Hint, hint Sebastian leaped onto th

Hint, hint
Sebastian leaped onto the couch next to john Jones, his human, and leaned close to his ear, humming. Ummmmm ,umm.
John looked up from his newspaper, frowning. "Why are you whimpering,boy?"
Whimpering? Could't john tell the difference between whimpering and a fine rendition of "happy birthday to me"?
A detective on the city police force, john should certainly be able to uncover this broad clue that his fuzzy buddy's birthday was almost here. But sometimes john was a little slow. And Sebastian (super sleuth), the clever canine, the hairy hawkshaw, the daring dog detective(unpaid and Underappreciated as he was) had to solve the cases for his kindhearted but bumbling human.
Sebastian sighed. This was going to be tougher than he'd thought. He hummed again, this time more slowly. Ummmm umm.
After all, it was Monday night,and Wednesday would be his birthday.
John tossed his newspaper aside and grabbed sebatian by the scruff of the neck. "You must have fleas, that's it."
Fleas ! Oh,on,not the flea spray! It smell like stinkweed. And it stang! Sebastian's toenails scratched the linoleum as he pull against john's grip.
Squeezing his eyes shut, sebastian gritted his teeth and braced himself. In an instant the spray had saturated his thick coat and was dribbing down his skin, cold and stinging. Achool Yuck ! How uncomfortable. How humiliating.
"There now," john said, patting Sebastian on the head, "isn't that better?"
Sebastian rushed back into the living room and rubbed his back on the carpet, throwing all four paws into the air and writing, trying to get as much of the spray off as he could. Arrg!
John chuckled. "Such a silly dog. You're like a puppy!"
Sebastian rolled over and sprang to his feet, hope renewed. Puppy now they were getting somewhere. He bounded around the room, wiggling and yipping. Puppy, birth, birthday! Would john make the connection?
John shook his head, laughing. "You'll never grow up." He drop onto the couch and picked up newspaper. Then the phone rang and john reached over, punching the amplifier button.
"Channel two?" John muttered as he turned on the tv.
The images flickered, then steadied, showing Amanda Chandler, channel two's nightlife reporter. "-repeat, we were at the museum of fine art's reception of city dignitaries and art patrons for a preview showing of three masterpieces on special tour. One of there was only recently rediscovered. "Suddenly the entire building went dark. When the light were restored, the newly rediscovered masterpieces had vanished. Ironically, the chief of police was attending the invitation-only event along with other city officials, and he was standing no more then two feet from the paining when it was allegedly stolen."
"Oh,no." John moaned. "How embarrassing."
The camera zoomed in on Chief. His face was so red it looked like a radish, and he was waving his arms wildly, shouting at two uniformed officers. The mayor was waving her arms and shouting at him. "Chief," the reporter said, shoving a microphone toward him, "how could this happen with you here?"
Chief sputtered.
The reporter continued."you personally set up the security for this show, didn't you? Two days ago you called it foolproof."
Chief curled his lip at the woman, then seemed to think better of it. He took a visible breath before answering. " the thief will not get away with it. My detective will avenge this affront to the art world and to our city."
"You tell 'em, Chief!" John said, grinning.
"And they'll do it within forty-eight hours," Chief said.
"Forty-eight hours!" John echoed. "But "
"Or i'll start looking for new detective."
"Ohh," john moaned.
Sebastian felt a twinge of fear. He and john could be unemployed, broke, homeless. Worse yet, they could be foodless!
The fear vanished as quickly as it had come. Sebastian licked john's hand reassuringly. The cleverest canine cop ever was on the case. He'd solve it.
Sebastian(super sleuth) was not ready for retirement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำแนะนำคำใบ้เซบาสเตียนกระโดดบนโซฟาติดกับจอห์นโจนส์ของมนุษย์และโน้มตัวใกล้กับหูของเขาฮัมเพลง ummmmm, อืมม.
จอห์นเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ของเขามุ่ย "ทำไมคุณกำลังครางหงิงเด็ก?"
ครางหงิง ๆ ? could't จอห์นบอกความแตกต่างระหว่างส่งเสียงครวญครางและการกระทำที่ดีของ "สุขสันต์วันเกิดให้ฉัน"?
นักสืบกับแรงตำรวจเมือง john แน่นอนควรจะสามารถค้นพบเงื่อนงำนี้ในวงกว้างว่าวันเกิดของเพื่อนเลือนของเขาเกือบจะเป็นที่นี่ แต่บางครั้งจอห์นเป็นเพียงเล็กน้อยช้า และเซบาสเตียน (ซูเปอร์นักสืบ) ซึ่งเป็นสุนัขที่ฉลาดที่สืบขนนักสืบสุนัขที่กล้าหาญ (ที่ค้างชำระและ underappreciated ขณะที่เขากำลัง) มีการแก้ปัญหากรณีสำหรับมนุษย์ kindhearted แต่ผิดพลาดของเขา.
เซบาสเตียนถอนหายใจ นี้เป็นไปได้ยากกว่าที่เขาต้องการคิด เขาฮัมอีกครั้งคราวนี้ช้ากว่า ummmm อืมม.
หลังจากที่ทุกคนมันเป็นคืนวันจันทร์และวันพุธจะเป็นวันเกิดของเขา.
จอห์นโยนหนังสือพิมพ์กันและคว้า sebatian โดยต้นคอของคอ "คุณต้องมีหมัดที่มัน."
หมัด! โอ้ที่ไม่ได้เป็นสเปรย์หมัด! มันกลิ่นเหมือน stinkweed และมันสตางค์! เล็บเท้าเซบาสเตียนมีรอยขีดข่วนเสื่อน้ำมันในขณะที่เขาดึงกับด้ามจับของจอห์น.
บีบดวงตาของเขาปิด sebastian gritted ฟันของเขาและค้ำยันตัวเอง ในทันทีสเปรย์ได้อิ่มตัวเสื้อหนาของเขาและได้ dribbing ลงผิวของเขาเย็นและกัด Achool Yuck! วิธีอึดอัด วิธีอับอาย.
"มีตอนนี้" จอห์นกล่าวว่าเซบาสเตียนตบหัว "ไม่ใช่ว่าดีขึ้นหรือไม่"
เซบาสเตียนรีบวิ่งกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นและลูบหลังของเขาบนพรม, การขว้างปาทั้งสี่อุ้งเท้าไปในอากาศและการเขียน พยายามที่จะได้รับเท่าของสเปรย์ออกเท่าที่จะทำได้ Arrg!
จอห์นหัวเราะ "ดังกล่าวเป็นสุนัขโง่. คุณต้องการลูกสุนัข!"
เซบาสเตียนกลิ้งไปมาและกระโดดไปที่เท้าของเขาหวังว่าการต่ออายุ ลูกสุนัขตอนนี้พวกเขาได้รับอยู่ที่ไหนสักแห่ง เขากระโดดไปรอบ ๆ ห้องและ wiggling yipping ลูกสุนัขเกิดวันเกิด!
จอห์นจะทำให้การเชื่อมต่อหรือไม่จอห์นส่ายหัวหัวเราะ "คุณจะไม่เติบโตขึ้น." เขาวางลงบนที่นอนและหยิบขึ้นมาหนังสือพิมพ์ จากนั้นโทรศัพท์ดังและจอห์นถึงกว่าเจาะปุ่มเครื่องขยายเสียง.
"ช่องสอง?" จอห์นพึมพำในขณะที่เขาเปิดทีวี.
ภาพ flickered แล้ว steadied แสดงอแมนดาแชนด์เลอช่องนักข่าวบันเทิงยามค่ำคืนที่สอง "-repeat เราที่พิพิธภัณฑ์ของการรับงานศิลปะของบุคคลสำคัญของเมืองและผู้อุปถัมภ์ศิลปะการแสดงตัวอย่างผลงานชิ้นเอกที่สามในทัวร์พิเศษ. หนึ่งมีการค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้." ทันใดนั้นทั้งอาคารมืดไป เมื่อแสงที่ถูกเรียกคืนผลงานชิ้นเอกที่เพิ่งค้นพบได้หายไป กระแทกแดกดันอธิบดีกรมตำรวจได้เข้าร่วมการแข่งขันเชิญเท่านั้นพร้อมกับเจ้าหน้าที่ของเมืองอื่น ๆ และเขาก็ยืนอยู่ไม่มากแล้วสองเท้าจาก paining เมื่อมันถูกขโมยถูกกล่าวหาว่า.
"" โอ้ไม่. "จอห์นคราง." วิธีการที่น่าอาย .
"กล้องซูมในหัวหน้า. ใบหน้าของเขาเป็นสีแดงเพื่อให้มันดูเหมือนหัวไชเท้าและเขาก็โบกแขนของเขาอย่างรุนแรงตะโกนใส่ตำรวจทั้งสองนายในเครื่องแบบ. นายกเทศมนตรีถูกโบกแขนของเธอและตะโกนใส่เขา." หัวหน้า "ที่มี ผู้สื่อข่าวกล่าวว่าผลักไมโครโฟนที่มีต่อเขา "วิธีนี้อาจเกิดขึ้นกับคุณที่นี่?"
หัวหน้า sputtered.
ผู้สื่อข่าวอย่างต่อเนื่อง. "คนที่คุณตั้งค่าการรักษาความปลอดภัยสำหรับการแสดงนี้คุณไม่? สองวันที่ผ่านมาคุณเรียกมันว่าจะเข้าใจผิด.
"หัวหน้าขดริมฝีปากของเขาที่ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะคิดที่ดีของมัน. เขาเอาลมหายใจที่มองเห็นก่อนที่จะตอบ." ขโมยจะไม่ได้รับไปกับมัน นักสืบของฉันจะแก้แค้นปรามาสนี้เพื่อโลกศิลปะและเมืองของเรา.
"" คุณบอก 'em หัวหน้า!
"จอห์นกล่าวว่ายิ้ม." และพวกเขาจะทำมันภายในสี่สิบแปดชั่วโมง
"หัวหน้ากล่าวว่า." สึ่สิบ แปดชั่วโมง! "จอห์นสะท้อน." แต่
"" หรือฉันจะเริ่มมองหานักสืบใหม่.
"" โอ๋ "จอห์นคราง.
เซบาสเตียนรู้สึกเจ็บใจของความกลัว. เขาและจอห์นอาจจะว่างงานยากจนไม่มีที่อยู่อาศัย. เลวยัง พวกเขาอาจจะ foodless!
ความกลัวหายไปเป็นอย่างที่ได้มา. บาสเตียนเลียมือของจอห์นทำให้อุ่นใจ. ตำรวจสุนัขที่ฉลาดที่เคยอยู่ในกรณี. เขาต้องการแก้ปัญหาได้.
เซบาสเตียน (ซูเปอร์นักสืบ) ยังไม่พร้อมสำหรับการเกษียณอายุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำใบ้ ใบ้
เซบาสเตียนกระโดดลงบนโซฟาข้างๆ จอห์น โจนส์ , มนุษย์ของเขาและพิงชิดใบหูของเขา นาย ummmmm อืมม
จอห์นเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ของเขา มุ่ย " ทำไมคุณถึงร้องไห้ เด็กน้อย ?
ร้องไห้ ? ไม่จอห์นบอกความแตกต่างระหว่างเสียงร้องคร่ำครวญและการแสดงที่ดีของ " สุขสันต์วันเกิดนะ "
เป็นนักสืบในเมืองตำรวจจอห์นควรจะสามารถที่จะค้นพบเงื่อนงำที่กว้างนี้วันเกิดเพื่อนๆเป็นเกือบที่นี่ แต่บางครั้ง จอห์นก็ช้านิดหน่อย และ เซบาสเตียน ( ยอดนักสืบ ) ฉลาดสุนัข , hawkshaw ขน , นักสืบสุนัขกล้าหาญ ( จ่ายค่า และ underappreciated เป็นเขา ) ต้องแก้ปัญหาสำหรับใจดีของเขา แต่เลอะเทอะมนุษย์ .
เซบาสเตียนก็ถอนหายใจนี้จะยากกว่าที่เขาคิด เขา hummed อีกครั้งคราวนี้ช้า . . . คือ . . . เอ่อ . . .
หลังจากทั้งหมดมันเป็นคืนวันจันทร์ และพุธจะเป็นวันเกิดของเขา
จอห์นโยนหนังสือพิมพ์ของเขาออกไป และคว้า sebatian จากต้นคอของคอ . คุณจะต้องมีเห็บหมัด นั่นมัน "
หมัด ! โอ้ ไม่ใช่หมัด สเปรย์ มันมีกลิ่นเหมือน stinkweed . และสตางค์เซบาสเตียน เล็บข่วน linoleum ขณะที่เขาดึงกับจอห์น จับ
บีบตาของเขาปิด เซบาสเตียน gritted ฟัน และพยุงตัวเอง ในทันทีที่ฉีดมีไขมันอิ่มตัว เสื้อโค้ทหนาของเขาและ dribbing ลง ผิวหนังเย็น และแสบ achool Yuck ! แล้วอึดอัด น่าขายหน้า .
" ตอนนี้ " จอห์นกล่าวว่า ตบ เซบาสเตียน บนหัว " มันไม่ดีกว่าเหรอ ? "