- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The history of that awful struggle
The history of that awful struggle is well known--I have not the intention to record it here, but only to relate some part of what I saw of it; my purpose not instruction, but entertainment.
I was an officer of the staff of a Federal brigade. Chickamauga was not my first battle by many, for although hardly more than a boy in years, I had served at the front from the beginning of the trouble, and had seen enough of war to give me a fair understanding of it. We knew well enough that there was to be a fight: the fact that we did not want one would have told us that, for Bragg always retired when we wanted to fight and fought when we most desired peace. We had maneuvered him out of Chattanooga, but had not maneuvered our entire army into it, and he fell back so sullenly that those of us who followed, keeping him actually in sight, were a good deal more concerned about effecting a junction with the rest of our army than to push the pursuit. By the time that Rosecrans had got his three scattered corps together we were a long way from Chattanooga, with our line of communication with it so exposed that Bragg turned to seize it. Chickamauga was a fight for possession of a road.
Back along this road raced Crittenden's corps, with those of Thomas and McCook, which had not before traversed it. The whole army was moving by its left.
There was sharp fighting all along and all day, for the forest was so dense that the hostile lines came almost into contact before fighting was possible. One instance was particularly horrible. After some hours of close engagement my brigade, with foul pieces and exhausted cartridge boxes, was relieved and withdrawn to the road to protect several batteries of artillery--probably two dozen pieces--which commanded an open field in the rear of our line. Before our weary and virtually disarmed men had actually reached the guns the line in front gave way, fell back behind the guns and went on, the Lord knows whither. A moment later the field was gray with Confederates in pursuit. Then the guns opened fire with grape and canister and for perhaps five minutes--it seemed an hour--nothing could be heard but the infernal din of their discharge and nothing seen through the smoke but a great ascension of dust from the smitten soil. When all was over, and the dust cloud had lifted, the spectacle was too dreadful to describe. The Confederates were still there--all of them, it seemed--some almost under the muzzles of the guns. But not a man of all these brave fellows was on his feet, and so thickly were all covered with dust that they looked as if they had been reclothed in yellow.
"We bury our dead," said a gunner, grimly, though doubtless all were afterward dug out, for some were partly alive.
To a "day of danger" succeeded a "night of waking." The enemy, everywhere held back from the road, continued to stretch his line northward in the hope to overlap us and put himself between us and Chattanooga. We neither saw nor heard his movement, but any man with half a head would have known that he was making it, and we met by a parallel movement to our left. By morning we had edged along a good way and thrown up rude intrenchments at a little distance from the road, on the threatened side. The day was not very far advanced when we were attacked furiously all along the line, beginning at the left. When repulsed, the enemy came again and again--his persistence was dispiriting. He seemed to be using against us the law of probabilities: for so many efforts one would eventually succeed.
One did, and it was my luck to see it win. I had been sent by my chief, General Hazen, to order up some artillery ammunition and rode away to the right and rear in search of it. Finding an ordnance train I obtained from the officer in charge a few wagons loaded with what I wanted, but he seemed in doubt as to our occupancy of the region across which I proposed to guide them. Although assured that I had just traversed it, and that it lay immediately behind Wood's division, he insisted on riding to the top of the ridge behind which his train lay and overlooking the ground. We did so, when to my astonishment I saw the entire country in front swarming with Confederates; the very earth seemed to be moving toward us! They came on in thousands, and so rapidly that we had barely time to turn tail and gallop down the hill and away, leaving them in possession of the train, many of the wagons being upset by frantic efforts to put them about. By what miracle that officer had sensed the situation I did not learn, for we parted company then and there and I never again saw him.
By a misunderstanding Wood's division had been withdrawn from our line of battle just as the enemy was making an assault. Through the gap of a half a mile the Confederates charged without opposition, cutting our army clean in two. The right divisions were broken up and with General Rosecrans in their midst fled how they could across the country, eventually bringing up in Chattanooga, whence Rosecrans telegraphed to Washington the destruction of the rest of his army. The rest of his army was standing its ground.
A good deal of nonsense used to be talked about the heroism of General Garfield, who, caught in the rout of the right, nevertheless went back and joined the undefeated left under General Thomas. There was no great heroism in it; that is what every man should have done, including the commander of the army. We could hear Thomas's guns going--those of us who had ears for them--and all that was needful was to make a sufficiently wide detour and then move toward the sound. I did so myself, and have never felt that it ought to make me President. Moreover, on my way I met General Negley, and my duties as topographical engineer having given me some knowledge of the lay of the land offered to pilot him back to glory. I am sorry to say my good offices were rejected a little uncivilly, which I charitably attributed to the general's obvious absence of mind. His mind, I think, was in Nashville, behind a breastwork.
Unable to find my brigade, I reported to General Thomas, who directed me to remain with him. He had assumed command of all the forces still intact and was pretty closely beset. The battle was fierce and continuous, the enemy extending his lines farther and farther around our right, toward our line of retreat. We could not meet the extension otherwise than by "refusing" our right flank and letting him inclose us; which but for gallant Gordon Granger he would inevitably have done.
This was the way of it. Looking across the fields in our rear (rather longingly) I had the happy distinction of a discoverer. What I saw was the shimmer of sunlight on metal: lines of troops were coming in behind us! The distance was too great, the atmosphere too hazy to distinguish the color of their uniform, even with a glass. Reporting my momentous "find" I was directed by the general to go and see who they were. Galloping toward them until near enough to see that they were of our kidney I hastened back with the glad tidings and was sent again, to guide them to the general's position.
It was General Granger with two strong brigades of the reserve, moving soldier-like toward the sound of heavy firing. Meeting him and his staff I directed him to Thomas, and unable to think of anything better to do decided to go visiting. I knew I had a brother in that gang--an officer of an Ohio battery. I soon found him near the head of a column, and as we moved forward we had a comfortable chat amongst such of the enemy's bullets as had inconsiderately been fired too high. The incident was a trifle marred by one of them unhorsing another officer of the battery, whom we propped against a tree and left. A few moments later Granger's force was put in on the right and the fighting was terrific!
By accident I now found Hazen's brigade--or what remained of it--which had made a half-mile march to add itself to the unrouted at the memorable Snodgrass Hill. Hazen's first remark to me was an inquiry about that artillery ammunition that he had sent me for.
It was needed badly enough, as were other kinds: for the last hour or two of that interminable day Granger's were the only men that had enough ammunition to make a five minutes' fight. Had the Confederates made one more general attack we should have had to meet them with the bayonet alone. I don't know why they did not; probably they were short of ammunition. I know, though, that while the sun was taking its own time to set we lived through the agony of at least one death each, waiting for them to come on.
At last it grew too dark to fight. Then away to our left and rear some of Bragg's people set up "the rebel yell." It was taken up successively and passed round to our front, along our right and in behind us again, until it seemed almost to have got to the point whence it started. It was the ugliest sound that any mortal ever heard--even a mortal exhausted and unnerved by two days of hard fighting, without sleep, without rest, without food and without hope. There was, however, a space somewhere at the back of us across which that horrible yell did not prolong itself; and through that we finally retired in profound silence and dejection, unmolested.
To those of us who have survived the attacks of both Bragg and Time, and who keep in memory the dear dead comrades whom we left upon that fateful field, the place means much. May it mean something less to the younger men whose tents are now pitched where, with bended heads and clasped hands, God's great angels stood invisible among the heroes in blue and the heroes in gray, sleeping their last sleep in the woods of Chickamauga.
I was an officer of the staff of a Federal brigade. Chickamauga was not my first battle by many, for although hardly more than a boy in years, I had served at the front from the beginning of the trouble, and had seen enough of war to give me a fair understanding of it. We knew well enough that there was to be a fight: the fact that we did not want one would have told us that, for Bragg always retired when we wanted to fight and fought when we most desired peace. We had maneuvered him out of Chattanooga, but had not maneuvered our entire army into it, and he fell back so sullenly that those of us who followed, keeping him actually in sight, were a good deal more concerned about effecting a junction with the rest of our army than to push the pursuit. By the time that Rosecrans had got his three scattered corps together we were a long way from Chattanooga, with our line of communication with it so exposed that Bragg turned to seize it. Chickamauga was a fight for possession of a road.
Back along this road raced Crittenden's corps, with those of Thomas and McCook, which had not before traversed it. The whole army was moving by its left.
There was sharp fighting all along and all day, for the forest was so dense that the hostile lines came almost into contact before fighting was possible. One instance was particularly horrible. After some hours of close engagement my brigade, with foul pieces and exhausted cartridge boxes, was relieved and withdrawn to the road to protect several batteries of artillery--probably two dozen pieces--which commanded an open field in the rear of our line. Before our weary and virtually disarmed men had actually reached the guns the line in front gave way, fell back behind the guns and went on, the Lord knows whither. A moment later the field was gray with Confederates in pursuit. Then the guns opened fire with grape and canister and for perhaps five minutes--it seemed an hour--nothing could be heard but the infernal din of their discharge and nothing seen through the smoke but a great ascension of dust from the smitten soil. When all was over, and the dust cloud had lifted, the spectacle was too dreadful to describe. The Confederates were still there--all of them, it seemed--some almost under the muzzles of the guns. But not a man of all these brave fellows was on his feet, and so thickly were all covered with dust that they looked as if they had been reclothed in yellow.
"We bury our dead," said a gunner, grimly, though doubtless all were afterward dug out, for some were partly alive.
To a "day of danger" succeeded a "night of waking." The enemy, everywhere held back from the road, continued to stretch his line northward in the hope to overlap us and put himself between us and Chattanooga. We neither saw nor heard his movement, but any man with half a head would have known that he was making it, and we met by a parallel movement to our left. By morning we had edged along a good way and thrown up rude intrenchments at a little distance from the road, on the threatened side. The day was not very far advanced when we were attacked furiously all along the line, beginning at the left. When repulsed, the enemy came again and again--his persistence was dispiriting. He seemed to be using against us the law of probabilities: for so many efforts one would eventually succeed.
One did, and it was my luck to see it win. I had been sent by my chief, General Hazen, to order up some artillery ammunition and rode away to the right and rear in search of it. Finding an ordnance train I obtained from the officer in charge a few wagons loaded with what I wanted, but he seemed in doubt as to our occupancy of the region across which I proposed to guide them. Although assured that I had just traversed it, and that it lay immediately behind Wood's division, he insisted on riding to the top of the ridge behind which his train lay and overlooking the ground. We did so, when to my astonishment I saw the entire country in front swarming with Confederates; the very earth seemed to be moving toward us! They came on in thousands, and so rapidly that we had barely time to turn tail and gallop down the hill and away, leaving them in possession of the train, many of the wagons being upset by frantic efforts to put them about. By what miracle that officer had sensed the situation I did not learn, for we parted company then and there and I never again saw him.
By a misunderstanding Wood's division had been withdrawn from our line of battle just as the enemy was making an assault. Through the gap of a half a mile the Confederates charged without opposition, cutting our army clean in two. The right divisions were broken up and with General Rosecrans in their midst fled how they could across the country, eventually bringing up in Chattanooga, whence Rosecrans telegraphed to Washington the destruction of the rest of his army. The rest of his army was standing its ground.
A good deal of nonsense used to be talked about the heroism of General Garfield, who, caught in the rout of the right, nevertheless went back and joined the undefeated left under General Thomas. There was no great heroism in it; that is what every man should have done, including the commander of the army. We could hear Thomas's guns going--those of us who had ears for them--and all that was needful was to make a sufficiently wide detour and then move toward the sound. I did so myself, and have never felt that it ought to make me President. Moreover, on my way I met General Negley, and my duties as topographical engineer having given me some knowledge of the lay of the land offered to pilot him back to glory. I am sorry to say my good offices were rejected a little uncivilly, which I charitably attributed to the general's obvious absence of mind. His mind, I think, was in Nashville, behind a breastwork.
Unable to find my brigade, I reported to General Thomas, who directed me to remain with him. He had assumed command of all the forces still intact and was pretty closely beset. The battle was fierce and continuous, the enemy extending his lines farther and farther around our right, toward our line of retreat. We could not meet the extension otherwise than by "refusing" our right flank and letting him inclose us; which but for gallant Gordon Granger he would inevitably have done.
This was the way of it. Looking across the fields in our rear (rather longingly) I had the happy distinction of a discoverer. What I saw was the shimmer of sunlight on metal: lines of troops were coming in behind us! The distance was too great, the atmosphere too hazy to distinguish the color of their uniform, even with a glass. Reporting my momentous "find" I was directed by the general to go and see who they were. Galloping toward them until near enough to see that they were of our kidney I hastened back with the glad tidings and was sent again, to guide them to the general's position.
It was General Granger with two strong brigades of the reserve, moving soldier-like toward the sound of heavy firing. Meeting him and his staff I directed him to Thomas, and unable to think of anything better to do decided to go visiting. I knew I had a brother in that gang--an officer of an Ohio battery. I soon found him near the head of a column, and as we moved forward we had a comfortable chat amongst such of the enemy's bullets as had inconsiderately been fired too high. The incident was a trifle marred by one of them unhorsing another officer of the battery, whom we propped against a tree and left. A few moments later Granger's force was put in on the right and the fighting was terrific!
By accident I now found Hazen's brigade--or what remained of it--which had made a half-mile march to add itself to the unrouted at the memorable Snodgrass Hill. Hazen's first remark to me was an inquiry about that artillery ammunition that he had sent me for.
It was needed badly enough, as were other kinds: for the last hour or two of that interminable day Granger's were the only men that had enough ammunition to make a five minutes' fight. Had the Confederates made one more general attack we should have had to meet them with the bayonet alone. I don't know why they did not; probably they were short of ammunition. I know, though, that while the sun was taking its own time to set we lived through the agony of at least one death each, waiting for them to come on.
At last it grew too dark to fight. Then away to our left and rear some of Bragg's people set up "the rebel yell." It was taken up successively and passed round to our front, along our right and in behind us again, until it seemed almost to have got to the point whence it started. It was the ugliest sound that any mortal ever heard--even a mortal exhausted and unnerved by two days of hard fighting, without sleep, without rest, without food and without hope. There was, however, a space somewhere at the back of us across which that horrible yell did not prolong itself; and through that we finally retired in profound silence and dejection, unmolested.
To those of us who have survived the attacks of both Bragg and Time, and who keep in memory the dear dead comrades whom we left upon that fateful field, the place means much. May it mean something less to the younger men whose tents are now pitched where, with bended heads and clasped hands, God's great angels stood invisible among the heroes in blue and the heroes in gray, sleeping their last sleep in the woods of Chickamauga.
0/5000
ประวัติศาสตร์ของการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ที่เป็นที่รู้จักกันดี - ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะบันทึกไว้ที่นี่ แต่จะมีความสัมพันธ์เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่ฉันเห็นมันบางจุดประสงค์การเรียนการสอนของฉันไม่ได้ แต่ความบันเทิง
ผมเป็นเจ้าหน้าที่ของ. เจ้าหน้าที่ของกองทัพสหรัฐ มัคไม่ได้เป็นศึกครั้งแรกของฉันโดยมากสำหรับแม้ว่าแทบจะไม่มากไปกว่าเด็กผู้ชายในปีที่ผ่านมาผมได้ทำหน้าที่ที่ด้านหน้าจากจุดเริ่มต้นของปัญหา,และได้เห็นพอของสงครามจะให้ฉันเข้าใจยุติธรรมของมัน เรารู้ดีว่ามีมากพอที่จะเป็นการต่อสู้: ความจริงที่ว่าเราไม่ต้องการอย่างใดอย่างหนึ่งจะได้แจ้งกับเราว่าสำหรับ bragg ออกเสมอเมื่อเราต้องการที่จะต่อสู้กับการต่อสู้และเมื่อเราต้องการมากที่สุดความสงบสุข เราได้ย้ายเขาออกไปจากนู แต่ไม่ได้บังคับให้ทั้งกองทัพของเราเป็นมันและเขากลับลงไปเพื่อ sullenly ว่าคนของเราที่ตามมาทำให้เขาจริงในสายตาเป็นข้อเสนอที่ดีความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบต่อจุดเชื่อมต่อกับส่วนที่เหลือของกองทัพของเรามากกว่าที่จะผลักดันการแสวงหา ในเวลานั้นได้ Rosecrans ได้สามคณะทูตานุทูตกระจัดกระจายกันเราอยู่ไกลจากนูกับสายของการสื่อสารกับมันของเราสัมผัสเพื่อให้ bragg หันไปยึดมันมัคคือการต่อสู้เพื่อความครอบครองของถนน.
กลับไปตามถนนสายนี้วิ่ง Crittenden กองทัพของกับคนของโทมัสและ McCook ซึ่งไม่ก่อนที่จะข้ามมัน ทั้งกองทัพกำลังเคลื่อนไปตามซ้าย.
คมก็มีการต่อสู้มาตลอดและทุกวันสำหรับป่าหนาแน่นเพื่อให้เส้นไม่เป็นมิตรมาเกือบจะเข้ามาติดต่อก่อนที่การต่อสู้เป็นไปได้หนึ่งตัวอย่างน่ากลัวโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชั่วโมงหลังจากที่บางส่วนของการสู้รบใกล้เพลิงกับชิ้นเหม็นและหมดกล่องตลับหมึกของฉันก็รู้สึกโล่งใจและถอนตัวออกไปยังถนนเพื่อป้องกันแบตเตอรี่จากการยิงปืนใหญ่ - อาจโหลสองชิ้น - ที่ได้รับคำสั่งทุ่งโล่งอยู่ด้านหลังของสายของเราก่อนที่ผู้ชายเบื่อหน่ายและปลดจริงของเราก็มาถึงจริงปืนสายในด้านหน้าให้วิธีลดลงหลังปืนและเดินตรงไปลอร์ดรู้ว่าที่ไหน สักครู่ต่อมาสนามเป็นสีเทากับภาคใต้ในการแสวงหาแล้วปืนเปิดฉากยิงด้วยองุ่นและกระป๋องและบางทีห้านาที - มันดูเหมือนชั่วโมง - ไม่มีอะไรอาจจะได้ยิน แต่พร่ำนรกของการปล่อยและไม่มีอะไรที่พวกเขาเห็นผ่านควัน แต่สวรรค์ดีของฝุ่นละอองจากดินได้ตีอย่างแรง เมื่อทั้งหมดถูกกว่าและเมฆฝุ่นได้ยกปรากฏการณ์ที่น่ากลัวเกินไปที่จะอธิบาย ภาคใต้ยังคงมี - ทั้งหมดของพวกเขามันดูเหมือน - บางเกือบภายใต้ขลุมของปืน แต่ไม่ใช่คนของพวกผู้กล้าหาญเหล่านี้อยู่บนเท้าของเขาและเพื่อให้หนาถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นที่พวกเขาดูราวกับว่าพวกเขาได้รับ reclothed ในสีเหลือง.
"เราฝังศพของเราตาย" มือปืนกล่าวว่าเคร่งขรึม แต่ อย่างไม่ต้องสงสัยทั้งหมดถูกขุดออกหลังจากนั้นสำหรับบางคนยังมีชีวิตอยู่ส่วนหนึ่ง.
เป็น "วันอันตราย" ประสบความสำเร็จ "คืนของการตื่น." ศัตรู,ที่จัดขึ้นทุกที่กลับมาจากถนนยังคงยืดสายของเขาไปทางทิศเหนือด้วยความหวังที่จะทับซ้อนเราและทำให้ตัวเองระหว่างเราและตตานูกา เราไม่เห็นหรือได้ยินการเคลื่อนไหวของเขา แต่คนที่มีครึ่งหัวใด ๆ จะได้รู้กันว่าเขากำลังทำมันและเราได้พบจากการเคลื่อนไหวคู่ขนานไปทางด้านซ้ายของเราโดยเช้านี้เราได้ขยับตัวไปตามทางที่ดีและโยนขึ้น intrenchments หยาบที่ระยะห่างเพียงเล็กน้อยจากถนนบนฝั่งที่ถูกคุกคาม วันก็ไม่ไกลมากขั้นสูงเมื่อเราถูกโจมตีคึกตลอดเส้นเริ่มต้นที่ด้านซ้าย เมื่อผลักศัตรูมาอีกครั้งและอีกครั้ง - การติดตาของเขาถูก dispiriting ดูเหมือนว่าเขาจะใช้กับเรากฎหมายของความน่าจะเป็น:สำหรับความพยายามจำนวนมากดังนั้นหนึ่งในที่สุดจะประสบความสำเร็จ.
หนึ่งไม่ได้และมันก็เป็นโชคของฉันที่จะเห็นมันชนะ ฉันได้ถูกส่งมาโดยหัวหน้าทั่วไป Hazen ของฉันที่จะสั่งซื้อกระสุนปืนใหญ่บางและขี่ม้าออกไปทางขวาและด้านหลังในการค้นหาของมัน หารถไฟอาวุธยุทโธปกรณ์ผมที่ได้รับจากเจ้าหน้าที่ในค่าใช้จ่ายไม่กี่เกวียนที่เต็มไปด้วยสิ่งที่ฉันต้องการแต่ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในความสงสัยว่าอัตราการเข้าพักของเราในภูมิภาคทั่วซึ่งผมได้เสนอให้คำแนะนำพวกเขา แม้ว่าจะมั่นใจได้ว่าฉันได้เพียงแค่เงามันและมันก็นอนทันทีหลังจากที่กองไม้เขายืนกรานที่จะขี่ไปด้านบนของชะง่อนผาที่อยู่เบื้องหลังซึ่งรถไฟเขาอยู่และมองเห็นพื้นดิน เราทำเช่นนั้นเมื่อความประหลาดใจของฉันฉันเห็นทั้งประเทศในด้านหน้าคลาคล่ำไปด้วยภาคใต้;แผ่นดินมากดูเหมือนจะย้ายไปยัง us! พวกเขามาในพันและอย่างรวดเร็วจนเราแทบจะไม่ได้มีเวลาที่จะหันหางและวิ่งลงเนินเขาและอยู่ห่างปล่อยให้พวกเขาอยู่ในความครอบครองของรถไฟหลายเกวียนถูกคว่ำด้วยความพยายามอย่างบ้าคลั่งที่จะทำให้พวกเขาเกี่ยวกับ โดยสิ่งที่มหัศจรรย์ที่เจ้าหน้าที่ได้รู้สึกว่าสถานการณ์ฉันไม่ได้เรียนรู้,เพราะเราแยก บริษัท แล้วและมีและฉันไม่เคยเห็นเขาอีกครั้ง.
ตามหมวดไม้ความเข้าใจผิดของเขาถูกถอนออกจากสายของเราเพียงแค่การต่อสู้เป็นศัตรูกำลังโจมตี ผ่านช่องว่างของครึ่งไมล์ภาคใต้ที่เรียกเก็บโดยไม่มีฝ่ายค้านตัดกองทัพของเราในการทำความสะอาดสองหน่วยงานที่เหมาะสมถูกแตกออกและมี Rosecrans ทั่วไปในท่ามกลางของพวกเขาหนีออกจากวิธีที่พวกเขาอาจจะทั่วประเทศในที่สุดนำขึ้นในนู Rosecrans ไหนส่งโทรเลขไปยังกรุงวอชิงตันทำลายส่วนที่เหลือของกองทัพของเขา ส่วนที่เหลือของกองทัพของเขากำลังยืนอยู่พื้นดิน.
จัดการที่ดีของเรื่องไร้สาระที่ใช้ในการพูดคุยเกี่ยวกับความกล้าหาญของนายพล Garfield ใครติดอยู่ในความพ่ายแพ้ของสิทธิยังคงเดินกลับและเข้าร่วมซ้ายพ่ายแพ้ภายใต้พลโทมัส ไม่มีความกล้าหาญอย่างมากในการที่มันเป็นนั่นคือสิ่งที่ทุกคนควรจะทำรวมทั้งผู้บัญชาการกองทัพของ เราสามารถได้ยินเสียงปืนของโทมัสไป - คนของเราที่มีหูสำหรับพวกเขา - และสิ่งที่จำเป็นก็คือการที่จะทำให้อ้อมกว้างพอสมควรและจากนั้นย้ายไปยังเสียงฉันไม่ได้ตัวเองและไม่เคยรู้สึกว่ามันควรจะทำให้ประธานฉัน ยิ่งไปกว่านั้นในทางของฉันฉันพบทั่วไป Negley และหน้าที่ของผมในฐานะวิศวกรภูมิประเทศที่มีให้ฉันความรู้เกี่ยวกับการเลิกจ้างของที่ดินที่เสนอขายให้กับนักบินเขาบางอย่างกลับไปสู่ความรุ่งโรจน์ ฉันขอโทษที่จะบอกว่าสำนักงานที่ดีของฉันถูกปฏิเสธน้อย uncivilly ที่ฉัน charitably ประกอบกับการที่ไม่มีตัวตนที่ชัดเจนทั่วไปของจิตใจ ความคิดของเขาผมคิดว่าเป็นในแนชวิลล์, ที่อยู่เบื้องหลัง breastwork.
ไม่สามารถหากองพลน้อยของฉันฉันต้องไปรายงานตัวพลโทมัสผู้กำกับที่ผมจะยังคงอยู่กับเขา เขาสันนิษฐานว่าคำสั่งของกองกำลังทั้งหมดยังคงเหมือนเดิมและถูกรุมเร้าสวยอย่างใกล้ชิด การสู้รบอย่างดุเดือดและต่อเนื่องศัตรูขยายสายของเขาไกลออกไปและไกลออกไปรอบด้านขวาของเราไปทางสายของเราหนีเราไม่สามารถตอบสนองการขยายอย่างอื่นมากกว่าที่จะ "ปฏิเสธ" ปีกขวาของเราและปล่อยให้เขาปิดล้อมเราซึ่ง แต่สำหรับความกล้าหาญกอร์ดอนเกรนเจอร์เขาจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ทำ
นี้เป็นหนทางของมัน. มองข้ามทุ่งหญ้าที่อยู่ด้านหลังของเรา (แทนที่จะเขม็ง) ฉันมีความแตกต่างจากความสุขที่ค้นพบ สิ่งที่ฉันเห็นก็คือระยับจากแสงแดดบนโลหะ: สายทหารเข้ามาข้างหลังพวกเรา!ระยะทางที่มีมากเกินไปในบรรยากาศสลัวเกินไปที่จะแยกแยะสีของชุดของพวกเขาแม้จะมีแก้ว รายงานวิกฤติการณ์ของฉัน "หา" i กำกับการแสดงโดยทั่วไปที่จะไปและดูพวกเขาเป็นใคร ควบไปจนกว่าพวกเขาอยู่ใกล้พอที่จะเห็นว่าพวกเขาเป็นของไตของเราผมรีบกลับมาพร้อมกับข่าวดีและถูกส่งอีกครั้งเพื่อจะนำพวกเขาไปสู่ตำแหน่งนายพล.
มันเป็นชาวนาทั่วไปที่มีสองกลุ่มที่แข็งแกร่งของการสำรองย้ายทหารเหมือนไปทางเสียงจากการยิงหนัก พบเขาและพนักงานของเขาก็นำเขากับโทมัสและไม่สามารถที่จะคิดอะไรดีกว่าที่จะทำตัดสินใจที่จะไปเยือน ผมรู้ว่าผมมีน้องชายในแก๊งที่ - เจ้าหน้าที่ของ ohio แบตเตอรี่ i เร็วพบว่าเขาอยู่ใกล้หัวของคอลัมน์,และในขณะที่เราก้าวไปข้างหน้าเรามีความสะดวกสบายในระหว่างการสนทนาดังกล่าวของกระสุนของศัตรูดังที่เคยยิงอย่างไม่เกรงใจสูงเกินไป เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเล็กด้วยการหนึ่งของพวกเขา unhorsing เจ้าหน้าที่ของแบตเตอรี่, ผู้ที่เรานอนอยู่กับต้นไม้อื่นและซ้าย สักครู่ต่อมากองกำลังของชาวนาถูกขังอยู่ในด้านขวาและการต่อสู้เป็นที่ยอดเยี่ยม
โดยอุบัติเหตุตอนนี้ผมพบว่าเพลิงของ Hazen - หรือสิ่งที่ยังคงอยู่ของมัน - ที่ได้ทำครึ่งไมล์ในเดือนมีนาคมที่จะเพิ่มตัวเองไปยัง unrouted ที่น่าจดจำสนอดกราฮิลล์ คำพูดแรก Hazen ให้ฉันแล้วก็สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับการยิงปืนใหญ่กระสุนที่ว่าเขาได้ส่งฉันสำหรับ
มันเป็นสิ่งที่จำเป็นไม่ดีพอเช่นเดียวกับชนิดอื่น ๆ .ชั่วโมงที่ผ่านมาหรือสองของวันที่สิ้นสุดของชาวนาเป็นเพียงคนเดียวที่มีกระสุนเพียงพอที่จะทำให้การต่อสู้ห้านาที ภาคใต้ได้ทำให้การโจมตีทั่วไปมากขึ้นเราควรจะมีเพื่อให้ตรงกับพวกเขาด้วยดาบปลายปืนคนเดียว ผมไม่ทราบว่าทำไมพวกเขาไม่ได้; อาจพวกเขากระสุนปืนสั้น ฉันรู้ แต่ว่าในขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังสละเวลาของตัวเองในการตั้งค่าที่เราอาศัยอยู่ผ่านความทุกข์ทรมานอย่างน้อยหนึ่งการตายของแต่ละคนรอคอยสำหรับพวกเขาที่จะมา.
ที่สุดท้ายมันเริ่มมืดเกินไปที่จะต่อสู้ แล้วออกไปทางด้านซ้ายและด้านหลังของเราบางคนของแบร็กตั้งค่า "กบฎ." มันถูกนำขึ้นมาอย่างต่อเนื่องและผ่านรอบที่ด้านหน้าของเราพร้อมทางด้านขวาของเราและในหลังเราอีกครั้งจนดูเหมือนว่ามันเกือบจะได้มีจุดไหนที่มันจะเริ่ม มันเป็นเสียงที่น่าเกลียดที่สุดเท่าที่มนุษย์เคยได้ยินใด ๆ - แม้มนุษย์เหนื่อยและตกใจโดยสองวันของการต่อสู้อย่างหนักหน่วงโดยไม่ต้องนอนหลับโดยไม่ต้องส่วนที่เหลือโดยไม่มีอาหารและไม่มีความหวัง มี แต่พื้นที่บางแห่งที่ด้านหลังของเราซึ่งตรงข้ามตะโกนที่น่ากลัวไม่ได้ยืดตัวเอง;และผ่านการว่าในที่สุดเราก็ถอยออกไปอยู่ในความเงียบลึกซึ้งและความเศร้าสลด, ไม่ได้รับอันตราย.
เพื่อพวกเราที่มีชีวิตรอดการโจมตีของทั้งสอง bragg และเวลาและผู้ที่เก็บไว้ในหน่วยความจำของสหายที่ตายแล้วที่รักของผู้ที่เราเหลืออยู่บนสนามเป็นเวรเป็นกรรมที่เกิดขึ้น หมายถึงมาก มันอาจหมายถึงบางสิ่งบางอย่างน้อยลงเพื่อให้น้องชายที่มีเต็นท์เป็นแหลมในขณะนี้ที่มีหัวโค้งและพนมมือ,พระเจ้าเทวดาที่ดีที่มองไม่เห็นยืนอยู่ในหมู่วีรบุรุษในสีฟ้าและวีรบุรุษในสีเทานอนหลับสุดท้ายของพวกเขาอยู่ในป่ามัค
ผมเป็นเจ้าหน้าที่ของ. เจ้าหน้าที่ของกองทัพสหรัฐ มัคไม่ได้เป็นศึกครั้งแรกของฉันโดยมากสำหรับแม้ว่าแทบจะไม่มากไปกว่าเด็กผู้ชายในปีที่ผ่านมาผมได้ทำหน้าที่ที่ด้านหน้าจากจุดเริ่มต้นของปัญหา,และได้เห็นพอของสงครามจะให้ฉันเข้าใจยุติธรรมของมัน เรารู้ดีว่ามีมากพอที่จะเป็นการต่อสู้: ความจริงที่ว่าเราไม่ต้องการอย่างใดอย่างหนึ่งจะได้แจ้งกับเราว่าสำหรับ bragg ออกเสมอเมื่อเราต้องการที่จะต่อสู้กับการต่อสู้และเมื่อเราต้องการมากที่สุดความสงบสุข เราได้ย้ายเขาออกไปจากนู แต่ไม่ได้บังคับให้ทั้งกองทัพของเราเป็นมันและเขากลับลงไปเพื่อ sullenly ว่าคนของเราที่ตามมาทำให้เขาจริงในสายตาเป็นข้อเสนอที่ดีความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบต่อจุดเชื่อมต่อกับส่วนที่เหลือของกองทัพของเรามากกว่าที่จะผลักดันการแสวงหา ในเวลานั้นได้ Rosecrans ได้สามคณะทูตานุทูตกระจัดกระจายกันเราอยู่ไกลจากนูกับสายของการสื่อสารกับมันของเราสัมผัสเพื่อให้ bragg หันไปยึดมันมัคคือการต่อสู้เพื่อความครอบครองของถนน.
กลับไปตามถนนสายนี้วิ่ง Crittenden กองทัพของกับคนของโทมัสและ McCook ซึ่งไม่ก่อนที่จะข้ามมัน ทั้งกองทัพกำลังเคลื่อนไปตามซ้าย.
คมก็มีการต่อสู้มาตลอดและทุกวันสำหรับป่าหนาแน่นเพื่อให้เส้นไม่เป็นมิตรมาเกือบจะเข้ามาติดต่อก่อนที่การต่อสู้เป็นไปได้หนึ่งตัวอย่างน่ากลัวโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชั่วโมงหลังจากที่บางส่วนของการสู้รบใกล้เพลิงกับชิ้นเหม็นและหมดกล่องตลับหมึกของฉันก็รู้สึกโล่งใจและถอนตัวออกไปยังถนนเพื่อป้องกันแบตเตอรี่จากการยิงปืนใหญ่ - อาจโหลสองชิ้น - ที่ได้รับคำสั่งทุ่งโล่งอยู่ด้านหลังของสายของเราก่อนที่ผู้ชายเบื่อหน่ายและปลดจริงของเราก็มาถึงจริงปืนสายในด้านหน้าให้วิธีลดลงหลังปืนและเดินตรงไปลอร์ดรู้ว่าที่ไหน สักครู่ต่อมาสนามเป็นสีเทากับภาคใต้ในการแสวงหาแล้วปืนเปิดฉากยิงด้วยองุ่นและกระป๋องและบางทีห้านาที - มันดูเหมือนชั่วโมง - ไม่มีอะไรอาจจะได้ยิน แต่พร่ำนรกของการปล่อยและไม่มีอะไรที่พวกเขาเห็นผ่านควัน แต่สวรรค์ดีของฝุ่นละอองจากดินได้ตีอย่างแรง เมื่อทั้งหมดถูกกว่าและเมฆฝุ่นได้ยกปรากฏการณ์ที่น่ากลัวเกินไปที่จะอธิบาย ภาคใต้ยังคงมี - ทั้งหมดของพวกเขามันดูเหมือน - บางเกือบภายใต้ขลุมของปืน แต่ไม่ใช่คนของพวกผู้กล้าหาญเหล่านี้อยู่บนเท้าของเขาและเพื่อให้หนาถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นที่พวกเขาดูราวกับว่าพวกเขาได้รับ reclothed ในสีเหลือง.
"เราฝังศพของเราตาย" มือปืนกล่าวว่าเคร่งขรึม แต่ อย่างไม่ต้องสงสัยทั้งหมดถูกขุดออกหลังจากนั้นสำหรับบางคนยังมีชีวิตอยู่ส่วนหนึ่ง.
เป็น "วันอันตราย" ประสบความสำเร็จ "คืนของการตื่น." ศัตรู,ที่จัดขึ้นทุกที่กลับมาจากถนนยังคงยืดสายของเขาไปทางทิศเหนือด้วยความหวังที่จะทับซ้อนเราและทำให้ตัวเองระหว่างเราและตตานูกา เราไม่เห็นหรือได้ยินการเคลื่อนไหวของเขา แต่คนที่มีครึ่งหัวใด ๆ จะได้รู้กันว่าเขากำลังทำมันและเราได้พบจากการเคลื่อนไหวคู่ขนานไปทางด้านซ้ายของเราโดยเช้านี้เราได้ขยับตัวไปตามทางที่ดีและโยนขึ้น intrenchments หยาบที่ระยะห่างเพียงเล็กน้อยจากถนนบนฝั่งที่ถูกคุกคาม วันก็ไม่ไกลมากขั้นสูงเมื่อเราถูกโจมตีคึกตลอดเส้นเริ่มต้นที่ด้านซ้าย เมื่อผลักศัตรูมาอีกครั้งและอีกครั้ง - การติดตาของเขาถูก dispiriting ดูเหมือนว่าเขาจะใช้กับเรากฎหมายของความน่าจะเป็น:สำหรับความพยายามจำนวนมากดังนั้นหนึ่งในที่สุดจะประสบความสำเร็จ.
หนึ่งไม่ได้และมันก็เป็นโชคของฉันที่จะเห็นมันชนะ ฉันได้ถูกส่งมาโดยหัวหน้าทั่วไป Hazen ของฉันที่จะสั่งซื้อกระสุนปืนใหญ่บางและขี่ม้าออกไปทางขวาและด้านหลังในการค้นหาของมัน หารถไฟอาวุธยุทโธปกรณ์ผมที่ได้รับจากเจ้าหน้าที่ในค่าใช้จ่ายไม่กี่เกวียนที่เต็มไปด้วยสิ่งที่ฉันต้องการแต่ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในความสงสัยว่าอัตราการเข้าพักของเราในภูมิภาคทั่วซึ่งผมได้เสนอให้คำแนะนำพวกเขา แม้ว่าจะมั่นใจได้ว่าฉันได้เพียงแค่เงามันและมันก็นอนทันทีหลังจากที่กองไม้เขายืนกรานที่จะขี่ไปด้านบนของชะง่อนผาที่อยู่เบื้องหลังซึ่งรถไฟเขาอยู่และมองเห็นพื้นดิน เราทำเช่นนั้นเมื่อความประหลาดใจของฉันฉันเห็นทั้งประเทศในด้านหน้าคลาคล่ำไปด้วยภาคใต้;แผ่นดินมากดูเหมือนจะย้ายไปยัง us! พวกเขามาในพันและอย่างรวดเร็วจนเราแทบจะไม่ได้มีเวลาที่จะหันหางและวิ่งลงเนินเขาและอยู่ห่างปล่อยให้พวกเขาอยู่ในความครอบครองของรถไฟหลายเกวียนถูกคว่ำด้วยความพยายามอย่างบ้าคลั่งที่จะทำให้พวกเขาเกี่ยวกับ โดยสิ่งที่มหัศจรรย์ที่เจ้าหน้าที่ได้รู้สึกว่าสถานการณ์ฉันไม่ได้เรียนรู้,เพราะเราแยก บริษัท แล้วและมีและฉันไม่เคยเห็นเขาอีกครั้ง.
ตามหมวดไม้ความเข้าใจผิดของเขาถูกถอนออกจากสายของเราเพียงแค่การต่อสู้เป็นศัตรูกำลังโจมตี ผ่านช่องว่างของครึ่งไมล์ภาคใต้ที่เรียกเก็บโดยไม่มีฝ่ายค้านตัดกองทัพของเราในการทำความสะอาดสองหน่วยงานที่เหมาะสมถูกแตกออกและมี Rosecrans ทั่วไปในท่ามกลางของพวกเขาหนีออกจากวิธีที่พวกเขาอาจจะทั่วประเทศในที่สุดนำขึ้นในนู Rosecrans ไหนส่งโทรเลขไปยังกรุงวอชิงตันทำลายส่วนที่เหลือของกองทัพของเขา ส่วนที่เหลือของกองทัพของเขากำลังยืนอยู่พื้นดิน.
จัดการที่ดีของเรื่องไร้สาระที่ใช้ในการพูดคุยเกี่ยวกับความกล้าหาญของนายพล Garfield ใครติดอยู่ในความพ่ายแพ้ของสิทธิยังคงเดินกลับและเข้าร่วมซ้ายพ่ายแพ้ภายใต้พลโทมัส ไม่มีความกล้าหาญอย่างมากในการที่มันเป็นนั่นคือสิ่งที่ทุกคนควรจะทำรวมทั้งผู้บัญชาการกองทัพของ เราสามารถได้ยินเสียงปืนของโทมัสไป - คนของเราที่มีหูสำหรับพวกเขา - และสิ่งที่จำเป็นก็คือการที่จะทำให้อ้อมกว้างพอสมควรและจากนั้นย้ายไปยังเสียงฉันไม่ได้ตัวเองและไม่เคยรู้สึกว่ามันควรจะทำให้ประธานฉัน ยิ่งไปกว่านั้นในทางของฉันฉันพบทั่วไป Negley และหน้าที่ของผมในฐานะวิศวกรภูมิประเทศที่มีให้ฉันความรู้เกี่ยวกับการเลิกจ้างของที่ดินที่เสนอขายให้กับนักบินเขาบางอย่างกลับไปสู่ความรุ่งโรจน์ ฉันขอโทษที่จะบอกว่าสำนักงานที่ดีของฉันถูกปฏิเสธน้อย uncivilly ที่ฉัน charitably ประกอบกับการที่ไม่มีตัวตนที่ชัดเจนทั่วไปของจิตใจ ความคิดของเขาผมคิดว่าเป็นในแนชวิลล์, ที่อยู่เบื้องหลัง breastwork.
ไม่สามารถหากองพลน้อยของฉันฉันต้องไปรายงานตัวพลโทมัสผู้กำกับที่ผมจะยังคงอยู่กับเขา เขาสันนิษฐานว่าคำสั่งของกองกำลังทั้งหมดยังคงเหมือนเดิมและถูกรุมเร้าสวยอย่างใกล้ชิด การสู้รบอย่างดุเดือดและต่อเนื่องศัตรูขยายสายของเขาไกลออกไปและไกลออกไปรอบด้านขวาของเราไปทางสายของเราหนีเราไม่สามารถตอบสนองการขยายอย่างอื่นมากกว่าที่จะ "ปฏิเสธ" ปีกขวาของเราและปล่อยให้เขาปิดล้อมเราซึ่ง แต่สำหรับความกล้าหาญกอร์ดอนเกรนเจอร์เขาจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ทำ
นี้เป็นหนทางของมัน. มองข้ามทุ่งหญ้าที่อยู่ด้านหลังของเรา (แทนที่จะเขม็ง) ฉันมีความแตกต่างจากความสุขที่ค้นพบ สิ่งที่ฉันเห็นก็คือระยับจากแสงแดดบนโลหะ: สายทหารเข้ามาข้างหลังพวกเรา!ระยะทางที่มีมากเกินไปในบรรยากาศสลัวเกินไปที่จะแยกแยะสีของชุดของพวกเขาแม้จะมีแก้ว รายงานวิกฤติการณ์ของฉัน "หา" i กำกับการแสดงโดยทั่วไปที่จะไปและดูพวกเขาเป็นใคร ควบไปจนกว่าพวกเขาอยู่ใกล้พอที่จะเห็นว่าพวกเขาเป็นของไตของเราผมรีบกลับมาพร้อมกับข่าวดีและถูกส่งอีกครั้งเพื่อจะนำพวกเขาไปสู่ตำแหน่งนายพล.
มันเป็นชาวนาทั่วไปที่มีสองกลุ่มที่แข็งแกร่งของการสำรองย้ายทหารเหมือนไปทางเสียงจากการยิงหนัก พบเขาและพนักงานของเขาก็นำเขากับโทมัสและไม่สามารถที่จะคิดอะไรดีกว่าที่จะทำตัดสินใจที่จะไปเยือน ผมรู้ว่าผมมีน้องชายในแก๊งที่ - เจ้าหน้าที่ของ ohio แบตเตอรี่ i เร็วพบว่าเขาอยู่ใกล้หัวของคอลัมน์,และในขณะที่เราก้าวไปข้างหน้าเรามีความสะดวกสบายในระหว่างการสนทนาดังกล่าวของกระสุนของศัตรูดังที่เคยยิงอย่างไม่เกรงใจสูงเกินไป เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเล็กด้วยการหนึ่งของพวกเขา unhorsing เจ้าหน้าที่ของแบตเตอรี่, ผู้ที่เรานอนอยู่กับต้นไม้อื่นและซ้าย สักครู่ต่อมากองกำลังของชาวนาถูกขังอยู่ในด้านขวาและการต่อสู้เป็นที่ยอดเยี่ยม
โดยอุบัติเหตุตอนนี้ผมพบว่าเพลิงของ Hazen - หรือสิ่งที่ยังคงอยู่ของมัน - ที่ได้ทำครึ่งไมล์ในเดือนมีนาคมที่จะเพิ่มตัวเองไปยัง unrouted ที่น่าจดจำสนอดกราฮิลล์ คำพูดแรก Hazen ให้ฉันแล้วก็สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับการยิงปืนใหญ่กระสุนที่ว่าเขาได้ส่งฉันสำหรับ
มันเป็นสิ่งที่จำเป็นไม่ดีพอเช่นเดียวกับชนิดอื่น ๆ .ชั่วโมงที่ผ่านมาหรือสองของวันที่สิ้นสุดของชาวนาเป็นเพียงคนเดียวที่มีกระสุนเพียงพอที่จะทำให้การต่อสู้ห้านาที ภาคใต้ได้ทำให้การโจมตีทั่วไปมากขึ้นเราควรจะมีเพื่อให้ตรงกับพวกเขาด้วยดาบปลายปืนคนเดียว ผมไม่ทราบว่าทำไมพวกเขาไม่ได้; อาจพวกเขากระสุนปืนสั้น ฉันรู้ แต่ว่าในขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังสละเวลาของตัวเองในการตั้งค่าที่เราอาศัยอยู่ผ่านความทุกข์ทรมานอย่างน้อยหนึ่งการตายของแต่ละคนรอคอยสำหรับพวกเขาที่จะมา.
ที่สุดท้ายมันเริ่มมืดเกินไปที่จะต่อสู้ แล้วออกไปทางด้านซ้ายและด้านหลังของเราบางคนของแบร็กตั้งค่า "กบฎ." มันถูกนำขึ้นมาอย่างต่อเนื่องและผ่านรอบที่ด้านหน้าของเราพร้อมทางด้านขวาของเราและในหลังเราอีกครั้งจนดูเหมือนว่ามันเกือบจะได้มีจุดไหนที่มันจะเริ่ม มันเป็นเสียงที่น่าเกลียดที่สุดเท่าที่มนุษย์เคยได้ยินใด ๆ - แม้มนุษย์เหนื่อยและตกใจโดยสองวันของการต่อสู้อย่างหนักหน่วงโดยไม่ต้องนอนหลับโดยไม่ต้องส่วนที่เหลือโดยไม่มีอาหารและไม่มีความหวัง มี แต่พื้นที่บางแห่งที่ด้านหลังของเราซึ่งตรงข้ามตะโกนที่น่ากลัวไม่ได้ยืดตัวเอง;และผ่านการว่าในที่สุดเราก็ถอยออกไปอยู่ในความเงียบลึกซึ้งและความเศร้าสลด, ไม่ได้รับอันตราย.
เพื่อพวกเราที่มีชีวิตรอดการโจมตีของทั้งสอง bragg และเวลาและผู้ที่เก็บไว้ในหน่วยความจำของสหายที่ตายแล้วที่รักของผู้ที่เราเหลืออยู่บนสนามเป็นเวรเป็นกรรมที่เกิดขึ้น หมายถึงมาก มันอาจหมายถึงบางสิ่งบางอย่างน้อยลงเพื่อให้น้องชายที่มีเต็นท์เป็นแหลมในขณะนี้ที่มีหัวโค้งและพนมมือ,พระเจ้าเทวดาที่ดีที่มองไม่เห็นยืนอยู่ในหมู่วีรบุรุษในสีฟ้าและวีรบุรุษในสีเทานอนหลับสุดท้ายของพวกเขาอยู่ในป่ามัค
การแปล กรุณารอสักครู่..
ประวัติความเป็นมาของการต่อสู้ที่น่ากลัวเป็นที่รู้จัก - มีไม่ตั้งใจบันทึกที่นี่ แต่เฉพาะ การเชื่อมโยงบางส่วนของสิ่งที่ผมเห็นของมัน ฉันไม่สอนวัตถุประสงค์ ได้ความบันเทิง
ผมเป็นเจ้าหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ของกองกลาง Chickamauga ไม่ต่อสู้ของฉันแรกหลาย สำหรับแม้ไม่มากกว่าเด็กผู้ชายในปี ฉันมีบริการที่ด้านหน้าจากจุดเริ่มต้นของปัญหา และได้เห็นสงครามให้แก่ความเข้าใจธรรมของมันเพียงพอ เรารู้ดีพอว่า มีจะ การต่อสู้: ความจริงที่เราไม่ต้องหนึ่งจะบอกเราที่ สำหรับ Bragg จะถอนเมื่อเราต้องการที่จะสู้ และสู้เมื่อเราต้องการความสงบมากที่สุด เรามี maneuvered เขาไม่ชัตตานูกา แต่มี maneuvered ของกองทัพทั้งหมดเป็นมัน และเขาตกกลับ sullenly เพื่อที่พวกเราที่ รักษาพระองค์จริงในสายตา มีการจัดการที่ดีมากกว่ากังวลมีผลต่อการเชื่อมต่อกับส่วนเหลือของกองทัพของเรากว่าจะผลักดันการแสวงหา โดยเวลาที่ Rosecrans ก็ได้ เขาสามกระจายหน่วยเราได้แบบจากชัตตานูกา กับสายของเราสื่อสารด้วยกันดังนั้นแสดงว่า Bragg หันไปยึดมัน Chickamauga มีการต่อสู้ในความครอบครองของถนน
กลับตามถนน raced Crittenden ของโยธิน กับ Thomas และ McCook ที่ไม่เหมือนก็ไม่ก่อนกันก็ กองทัพทั้งหมดถูกเคลื่อนย้าย โดยทางซ้ายของการ
มีคมต่อสู้ตลอด และตลอดทั้ง วัน สำหรับป่าหนาแน่นดังนั้นว่า บรรทัดเป็นเกือบเข้ามาติดต่อก่อนต่อสู้ถูกสุด หนึ่งน่ากลัวโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากบางเวลาหมั้นปิด กองของฉัน เหม็นชิ้นและกล่องตลับเหนื่อย ถูกถอนถนนเพื่อป้องกันแบตเตอรี่หลายของปืน - คงสองโหลชิ้น - ที่สั่งฟิลด์การเปิดเบื้องหลังของเรา และปลดปล่อย ก่อนที่คนของเราอ่อนเปลี้ย และแทบ disarmed ได้จริงถึงปืน บรรทัดในหน้าให้ทาง ตกกลับหลังปืน และเข้า พระเจ้ารู้ whither ครู่ต่อมาฟิลด์ถูกเทากับ Confederates ในแสวงหา แล้วปืนเปิดไฟ ด้วยองุ่นและหอยกระป๋อง และบางที 5 นาที - เหมือนที่ชั่วโมง - ไม่สามารถได้ยินแต่ดินสองคมของปล่อยของและไม่มีอะไรที่เห็นจากควันแต่แอสเซนชันดีของฝุ่นดินตกหลุมรัก เมื่อทั้งหมดได้ และมียกเมฆฝุ่น น่าตื่นเต้นถูก dreadful เกินอธิบาย Confederates ได้ยังคงมี - ทั้งหมดของพวกเขา เหมือน - บางภายใต้ muzzles ของปืนเกือบ แต่ไม่มีชายเฟลโล่ส์กล้าเหล่านี้คือเท้าของเขา และเพื่อให้ต้นได้ทั้งหมดรวมกับฝุ่นที่พวกเขาดูประหนึ่งว่าพวกเขามี reclothed สีเหลือง
"เราฝังคนตายของเรา ว่า เป็นมือปืน grimly ว่าอย่างไม่ต้องสงสัยทั้งหมดถูกหลังขุด สำหรับบางคนที่มีชีวิตอยู่บางส่วน
เป็น"วันอันตราย"ได้สำเร็จเป็น"คืนของการปลุก " ศัตรู ทุกจัดกลับจากอยู่ ยังคงยืดสายค่าของเขาในหวังจะซ้อนกันเรา และใส่เองระหว่างเราและชัต เราไม่เห็น หรือได้ยินการเคลื่อนไหวของเขา แต่คนกับหัวหน้าครึ่งจะได้ทราบว่า เขาได้ทำ และเราได้ โดยการเคลื่อนไหวคู่ขนานด้านซ้ายของเรา โดยช่วงเช้า เรามีขอบตามวิธีดี และโยนค่า intrenchments หยาบที่สะดวกจากถนน ทางด้านคาม วันไม่ไกลสูงเมื่อเราถูกโจมตีอย่างดุเดือดรับบรรทัด เริ่มต้นที่ด้านซ้าย เมื่อ repulsed ศัตรูมาอีก และ--มีอยู่ของเขาคือ dispiriting เขาดูเหมือนว่าจะใช้กับเราของกิจกรรม: สำหรับความพยายามจำนวนมาก หนึ่งจะในที่สุดสำเร็จ
หนึ่งได้ และก็โชคดีของฉันจะเห็นมันชนะ ฉันถูกส่งมา โดยหัวของฉันหน้า Hazen ทั่วไป สั่งค่ากระสุนปืนใหญ่บาง และขี่ออกไปทางขวาและหลังค้นหามัน ค้นหารถไฟสรรพาวุธที่รับจากเจ้าหน้าที่ชอบโหลดกี่เกวียนกับบางแสน แต่ดูในข้อสงสัยตามภูมิภาคต่าง ๆ ที่ผมนำเสนอพวกเราจำนวน แต่มั่นใจไม่เหมือนที่ฉันได้เพียงกันมัน และที่มันวางทันทีหลังส่วนของไม้ เขายืนยันขี่ไปยังด้านบนของสันเขาที่อยู่เบื้องหลังซึ่งวางรถไฟ และสามารถมองเห็นพื้นดิน เราไม่ได้ เมื่อการ astonishment ของฉัน ฉันเห็นทั้งประเทศหน้ายุ่มย่าม Confederates โลกมากดูเหมือนจะย้ายไปทางเรา พวกเขามาในพัน และอย่างรวดเร็วว่า เรามีแทบเวลาเปิดหาง และควบ ลงเขา และ ทิ้งในความครอบครองของรถไฟ เกวียนกำลังอารมณ์เสีย โดยทำให้พวกเขาเกี่ยวกับความคลั่งมากมาย โดยมหัศจรรย์สิ่งที่ เจ้าหน้าที่มีเหตุการณ์สถานการณ์ฉันไม่ไม่เรียน สำหรับเราศึกษาธิการบริษัทนั้น และไม่เคยอีกเห็นเขา
โดยเข้าใจผิดไม้ ของฝ่ายได้ถูกถอนจากสงครามของของเราบรรทัดเหมือนข้าศึกได้ทำการโจมตี ผ่านช่องว่างของแบบครึ่งตัวไมล์ Confederates ที่คิด โดยไม่มีฝ่ายค้าน ตัดกองทัพของเราสะอาดในสอง ส่วนด้านขวามีเสียขึ้น และ ด้วย Rosecrans ทั่วไปในใจของพวกเขาหนีไปอย่างไร แต่ไม่ทั่วประเทศ ในที่สุดนำค่าในชัตตานูกา ไหน Rosecrans telegraphed สู่วอชิงตันทำลายของกองทัพของเขา ส่วนเหลือของกองทัพของเขายืนพื้นของ
ข้อเสนอดีของเหลวไหลใช้ได้พูดคุยเกี่ยวกับวีรบุรุษของทั่วไป ที่ ติด rout สิทธิ อย่างไรก็ตามกลับ และซ้าย undefeated ภายใต้โทมัสทั่วไปเข้าร่วม มีวีรบุรุษไม่ดีอยู่ในนั้น นั่นคืออะไรทุกคนจะทำ รวมทั้งผู้บัญชาการของกองทัพ เราสามารถได้ยินเสียงปืนของโทมัสไป - บรรดาของเราที่มีหูสำหรับพวกเขา - และทั้งหมดที่ไม่จำเป็นถูกกีดกว้างพอแล้ว เลื่อนไปยังเสียงได้ ไม่ได้นั้นเอง และมีไม่เคยรู้สึกว่า มันควรจะทำให้ผมประธาน นอกจากนี้ ทางของฉัน ฉันพบ Negley ทั่วไป และหน้าที่ของฉันเป็นวิศวกร topographical ที่มีให้ฉันความรู้บางอย่างวางของแผ่นดินแก่นักเขากลับไปสู่ความรุ่งโรจน์ ผมขอกล่าวว่า สำนักงานที่ดีของฉันถูกปฏิเสธน้อย uncivilly ซึ่งฉัน charitably เกิดจากการขาดงานของชัดเจนของจิตใจ จิตใจของเขา คิด อยู่ในแนชวิลล์ หลัง breastwork
ไม่พบกองของฉัน ฉันรายงานทั่วไปโทมัส ผู้กำกับฉันยังคงอยู่กับเขา เขาก็ถือว่าคำสั่งของกองกำลังทั้งหมดยังคงเหมือนเดิม และถูกรุมเร้าสวยอย่างใกล้ชิด การต่อสู้ได้รุนแรง และต่อ เนื่อง ศัตรูขยายรายการของเขามากขึ้น และมากขึ้นรอบของเราขวา ไปถอยสายของเรา เราไม่สามารถตอบสนองส่วนขยายอื่นมากกว่า "ปฏิเสธ" flank ขวาของเรา และปล่อยให้เขา inclose เรา ใดแต่สำหรับนี่เกรน gallant กอร์ดอนเจอร์เขาจะย่อมทำ
นี้เป็นวิธีการของมัน มีความแตกต่างที่ discoverer สุขมองข้ามฟิลด์ในหลังของเรา (แต่ longingly) สิ่งที่ผมเห็นถูกระยับแสงแดดบนโลหะ: บรรทัดของกำลังพลมาหลังเรา ระยะห่างมีมากเกินไป บรรยากาศมัวเกินไปเพื่อแยกสีของเครื่องแบบของพวกเขา แม้แต่กับแก้ว รายงาน "หา" ของฉัน momentous ฉันกำกับ โดยทั่วไปแหล่งที่พวกเขา Galloping ไปทางนั้นจนใกล้พอที่จะดูว่า พวกของไตของเราฉัน hastened กลับมาพร้อมกับข่าวยินดี และส่งอีกครั้ง การแนะนำพวกเขาไปยังบัญชีของตำแหน่ง
ก็ทั่วไปนี่เกรนเจอร์กับกองพันที่แข็งแรงสองสำรอง ย้ายทหารเหมือนไปทางเสียงยิงหนัก ประชุมเขาและพนักงานของเขา ฉันโดยตรงเขาจะโทมัส และนึกไม่ออกอะไรดีกว่าการตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมชม ฉันรู้ว่า ฉันมีพี่น้องในแก๊งที่ - นายแบตเตอรี่ที่โอไฮโอ เร็ว ๆ นี้พบเขาใกล้หัวคอลัมน์ และเราย้ายไปข้างหน้า เรามีการสนทนาสะดวกสบายท่ามกลางเช่นกระสุนของข้าศึกที่มี inconsiderately การยิงสูงเกินไป เหตุการณ์มีทรัยเฟิลเป็น marred โดยหนึ่งในนั้น unhorsing เจ้าหน้าที่อื่นของแบตเตอรี่ ที่เราร่วมกับต้นไม้และซ้าย ครู่นี่เกรนหลังเจอร์ของกองทัพถูกเก็บลงในทางขวา และการต่อสู้ยอดเยี่ยม!
โดยบังเอิญ ขณะนี้พบของ Hazen กอง - หรืออะไรอยู่ของมัน — ที่มีไมล์ครึ่งเดือนมีนาคมเพื่อเพิ่มตัวเองลงที่ unrouted ฮิลล์ Snodgrass น่าจดจำ หมายเหตุแรกของ Hazen ผมถูกถามเกี่ยวกับกระสุนปืนใหญ่ที่ว่า เขาได้ส่งฉันกัน
มันต้องไม่ดีพอ เป็นแหล่งอื่น ๆ: สำหรับ ชั่วโมงหรือสองนี่เกรนที่วัน interminable เจอร์ของอยู่คนเดียวที่มีกระสุนเพียงพอเพื่อให้ต่อสู้กับห้านาที ได้ Confederates ที่ทำหนึ่งโจมตีทั่วไปเราควรมีกับพวกเขา bayonet เพียงอย่างเดียว ไม่ทราบว่าทำไมไม่ อาจจะมีขาดในขณะ ฉันรู้ แม้ว่า ว่าดวงอาทิตย์ถูกถ่ายตัวเองเวลาเราอยู่ผ่านความทุกข์น้อยตายละ รอให้มา
ในที่สุด มันโตเข้มเกินไปที่จะต่อสู้ แล้ว ไปด้านซ้ายและด้านหลังของเรา บางคนของ Bragg ตั้งค่า "การกบฏ yell" มันมาติด ๆ กัน และส่งผ่านไปข้างหน้าของเรา ริมขวาของเรา และในรอบหลังเราอีก จนเหมือนเกือบจะมีจุดเริ่มต้นไหน มันถูก ugliest เสียงที่มนุษย์ใด ๆ เคยได้ยิน - แม้เป็นมนุษย์เหนื่อย และ unnerved สองวันบู๊ยาก ไม่นอนหลับ ไม่เหลือ ไม่ มีอาหาร และไม่ มีหวัง มี แต่ พื้นที่บางแห่งทางเราผ่านไปที่ yell น่ากลัวได้ไม่ทันเอง และ โดยที่ เราก็ถอนในความเงียบอย่างลึกซึ้งและ dejection, unmolested.
ของเราใครได้รอดพ้นจากการโจมตีของ Bragg และเวลา และที่เก็บในหน่วยความจำที่ สหายรักตายที่เราทิ้งตามรายทำให้ถึงตาย หมาย มาก ความหมายอาจว่า บางสิ่งบางอย่างน้อยกับชายอายุน้อยกว่าเต็นท์เป็นแหลมที่ กับหัว bended ขณะนี้ และ clasped มือ, พระดีเทวดายืนมองไม่เห็นระหว่างวีรบุรุษในบลูและวีรบุรุษในสีเทา นอนหลับตนสุดท้ายในป่าของ Chickamauga
ผมเป็นเจ้าหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ของกองกลาง Chickamauga ไม่ต่อสู้ของฉันแรกหลาย สำหรับแม้ไม่มากกว่าเด็กผู้ชายในปี ฉันมีบริการที่ด้านหน้าจากจุดเริ่มต้นของปัญหา และได้เห็นสงครามให้แก่ความเข้าใจธรรมของมันเพียงพอ เรารู้ดีพอว่า มีจะ การต่อสู้: ความจริงที่เราไม่ต้องหนึ่งจะบอกเราที่ สำหรับ Bragg จะถอนเมื่อเราต้องการที่จะสู้ และสู้เมื่อเราต้องการความสงบมากที่สุด เรามี maneuvered เขาไม่ชัตตานูกา แต่มี maneuvered ของกองทัพทั้งหมดเป็นมัน และเขาตกกลับ sullenly เพื่อที่พวกเราที่ รักษาพระองค์จริงในสายตา มีการจัดการที่ดีมากกว่ากังวลมีผลต่อการเชื่อมต่อกับส่วนเหลือของกองทัพของเรากว่าจะผลักดันการแสวงหา โดยเวลาที่ Rosecrans ก็ได้ เขาสามกระจายหน่วยเราได้แบบจากชัตตานูกา กับสายของเราสื่อสารด้วยกันดังนั้นแสดงว่า Bragg หันไปยึดมัน Chickamauga มีการต่อสู้ในความครอบครองของถนน
กลับตามถนน raced Crittenden ของโยธิน กับ Thomas และ McCook ที่ไม่เหมือนก็ไม่ก่อนกันก็ กองทัพทั้งหมดถูกเคลื่อนย้าย โดยทางซ้ายของการ
มีคมต่อสู้ตลอด และตลอดทั้ง วัน สำหรับป่าหนาแน่นดังนั้นว่า บรรทัดเป็นเกือบเข้ามาติดต่อก่อนต่อสู้ถูกสุด หนึ่งน่ากลัวโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากบางเวลาหมั้นปิด กองของฉัน เหม็นชิ้นและกล่องตลับเหนื่อย ถูกถอนถนนเพื่อป้องกันแบตเตอรี่หลายของปืน - คงสองโหลชิ้น - ที่สั่งฟิลด์การเปิดเบื้องหลังของเรา และปลดปล่อย ก่อนที่คนของเราอ่อนเปลี้ย และแทบ disarmed ได้จริงถึงปืน บรรทัดในหน้าให้ทาง ตกกลับหลังปืน และเข้า พระเจ้ารู้ whither ครู่ต่อมาฟิลด์ถูกเทากับ Confederates ในแสวงหา แล้วปืนเปิดไฟ ด้วยองุ่นและหอยกระป๋อง และบางที 5 นาที - เหมือนที่ชั่วโมง - ไม่สามารถได้ยินแต่ดินสองคมของปล่อยของและไม่มีอะไรที่เห็นจากควันแต่แอสเซนชันดีของฝุ่นดินตกหลุมรัก เมื่อทั้งหมดได้ และมียกเมฆฝุ่น น่าตื่นเต้นถูก dreadful เกินอธิบาย Confederates ได้ยังคงมี - ทั้งหมดของพวกเขา เหมือน - บางภายใต้ muzzles ของปืนเกือบ แต่ไม่มีชายเฟลโล่ส์กล้าเหล่านี้คือเท้าของเขา และเพื่อให้ต้นได้ทั้งหมดรวมกับฝุ่นที่พวกเขาดูประหนึ่งว่าพวกเขามี reclothed สีเหลือง
"เราฝังคนตายของเรา ว่า เป็นมือปืน grimly ว่าอย่างไม่ต้องสงสัยทั้งหมดถูกหลังขุด สำหรับบางคนที่มีชีวิตอยู่บางส่วน
เป็น"วันอันตราย"ได้สำเร็จเป็น"คืนของการปลุก " ศัตรู ทุกจัดกลับจากอยู่ ยังคงยืดสายค่าของเขาในหวังจะซ้อนกันเรา และใส่เองระหว่างเราและชัต เราไม่เห็น หรือได้ยินการเคลื่อนไหวของเขา แต่คนกับหัวหน้าครึ่งจะได้ทราบว่า เขาได้ทำ และเราได้ โดยการเคลื่อนไหวคู่ขนานด้านซ้ายของเรา โดยช่วงเช้า เรามีขอบตามวิธีดี และโยนค่า intrenchments หยาบที่สะดวกจากถนน ทางด้านคาม วันไม่ไกลสูงเมื่อเราถูกโจมตีอย่างดุเดือดรับบรรทัด เริ่มต้นที่ด้านซ้าย เมื่อ repulsed ศัตรูมาอีก และ--มีอยู่ของเขาคือ dispiriting เขาดูเหมือนว่าจะใช้กับเราของกิจกรรม: สำหรับความพยายามจำนวนมาก หนึ่งจะในที่สุดสำเร็จ
หนึ่งได้ และก็โชคดีของฉันจะเห็นมันชนะ ฉันถูกส่งมา โดยหัวของฉันหน้า Hazen ทั่วไป สั่งค่ากระสุนปืนใหญ่บาง และขี่ออกไปทางขวาและหลังค้นหามัน ค้นหารถไฟสรรพาวุธที่รับจากเจ้าหน้าที่ชอบโหลดกี่เกวียนกับบางแสน แต่ดูในข้อสงสัยตามภูมิภาคต่าง ๆ ที่ผมนำเสนอพวกเราจำนวน แต่มั่นใจไม่เหมือนที่ฉันได้เพียงกันมัน และที่มันวางทันทีหลังส่วนของไม้ เขายืนยันขี่ไปยังด้านบนของสันเขาที่อยู่เบื้องหลังซึ่งวางรถไฟ และสามารถมองเห็นพื้นดิน เราไม่ได้ เมื่อการ astonishment ของฉัน ฉันเห็นทั้งประเทศหน้ายุ่มย่าม Confederates โลกมากดูเหมือนจะย้ายไปทางเรา พวกเขามาในพัน และอย่างรวดเร็วว่า เรามีแทบเวลาเปิดหาง และควบ ลงเขา และ ทิ้งในความครอบครองของรถไฟ เกวียนกำลังอารมณ์เสีย โดยทำให้พวกเขาเกี่ยวกับความคลั่งมากมาย โดยมหัศจรรย์สิ่งที่ เจ้าหน้าที่มีเหตุการณ์สถานการณ์ฉันไม่ไม่เรียน สำหรับเราศึกษาธิการบริษัทนั้น และไม่เคยอีกเห็นเขา
โดยเข้าใจผิดไม้ ของฝ่ายได้ถูกถอนจากสงครามของของเราบรรทัดเหมือนข้าศึกได้ทำการโจมตี ผ่านช่องว่างของแบบครึ่งตัวไมล์ Confederates ที่คิด โดยไม่มีฝ่ายค้าน ตัดกองทัพของเราสะอาดในสอง ส่วนด้านขวามีเสียขึ้น และ ด้วย Rosecrans ทั่วไปในใจของพวกเขาหนีไปอย่างไร แต่ไม่ทั่วประเทศ ในที่สุดนำค่าในชัตตานูกา ไหน Rosecrans telegraphed สู่วอชิงตันทำลายของกองทัพของเขา ส่วนเหลือของกองทัพของเขายืนพื้นของ
ข้อเสนอดีของเหลวไหลใช้ได้พูดคุยเกี่ยวกับวีรบุรุษของทั่วไป ที่ ติด rout สิทธิ อย่างไรก็ตามกลับ และซ้าย undefeated ภายใต้โทมัสทั่วไปเข้าร่วม มีวีรบุรุษไม่ดีอยู่ในนั้น นั่นคืออะไรทุกคนจะทำ รวมทั้งผู้บัญชาการของกองทัพ เราสามารถได้ยินเสียงปืนของโทมัสไป - บรรดาของเราที่มีหูสำหรับพวกเขา - และทั้งหมดที่ไม่จำเป็นถูกกีดกว้างพอแล้ว เลื่อนไปยังเสียงได้ ไม่ได้นั้นเอง และมีไม่เคยรู้สึกว่า มันควรจะทำให้ผมประธาน นอกจากนี้ ทางของฉัน ฉันพบ Negley ทั่วไป และหน้าที่ของฉันเป็นวิศวกร topographical ที่มีให้ฉันความรู้บางอย่างวางของแผ่นดินแก่นักเขากลับไปสู่ความรุ่งโรจน์ ผมขอกล่าวว่า สำนักงานที่ดีของฉันถูกปฏิเสธน้อย uncivilly ซึ่งฉัน charitably เกิดจากการขาดงานของชัดเจนของจิตใจ จิตใจของเขา คิด อยู่ในแนชวิลล์ หลัง breastwork
ไม่พบกองของฉัน ฉันรายงานทั่วไปโทมัส ผู้กำกับฉันยังคงอยู่กับเขา เขาก็ถือว่าคำสั่งของกองกำลังทั้งหมดยังคงเหมือนเดิม และถูกรุมเร้าสวยอย่างใกล้ชิด การต่อสู้ได้รุนแรง และต่อ เนื่อง ศัตรูขยายรายการของเขามากขึ้น และมากขึ้นรอบของเราขวา ไปถอยสายของเรา เราไม่สามารถตอบสนองส่วนขยายอื่นมากกว่า "ปฏิเสธ" flank ขวาของเรา และปล่อยให้เขา inclose เรา ใดแต่สำหรับนี่เกรน gallant กอร์ดอนเจอร์เขาจะย่อมทำ
นี้เป็นวิธีการของมัน มีความแตกต่างที่ discoverer สุขมองข้ามฟิลด์ในหลังของเรา (แต่ longingly) สิ่งที่ผมเห็นถูกระยับแสงแดดบนโลหะ: บรรทัดของกำลังพลมาหลังเรา ระยะห่างมีมากเกินไป บรรยากาศมัวเกินไปเพื่อแยกสีของเครื่องแบบของพวกเขา แม้แต่กับแก้ว รายงาน "หา" ของฉัน momentous ฉันกำกับ โดยทั่วไปแหล่งที่พวกเขา Galloping ไปทางนั้นจนใกล้พอที่จะดูว่า พวกของไตของเราฉัน hastened กลับมาพร้อมกับข่าวยินดี และส่งอีกครั้ง การแนะนำพวกเขาไปยังบัญชีของตำแหน่ง
ก็ทั่วไปนี่เกรนเจอร์กับกองพันที่แข็งแรงสองสำรอง ย้ายทหารเหมือนไปทางเสียงยิงหนัก ประชุมเขาและพนักงานของเขา ฉันโดยตรงเขาจะโทมัส และนึกไม่ออกอะไรดีกว่าการตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมชม ฉันรู้ว่า ฉันมีพี่น้องในแก๊งที่ - นายแบตเตอรี่ที่โอไฮโอ เร็ว ๆ นี้พบเขาใกล้หัวคอลัมน์ และเราย้ายไปข้างหน้า เรามีการสนทนาสะดวกสบายท่ามกลางเช่นกระสุนของข้าศึกที่มี inconsiderately การยิงสูงเกินไป เหตุการณ์มีทรัยเฟิลเป็น marred โดยหนึ่งในนั้น unhorsing เจ้าหน้าที่อื่นของแบตเตอรี่ ที่เราร่วมกับต้นไม้และซ้าย ครู่นี่เกรนหลังเจอร์ของกองทัพถูกเก็บลงในทางขวา และการต่อสู้ยอดเยี่ยม!
โดยบังเอิญ ขณะนี้พบของ Hazen กอง - หรืออะไรอยู่ของมัน — ที่มีไมล์ครึ่งเดือนมีนาคมเพื่อเพิ่มตัวเองลงที่ unrouted ฮิลล์ Snodgrass น่าจดจำ หมายเหตุแรกของ Hazen ผมถูกถามเกี่ยวกับกระสุนปืนใหญ่ที่ว่า เขาได้ส่งฉันกัน
มันต้องไม่ดีพอ เป็นแหล่งอื่น ๆ: สำหรับ ชั่วโมงหรือสองนี่เกรนที่วัน interminable เจอร์ของอยู่คนเดียวที่มีกระสุนเพียงพอเพื่อให้ต่อสู้กับห้านาที ได้ Confederates ที่ทำหนึ่งโจมตีทั่วไปเราควรมีกับพวกเขา bayonet เพียงอย่างเดียว ไม่ทราบว่าทำไมไม่ อาจจะมีขาดในขณะ ฉันรู้ แม้ว่า ว่าดวงอาทิตย์ถูกถ่ายตัวเองเวลาเราอยู่ผ่านความทุกข์น้อยตายละ รอให้มา
ในที่สุด มันโตเข้มเกินไปที่จะต่อสู้ แล้ว ไปด้านซ้ายและด้านหลังของเรา บางคนของ Bragg ตั้งค่า "การกบฏ yell" มันมาติด ๆ กัน และส่งผ่านไปข้างหน้าของเรา ริมขวาของเรา และในรอบหลังเราอีก จนเหมือนเกือบจะมีจุดเริ่มต้นไหน มันถูก ugliest เสียงที่มนุษย์ใด ๆ เคยได้ยิน - แม้เป็นมนุษย์เหนื่อย และ unnerved สองวันบู๊ยาก ไม่นอนหลับ ไม่เหลือ ไม่ มีอาหาร และไม่ มีหวัง มี แต่ พื้นที่บางแห่งทางเราผ่านไปที่ yell น่ากลัวได้ไม่ทันเอง และ โดยที่ เราก็ถอนในความเงียบอย่างลึกซึ้งและ dejection, unmolested.
ของเราใครได้รอดพ้นจากการโจมตีของ Bragg และเวลา และที่เก็บในหน่วยความจำที่ สหายรักตายที่เราทิ้งตามรายทำให้ถึงตาย หมาย มาก ความหมายอาจว่า บางสิ่งบางอย่างน้อยกับชายอายุน้อยกว่าเต็นท์เป็นแหลมที่ กับหัว bended ขณะนี้ และ clasped มือ, พระดีเทวดายืนมองไม่เห็นระหว่างวีรบุรุษในบลูและวีรบุรุษในสีเทา นอนหลับตนสุดท้ายในป่าของ Chickamauga
การแปล กรุณารอสักครู่..
falsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalsefalse
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- เป็นอีกหนึ่งในเส้นทางที่นักล่องแก่งบอกว่
- In the numerous renewable energy and new
- However, the question remains of how mit
- ฉันมีเรื่องความแปลกประหลาดของธรรมชาติในไ
- แล้วเจอกันใหม่ประมาณ1บั่วโมง
- 눈물 두려워.
- Nice to hear from you, i am very sorry t
- Beauty and the Beast The story of Beauty
- ประวัติศาสตร์เชียงใหม่อย่างละเอียด
- how i can tell how is the blood pressure
- ฉันจะโทรไปหาเทอ
- หาดใหญ่เจ้
- มีอะไรไม่สบายใจ บอกฉันได้
- What is your telephone numbar
- สบายดีไหม ทำงาน ที่ จีน จะไป ประเทศ ไหนอ
- การรับโทรศัพท์อาจจะต้องมีการตอบข้อซักถาม
- ฉันมีเรื่องความแปลกประหลาดของธรรมชาติมาเ
- What is your telephone number
- ฉันมีเรื่องความแปลกประหลาดของธรรมชาติในไ
- ในการรับโทรศัพท์อาจจะต้องมีการตอบข้อซักถ
- I have a peculiar nature in Thailand to
- อย่าคุยโทรศัพท์ในขณะที่ประกอบศาสนกิจ
- ปรีติ บารมีอนันต์ (ชื่อเล่น: แบงค์) เกิด
- and indicates that mitochondrial ROS are
