2 The days passed. Fak continued to

2 The days passed.
Fak continued to struggle in a web of suffering. Like a fish caught in a net, it
seemed that the harder he tried to free himself, the more entangled he became. Search as he would, he could find no way out.
As time went by, he became thinner and thinner. His face was drawn, his complexion had lost its glow and even though he was far from old age, white patches had begun to appear in his hair.
Now came the hot season of the following year –
During the school vacation, there was no work for Fak to do, apart from watering the plants and weeding the ground around them to make sure they didn’t die; so, he was free all day long. Two days after the school had closed, the headmaster came to see him and asked him to help extend the kitchen at the back of his house. The work lasted almost a week, but he received no payment for his labour, because the headmaster considered that, holidays or not, Fak belonged to the school. This was no big deal for Fak. The mere fact that the headmaster had given him something to do and had taken the trouble of talking and joking with him was all the gratification he needed. Considering the sweat and energy he had put into the work, what else could he have asked for in return, when even his close friends no longer bothered to speak to him or even greet him? But this was the headmaster, someone respected by everyone in the village, and he had lowered himself to come and use his services. Fak thought that it was really the headmaster who had put him in his debt.
When that job was done, Fak was sent for to help at Miss Nipha’s house. Again, when the chicken coop was finished, he didn’t ask for anything in exchange for his labour. However, Miss Nipha gave him two blouses that she no longer used for Mrs Somsong. (One of them had a red floral motif; Somsong liked that one a lot and wore it often.)
From time to time, both parties would come to Fak and have him do odd jobs for them. Besides, there was always work weeding plantations. When he was free for the day, he’d hire himself wherever work of that kind was required. Since all the villagers had their own plantations, no one was available to clear the grass, and most owners would do the job themselves. If some of them hired Fak, perhaps it was because they wanted to take some rest or had something more important to do. (Most people in the area had coconut or sugar-palm plantations; a few grew jujube palm trees.)
Even though people no longer wanted to associate with Fak, a few were still willing to hire him, probably because there was no denying that, when they did, they got their money’s worth. When Fak did the weeding, he’d pull out all of the grass as though every blade were to be accounted for; he didn’t just cut it so that within a few days it would grow up again. A weeding job done by Fak would last a long time and be to the owner’s satisfaction.
The plantation owners would defend themselves to their peers by arguing that “I don’t fraternise with the likes of him; it’s casual labour, nothing more; once the job’s done and the money’s paid, we go our separate ways.”

One afternoon at the beginning of April –
The fiery rays of the blazing sun shone down with such intensity that it seemed that the sun was less than a couple of meters overhead. The sun-baked foliage was still and quiet, even the birds were silent, and the only sound to be heard was that of folk songs belched out by the radio in the house of the plantation owner, Old Paen.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2 วันผ่านไป
ฟากยังคงต่อสู้ในเว็บของทุกข์ เหมือนจับปลาในสุทธิ มัน
ดูเหมือน ว่า ที่หนักเขาพยายามที่จะฟรีตัวเอง entangled มากกลายเป็น ค้นหา ตามที่เขาต้องการ เขาสามารถหาทางออกได้
เป็นเวลาไปด้วย จะเป็นน้ำมันทินเนอร์ และทินเนอร์ได้ ออกหน้า ผิวของเขาได้หายไปเรืองแสง และแม้ว่า เขาได้จากวัย แพทช์สีขาวเริ่มปรากฏในเขาผม
มาฤดูร้อนของปีต่อไปนี้ – ตอนนี้
ระหว่างโรงเรียนหยุด มีงานไม่ฟากทำ จากการรดน้ำพืช และพื้นดินรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ตาย weeding ดังนั้น เขาได้ฟรีตลอดทั้งวัน สองวันหลังจากมีปิดโรงเรียน ครูมาหาเขา และขอให้เขาช่วยขยายครัวด้านหลังบ้านของเขา งานกินเวลาเกือบหนึ่งสัปดาห์ แต่เขาได้รับการชำระเงินไม่สำหรับแรงงานของเขา เพราะครูถือว่า วันหยุด หรือ ไม่ ฟากอยู่โรงเรียน นี้เป็นเรื่องไม่ใหญ่สำหรับฟาก ข้อเท็จจริงเพียงว่า ครูมีให้เขาสิ่งที่จะทำ และได้นำปัญหาในการพูด และหยอกล้อกับเขาพึงพอใจทั้งหมดที่เขาต้องได้ พิจารณาเหงื่อและพลังงานที่เขาได้ทำในการทำงาน อะไรสามารถเขามีถามกลับ เมื่อแม้แต่เพื่อนสนิทของเขา bothered ไม่พูดกับเขา หรือแม้แต่ทักทายเขาหรือไม่ แต่นี้ครู บุคคลการยอมรับจากทุกคนในหมู่บ้าน และเขาได้ลดลง มาใช้บริการของเขาเอง ฟากคิดว่า มันเป็นจริง ๆ ครูใหญ่ที่มีนำเขาในหนี้เขา
เมื่องานที่ทำ ฟากส่งสำหรับช่วยนางสาวนิภาเฮ้าส์ อีกครั้ง เมื่อเสร็จคูพไก่ เขาไม่ได้ขอสิ่งแลกเปลี่ยนแรงงานของเขา อย่างไรก็ตาม นางสาวนิภาให้เขาสวมสองที่เธอไม่ใช้สำหรับนาง Somsong (หนึ่งในนั้นมีแปลนเป็นดอกไม้สีแดง Somsong ชอบที่หนึ่งมาก และสวมมัก)
จากเวลาเวลา ทั้งสองฝ่ายจะมาฟาก และมีเขาทำงานแปลก ๆ สำหรับพวกเขา สำรอง มีเสมองาน weeding ไร่ เมื่อเขาถูกฟรีวัน เขาจะจ้างเองทุกชนิดที่ถูกต้อง เนื่องจากชาวบ้านทั้งหมดมีสวนของตนเอง ไม่มีการล้างให้หญ้า และเจ้าของส่วนใหญ่จะทำงานเอง ถ้าบางส่วนของพวกเขาจ้างฟาก บางทีมันเพราะพวกเขาต้องการจะใช้ส่วนที่เหลือ หรือมีสิ่งสำคัญจะทำ (คนส่วนใหญ่ในพื้นที่มีสวนมะพร้าวหรือตาล พุทราจีนปาล์มเติบโตกี่)
แม้คนไม่ต้องการเชื่อมโยงกับฟาก กี่ได้ยังยินดีเช่า เขาคงเนื่องจากมีการปฏิเสธการไม่ว่า เมื่อไม่ พวกเขาได้คุ้มค่าเงินของพวกเขา เมื่อฟากได้ weeding เขาจะดึงออกให้หญ้าทั้งหมดถึงทุกใบมีดจะลงบัญชี เขาไม่เพียงตัดเพื่อให้ภายในไม่กี่วัน มันจะเติบโตอีกด้วย ล่าสุดเป็นเวลานาน และสามารถให้ความพึงพอใจของเจ้าของงาน weeding โดยฟาก
เจ้าของไร่จะปกป้องตัวเองให้กับเพื่อน ๆ ของเขาโดยใช้คำที่ "ฉันไม่ fraternise ด้วยชอบของเขา เป็นแรงงานที่สบาย ๆ ไม่มีอะไรเพิ่มเติม ของทำงาน และในการชำระเงิน เราไปวิธีของเราต่างหาก"

ตอนบ่ายหนึ่งต้นเมษายน –
รังสีจากดวงอาทิตย์เห็นได้ชัดคะนอง shone ลง ด้วยความรุนแรงดังกล่าวว่า มันดูเหมือนว่า ดวงอาทิตย์ไม่น้อยกว่าสองเมตรค่าใช้จ่าย ใบอบอาทิตย์ยังคงเงียบสงบ แม้แต่นกก็เงียบ และเสียงเท่านั้นจะได้ยินเป็นที่ของเพลงพื้นบ้าน belched ออกจากวิทยุในบ้านของเจ้าของสวน แปเก่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2 วันที่ผ่านมา
ฟักยังคงต่อสู้อยู่ในเว็บของความทุกข์ทรมาน เช่นปลาที่จับได้ในสุทธิก็
ดูเหมือนว่ายิ่งเขาพยายามที่จะเป็นอิสระของตัวเองยุ่งมากขึ้นเขาก็กลายเป็น การค้นหาในขณะที่เขาจะเขาจะหาวิธีที่ไม่ออก
เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็กลายเป็นน้ำมันทินเนอร์และทินเนอร์ ใบหน้าของเขาถูกดึงผิวของเขาได้สูญเสียการเรืองแสงและแม้เขาจะห่างไกลจากยุคเก่าแพทช์สีขาวก็เริ่มปรากฏให้เห็นในผมของเขา
ตอนนี้มาฤดูร้อนของปีถัดไป -
ในช่วงวันหยุดโรงเรียนมีการใช้งานไม่ได้ การฟักที่ต้องทำนอกเหนือจากการรดน้ำต้นไม้และพื้นดินกำจัดวัชพืชที่อยู่รอบตัวพวกเขาเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่ได้ตาย เพื่อให้เขาเป็นอิสระตลอดทั้งวัน สองวันหลังจากที่โรงเรียนได้ปิดอาจารย์ใหญ่มาจะเห็นเขาและขอให้เขาช่วยขยายห้องครัวที่ด้านหลังของบ้านของเขา งานกินเวลานานเกือบสัปดาห์ แต่เขาได้รับการชำระเงินสำหรับแรงงานของเขาไม่เพราะอาจารย์ใหญ่เห็นว่าวันหยุดหรือไม่ฟักเป็นโรงเรียน นี้ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่สำหรับฟัก ความจริงเท่านั้นที่ครูใหญ่ให้เขาบางสิ่งบางอย่างที่ต้องทำและได้มีปัญหาในการพูดคุยและล้อเล่นกับเขาเป็นสิ่งที่เขาต้องการความพึงพอใจ พิจารณาเหงื่อและพลังงานที่เขาใส่ลงไปในการทำงานในสิ่งที่คนอื่นเขาจะได้ถามในทางกลับกันเมื่อแม้แต่เพื่อนสนิทของเขาไม่ได้ใส่ใจที่จะพูดกับเขาหรือแม้กระทั่งทักทายเขา แต่นี่เป็นอาจารย์ใหญ่คนที่เคารพทุกคนในหมู่บ้านและเขาได้ลดตัวเองที่จะมาใช้บริการของเขา ฟักคิดว่ามันเป็นความจริงอาจารย์ใหญ่ที่ได้วางเขาในตราสารหนี้ของเขา
เมื่องานที่ได้รับการทำฟักถูกส่งไปเพื่อช่วยให้ที่บ้านของนางสาวนิภาของ อีกครั้งเมื่อสุ่มไก่เสร็จเขาไม่ได้ขออะไรในการแลกเปลี่ยนแรงงานของเขา แต่นางสาวนิภาให้เขาสองเสื้อที่เธอไม่ใช้สำหรับนางสมทรง (หนึ่งในนั้นมีลวดลายดอกไม้สีแดง. สมทรงชอบที่หนึ่งมากและมักจะสวมมัน)
จากเวลาที่ทั้งสองฝ่ายจะมาฟักและมีเขาทำงานที่แปลกสำหรับพวกเขา นอกจากนี้ยังมีก็มักจะทำงานกำจัดวัชพืชในสวน เมื่อเขาเป็นอิสระสำหรับวันที่เขาจะจ้างตัวเองทำงานทุกชนิดที่ถูกต้อง ตั้งแต่ชาวบ้านทั้งหมดที่มีสวนของตัวเองไม่มีใครพร้อมที่จะล้างหญ้าและเจ้าของส่วนใหญ่จะทำผลงานของตัวเอง หากบางส่วนของพวกเขาได้รับการว่าจ้างฟัก, บางทีมันอาจจะเป็นเพราะพวกเขาต้องการที่จะใช้บางส่วนที่เหลือหรือมีอะไรบางอย่างที่สำคัญมากที่จะทำ (คนส่วนใหญ่ในพื้นที่มีมะพร้าวหรือน้ำตาลปาล์ม. ไม่กี่เติบโตต้นปาล์มพุทรา)
แม้คนไม่ต้องการที่จะเชื่อมโยงกับการฟักน้อยยังคงเต็มใจที่จะจ้างเขาอาจจะเป็นเพราะไม่มีการปฏิเสธว่า เมื่อพวกเขาพวกเขาได้รับคุ้มค่าเงินของพวกเขา เมื่อฟักได้กำจัดวัชพืชเขาต้องการดึงออกทั้งหมดของหญ้าราวกับว่าทุกใบจะถูกคิดเป็น; เขาไม่ได้เพียงแค่ตัดมันเพื่อที่ว่าภายในไม่กี่วันก็จะเติบโตขึ้นอีกครั้ง งานกำจัดวัชพืชทำได้โดยการฟักจะมีอายุการใช้งานที่ยาวนานและได้รับความพึงพอใจของเจ้าของ
เจ้าของไร่จะปกป้องตัวเองกับเพื่อนของพวกเขาโดยการพิสูจน์ว่า "ผมไม่ได้ fraternise กับชอบของพระองค์ เป็นแรงงานสบาย ๆ ไม่มีอะไรมากขึ้น เมื่องานที่ทำและเงินที่จ่ายที่เราจะไปทางแยกของเรา ". บ่ายวันหนึ่งที่จุดเริ่มต้นของเดือนเมษายน - รังสีที่ร้อนแรงของดวงอาทิตย์สว่างส่องลงมามีความรุนแรงดังกล่าวว่ามันดูเหมือนว่าดวงอาทิตย์น้อยกว่าสองเมตรค่าใช้จ่าย . ใบดวงอาทิตย์อบก็ยังคงอยู่และเงียบสงบแม้นกมีความเงียบและเสียงเท่านั้นที่จะได้ยินเป็นที่ของเพลงพื้นบ้าน belched ออกวิทยุในบ้านของเจ้าของไร่เก่าแป้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 วันผ่านไป
ฟักยังคงต่อสู้ในเว็บของความทุกข์ทรมาน เหมือนปลาติดอยู่ในสุทธิ มัน
ดูเหมือนว่ายิ่งเขาพยายามที่จะฟรีตัวเอง ยิ่งยุ่ง เขากลายเป็น ค้นหา เขาจะ เขาจะไม่พบทางออก
เมื่อเวลาผ่านไป เขากลายเป็นทินเนอร์และทินเนอร์ ใบหน้าของเขาถูกดึง ผิวของเขาสูญเสียของเรืองแสงและแม้ว่าเขาอยู่ห่างไกลจากวัยชราแพทช์สีขาวได้เริ่มปรากฏในผมของเขา .
ตอนนี้มาฤดูร้อนแห่งปี–
ในช่วงวันหยุดโรงเรียนต่อไปนี้ ไม่มีงานสำหรับฟักทำ นอกจากรดน้ำต้นไม้ และหญ้า พื้นดินรอบ ๆพวกเขาเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่ได้ตาย ดังนั้น เขาก็ว่างทั้งวัน สองวันหลังจากที่โรงเรียนปิดครูใหญ่มาพบเขา และขอให้เขาช่วยขยายครัวหลังบ้าน งานนานเกือบสัปดาห์ แต่เขาไม่ได้รับค่าจ้างแรงงานของเขา เพราะอาจารย์ใหญ่ว่า วันหยุด หรือ ไม่ ฟักเป็นของโรงเรียน นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับฟัก .ข้อเท็จจริงที่ว่าครูใหญ่มีให้เขาทำอะไรบางอย่าง และได้นำปัญหาของการพูดและล้อเล่นกับเขาคือความพึงพอใจที่เขาต้องการ เมื่อพิจารณาจากเหงื่อและพลังงานที่เขาใส่เข้าไปในงาน แล้วจะให้เขาถามกลับ เมื่อเพื่อนสนิทของเขาไม่คิดที่จะพูดกับเขา หรือแม้แต่ทักทายเขา แต่นี่เป็นคุณครูใหญ่คนที่เคารพนับถือของทุกคนในหมู่บ้าน และเขาก็ลดเอง มาใช้บริการของเขา ฟาก คิดว่ามันเป็นอาจารย์ใหญ่ที่วางเขาในตราสารหนี้ของเขาจริงๆ .
เมื่องานนั้นเสร็จ ฟักถูกส่งไปช่วยที่มิส nipha House อีกครั้งเมื่อเล้าไก่เสร็จ เขาไม่ได้ถามอะไรในการแลกเปลี่ยนสำหรับการงานของเขา อย่างไรก็ตามนางสาว nipha ให้เขาสองเสื้อที่เธอไม่ใช้นางสมทรง . ( หนึ่งในนั้นมีสีแดงดอกไม้แม่ลาย ; สมทรง ชอบอันนี้มาก และใส่มันบ่อยๆ )
ครั้ง ทั้งสองฝ่ายจะฟักและมีเขาทำงานสำหรับพวกเขา นอกจากนี้ จะมีงานกำจัดวัชพืชสวน เมื่อเขาถูกฟรีวันที่เขาจะจ้างตัวเองที่งานประเภทที่เป็นต้องเนื่องจากชาวบ้านทุกคนมีสวนยางของตน เอง ไม่มีใครสามารถล้างหญ้า เจ้าของส่วนใหญ่จะทำเอง ถ้าบางคนจ้างฟัก บางทีมันเป็นเพราะพวกเขาต้องการที่จะพักผ่อน หรือมีอะไรที่สำคัญต้องทำ ( คนส่วนใหญ่ในพื้นที่มีมะพร้าว หรือสวน ; น้ำตาลปี๊บไม่กี่เติบโตพุทราต้นปาล์ม
)ถึงแม้ไม่อยากจะคบค้าสมาคมด้วยฟักไม่กี่ยังคงเต็มใจที่จะจ้างเขา อาจจะเพราะไม่มีการปฏิเสธว่า เมื่อพวกเขาทำ พวกเขามีมูลค่าเงินของพวกเขา . เมื่อฟักแล้วคัดออก เขาดึงออกทั้งหมดของหญ้าเหมือนทุกใบต้องคิด เขาไม่ได้แค่ตัดมันเพื่อให้ภายในไม่กี่วัน มันก็จะเติบโตขึ้นอีกถอนหญ้างานทำโดยฟักจะสุดท้ายเป็นเวลานานและได้รับความพึงพอใจของเจ้าของ ส่วนเจ้าของก็ปกป้องตัวเอง
ไปยังเพื่อน โดยให้เหตุผลว่า " ผมไม่ fraternise กับชอบของเค้า มันแรงงาน สบายๆ ไม่มีอะไรมาก เมื่องานเสร็จ และคืนเงินให้เราไป ทางใครทางมัน "

บ่ายวันหนึ่งในช่วงต้นเดือนเมษายน–
รังสีของดวงอาทิตย์สว่างส่องคะนองลงด้วยเช่นความเข้มที่ดูเหมือนดวงอาทิตย์น้อยกว่าสองเมตร เหนือศีรษะ อาทิตย์อบใบยังเงียบ แม้แต่นกก็เงียบ และมีแต่เสียงที่จะได้ยินว่า เพลงพื้นบ้านที่หลุดออกมาจากวิทยุในบ้านเจ้าของ สวนยางอายุ
แม่แป้น