As darkness fell he came to an aban

As darkness fell he came to an abandoned temple. Wearily he dismounted. As he entered the temple, he heard a movement in the darkness. Instinctively drawing his sword, he called out, ”Who is there? Show yourself or I strike.” A figure rose from the shadows. “Green Willow!” And so it was. He sheathed his sword and held her close. How she had ever found him in that lonely spot, how she had arrived there before him-such thoughts he did not think. No. He had his Green Willow.
Tomotada could not leave Green Willow again. They set off along the roads together, little caring where those roads might lead. In time they came to a city where Tomotada’s lord was unknown. They married and, with the money and jewels Tomotada carried sewn into the lining of his robe, they built a house near a stream. “Someday.” he said, “I shall return to my lord and ask for his forgiveness. But not yet. No, I can not leave yet.”

Tomotada and Green Willow created a garden of many trees and flowers. Green Willow’s love of trees and of green, growing, things was as great as, if not greater than, Tomotada’s own. They planted cherry trees and peach trees, pines and firs. And such flowers! Great blossomed peonies and chrysanthemums and tall irises all grew in profusion. And by the stream, there were willows. Tomotada and Green Willow were happy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นมืดลงเขามาถึงวัดที่ถูกทิ้งร้าง เบื่อหน่ายที่เขาลงจากหลังม้า ในขณะที่เขาเดินเข้าไปในวัดที่เขาได้ยินการเคลื่อนไหวในความมืด สัญชาตญาณการวาดดาบของเขาเขาร้องออกมาว่า "ใครมี? แสดงตัวคุณเองหรือฉันตี. "รูปที่เพิ่มขึ้นจากเงามืด "กรีนวิลโลว์" และเพื่อให้มันเป็น เขาหุ้มดาบของเขาและถือสนิทของเธอ วิธีการที่เธอเคยพบเขาในจุดที่เหงาว่าเธอได้เดินทางมาถึงก่อนที่จะมีความคิดของเขาเช่นเขาไม่คิดว่า ครั้งที่เขามีกรีนวิลโลว์ของเขา.
Tomotada ไม่สามารถออกจากกรีนวิลโลว์อีกครั้ง พวกเขาออกเดินทางไปตามถนนด้วยกันเอาใจใส่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ถนนเหล่านั้นอาจนำไปสู่ ในเวลาที่พวกเขามาถึงเมืองที่พระเจ้า Tomotada เป็นที่ไม่รู้จัก ทั้งคู่แต่งงานกันและมีเงินและอัญมณี Tomotada ดำเนินเย็บเป็นเยื่อบุของเสื้อคลุมของเขาที่พวกเขาสร้างบ้านที่อยู่ใกล้ลำธาร "สักวันหนึ่ง." เขากล่าวว่า "ผมจะกลับไปยังเจ้านายของข้าพเจ้าและขอให้อภัยเขา แต่ยังไม่ได้ ไม่ฉันไม่สามารถออกยัง. "Tomotada และกรีนวิลโลว์สร้างสวนต้นไม้และดอกไม้ ความรักกรีนวิลโลว์ของต้นไม้และสีเขียว, การเจริญเติบโตเป็นสิ่งที่เป็นใหญ่เป็นหากไม่ได้มากขึ้นกว่า Tomotada ของตัวเอง พวกเขาปลูกต้นเชอร์รี่และต้นไม้พีช, ต้นสนและภาคเรียน และดอกไม้ดังกล่าว! ดอกโบตั๋นที่ดีและเบ่งบานเบญจมาศและดอกไอริสสูงทุกคนเติบโตในความอุดมสมบูรณ์ และด้วยกระแสมีหลิว Tomotada และกรีนวิลโลว์มีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่ความมืดก็เขามาที่วัดร้าง อย่างเหน็ดเหนื่อย เขาลงจากหลังม้า . เขาเข้าไปในวิหาร เขาได้ยินเสียงเคลื่อนไหวอยู่ในความมืด สัญชาตญาณการวาดดาบของเขา เขาเรียกว่า " มีใคร ? แสดงด้วยตัวคุณเอง หรือผมตี " รูปกุหลาบจากเงามืด " วิลโลว์สีเขียว ! " และมันก็เป็นเช่นนั้น เขา Sheathed ดาบของเขาและถือสนิทของเธอ เธอเคยเจอเขาในที่โดดเดี่ยวจุดว่าเธอได้เดินทางมาถึง ก่อนที่เขาคิดเขาไม่ได้คิด ไม่ เขามีต้นหลิวเขียว .
tomotada ไม่สามารถออกจากต้นหลิวเขียวอีกครั้ง พวกเขาออกเดินทางไปตามถนนด้วยกัน เล็ก ๆน้อย ๆการดูแลที่ถนนนั่นอาจจะนำ ในเวลาที่พวกเขามาถึงเมืองที่ tomotada ท่านไม่รู้จัก พวกเขาแต่งงานกันและกับเงินและอัญมณี tomotada อุ้มเย็บเป็นซับในของเสื้อของเขาพวกเขาสร้างบ้านใกล้ลำธาร " สักวันหนึ่ง " เขากล่าวว่า " ผมจะกลับไปยังท่านและขอให้เขายกโทษให้ แต่ยังไม่ ไม่ , ฉันจะไม่ปล่อยเลย "

tomotada สีเขียววิลโลว์และสร้างสวนมากมาย ต้นไม้และดอกไม้ สีเขียวของต้นไม้ Willow ของความรักและการเติบโตสีเขียว สิ่งยิ่งใหญ่เหมือน ถ้าไม่ได้มากกว่า tomotada เอง พวกเขาปลูกเชอรี่ พีช และ ต้นไม้ ต้นสน และ firs .และดอกไม้เช่น ! ที่ดีและเบ่งบานดอกโบตั๋นเบญจมาศและไอริสสูงเติบโตในความฟุ่มเฟือย และด้วยกระแสมี วิลโลว์ tomotada กับวิลโลว์สีเขียวมีความสุข