Diets for most farmed carnivorous a

Diets for most farmed carnivorous and omnivorous fish, marine finfish and
crustaceans are still largely based on fish meal from marine resources,
especially low-value pelagic fish species. Fish meal is the major dietary protein
source for aquafeeds, commonly making up between 20˗60% of fish diets
(FAO, 2012; Glencross et al., 2007; Watanabe, 2002). It has been estimated
that in 2008, the aquaculture sector used 60.8˗71.0% of world fish meal
production (FAO, 2012; Lim et al., 2008; Tacon & Metian, 2008). Dietary
protein is the major and most expensive component of formulated aquafeeds
(Wilson, 2002) and feed costs have tended to increase with the rising price of
fish meal. Thus, the cost of aquafeeds increased by 73% from 2005 to 2008
(FAO, 2012). Therefore, in order to reduce feed costs and the use of fish meal
in aquafeeds, more extensive use of alternative feed ingredients is needed (Burr
et al., 2012; Hardy, 2010; Lim et al., 2008; Glencross et al., 2007).
Freshwater striped catfish (Pangasianodon hypophthalmus) is a Pangasiid
species of high economic value for fish farming in South-East Asia (Hung et
al., 2004). This fish species has become an iconic success story of aquaculture
production in Vietnam and has evolved into a global product (Silva & Phuong,
2011; Phuong & Oanh, 2010). Glencross et al. (2011) reported that
improvement of the nutrition and feed management of the expanding local
striped catfish industry in Vietnam has been identified as a key priority to
improve production efficiency. Although soybean meal has been used in
striped catfish feed as a replacement for fish meal, trash fish (marine origin)
and fish meal are still the main dietary protein sources for striped catfish,
comprising 20˗60% of the feed (Da et al., 2011; Phumee et al., 2009; Hung et
al., 2007). However, using fish meal is not a sustainable long-term feeding
strategy (FAO, 2010; Naylor et al., 2009), and it will lead to the decline of
some trash fish species and even to extinction (Edwards et al., 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาหารสุด farmed omnivorous และกินเนื้อปลา ทะเล finfish และพบส่วนใหญ่ยังคงขึ้นอยู่กับอาหารปลาจากทรัพยากรทางทะเลค่าต่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับปลาชนิดนี้ ปลาเป็นอาหารโปรตีนสำคัญแหล่งที่มาสำหรับ aquafeeds โดยทั่วไปทำขึ้นระหว่าง 20˗60% ของอาหารปลา(FAO, 2012 Glencross et al., 2007 เบะ 2002) มีการประเมินว่า ในปี 2008 ภาคการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ 60.8˗71.0% ใช้อาหารปลาของโลกผลิต (FAO, 2012 ริม et al., 2008 Tacon & Metian, 2008) อาหารสำหรับผู้โปรตีนเป็นส่วนประกอบสำคัญ และแพงที่สุดของสูตร aquafeeds(Wilson, 2002) และต้นทุนอาหารได้มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น ด้วยราคาเพิ่มขึ้นอาหารปลา ดังนั้น ต้นทุนเพิ่มขึ้น 73% ตั้งแต่ปี 2548 ถึง 2551 aquafeeds(FAO, 2012) ดังนั้น การลดต้นทุนอาหารและใช้อาหารปลาใน aquafeeds ต้องใช้มือเพิ่มเติมทดแทนวัตถุดิบอาหาร (เสี้ยนร้อยเอ็ด al., 2012 Hardy, 2010 ริม et al., 2008 Glencross et al., 2007)ปลาดุกลาย (สกุลปลาบึก hypophthalmus) ได้ Pangasiidชนิดของมูลค่าทางเศรษฐกิจสูงสำหรับปลาเลี้ยงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (แขวนร้อยเอ็ดal., 2004) ปลาชนิดนี้ได้กลายเป็น เป็นเรื่องราวความสำเร็จที่โดดเด่นของสัตว์น้ำผลิตในเวียดนาม และมีพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์สากล (Silva และเฟือง2011 เฟืองและ Oanh, 2010) Glencross et al. (2011) รายงานว่าปรับปรุงโภชนาการและอาหารจัดการขยายการท้องถิ่นอุตสาหกรรมปลาลายในเวียดนามมีการระบุเป็นสำคัญหลักการปรับปรุงประสิทธิภาพการผลิต ถึงแม้ว่ามีการใช้กากถั่วเหลืองในอาหารปลาดุกลายแทนอาหารปลา ปลาขยะ (กำเนิดทะเล)และปลายังมีแหล่งอาหารโปรตีนหลักลายปลาประกอบด้วย 20˗60% อาหาร (ดาร้อยเอ็ด al., 2011 Phumee et al., 2009 แขวนและal., 2007) อย่างไรก็ตาม ปลาอาหารได้ไม่เป็นอย่างยั่งยืนระยะยาวให้อาหารกลยุทธ์ (FAO, 2010 Naylor et al., 2009), และมันจะนำไปสู่การลดลงของขยะบางชนิดปลา และแม้แต่การสูญพันธุ์ (เอ็ดเวิร์ด et al., 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาหารที่กินเนื้อเป็นอาหารสำหรับเพาะปลูกมากที่สุดและกินปลา,
ปลาทะเลและกุ้งยังคงมีมากขึ้นในอาหารปลาจากทรัพยากรทางทะเล,
โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีมูลค่าต่ำปลาทะเล ปลาป่นเป็นอาหารโปรตีนที่สำคัญแหล่ง aquafeeds ปกติจะทำขึ้นระหว่าง20˗60% ของอาหารปลา (FAO, 2012;. Glencross et al, 2007; วาตานาเบะ, 2002) มันเป็นที่คาดว่าในปี 2008 ภาคการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่ใช้60.8˗71.0% ของปลาป่นโลกผลิต(FAO, 2012;. Lim et al, 2008; & Tacon Metian 2008) การบริโภคอาหารที่มีโปรตีนเป็นส่วนประกอบที่สำคัญและมีราคาแพงที่สุดของ aquafeeds สูตร (วิลสัน, 2002) และค่าใช้จ่ายอาหารมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นด้วยราคาที่เพิ่มขึ้นของปลาป่น ดังนั้นค่าใช้จ่ายของ aquafeeds เพิ่มขึ้น 73% 2005-2008 (FAO 2012) ดังนั้นเพื่อที่จะลดค่าใช้จ่ายและการใช้ปลาป่นอาหารใน aquafeeds ใช้อย่างกว้างขวางมากขึ้นของวัตถุดิบอาหารทางเลือกเป็นสิ่งจำเป็น (เสี้ยน et al, 2012;. ฮาร์ดี, 2010. Lim et al, 2008;. Glencross, et al, 2007). ปลาดุกน้ำจืดลาย (Pangasianodon hypophthalmus) เป็น Pangasiid สายพันธุ์ของมูลค่าทางเศรษฐกิจสูงสำหรับการเลี้ยงปลาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (Hung et al., 2004) ปลาชนิดนี้ได้กลายเป็นเรื่องราวความสำเร็จที่โดดเด่นของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำการผลิตในประเทศเวียดนามและมีการพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์ระดับโลก (ซิลวาและ Phuong, 2011; & Phuong Oanh 2010) Glencross et al, (2011) รายงานว่าการปรับปรุงโภชนาการและการจัดการอาหารของท้องถิ่นการขยายตัวของอุตสาหกรรมปลาดุกลายในเวียดนามได้รับการระบุว่าเป็นกุญแจสำคัญในการปรับปรุงประสิทธิภาพการผลิต แม้ว่ากากถั่วเหลืองมีการใช้ในอาหารปลาดุกลายแทนปลาป่นปลาเป็ด (ต้นกำเนิดทางทะเล) และปลาป่นยังคงเป็นแหล่งโปรตีนหลักสำหรับปลาดุกลายประกอบ20˗60% ของอาหาร (ดา et al, 2011; ภูมี et al, 2009;. ฮุ et. al, 2007) อย่างไรก็ตามการใช้ปลาป่นไม่ให้อาหารในระยะยาวอย่างยั่งยืนกลยุทธ์ (FAO, 2010; เนย์เลอร์, et al, 2009.) และมันจะนำไปสู่การลดลงของปลาชนิดถังขยะและแม้จะสูญพันธุ์(เอ็ดเวิร์ด et al, 2004. )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารส่วนใหญ่ที่กินเนื้อและกินทั้งพืชและสัตว์ farmed ปลาและสัตว์ทะเลตะกรุม
ส่วนใหญ่ยังคงอยู่บนพื้นฐานของปลาป่นจากทรัพยากรสัตว์น้ำ โดยเฉพาะปลาผิวน้ำต่ำค่า
. ปลาป่นเป็นแหล่งโปรตีนหลักอาหาร
aquafeeds มักสร้างขึ้นระหว่าง 20 ˗ 60 %
อาหารปลา ( FAO , 2012 ; glencross et al . , 2007 ; วาตานาเบะ , 2002 ) มีการประเมิน
ใน 2008ภาคเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำใช้ในบ้าน˗ 71.0 % ของการผลิตอาหาร
ปลาโลก ( FAO , 2012 ; ลิม et al . , 2008 ; tacon & metian , 2008 ) อาหาร
โปรตีนเป็นหลัก และราคาแพงมากที่สุด ส่วนประกอบของสูตร aquafeeds
( Wilson , 2002 ) และต้นทุนอาหารสัตว์มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น โดยราคาที่เพิ่มขึ้นของ
ปลาป่น ดังนั้นค่าใช้จ่ายของ aquafeeds เพิ่มขึ้น 73% จาก 2005 ไปยัง 2008
( FAO , 2012 ) ดังนั้นเพื่อที่จะลดต้นทุนอาหารและการใช้ปลาป่น
ใน aquafeeds ใช้กว้างขวางมากขึ้นของส่วนผสมอาหารทางเลือกที่จำเป็น ( เสี้ยน
et al . , 2012 ; Hardy , 2010 ; ลิม et al . , 2008 ; glencross et al . , 2007 ) .
ปลาดุกปลาหมอน้ำจืด ( pangasianodon Hypophthalmus ) เป็น pangasiid
ชนิดมูลค่าทางเศรษฐกิจสูงสำหรับการเลี้ยงปลาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( แขวน et
al . , 2004 )ปลาชนิดนี้ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ความสำเร็จของการผลิตการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ
ในเวียดนาม และมีการพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์ระดับโลก ( ซิลวา&เฟื
2011 ; , เฟื & oanh , 2010 ) glencross et al . ( 2011 ) รายงานว่า การพัฒนาของโภชนาการและการจัดการอาหารของการขยายอุตสาหกรรมท้องถิ่น
ปลาสวายในเวียดนามได้รับการระบุเป็นสําคัญสําคัญ
ปรับปรุงประสิทธิภาพการผลิตถึงแม้ว่ากากถั่วเหลืองได้ถูกใช้ใน
ให้อาหารปลาดุกลายแทนปลาป่นปลาเป็ด ( ทะเลประเทศ )
และปลาป่น ยังเป็นแหล่งอาหารโปรตีนหลัก ปลาสวาย จำนวน 20 , ˗
% 60 ของอาหาร ( ดา et al . , 2011 ; phumee et al . , 2009 ; แขวน ร้อยเอ็ด
al . , 2007 ) อย่างไรก็ตาม การใช้ปลาป่นเป็นอาหารอย่างยั่งยืนในระยะยาวกลยุทธ์
สหประชาชาติ ( FAO , 2010 ; เนย์เลอร์ et al . , 2009 )และจะนำไปสู่การลดลงของ
ขยะชนิดปลาและแม้แต่การสูญเสีย ( Edwards et al . , 2004 )