3.2.2. Tolerance to bile saltsBile

3.2.2. Tolerance to bile salts
Bile plays an important role as an intestinal defense mechanism. To
survive the action of bile salts is an absolute need of probiotic bacteria,
and it is generally included among the criteria used to select potential
probiotic strains (Morelli, 2000). Bile salts act by destroying the lipid
layer and the fatty acids of the cell membrane of microorganisms. However,
some Lactobacillus strains are able to hydrolyze bile salts by
exerting bile salt hydrolase enzyme that weakens the detergent power
of bile (Papamanoli, Tzanetakis, Litopoulou-Tzanetaki, & Kotzekidou,
2003). According to Erkkilä and Petäjä (2000) and Pennacchia,
Vaughan, and Villani (2006), the average concentration of bile salts in
the human intestinal tract is 0.3%, thus this is the critical concentration
used for the selection of probiotic bacteria.
Tolerance to bile salts is accessed by preparing an adequate culture
medium for the microorganism to be evaluated and it is supplemented
with bile salts to obtain different concentrations (0.1–0.6%). Thereafter,
it is inoculated with the tested microorganism equivalent to 106
–
108 CFU/mL. The samples are incubated at ideal conditions (normally
37 °C for human probiotics). Upon completing the incubation period,
the biomass is quantified via the plate count technique. Papamanoli
et al. (2003) consider as bile salts tolerance when a bacterial population
reduces the number of viable cells from 106
–107 CFU/mL to 105 CFU/mL
in a 4 h period.
The ability to survive under the action of bile salts of some potential
probiotic bacteria has been reported in numerous publications. Erkkilä
and Petäjä (2000) observed a reduction of 1 log cycle in the initial number
of viable cells of Lb. curvatus and P. acidilactici when grown in a medium
containing 0.3% bile salts and pH 6 after 4 h of exposure. Gänzle,
Hertel, and Hammes (1999) reported that meat matrix during meat
sausage processing can protect microbes against bile salts by the encapsulation
from the matrix consisting of meat and fat. Erkkilä and Petäjä
(2000) also informed that, due to the protection exerted by the food,
the survival of Lactobacillus in vivo during transit through the stomach
and intestine appears to be higher than that observed by the in vitro exposure
of the microorganisms to low pH and bile salts. Swetwiwathana,
Sawa, Zendo, Nakayama, and Sonomoto (2008) confirmed that both of
pediocin-producers of P. pentosaceus TISTR 536 isolated from Nham
and M 13 isolated from Mum showed a potential to use as starters for
traditional Thai fermented meat as a probiotic functional product
more than those of nisin Z producers of Lc. lactis subsp. lactis N 100
and N 190, due to the tolerance of 0.3% bile salts in MRS broth which
the number of viable cells of these species remained unchanged after
18 h of incubation under 37 °C compared to its initial value.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2.2 การยอมรับให้เกลือน้ำดีน้ำดีมีบทบาทสำคัญเป็นกลไกการป้องกันลำไส้ ถึงความอยู่รอดของเกลือน้ำดีจึงจำเป็นแน่นอนของแบคทีเรียโปรไบโอติกส์และโดยทั่วไปรวมอยู่ในเกณฑ์ที่ใช้ในการเลือกศักยภาพโปรไบโอติกส์สายพันธุ์ (Morelli, 2000) เกลือน้ำดีทำหน้าที่ โดยการทำลายกระบวนการชั้นและกรดไขมันของเยื่อหุ้มเซลล์ของจุลินทรีย์ อย่างไรก็ตามบางสายพันธุ์แลคโตบาซิลลัสจะ hydrolyze เกลือน้ำดีโดยพยายามความเอนไซม์ hydrolase เกลือน้ำดีที่อ่อนพลังผงซักฟอกของน้ำดี (Papamanoli, Tzanetakis, Litopoulou Tzanetaki, & Kotzekidou2003) ตาม Erkkilä และ Petäjä (2000) และ Pennacchiaวอน และ Villani (2006), ค่าเฉลี่ยความเข้มข้นของเกลือน้ำดีในในทางเดินลำไส้มนุษย์คือ 0.3% จึง เป็นความเข้มข้นที่สำคัญใช้สำหรับเลือกของแบคทีเรียโปรไบโอติกส์ยอมรับกับเกลือน้ำดีเข้าถึง โดยการจัดเป็นวัฒนธรรมเพียงพอเสริมกลางสำหรับจุลินทรีย์เพื่อให้มีประเมินและกับเกลือน้ำดีเพื่อให้ได้ความเข้มข้นแตกต่างกัน (0.1-0.6%) หลังจากนั้นมันเป็น inoculated กับจุลินทรีย์ทดสอบเท่ากับ 106–108 CFU/mL ตัวอย่างที่ incubated ในสภาพที่เหมาะ (โดยปกติ37 ° C สำหรับ probiotics มนุษย์) เมื่อเสร็จสิ้นระยะฟักตัวชีวมวลจะ quantified ผ่านเทคนิคการนับจำนวนแผ่น Papamanolial. ร้อยเอ็ด (2003) พิจารณาเป็นค่าเผื่อเกลือน้ำดีเมื่อประชากรแบคทีเรียลดจำนวนของเซลล์ทำงานได้จาก 106-107 CFU/mL ถึง 105 CFU/mLในระยะเวลา 4 hความสามารถในการอยู่รอดภายใต้การกระทำของเกลือน้ำดีของศักยภาพบางอย่างแบคทีเรียโปรไบโอติกส์มีการรายงานในสื่อสิ่งพิมพ์มากมาย Erkkiläและ Petäjä (2000) สังเกตการลดลงของล็อก 1 รอบในหมายเลขเริ่มต้นเซลล์ทำงานได้ curvatus ปอนด์และ P. acidilactici เมื่อเติบโตขึ้นในสื่อประกอบด้วยเกลือน้ำดี 0.3% และ pH 6 หลัง 4 h ของการสัมผัส GänzleHertel และ Hammes (1999) รายงานว่า เมทริกซ์เนื้อระหว่างเนื้อแปรรูปไส้กรอกสามารถป้องกันจุลินทรีย์กับเกลือน้ำดี โดยการ encapsulationจากเมทริกซ์ที่ประกอบด้วยเนื้อสัตว์และไขมัน Erkkilä และ Petäjä(2000) นอกจากนี้ยังทราบว่า เนื่องจากการป้องกันนั่นเอง โดยอาหารความอยู่รอดของสัตว์ทดลองในระหว่างการขนส่งผ่านท้องแลคโตบาซิลลัสและลำไส้เหมือน จะสูงกว่าที่ตรวจสอบ โดยเปิดเผยในจุลินทรีย์ให้เกลือน้ำดีและ pH ต่ำ Swetwiwathanaซาวา Zendo นะกะยะมะ และ Sonomoto (2008) ยืนยันว่า ทั้งสองpediocin-ผู้ผลิตของ P. pentosaceus 536 ววที่แยกต่างหากจาก Nhamและแยกต่างหากจากมัม 13 M แสดงให้เห็นศักยภาพที่จะใช้เป็นอย่าสำหรับไทยหมักเนื้อเป็นโปรไบโอติกส์ทำงานผลิตภัณฑ์มากกว่าผู้ผลิต nisin Z Lc. lactis ถั่ว lactis N 100และ N 190 เนื่องจากการยอมรับของเกลือน้ำดี 0.3% ในซุปนางซึ่งจำนวนเซลล์ได้พันธุ์เหล่านี้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงหลังจากh 18 ของคณะทันตแพทยศาสตร์ภายใต้ 37 ° C เมื่อเทียบกับค่าเริ่มต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2.2 ความทนทานต่อเกลือน้ำดีน้ำดีที่มีบทบาทสำคัญในฐานะที่เป็นกลไกการป้องกันลำไส้
เพื่อความอยู่รอดการกระทำของเกลือน้ำดีเป็นความต้องการที่แน่นอนของแบคทีเรีย, และมันจะรวมอยู่โดยทั่วไปในหมู่เกณฑ์ที่ใช้ในการเลือกที่มีศักยภาพสายพันธุ์โปรไบโอติก (มอเรลลี, 2000) เกลือน้ำดีทำหน้าที่โดยการทำลายไขมันชั้นและกรดไขมันของเยื่อหุ้มเซลล์ของจุลินทรีย์ แต่สายพันธุ์แลคโตบาซิลลัสบางคนมีความสามารถในการย่อยสลายเกลือน้ำดีโดยพยายามเกลือน้ำดีเอนไซม์hydrolase ที่อ่อนพลังผงซักฟอกของน้ำดี(Papamanoli, Tzanetakis, Litopoulou-Tzanetaki และ Kotzekidou, 2003) ตามที่ Erkkila และPetäjä (2000) และ Pennacchia, วอห์นและ Villani (2006) ซึ่งเป็นค่าเฉลี่ยความเข้มข้นของเกลือน้ำดีในลำไส้ของมนุษย์เป็น0.3% ดังนั้นนี้เป็นความเข้มข้นที่สำคัญใช้สำหรับการเลือกของแบคทีเรียโปรไบโอติก. ความอดทนที่จะ เกลือน้ำดีมีการเข้าถึงโดยเตรียมวัฒนธรรมที่เพียงพอสื่อกลางในการจุลินทรีย์ที่จะได้รับการประเมินและจะมีการเสริมด้วยเกลือน้ำดีที่จะได้รับความเข้มข้นแตกต่างกัน(0.1-0.6%) หลังจากนั้นมันก็เป็นเชื้อด้วยเทียบเท่าจุลินทรีย์ทดสอบ 106 - 108 โคโลนี / มิลลิลิตร กลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการบ่มที่เงื่อนไขที่เหมาะสม (ปกติ37 องศาเซลเซียสเป็นโปรไบโอติกมนุษย์) เมื่อเสร็จสิ้นระยะฟักตัวของชีวมวลที่มีปริมาณผ่านแผ่นเทคนิคการนับ Papamanoli et al, (2003) ถือเป็นความอดทนเกลือน้ำดีเมื่อประชากรแบคทีเรียช่วยลดจำนวนของเซลล์ที่มีชีวิตจาก106 -107 โคโลนี / มิลลิลิตร 105 โคโลนี / มิลลิลิตรในระยะเวลา4 ชั่วโมง. ความสามารถในการอยู่รอดภายใต้การกระทำของเกลือน้ำดีของบางส่วนที่มีศักยภาพโปรไบโอติกเชื้อแบคทีเรียที่ได้รับรายงานในสื่อสิ่งพิมพ์หลายฉบับ Erkkila และPetäjä (2000) ตั้งข้อสังเกตการลดลงของวงจรล็อก 1 ในจำนวนที่เริ่มต้นของเซลล์ที่มีชีวิตของปอนด์ curvatus พี acidilactici เมื่อปลูกในสื่อที่มีเกลือน้ำดี0.3% และค่า pH 6 หลังจาก 4 ชั่วโมงของการสัมผัส Gänzle, Hertel และ Hammes (1999) รายงานว่าเมทริกซ์เนื้อเนื้อในระหว่างการประมวลผลไส้กรอกสามารถป้องกันจุลินทรีย์กับเกลือน้ำดีโดยการห่อหุ้มจากเมทริกซ์ที่ประกอบด้วยเนื้อสัตว์และไขมัน Erkkila และPetäjä (2000) แจ้งว่าเนื่องจากการป้องกันกระทำโดยอาหาร, ความอยู่รอดของแลคโตบาซิลลัสในร่างกายระหว่างการขนส่งผ่านกระเพาะอาหารและลำไส้ที่ดูเหมือนจะสูงกว่าที่พบจากการสัมผัสในหลอดทดลองของจุลินทรีย์ที่จะมีค่าpH ต่ำ และเกลือน้ำดี Swetwiwathana, เงา, Zendo, ยามาและ Sonomoto (2008) ยืนยันว่าทั้งสองpediocin ผลิตของพี pentosaceus TISTR 536 ที่แยกได้จากแหนมและเอ็ม13 ที่แยกได้จากแม่แสดงให้เห็นว่ามีศักยภาพที่จะใช้เป็นน้ำย่อยสำหรับหมักเนื้อแบบไทยๆ เป็นโปรไบโอติก ผลิตภัณฑ์การทำงานมากขึ้นกว่าผู้ผลิตไนซิZ ของ Lc lactis subsp lactis เอ็น 100 และ 190 ยังไม่มีเนื่องจากความอดทนของเกลือน้ำดี 0.3% ในน้ำซุป MRS ที่จำนวนของเซลล์ที่มีศักยภาพของสายพันธุ์เหล่านี้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงหลังจาก18 ชั่วโมงของการบ่มภายใต้อุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียสเมื่อเทียบกับค่าเริ่มต้น