Psychological aspects of consumptio

Psychological aspects of consumption and savings behaviour can also explain the above observation. Katona (1951, 1975) argues that households’ savings behaviour depend in part on their ability or willingness to do so in reality. Postponing consumption is in part a conscious decision requiring self-control. Households with limited financial resources, most of which are spent on necessities, are likely to be less willing to postpone current consumption despite the long-term need to smooth consumption over time (Beverly & Sherraden, 1999). This lack of savings subsequently renders their expenditures more sensitive to income. For example, a reduction in income will induce a household without savings to reduce their expenditures by a similar magnitude as the shock, particularly if they lack access to credit markets. Similarly, for a positive income shock, a lower income household will have more need to increase consumption of essential items rather than save, leading to a larger increase in consumption.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลักษณะทางจิตวิทยาของการบริโภคและพฤติกรรมการออมยังสามารถอธิบายการสังเกตข้างต้น Katona (1951, 1975) ระบุว่า การออมของครัวเรือนว่าพฤติกรรมส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับความสามารถหรือความตั้งใจที่จะทำเช่นนั้นในความเป็นจริง การเลื่อนการบริโภคเป็นส่วนหนึ่งการตัดสินใจสติต้องควบคุมตนเอง ครัวเรือนที่ มีทรัพยากรทางการเงินจำกัด มากที่สุดซึ่งมีการใช้จ่ายจำเป็น มีแนวโน้มที่จะไม่ยอมให้เลื่อนการบริโภคในปัจจุบันแม้ มีระยะยาวต้องเรียบใช้เวลา (Beverly & Sherraden, 1999) ขาดความประหยัดนี้มาแสดงค่าใช้จ่ายของพวกเขาอ่อนไหวมากกับรายได้ เช่น ในการลดรายได้จะทำให้เกิดในครัวเรือนโดยไม่ประหยัดเพื่อลดค่าใช้จ่ายของพวกเขา โดยมีขนาดคล้ายเป็นช็อต โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาขาดการเข้าถึงสินเชื่อตลาด ในทำนองเดียวกัน สำหรับช็อตบวกรายได้ ครัวเรือนรายได้ต่ำจะต้องเพิ่มปริมาณ ของสินค้าที่จำเป็น มากกว่า บันทึก นำไปสู่การเพิ่มขนาดใหญ่ในการใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้านจิตใจของการบริโภคและพฤติกรรมการออมที่สามารถอธิบายการสังเกตดังกล่าวข้างต้น Katona (1951, 1975) ระบุว่าผู้ประกอบการพฤติกรรมการออมที่ขึ้นอยู่ในส่วนที่เกี่ยวกับความสามารถหรือความตั้งใจที่จะทำเช่นนั้นในความเป็นจริง การบริโภคเลื่อนการเป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจอย่างมีสติกำหนดให้การควบคุมตนเอง ครัวเรือนที่มีทรัพยากรทางการเงินที่ จำกัด ซึ่งส่วนใหญ่จะใช้ในการอุปโภคมีแนวโน้มที่จะไม่เต็มใจที่จะเลื่อนการบริโภคในปัจจุบันแม้จะมีความต้องการในระยะยาวให้เรียบบริโภคในช่วงเวลา (Beverly & Sherraden, 1999) ขาดของการออมที่คราวนี้ทำให้ค่าใช้จ่ายของพวกเขามีความไวต่อรายได้ ยกตัวอย่างเช่นการลดลงของรายได้จะทำให้เกิดในครัวเรือนที่ไม่มีเงินฝากออมทรัพย์ที่จะลดค่าใช้จ่ายของพวกเขาโดยขนาดที่คล้ายกันเป็นช็อตโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาขาดการเข้าถึงตลาดสินเชื่อ ในทำนองเดียวกันการอัพรายได้บวกรายได้ของครัวเรือนที่ต่ำกว่าจะมีความต้องการมากขึ้นเพื่อเพิ่มการบริโภคของรายการที่สำคัญมากกว่าการบันทึกที่นำไปสู่การเพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่ในการบริโภค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้านจิตวิทยาและพฤติกรรมการประหยัดยังสามารถอธิบายข้อสังเกตข้างต้น katona ( 1951 , 1975 ) ระบุว่า เงินออมของครัวเรือนซึ่งขึ้นอยู่ในส่วนที่เกี่ยวกับความสามารถหรือความตั้งใจที่จะทำเช่นนั้นในความเป็นจริงของพวกเขา การเลื่อนการบริโภคในส่วนที่เป็นจิตสำนึก การตัดสินใจต้องเอาใจ ครัวเรือนที่มีทรัพยากรทางการเงินที่ จำกัด ซึ่งส่วนใหญ่จะใช้ในการอุปโภค มีแนวโน้มที่จะน้อยกว่ายินดีเลื่อนการบริโภคในปัจจุบัน แม้ในระยะยาวต้องใช้ราบรื่นตลอดเวลา ( Beverly & sherraden , 1999 ) ขาดการประหยัดค่าใช้จ่ายของพวกเขาในภายหลัง ทำให้มีความไวต่อรายได้ ตัวอย่างเช่น การลดลงของรายได้ จะทำให้ครัวเรือนประหยัดลดรายจ่ายของตนเอง โดยมีขนาดคล้ายกับช็อก โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาขาดการเข้าถึงตลาดสินเชื่อได้ ในทำนองเดียวกันสำหรับช็อตบวกรายได้ครัวเรือนต่ำกว่าจะต้องเพิ่มเติมเพื่อเพิ่มการบริโภคของรายการสรุป แทนที่จะช่วยทำให้เพิ่มขึ้นในการบริโภค