Common species and uncommon species

Common species and uncommon species are designations used in ecology to describe the population status of a species. Commonness is closely related to abundance. Abundance refers to the frequency with which a species is found in controlled samples; in contrast, species are defined as common or uncommon based on their overall presence in the environment. A species may be locally abundant without being common.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อที่ใช้ในระบบนิเวศเพื่ออธิบายสถานะประชากรของชนิดพันธุ์ทั่วไปและพันธุ์ผิดปกติได้ Commonness มีสัมพันธ์ใกล้ชิดกับความอุดมสมบูรณ์ ความอุดมสมบูรณ์หมายถึงความถี่ที่เป็นสายพันธุ์ที่พบในตัวอย่างควบคุม ตรงกันข้าม พันธุ์กำหนดไว้เป็นการทั่วไป หรือเรื่องแปลกตามสถานะโดยรวมของตนในสภาพแวดล้อม สายพันธุ์อาจอุดมสมบูรณ์ในท้องถิ่นโดยทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สายพันธุ์ที่พบบ่อยและสายพันธุ์ที่มีความผิดปกติที่ใช้ในการกำหนดระบบนิเวศเพื่ออธิบายสถานะประชากรของสายพันธุ์ ความเลวทรามจะต้องเกี่ยวข้องกับความอุดมสมบูรณ์ ความอุดมสมบูรณ์หมายถึงความถี่ที่เป็นสายพันธุ์ที่พบในตัวอย่างควบคุม; ในทางตรงกันข้ามชนิดจะถูกกำหนดเป็นเรื่องผิดปกติทั่วไปหรือขึ้นอยู่กับการปรากฏตัวของพวกเขาโดยรวมในสภาพแวดล้อม ชนิดอาจจะมีความอุดมสมบูรณ์ในประเทศโดยไม่ต้องร่วมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชนิดสามัญและพิสดารชนิดละเอียดที่ใช้ในการอธิบายสภาพนิเวศวิทยาประชากรของสปีชีส์ งอนไถคือความเกี่ยวข้องกับความอุดมสมบูรณ์ ไพบูลย์ หมายถึง ความถี่ที่เป็นสายพันธุ์ที่พบในควบคุมตัวอย่าง ; ในทางตรงกันข้ามชนิดถูกกำหนดโดยทั่วไปหรือพิสดารตามสถานะโดยรวมของพวกเขาในสภาพแวดล้อม สายพันธุ์อาจจะในประเทศมากมาย โดยทั่วไป