Ecotourism is a form of tourism tha

Ecotourism is a form of tourism that involves visiting natural areas—in the remote wilderness or rural environments. According to the definition and principles of ecotourism established by The International Ecotourism Society (TIES) in 1990, ecotourism is "Responsible travel to natural areas that conserves the environment and improves the well-being of local people." (TIES, 1990). Martha Honey, expands on the TIES definition by describing the seven characteristics of ecotourism, which are:
Involves travel to natural destinations
Minimizes impact
Builds environmental awareness
Provides direct financial benefits for conservation
Provides financial benefits and empowerment for local people
Respects local culture
Supports human rights and democratic movements

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นรูปแบบของการท่องเที่ยวที่ไปเยือนพื้นที่ธรรมชาติเช่นในถิ่นทุรกันดารไกลหรือสภาพแวดล้อมชนบท ตามคำนิยามและหลักการของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยนานาชาติท่องเที่ยวเชิงนิเวศในสังคม (ผูก) ก่อตั้งในปี 1990 ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์คือ "รับผิดชอบเที่ยวธรรมชาติพื้นที่ที่สงวนสิ่งแวดล้อม และปรับปรุงดีของประชาชน" (ความสัมพันธ์ 1990) น้ำผึ้งมาร์ธา ขยายในการกำหนดความสัมพันธ์ โดยอธิบายลักษณะของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ เจ็ดซึ่ง:เกี่ยวข้องกับการเดินทางไปสถานที่ท่องเที่ยวธรรมชาติช่วยลดผลกระทบสร้างความตระหนักด้านสิ่งแวดล้อมมีประโยชน์ทางการเงินโดยตรงสำหรับการอนุรักษ์ผลประโยชน์ทางการเงินและอำนาจกับประชาชนประการวัฒนธรรมท้องถิ่นสนับสนุนสิทธิของมนุษย์และการเคลื่อนไหวประชาธิปไตย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นรูปแบบของการท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับการเยี่ยมชมพื้นที่ในธรรมชาติป่าระยะไกลหรือสภาพแวดล้อมในชนบท ตามความหมายและหลักการของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่จัดตั้งขึ้นโดยสมาคมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศระหว่างประเทศ (TIES) ในปี 1990 การท่องเที่ยวเชิงนิเวศคือ "การเดินทางไปยังพื้นที่ที่มีความรับผิดชอบตามธรรมชาติที่อนุรักษ์สภาพแวดล้อมและปรับปรุงความเป็นอยู่ของคนในท้องถิ่น." (TIES, 1990) มาร์ธาน้ำผึ้งขยายคำนิยาม TIES โดยการอธิบายเจ็ดลักษณะของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่:
เกี่ยวกับการเดินทางไปยังสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่
ช่วยลดผลกระทบต่อการ
สร้างความตระหนักด้านสิ่งแวดล้อม
ให้สิทธิประโยชน์ทางการเงินโดยตรงเพื่อการอนุรักษ์
ให้สิทธิประโยชน์ทางการเงินและเพิ่มขีดความสามารถสำหรับคนท้องถิ่น
เคารพวัฒนธรรมท้องถิ่น
สนับสนุนสิทธิมนุษยชนและ การเคลื่อนไหวประชาธิปไตย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นรูปแบบของการท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับการเยี่ยมชมพื้นที่ธรรมชาติในถิ่นทุรกันดารห่างไกล หรือสภาพแวดล้อมในชนบท ตามนิยามและหลักการของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ก่อตั้งขึ้นโดยการท่องเที่ยวเชิงนิเวศสังคมระหว่างประเทศ ( ความสัมพันธ์ ) ในปี 1990 , การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ คือ " การท่องเที่ยวที่รับผิดชอบในพื้นที่ที่อนุรักษ์ธรรมชาติสิ่งแวดล้อม และปรับปรุงชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนท้องถิ่น " ( สายสัมพันธ์ , 1990 ) มาร์ธาที่รักขยายในความสัมพันธ์ที่นิยามโดยบรรยายลักษณะ 7 ประการของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ซึ่งจะเกี่ยวข้องกับการเดินทางไปยังสถานที่ธรรมชาติ :



ลดผลกระทบสร้างความตระหนักทางด้านสิ่งแวดล้อมให้ตรงผลประโยชน์ทางการเงินเพื่อการอนุรักษ์
ให้ผลประโยชน์ทางการเงินและการเสริมสร้างให้ประชาชนเคารพวัฒนธรรมท้องถิ่น

สนับสนุนสิทธิมนุษยชนและประชาธิปไตยเคลื่อนไหว