- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Look Up.I have 422 friends, yet I a
Look Up.
I have 422 friends, yet I am lonely.
I speak to all of them everyday, yet none of them really know me.
The problem I have sits in the spaces between,
looking into their eyes, or at a name on a screen.
I took a step back, and opened my eyes,
I looked around, and then realised
that this media we call social, is anything but
when we open our computers, and it’s our doors we shut.
All this technology we have, it’s just an illusion,
of community, companionship, a sense of inclusion
yet when you step away from this device of delusion,
you awaken to see, a world of confusion.
A world where we’re slaves to the technology we mastered,
where our information gets sold by some rich greedy bastard.
A world of self-interest, self-image, self-promotion,
where we share all our best bits, but leave out the emotion.
We are at our most happy with an experience we share,
but is it the same if no one is there.
Be there for you friends, and they’ll be there too,
but no one will be, if a group message will do.
We edit and exaggerate, we crave adulation,
we pretend we don’t notice the social isolation.
We put our words into order, until our lives are glistening,
we don’t even know if anyone is listening.
Being alone isn’t the problem, let me just emphasize,
that if you read a book, paint a picture, or do some exercise,
you are being productive, and present, not reserved or recluse,
you’re being awake and attentive, and putting your time to good use.
So when you’re in public, and you start to feel alone,
put your hands behind your head, and step away from the phone.
You don’t need to stare at your menu, or at your contact list,
just talk to one another, and learn to co-exist.
I can’t stand to hear the silence, of a busy commuter train,
when no one wants to talk through the fear of looking insane.
We’re becoming unsocial, it no longer satisfies
to engage with one another, and look into someone’s eyes.
We’re surrounded by children, who since they were born,
watch us living like robots, and think it’s the norm.
It’s not very likely you will make world’s greatest dad,
if you cant entertain a child without a using an iPad.
When I was a child, I would never be home,
I’d be out with my friends, on our bikes we would roam.
We’d ware holes in our trainers, and graze up our knees;
we’d build our own clubhouse, high up in the trees.
Now the parks are so quiet, it gives me a chill
to see no children outside and the swings hanging still.
There’s no skipping or hopscotch, no church and no steeple,
we’re a generation of idiots, smart phones and dumb people.
So look up from your phone, shut down that display,
take in your surroundings, and make the most of today.
Just one real connection is all it can take,
to show you the difference that being there can make.
Be there in the moment, when she gives you the look,
that you remember forever, as when love overtook.
The time you first hold her hand, or first kiss her lips,
the time you first disagree, but still love her to bits.
The time you don’t need to tell hundreds, about what you’ve just done,
because you want to share the moment, with just this one.
The time you sell your computer, so you can buy a ring,
for the girl of your dreams, who is now the real thing.
The time you want to start a family, and the moment when,
you first hold your baby girl, and get to fall in love again.
The time she keeps you up at night, and all you want is rest,
and the time you wipe away the tears, as your baby flees the nest.
The time your little girl returns, with a boy for you to hold,
and the day he calls you granddad, and makes you feel real old
The time you take in all you’ve made, just by giving life attention,
and how your glad you didn’t waste it, by looking down at some invention.
The time you hold your wife’s hand, and sit down beside her bed
you tell her that you love her, and lay a kiss upon her head.
She then whispers to you quietly, as her heart gives a final beat,
that she’s lucky she got stopped, by that lost boy in the street.
But none of these times ever happened, you never had any of this,
When you’re too busy looking down, you don’t see the chances you miss.
So look up from your phone, shut down those displays,
we have a finite existence, a set number of days.
Why waste all our time getting caught in the net,
as when the end comes, nothing’s worse than regret.
I am guilty too, of being part of this machine,
this digital world, where we are heard but not seen.
Where we type and don’t talk, where we read as we chat,
where we spend hours together, without making eye contact.
Don’t give in to a life where you follow the hype,
give people your love, don’t give them your like.
Disconnect from the need to be heard and defined
Go out into the world, leave distractions behind.
Look up from your phone, shut down that display,
stop watching this video, live life the real way.
I have 422 friends, yet I am lonely.
I speak to all of them everyday, yet none of them really know me.
The problem I have sits in the spaces between,
looking into their eyes, or at a name on a screen.
I took a step back, and opened my eyes,
I looked around, and then realised
that this media we call social, is anything but
when we open our computers, and it’s our doors we shut.
All this technology we have, it’s just an illusion,
of community, companionship, a sense of inclusion
yet when you step away from this device of delusion,
you awaken to see, a world of confusion.
A world where we’re slaves to the technology we mastered,
where our information gets sold by some rich greedy bastard.
A world of self-interest, self-image, self-promotion,
where we share all our best bits, but leave out the emotion.
We are at our most happy with an experience we share,
but is it the same if no one is there.
Be there for you friends, and they’ll be there too,
but no one will be, if a group message will do.
We edit and exaggerate, we crave adulation,
we pretend we don’t notice the social isolation.
We put our words into order, until our lives are glistening,
we don’t even know if anyone is listening.
Being alone isn’t the problem, let me just emphasize,
that if you read a book, paint a picture, or do some exercise,
you are being productive, and present, not reserved or recluse,
you’re being awake and attentive, and putting your time to good use.
So when you’re in public, and you start to feel alone,
put your hands behind your head, and step away from the phone.
You don’t need to stare at your menu, or at your contact list,
just talk to one another, and learn to co-exist.
I can’t stand to hear the silence, of a busy commuter train,
when no one wants to talk through the fear of looking insane.
We’re becoming unsocial, it no longer satisfies
to engage with one another, and look into someone’s eyes.
We’re surrounded by children, who since they were born,
watch us living like robots, and think it’s the norm.
It’s not very likely you will make world’s greatest dad,
if you cant entertain a child without a using an iPad.
When I was a child, I would never be home,
I’d be out with my friends, on our bikes we would roam.
We’d ware holes in our trainers, and graze up our knees;
we’d build our own clubhouse, high up in the trees.
Now the parks are so quiet, it gives me a chill
to see no children outside and the swings hanging still.
There’s no skipping or hopscotch, no church and no steeple,
we’re a generation of idiots, smart phones and dumb people.
So look up from your phone, shut down that display,
take in your surroundings, and make the most of today.
Just one real connection is all it can take,
to show you the difference that being there can make.
Be there in the moment, when she gives you the look,
that you remember forever, as when love overtook.
The time you first hold her hand, or first kiss her lips,
the time you first disagree, but still love her to bits.
The time you don’t need to tell hundreds, about what you’ve just done,
because you want to share the moment, with just this one.
The time you sell your computer, so you can buy a ring,
for the girl of your dreams, who is now the real thing.
The time you want to start a family, and the moment when,
you first hold your baby girl, and get to fall in love again.
The time she keeps you up at night, and all you want is rest,
and the time you wipe away the tears, as your baby flees the nest.
The time your little girl returns, with a boy for you to hold,
and the day he calls you granddad, and makes you feel real old
The time you take in all you’ve made, just by giving life attention,
and how your glad you didn’t waste it, by looking down at some invention.
The time you hold your wife’s hand, and sit down beside her bed
you tell her that you love her, and lay a kiss upon her head.
She then whispers to you quietly, as her heart gives a final beat,
that she’s lucky she got stopped, by that lost boy in the street.
But none of these times ever happened, you never had any of this,
When you’re too busy looking down, you don’t see the chances you miss.
So look up from your phone, shut down those displays,
we have a finite existence, a set number of days.
Why waste all our time getting caught in the net,
as when the end comes, nothing’s worse than regret.
I am guilty too, of being part of this machine,
this digital world, where we are heard but not seen.
Where we type and don’t talk, where we read as we chat,
where we spend hours together, without making eye contact.
Don’t give in to a life where you follow the hype,
give people your love, don’t give them your like.
Disconnect from the need to be heard and defined
Go out into the world, leave distractions behind.
Look up from your phone, shut down that display,
stop watching this video, live life the real way.
0/5000
ค้นหามีเพื่อนที่ 422 แต่ฉันเหงาผมพูดทั้งหมดของพวกเขาทุกวัน แต่พวกเขาไม่ทราบจริง ๆ ผมปัญหาที่มีอยู่ในช่องว่างระหว่างมองเข้าไป ในตาของพวกเขา หรือชื่อบนหน้าจอผมเอาขั้นตอนย้อนกลับ และเปิดตาของฉันผมมองรอบ ๆ และจากนั้น เองก็ยังคิดว่า สื่อนี้เราเรียกสังคม คืออะไรแต่เมื่อเราเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ของเรา และเป็นประตูของ เราปิดเรามีเทคโนโลยีนี้ มันเป็นเพียงภาพลวงชุมชน เพื่อน ความรู้สึกของการรวมแต่เมื่อคุณขั้นตอนจากนี้อุปกรณ์ของลวงตาคุณปลุกดู โลกที่สับสนโลกที่เราทาสกับเทคโนโลยีที่เราเข้าใจข้อมูลของเราที่จะขาย โดยบางลูกครึ่งโลภรวยโลกของ self-interest ภาพตัวเอง self-promotionที่เราใช้บิตของเราดีที่สุด แต่ปล่อยออกอารมณ์นั้นเรามีที่เราแฮปปี้มากที่สุดด้วยประสบการณ์เราใช้ร่วมกันแต่เป็นเหมือนกันถ้าไม่มีการเพื่อนของคุณ และพวกเขาจะมีมากเกินไปแต่ ไม่ ถ้าจะทำข้อความกลุ่มเราแก้ไข และโอ้อวด เราอยาก adulationเราทำเป็นเราไม่สังเกตแยกทางสังคมเราใส่คำพูดของเราลงในใบสั่ง จนกว่าชีวิตจะอันดามันอย่างแท้จริงนอกจากนี้เรายังไม่ทราบถ้าใครได้ฟังคนเดียวไม่ใช่ปัญหา ผมเน้นเพียงซึ่งถ้าคุณอ่านหนังสือ วาดรูป หรือบางคนออกกำลัง กายคุณกำลังมี ประสิทธิผล และปัจจุบัน ไม่จอง หรือ recluseคุณกำลังมีการตื่นตัว และเอาใจใส่ และทำให้เวลาใช้So when you’re in public, and you start to feel alone,put your hands behind your head, and step away from the phone.You don’t need to stare at your menu, or at your contact list,just talk to one another, and learn to co-exist.I can’t stand to hear the silence, of a busy commuter train,when no one wants to talk through the fear of looking insane.We’re becoming unsocial, it no longer satisfiesto engage with one another, and look into someone’s eyes.We’re surrounded by children, who since they were born,watch us living like robots, and think it’s the norm.It’s not very likely you will make world’s greatest dad,if you cant entertain a child without a using an iPad.When I was a child, I would never be home,I’d be out with my friends, on our bikes we would roam.We’d ware holes in our trainers, and graze up our knees;we’d build our own clubhouse, high up in the trees.Now the parks are so quiet, it gives me a chillto see no children outside and the swings hanging still.There’s no skipping or hopscotch, no church and no steeple,we’re a generation of idiots, smart phones and dumb people.So look up from your phone, shut down that display,take in your surroundings, and make the most of today.Just one real connection is all it can take,to show you the difference that being there can make.Be there in the moment, when she gives you the look,that you remember forever, as when love overtook.The time you first hold her hand, or first kiss her lips,the time you first disagree, but still love her to bits.The time you don’t need to tell hundreds, about what you’ve just done,because you want to share the moment, with just this one.The time you sell your computer, so you can buy a ring,for the girl of your dreams, who is now the real thing.The time you want to start a family, and the moment when,you first hold your baby girl, and get to fall in love again.The time she keeps you up at night, and all you want is rest,and the time you wipe away the tears, as your baby flees the nest.The time your little girl returns, with a boy for you to hold,and the day he calls you granddad, and makes you feel real oldThe time you take in all you’ve made, just by giving life attention,and how your glad you didn’t waste it, by looking down at some invention.The time you hold your wife’s hand, and sit down beside her bedyou tell her that you love her, and lay a kiss upon her head.She then whispers to you quietly, as her heart gives a final beat,that she’s lucky she got stopped, by that lost boy in the street.But none of these times ever happened, you never had any of this,When you’re too busy looking down, you don’t see the chances you miss.So look up from your phone, shut down those displays,we have a finite existence, a set number of days.Why waste all our time getting caught in the net,as when the end comes, nothing’s worse than regret.I am guilty too, of being part of this machine,this digital world, where we are heard but not seen.Where we type and don’t talk, where we read as we chat,where we spend hours together, without making eye contact.Don’t give in to a life where you follow the hype,give people your love, don’t give them your like.Disconnect from the need to be heard and definedGo out into the world, leave distractions behind.Look up from your phone, shut down that display,stop watching this video, live life the real way.
การแปล กรุณารอสักครู่..
เงยหน้าขึ้นมอง
ฉันหรือเพื่อนฉันเหงา .
ฉันพูดกับทั้งหมดของพวกเขาทุกวัน แต่ไม่มีผู้ใดของพวกเขารู้จักฉันจริงๆ
ปัญหาฉันได้นั่งอยู่ในช่องว่างระหว่าง
มองเข้าไปในตาของพวกเขา หรือชื่อบนหน้าจอ
ฉันก้าวกลับไปและเปิดดวงตาของฉัน
ผมมองไปรอบๆ แล้วตระหนักว่าสื่อที่เราเรียกว่าสังคม
มีอะไร แต่เมื่อเราเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ของเราและมันเป็นประตูเราปิด
ทั้งหมดนี้เทคโนโลยีที่เรามี มันเป็นแค่ภาพลวงตา
ของชุมชน , มิตรภาพ , ความรู้สึกของการรวม
แต่เมื่อคุณก้าวออกไปจากอุปกรณ์ของความหลง
คุณปลุกให้เห็น เป็นโลกของความสับสน
โลกที่เราอยู่เป็นทาสเทคโนโลยีเราเข้าใจ
ที่ข้อมูลของเราได้ขาย โดยเศรษฐีโลภมากเอ๊ย
โลกของความเห็นแก่ตัว self-image การส่งเสริมตนเอง
ที่เราแบ่งปันบิตที่ดีที่สุดของเราทั้งหมด แต่ออกจากอารมณ์
เรามีความสุขที่สุดของเราด้วยประสบการณ์ที่เราแบ่งปัน
แต่มันก็เหมือนกัน ถ้าไม่มีใครมี .
มีเพื่อนคุณ และพวกเขาจะอยู่ที่นั่นเหมือนกัน
แต่จะไม่มีใคร ถ้ากลุ่ม ข้อความจะทำ
เราแก้ไขและเกินจริง เราอยากยกยอ
, เราก็แกล้งทำเป็นไม่รู้สังเกตเห็นความโดดเดี่ยวทางสังคม .
เราใส่คำพูดของเราในการสั่งซื้อจนกว่าชีวิตของเราจะวิบวับ
เราไม่รู้ ถ้าใครฟัง
อยู่คนเดียวไม่ใช่ปัญหา ขอแค่เน้น
ถ้าคุณอ่านหนังสือ วาดภาพ หรือการออกกำลังกาย ,
คุณมีประสิทธิผล และปัจจุบันไม่สงวนหรือสันโดษ
คุณกำลังตื่นตัวและใส่ใจ และใส่เวลาของคุณไปใช้ดี
ดังนั้นเมื่อคุณอยู่ในที่สาธารณะ และคุณเริ่มที่จะรู้สึกคนเดียว
ฉันหรือเพื่อนฉันเหงา .
ฉันพูดกับทั้งหมดของพวกเขาทุกวัน แต่ไม่มีผู้ใดของพวกเขารู้จักฉันจริงๆ
ปัญหาฉันได้นั่งอยู่ในช่องว่างระหว่าง
มองเข้าไปในตาของพวกเขา หรือชื่อบนหน้าจอ
ฉันก้าวกลับไปและเปิดดวงตาของฉัน
ผมมองไปรอบๆ แล้วตระหนักว่าสื่อที่เราเรียกว่าสังคม
มีอะไร แต่เมื่อเราเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ของเราและมันเป็นประตูเราปิด
ทั้งหมดนี้เทคโนโลยีที่เรามี มันเป็นแค่ภาพลวงตา
ของชุมชน , มิตรภาพ , ความรู้สึกของการรวม
แต่เมื่อคุณก้าวออกไปจากอุปกรณ์ของความหลง
คุณปลุกให้เห็น เป็นโลกของความสับสน
โลกที่เราอยู่เป็นทาสเทคโนโลยีเราเข้าใจ
ที่ข้อมูลของเราได้ขาย โดยเศรษฐีโลภมากเอ๊ย
โลกของความเห็นแก่ตัว self-image การส่งเสริมตนเอง
ที่เราแบ่งปันบิตที่ดีที่สุดของเราทั้งหมด แต่ออกจากอารมณ์
เรามีความสุขที่สุดของเราด้วยประสบการณ์ที่เราแบ่งปัน
แต่มันก็เหมือนกัน ถ้าไม่มีใครมี .
มีเพื่อนคุณ และพวกเขาจะอยู่ที่นั่นเหมือนกัน
แต่จะไม่มีใคร ถ้ากลุ่ม ข้อความจะทำ
เราแก้ไขและเกินจริง เราอยากยกยอ
, เราก็แกล้งทำเป็นไม่รู้สังเกตเห็นความโดดเดี่ยวทางสังคม .
เราใส่คำพูดของเราในการสั่งซื้อจนกว่าชีวิตของเราจะวิบวับ
เราไม่รู้ ถ้าใครฟัง
อยู่คนเดียวไม่ใช่ปัญหา ขอแค่เน้น
ถ้าคุณอ่านหนังสือ วาดภาพ หรือการออกกำลังกาย ,
คุณมีประสิทธิผล และปัจจุบันไม่สงวนหรือสันโดษ
คุณกำลังตื่นตัวและใส่ใจ และใส่เวลาของคุณไปใช้ดี
ดังนั้นเมื่อคุณอยู่ในที่สาธารณะ และคุณเริ่มที่จะรู้สึกคนเดียว
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันไปออกกำลัง
- โอเค เดี๋ยวฉันจะทักแชทคุณบ่อยๆเลย, ฉันจะ
- ไม่มีใครรักเราเท่าตัวของเราเอง
- พวกเขาเป็นห่วงฉัน
- พวกเขา
- ฉันคงนอนหลับ
- ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย
- สาเหตุ
- Chapter 96 – Really want to stir the Sac
- ฉันไปอาบน้ำน่ะ
- ทำไมคุณถึงเรียนภาษาอังกฤษ
- ภาษาอังกฤษ
- Chapter 96 – Really want to stir the Sac
- โอเค เดี๋ยวฉันจะทักแชทคุณบ่อยๆเลย ฉันจะไ
- SANs provide an ideal way to meet the ba
- ฉันรับไม่ได้
- You can now post animated gifs on twitte
- สวัสดีตอนเช้า ที่รัก
- คุณจะขอโทษฉันทำไม.
- ดอกไม้เหมืองแม่เมาะ
- What do you hope to do for us
- 又沒見面你這麼開心
- What do you hope to do for us
- คุณจะนอนรึยัง
