชา เรื่อง กลิ่นอาหาร

มีชายยากจนคนหนึ่ง อาศัยอยู่ใกล้บ้านเศรษฐี โดยปลูกเป็นกระท่อมเล็ก ๆ เขาจะย้ายกระท่อมที่พักนี้ตามทิศทางลม เพราะชายผู้นี้จะคอยสูดกลิ่นอาหารที่มาจากบ้านเศรษฐี เศรษฐีสังเกตเห็นชายยาจกนี้ย้ายกระท่อมบ่อยจึงให้คนใช้ไปสืบถาม ชายยาจกก็บอกไปตามความจริงว่าย้ายตามฤดูกาลของทิศทางลม เพื่อจะสูดกลิ่นอาหารจากบ้านเศรษฐี

เมื่อเศรษฐีทราบจากคนใช้เช่นนั้น ก็บอกกับชายยาจกว่า "เจ้ามีชีวิตอยู่ได้เพราะกลิ่นอาหารจากบ้านเรา เจ้าจะต้องมาเป็นคนใช้บ้านเรา" ชายยาจกไม่ยอม เศรษฐีจึงนำชายยาจกไปฟ้องผู้พิพากษา ผู้พิพากษาตัดสินให้ชายยาจกเป็นคนใช้ของเศรษฐีแต่ชายยาจกไม่ยอม ขอร้องทุกข์ต่อพระมหากษัตริย์ เมื่อพระมหากษัตริย์ได้ทราบเรื่องราวก็ทรงรับสั่งให้อำมาตย์นำผ้าขาวมาวางไว้กลางท้องพระโรง แล้วทรงให้นำเงินไปวางไว้ในผ้าขาว แล้วรับสั่งกับเศรษฐีว่า "เศรษฐีจงรับเงินค่าตัวของชายยาจกไปเถิด"

เมื่อเศรษฐีรับเงินไปแล้ว พระมหากษัตริย์ตรัสถามเศรษฐีว่า "เมื่อเศรษฐีหยิบเงินค่าตัวของชายยาจกนั้น ชายยาจกก็เห็นท่านหยิบเงิน แต่เขามีส่วนได้รับเงินจากการมองเห็นหรือไม่?" เศรษฐีตอบว่า "ไม่ได้รับเงินจากการมองเห็นพระเจ้าข้า" พระมหากษัตริย์จึงตรัสว่า "ก็เปรียบได้กับอาหารของเศรษฐี ถึงใครจะสูดกลิ่นอาหาร แต่อาหารก็ยังคงเดิมไม่สูญหายไป เพราะฉะนั้นเศรษฐีจะเอาชายยาจกเป็นคนรับใช้ไม่ได้" ทั้งเศรษฐีและชายยาจกก็กลับไปบ้านของตนเองด้วยความยินดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิทานอาเซียนประเทศกัมพูชาเรื่องกลิ่นอาหารมีชายยากจนคนหนึ่งอาศัยอยู่ใกล้บ้านเศรษฐีโดยปลูกเป็นกระท่อมเล็กๆ เขาจะย้ายกระท่อมที่พักนี้ตามทิศทางลมเพราะชายผู้นี้จะคอยสูดกลิ่นอาหารที่มาจากบ้านเศรษฐีเศรษฐีสังเกตเห็นชายยาจกนี้ย้ายกระท่อมบ่อยจึงให้คนใช้ไปสืบถามชายยาจกก็บอกไปตามความจริงว่าย้ายตามฤดูกาลของทิศทางลมเพื่อจะสูดกลิ่นอาหารจากบ้านเศรษฐีเมื่อเศรษฐีทราบจากคนใช้เช่นนั้นก็บอกกับชายยาจกว่า "เจ้ามีชีวิตอยู่ได้เพราะกลิ่นอาหารจากบ้านเราเจ้าจะต้องมาเป็นคนใช้บ้านเรา" ชายยาจกไม่ยอมเศรษฐีจึงนำชายยาจกไปฟ้องผู้พิพากษาผู้พิพากษาตัดสินให้ชายยาจกเป็นคนใช้ของเศรษฐีแต่ชายยาจกไม่ยอมขอร้องทุกข์ต่อพระมหากษัตริย์เมื่อพระมหากษัตริย์ได้ทราบเรื่องราวก็ทรงรับสั่งให้อำมาตย์นำผ้าขาวมาวางไว้กลางท้องพระโรงแล้วทรงให้นำเงินไปวางไว้ในผ้าขาวแล้วรับสั่งกับเศรษฐีว่า "เศรษฐีจงรับเงินค่าตัวของชายยาจกไปเถิด"ทั้งเศรษฐีและชายยาจกก็กลับไปบ้านของตนเองด้วยความยินดีเศรษฐีตอบว่า "ไม่ได้รับเงินจากการมองเห็นพระเจ้าข้า" พระมหากษัตริย์จึงตรัสว่า "ก็เปรียบได้กับอาหารของเศรษฐีถึงใครจะสูดกลิ่นอาหารแต่อาหารก็ยังคงเดิมไม่สูญหายไปเพราะฉะนั้นเศรษฐีจะเอาชายยาจกเป็นคนรับใช้ไม่ได้" เมื่อเศรษฐีรับเงินไปแล้วพระมหากษัตริย์ตรัสถามเศรษฐีว่า "เมื่อเศรษฐีหยิบเงินค่าตัวของชายยาจกนั้นชายยาจกก็เห็นท่านหยิบเงินแต่เขามีส่วนได้รับเงินจากการมองเห็นหรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ออกประเทศอาเซียนนิทานกัมพูชาเรื่องกลิ่นอาหารมีคุณชายยากจนของคุณคนคุณหนึ่งอาศัยขณะนี้ใกล้ร้านบ้านเศรษฐีโดยปลูกเป็นกระท่อมเพิ่มข้อมูลที่ ๆ ก็บอกกับชายยาจกว่า เจ้าจะต้องมาเป็นคนใช้บ้าน เรา "ชายยาจกไม่ยอม ขอร้องทุกข์ต่อพระมหากษัตริย์ แล้วทรงให้นำเงินไปวางไว้ ในผ้าขาวแล้วรับสั่งกับเศรษฐีว่า พระมหากษัตริย์ตรัสถามเศรษฐีว่า ชายยาจกก็เห็นท่านหยิบเงิน เศรษฐีตอบว่า พระมหากษัตริย์จึงตรัสว่า "ก็เปรียบได้กับอาหารของเศรษฐีถึง ใครจะสูดกลิ่นอาหาร แต่อาหารก็ยังคงเดิมไม่สูญหายไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิทานอาเซียนประเทศกัมพูชาเรื่องกลิ่นอาหารมีชายยากจนคนหนึ่งอาศัยอยู่ใกล้บ้านเศรษฐีโดยปลูกเป็นกระท่อมเล็กจะเขาจะย้ายกระท่อมที่พักนี้ตามทิศทางลมเพราะชายผู้นี้จะคอยสูดกลิ่นอาหารที่มาจากบ้านเศรษฐีเศรษฐีสังเกตเห็นชายยาจกนี้ย้ายกระท่อมบ่อยจึงให้คนใช้ไปสืบถามชายยาจกก็บอกไปตามความจริงว่าย้ายตามฤดู กาลของทิศทางลมเพื่อจะสูดกลิ่นอาหารจากบ้านเศรษฐีเมื่อเศรษฐีทราบจากคนใช้เช่นนั้นก็บอกกับชายยาจกว่า " เจ้ามีชีวิตอยู่ได้เพราะกลิ่นอาหารจากบ้านเราเจ้าจะต้องมาเป็นคนใช้บ้านเรา " ชายยาจกไม่ยอมเศรษฐีจึงนำชายยาจกไปฟ้องผู้พิพากษาผู้พิพากษาตัดสินให้ชายยาจกเป็นคนใช้ของเศรษฐีแต่ชายยาจกไม่ยอมขอร้องทุกข์ต่อพระมห ากษัตริย์เมื่อพระมหากษัตริย์ได้ทราบเรื่องราวก็ทรงรับสั่งให้อำมาตย์นำผ้าขาวมาวางไว้กลางท้องพระโรงแล้วทรงให้นำเงินไปวางไว้ในผ้าขาวแล้วรับสั่งกับเศรษฐีว่า " เศรษฐีจงรับเงินค่าตัวของชายยาจกไปเถิด "เมื่อเศรษฐีรับเงินไปแล้วพระมหากษัตริย์ตรัสถามเศรษฐีว่า " เมื่อเศรษฐีหยิบเงินค่าตัวของชายยาจกนั้นชายยาจกก็เห็นท่านหยิบเงินแต่เขามีส่วนได้รับเงินจากการมองเห็นหรือไม่ ? " เศรษฐีตอบว่า " ไม่ได้รับเงินจากการมองเห็นพระเจ้าข้า " พระมหากษัตริย์จึงตรัสว่า " ก็เปรียบได้กับอาหารของเศรษฐีถึงใครจะสูดกลิ่นอาหารแต่อาหารก็ยังคงเดิมไม่สูญหายไปเพราะฉะนั้นเศรษฐีจะเอาชายยาจกเป็นคนรับใช้ไม่ได้ " ทั้งเศรษฐีและชายยาจกก็กลับไปบ้านของตนเองด้วยความ ยินดี