Martin, Emanuel, and Singer (2000)

Martin, Emanuel, and Singer (2000) emphasize that making a decision about end-of-life care ought to be done in a family context. They believe discussions with patient about end-of-life care “ helps patients prepare for death, is influenced by personal relationships, is a social process and occurs within the context of family and loved ones” (p. 1672).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาร์ติน เอ็มมานูเอล และนักร้อง (2000) เน้นว่า การตัดสินใจเกี่ยวกับการสิ้นสุดของชีวิตดูแลควรจะทำในบริบทครอบครัว เชื่อว่าการสนทนากับผู้ป่วยเกี่ยวกับการดูแลจุดสิ้นสุดของชีวิต "ช่วยเตรียมความพร้อมสำหรับการตายของผู้ป่วย ได้รับอิทธิพลจากความสัมพันธ์ส่วนบุคคล เป็นกระบวนการทางสังคม และภายในบริบทของครอบครัวและคนรัก" (p. 1672 จน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาร์ติน, มานูเอลและซิงเกอร์ (2000) เน้นว่าการตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลปลายของชีวิตควรจะทำในบริบทของครอบครัว พวกเขาเชื่อว่าการหารือกับผู้ป่วยเกี่ยวกับการสิ้นสุดของชีวิตการดูแล "ช่วยให้ผู้ป่วยเตรียมความพร้อมสำหรับการเสียชีวิตได้รับอิทธิพลจากความสัมพันธ์ส่วนตัวเป็นกระบวนการทางสังคมและเกิดขึ้นในบริบทของครอบครัวและคนที่รัก" (พี. 1672)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาร์ติน เอ็มมานูเอล และนักร้อง ( 2000 ) เน้นที่การตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลปลายของชีวิตควรทำในบริบทของครอบครัว พวกเขาเชื่อว่า การสนทนากับคนไข้เรื่อง " การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย ช่วยเตรียมความพร้อมสำหรับความตาย เป็นอิทธิพลจากความสัมพันธ์ส่วนบุคคล เป็นกระบวนการทางสังคม และเกิดขึ้นในบริบทของครอบครัวและคนที่คุณรัก " ( หน้า 1672 )