The decision on the Mandate did not

The decision on the Mandate did not take into account the wishes of the people of Palestine, despite the Covenant's requirements that "the wishes of these communities must be a principal consideration in the selection of the Mandatory". This assumed special significance because, almost five years before receiving the mandate from the League of Nations, the British Government had given commitments to the Zionist Organization regarding the establishment of a Jewish national home in Palestine, for which Zionist leaders had pressed a claim of "historical connection" since their ancestors had lived in Palestine two thousand years earlier before dispersing in the "Diaspora". [1] During the period of the Mandate, the Zionist Organization worked to secure the establishment of a Jewish national home in Palestine. The indigenous people of Palestine, whose forefathers had inhabited the land for virtually the two preceding millennia [2] , felt this design to be a violation of their natural and inalienable rights. They also viewed it as an infringement of assurances of independence given by the Allied Powers to Arab leaders in return for their support during the war.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มอบอำนาจการตัดสินใจได้ไม่คำนึงถึงความประสงค์ของชาวปาเลสไตน์ แม้มีข้อกำหนดของสัญญาว่า "ความปรารถนาของชุมชนเหล่านี้ต้องพิจารณาหลักในการเลือกบังคับการ" นี้ถือว่าสำคัญพิเศษเนื่องจาก เกือบห้าปีก่อนได้รับอาณัติจากสันนิบาตชาติ รัฐบาลอังกฤษได้รับการผูกพันองค์กร Zionist เกี่ยวกับสถานประกอบการของบ้านชาติยิวในปาเลสไตน์ สำหรับ Zionist ที่นำมากดข้อเรียกร้องของ "ประวัติศาสตร์เชื่อมต่อ" เนื่องจากบรรพบุรุษของพวกเขาได้อาศัยอยู่ในปาเลสไตน์สองพันปีก่อนหน้านี้ก่อนที่จะสลายใน "พลัดถิ่น" [1] ในช่วงเวลาอาณัติ Zionist องค์กรทำงานเพื่อก่อตั้งบ้านชาติยิวในปาเลสไตน์ คนพื้นเมืองของปาเลสไตน์ บรรพบุรุษที่มาอาศัยอยู่แผ่นดินในแทบสองก่อนหน้านี้นับพันปี [2], รู้สึกแบบนี้เป็นการละเมิดสิทธิธรรมชาติ และเท่าเทียมกัน พวกเขายังดูมันเป็นการละเมิดต้องกำหนด โดยอำนาจฝ่ายสัมพันธมิตรผู้นำอาหรับเพื่อแลกกับการสนับสนุนของพวกเขาในระหว่างสงครามอิสรภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตัดสินใจในอาณัติไม่ได้คำนึงถึงความต้องการของชาวปาเลสไตน์ แม้เป็นพันธสัญญาของ " ความต้องการของชุมชนเหล่านี้ต้องพิจารณาหลักในการเลือกบังคับ " นี้ถือว่าพิเศษ เพราะ เกือบ 5 ปี ก่อนได้รับอาณัติจากสันนิบาตแห่งชาติการตัดสินใจในอาณัติไม่ได้คำนึงถึงความต้องการของชาวปาเลสไตน์ แม้เป็นพันธสัญญาของ " ความต้องการของชุมชนเหล่านี้ต้องพิจารณาหลักในการเลือกบังคับ " นี้ถือว่าพิเศษ เพราะ เกือบ 5 ปี ก่อนได้รับอาณัติจากสันนิบาตแห่งชาติการตัดสินใจในอาณัติไม่ได้คำนึงถึงความต้องการของชาวปาเลสไตน์ แม้เป็นพันธสัญญาของ " ความต้องการของชุมชนเหล่านี้ต้องพิจารณาหลักในการเลือกบังคับ " นี้ถือว่าพิเศษ เพราะ เกือบ 5 ปี ก่อนได้รับอาณัติจากสันนิบาตแห่งชาติการตัดสินใจในอาณัติไม่ได้คำนึงถึงความต้องการของชาวปาเลสไตน์ แม้เป็นพันธสัญญาของ " ความต้องการของชุมชนเหล่านี้ต้องพิจารณาหลักในการเลือกบังคับ " นี้ถือว่าพิเศษ เพราะ เกือบ 5 ปี ก่อนได้รับอาณัติจากสันนิบาตแห่งชาติ