That's good news.' There was a big

That's good news.' There was a big smile on Dickon's honest face. 'We all knew he was ill.'
'He's afraid he'll have a crooked back like his father. I think that's what's making him ill.'
'Perhaps we can bring him here and Jet him rest under the trees. That'll do him good. That's what we'll do.'
They had a Jot of gardening and planning to do and Mary did not have time to visit Colin that day. When she
came back to the house in the evening, Martha told her that the servants had had trouble with Colin.
'He's been very bad-tempered all afternoon with all of us, because you didn't come, miss,'
'Well, I was busy. He'll have to learn not to be so selfish,' replied Mary coldly. She forgot how selfish she had been
when she was ill in India. 'I'll go and see him now.'
When she went into his room, he was lying in bed, looking tired. He did not turn to look at her.
'What's the matter with you?' she asked crossly.
'My back aches and my head hurts. Why didn't you
come this afternoon?'
'I was working in the garden with Dickon.'
'I won't let that boy come to the garden if you stay with him instead of talking to me!'
Mary suddenly became very angry. 'If you send Dickon away, I'll never come into this room again!'
'You'll have to, if I say so. I'll make the servants bring you in here.'
'Oh, will you, prince! But no one can make me talk to 40
Colin is afraid
you. I won't look at you. I'll stare at the floor!' 'You selfish girl!' cried Colin.
'You're more selfish than I am. You're the most selfish
boy I've ever met!'
'I'm not as selfish as your fine Dickon! He keeps you
playing outside when he knows I'm ill and alone!'
Mary had never been so furious. 'Dickon is nicer than
any other boy in the world! He's like an angel!'
'An angel! Don't make me laugh! He's just a poor
country boy, with holes in his shoes!'
'He's a thousand times better than you are!'
Colin had never argued with anyone like himself in his life, and in fact it was good for him. But now he was
beginning to feel sorry for himself.
'I'm always ill,' he said, and started to cry. 'I'm sure my
back is a bit crooked. And I'm going to die!' 'No, you're not!' said Mary crossly.
Colin opened his eyes very wide. Nobody had said that to him before. He was angry, but a bit pleased at the same time. 'What do you mean? You know I'm going to die!
Everybody says I'm going to die!'
'I don't believe it!' said Mary in her most disagreeable
voice, 'You just say that to make people feel sorry for you.
You're too horrid to die!'
Colin forgot about his painful back and sat up in bed,
Get out of the room at once!' he shouted, and threw a book at her.
'Im going,' Mary shouted in reply, 'and I won't come

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นข่าวดี ' มียิ้มบนหน้าของ Dickon ซื่อสัตย์ "เรารู้ว่า เขาป่วย'
' เขาอยู่กลัวเขาจะมีหลังคดเช่นบิดาของเขา ผมคิดว่า เป็นอะไรจะทำให้เขาป่วย '
' บางทีเราสามารถนำเขานี่ และเจ็ทเขาพักผ่อนใต้ต้นไม้ได้ ที่จะทำให้เขาดีขึ้น นั่นคือสิ่งที่เราจะทำการ '
มี Jot สวน และวางแผนที่จะทำ และแมรี่ไม่มีเวลาชมโคลินวันที่ เมื่อเธอ
มากลับไปบ้านตอนเย็น มาร์ธาบอกเธอว่า ข้าราชการที่เคยมีปัญหากับโคลิน
'ได้มากเสียอารมณ์ตอนบ่ายทั้งหมดด้วยทั้งหมดของเรา เพราะคุณไม่ได้มา พลาด
' ดี ฉันไม่ว่าง จะต้องเรียนรู้ไม่ได้นั่นเอง ตอบแมรี coldly เธอลืมว่าเห็นแก่ตัวที่เธอได้รับ
เมื่อเธอป่วยในอินเดีย "ฉันจะไป และดูเขาตอนนี้"
เมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องของเขา เขาได้นอนอยู่บนเตียง พักเหนื่อย เขาไม่ได้เปิดดู her.
'เป็นอะไรกับคุณ "เธอถาม crossly.
' ของฉันปวดหลังและเจ็บหัวของฉัน ทำไมไม่ได้คุณ
มาบ่ายนี้หรือไม่? "
'ฉันถูกทำงานในสวนกับ Dickon'
'ฉันจะไม่ให้เด็กที่สวนมาอยู่กับเขาแทนที่จะพูดกับฉัน '
แมรี่ก็กลายเป็นโกรธมาก 'ถ้าคุณส่ง Dickon ออกไป ฉันจะไม่เคยมาลงในห้องนี้อีกครั้ง'
' คุณต้อง ถ้าฉันพูดอย่างนั้น ฉันจะทำให้ข้าราชการที่นำมาให้คุณที่นี่ '
' โอ้ จะคุณ เจ้าชาย แต่ไม่มีใครสามารถทำให้ฉันต้อง 40
โคลินเป็นกลัว
คุณ ฉันจะไม่ดูที่คุณ ฉันจะมองชั้น!' 'คุณเห็นแก่ตัวผู้หญิง ' ร้องเรียกโคลิน
' คุณเห็นแก่ตัวมากขึ้นกว่าที่ฉัน คุณเห็นแก่ตัวมากที่สุด
เด็กที่ฉันได้เคยพบ!'
' ฉันไม่เป็นเห็นแก่ตัวเป็น Dickon ของดี เขาช่วยให้คุณ
เล่นนอกเมื่อเขารู้ว่า ฉันป่วย และอยู่คนเดียว!'
แมรี่ไม่ได้รุนแรงมาก ' Dickon จะสวยกว่า
เด็กอื่น ๆ ในโลก เขาเป็นเหมือนทูตสวรรค์!'
' ทูตสวรรค์ อย่าทำให้ฉันหัวเราะ เขาเป็นคนจนเพียง
เด็ก มีหลุมในรองเท้าของเขา!'
'เขาดีกว่าเป็นพัน ๆ เท่ากว่าคุณ '
ไม่ได้โต้เถียงกับใครเช่นตัวเองโคลินในชีวิตของเขา และในความเป็นจริงก็ดีสำหรับเขา แต่ตอนนี้ เขาถูก
เริ่มสงสารตัวเอง.
'ฉันเสมอป่วย เขากล่าวว่า และเริ่มที่จะร้องไห้ ' แน่ฉัน
มีคดเล็กน้อย และฉันจะตาย!' 'ไม่ คุณไม่ ' กล่าวว่า แมรี่ crossly.
โคลินเปิดตามากขึ้น ไม่มีใครมากล่าวว่า เขาก่อน เขาโกรธ แต่น้อยใจในเวลาเดียวกัน "ไม่คุณหมายถึงอะไร คุณรู้ว่า ฉันจะตาย!
ว่า ฉันจะตาย!'
'ฉันไม่เชื่อ ' กล่าวว่า แมรี่เธอไม่สุด
เสียง, ' คุณเพียงบอกว่า การทำให้คนสงสารคุณ
คุณ horrid เกินไปตาย!'
โคลินลืมเกี่ยวกับเขาเจ็บปวด และเสาร์ขึ้นเตียง,
รับออกไปนอกห้องทันที! "เขาตะโกน และโยนหนังสือที่ her.
'Im ไป' Mary ตะโกนตอบกลับ, ' และจะไม่มา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึ่งนับเป็นข่าวดี. มีรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้าเที่ยงตรง Dickon เป็น 'เราทุกคนรู้ว่าเขาเป็นคนไม่ดี'.
'เขากลัวว่าเขาจะต้องกลับเบี้ยวเหมือนพ่อของเขา ผมคิดว่าเป็นสิ่งที่ทำให้เขาป่วย '.
'บางทีเราสามารถนำเขามาที่นี่และเจ็ทเขาพักใต้ต้นไม้ ที่จะทำดีให้เขา นั่นคือสิ่งที่เราจะทำ.
พวกเขามี Jot ของสวนและการวางแผนที่จะทำและแมรี่ไม่ได้มีเวลาที่จะเยี่ยมชมคอลลินในวันนั้น เมื่อเธอ
กลับมาที่บ้านในตอนเย็น, มาร์ธาบอกเธอว่าคนรับใช้เคยมีปัญหากับโคลิน
'เขาเคยใจร้อนมากในช่วงบ่ายทั้งหมดกับพวกเราทุกคนเพราะคุณไม่ได้มาพลาด'
'ดี ผมยุ่ง เขาจะต้องเรียนรู้ที่จะไม่เห็นแก่ตัวเพื่อให้ 'แมรี่ตอบอย่างเย็นชา เธอลืมว่าเห็นแก่ตัวที่เธอได้รับ
เมื่อเธอป่วยในประเทศอินเดีย 'ฉันจะไปดูเขาตอนนี้.
เมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องของเขาเขาก็นอนอยู่บนเตียงมองเหนื่อย เขาไม่ได้หันไปมองเธอ
'เป็นอะไรกับคุณ? เธอถาม crossly
'ปวดหลังของฉันและหัวของฉันเจ็บ ทำไมคุณไม่
มาช่วงบ่ายวันนี้? '
'ฉันกำลังทำงานอยู่ในสวนที่มี Dickon.
ฉันจะไม่ยอมให้เด็กที่มาถึงสวนถ้าคุณอยู่กับเขาแทนการพูดคุยกับฉัน! '
แมรี่ก็กลายเป็นโกรธมาก . 'ถ้าคุณส่ง Dickon ออกไปผมจะไม่เข้ามาในห้องนี้อีกครั้ง!'
'คุณจะต้องถ้าผมพูดอย่างนั้น ฉันจะทำให้คนรับใช้นำมาให้คุณในที่นี่จ้า. '
'โอ้จะคุณเจ้าชาย! แต่ไม่มีใครสามารถทำให้ฉันพูดคุยถึง 40
โคลินจะกลัว
คุณ ฉันจะไม่มองไปที่คุณ ฉันจะจ้องมองที่พื้น! ' 'คุณเห็นแก่ตัวสาว! ร้องไห้โคลิน
'คุณเห็นแก่ตัวมากขึ้นกว่าฉัน คุณเห็นแก่ตัวมากที่สุดใน
เด็กที่ฉันเคยพบ! '
'ฉันไม่ได้เป็นคนเห็นแก่ตัวที่ดีของคุณ Dickon! เขาช่วยให้คุณ
เล่นนอกเมื่อเขารู้ว่าฉันป่วยและคนเดียว! '
แมรี่ไม่เคยโกรธมาก 'Dickon เป็น nicer กว่า
เด็กคนอื่น ๆ ในโลก! เขาเป็นเหมือนทูตสวรรค์! '
'ทูตสวรรค์! อย่าทำให้ฉันหัวเราะ! เขาเป็นเพียงที่น่าสงสาร
เด็กบ้านนอกที่มีหลุมในรองเท้าของเขา '
'เขาเป็นพันครั้งดีกว่าที่เป็นอยู่!'
โคลินไม่เคยเถียงกับใครเหมือนตัวเองอยู่ในชีวิตของเขาและในความเป็นจริงมันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขา แต่ตอนนี้เขาก็
เริ่มที่จะรู้สึกเสียใจสำหรับตัวเอง
'ฉันเสมอไม่ดี "เขากล่าวและเริ่มร้องไห้ 'ฉันแน่ใจว่าฉัน
กลับเป็นบิตเบี้ยว และฉันกำลังจะตาย! 'ไม่มีคุณไม่ได้! กล่าวว่าแมรี่ crossly
โคลินเปิดตาของเขากว้างมาก ไม่มีใครเคยบอกว่าให้เขาก่อน เขาโกรธ แต่บิตพอใจในเวลาเดียวกัน 'สิ่งที่คุณหมายถึงอะไร คุณรู้ว่าฉันจะตาย!
ทุกคนบอกว่าฉันจะตาย! '
'ผมไม่เชื่อว่ามัน! กล่าวว่าแมรี่ไม่พอใจที่สุดของเธอ
เสียง 'คุณเพียงแค่บอกว่าจะทำให้คนรู้สึกเสียใจสำหรับคุณ
คุณน่าเกลียดน่ากลัวเกินกว่าที่จะตาย! '
โคลินลืมเรื่องของเขาเจ็บปวดหลังและลุกขึ้นนั่งบนเตียง
ได้รับการออกจากห้องในเวลาเดียวกัน! ' เขาตะโกนและโยนหนังสือที่เธอ
'อิ่มไป,' แมรี่ตะโกนตอบกลับ 'และฉันจะไม่มา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นั่นเป็นข่าวดี . . . มีรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้าเที่ยงตรงดิกค่อนของ’ เราทุกคนรู้ว่าเขาป่วย เขาก็กลัวเขาจะ '
มีหลังงอเหมือนพ่อของเขา ฉันคิดว่านั่นทำให้เขาป่วย '
'perhaps เราสามารถพาเขามาที่นี่ และเจ็ทเขาพักใต้ต้นไม้ นั่นจะทำเขาดี นั่นคือสิ่งที่เราจะทำ . '
มีจดของการจัดสวนและวางแผนที่จะทำ และ แมรี่ ไม่ได้มีเวลาไปเยี่ยมเค้าในวันนั้นเมื่อเธอ
กลับมาบ้านในตอนเย็น มาร์ธา บอกเธอว่า ข้าราชการมีปัญหากับคอลิน
เขาถูกมากอารมณ์ร้ายตลอดบ่ายกับพวกเราทุกคน เพราะคุณไม่ได้มาคุณ '
'well ฉันยุ่งอยู่ เขาต้องเรียนรู้ที่จะไม่เห็นแก่ตัว ' แมรี่อย่างเย็นชา เธอลืมว่าเห็นแก่ตัว เธอได้รับ
เมื่อเธอป่วยในอินเดีย’ ผมจะไปดูเขาตอนนี้ '
.เมื่อเธอเข้าไปในห้องของเขา เขากำลังนอนอยู่บนเตียง ดูเหนื่อยๆ เขาไม่ได้หันไปมองเธอ
'what เป็นอะไรไป ? เธอถาม crossly .
' ของฉันปวดและเจ็บหัวกลับมา ทำไมคุณไม่
มาตอนบ่าย ?
" ทำงานในสวนด้วยดิกค่อน '
" จะไม่ปล่อยให้เด็กนั่นมาที่นี่ถ้าคุณแต่งงานกับเขา แทนที่จะคุยกับฉัน
แมรี่จู่ๆก็โกรธมาก' ถ้าคุณส่งดิกค่อนไป ผมจะไม่เข้ามาในห้องนี้อีกครั้ง !
คุณจะต้อง ถ้าผมพูดแบบนั้น ผมจะให้คนรับใช้พาเธอที่นี่ . . . '
' โอ เจ้า ชาย แต่ไม่มีใครสามารถทำให้ฉันคุยกับ 40

คอลิน กลัวคุณ ผมจะมองคุณ ผมจะจ้องชั้น ! ' ' คุณมันเห็นแก่ตัว ! ร้องไห้โคลิน .
คุณเห็นแก่ตัวมากกว่าฉัน คุณเป็นเด็กเห็นแก่ตัว
ที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอ "
' ผมไม่ได้เป็นคนเห็นแก่ตัว เป็นดิกค่อนดีของคุณ ! เขาช่วยให้คุณ
เล่นข้างนอก เมื่อเขารู้ว่าฉันป่วยและอยู่คนเดียว !
แมรี่ไม่เคยโกรธ . . . ดิกค่อนเป็น nicer กว่า
เด็กอื่นใดในโลก เขาเป็นเหมือนนางฟ้า !
'an นางฟ้า อย่าทำให้ฉันหัวเราะ เขาเป็นแค่เด็กประเทศยากจน
, กับรูในรองเท้าของเขา !
เขาดีกว่าคุณเป็นพันๆครั้ง !
คอลิน ไม่เคยทะเลาะกับใครเหมือนตัวเองในชีวิตของเขาและในความเป็นจริงมันเป็นดีสำหรับเขา แต่ตอนนี้ เขาเริ่มที่จะรู้สึกเสียใจสำหรับตัวเอง
.
ฉันมักจะป่วย ' เขาพูดและเริ่มร้องไห้ . . . ฉันแน่ใจว่าฉัน
กลับค่อนข้างเบี้ยว และฉันกำลังจะตาย ! ! ' ' ไม่ คุณไม่ได้ ! บอกว่า แมรี่ crossly .
คอลินลืมตากว้างมาก ไม่มีใครพูดกับเขาก่อน เขากำลังโกรธแต่ค่อนข้างพอใจในเวลาเดียวกัน . คุณหมายถึงอะไร ? คุณก็รู้ว่าผมกำลังจะตาย !
ทุกคนบอกว่าฉันกำลังจะตาย !
" ไม่อยากจะเชื่อเลย ! บอกว่า แมรี่ เสียงไม่เห็นด้วย
ที่สุดของเธอ เธอพูดเพื่อให้คนรู้สึกเสียใจสำหรับคุณ .
คุณก็น่ากลัวจะตาย !
คอลิน ลืมเรื่องของเขาเจ็บปวดกลับมา และลุกขึ้นนั่งบนเตียง
ออกไปจากห้องทันที ! เขาตะโกนและโยนหนังสือที่เธอ
'im ไป' แมรี่ตะโกนตอบ และผมจะไม่มา