กาลครั้งหนึ่งมีหญิงสาวอยู่สองคนซึ่ง

กาลครั้งหนึ่งมีหญิงสาวอยู่สองคนซึ่งทั้งสองเป็นเเฝดกัน เเฝดคนเเรกชื่อว่า มิ้น เเฝด คนที่สองชื่อว่า มาย ทั้งสองเป็นเเฝดที่ยากจนเเละไม่มีเงินพร้อมทั้งมีความหิวโหยเป็นอย่างมาก พวกเธออาศัยอยู่ในป่า มีอยู่วันหนึ่งพวกเธอได้ชวนกันออกไปในเมืองเพื่อหาของกิน เมื่อมาถึงเมืองทั้งสองก็เผอิญเห็นเค้กชิ้นหนึ่งวางไว้อยู่บนโต๊ะหน้าร้านคาเฟ่ร้านหนึ่งในเมือง โดยเเฝดคนเเรกชื่อมิ้น ได้ตรงเข้าไปหยิบเค้กชิ้นนั้นแล้วเอ่ยขึ้นว่า “เรามาเเบ่งเค้กกันเถอะนะ” ส่วนเเฝดคนที่สองชื่อมายก็พูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร เธอเป็นคนเจอเค้กชิ้นนั้นก่อนเพราะฉะนั้นมันเป็นของเธอ ” มิ้นก็พูดว่า "ถ้าเธอไม่กินฉันก็ไม่กิน เพราะเราก็ไม่รู้ว่าเค้กชิ้นนี้ของใคร" จนทันใดนั้นเจ้าของร้านเดินเอาเค้กอีกสองชิ้นมาให้ฝาเเฝดคู่นั้นพร้อมทั้งบอกว่า "นี่ พวกเธอยังไม่ได้กินอะไรใช่ไหม? เเล้วคงหิวมากๆสินะ ให้ฉันเเบ่งเค้กให้นะ เเล้วไม่ต้องเถียงกัน เค้กสองชิ้นนี้เป็นของพวกเธอเเล้ว" ฝาเเฝดทั้งสองกล่าวขอบคุณเจ้าของร้านคาเฟ่ในเมืองผู้นั้นเเล้วกลับบ้านในป่าของพวกเธออย่างมีความสุขเเละอิ่มทั้งเค้กอิ่มทั้งใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งมีหญิงสาวอยู่สองคนซึ่งทั้งสองเป็นเเฝดกันเเฝดคนเเรกชื่อว่ามิ้นเเฝดคนที่สองชื่อว่ามายทั้งสองเป็นเเฝดที่ยากจนเเละไม่มีเงินพร้อมทั้งมีความหิวโหยเป็นอย่างมากพวกเธออาศัยอยู่ในป่ามีอยู่วันหนึ่งพวกเธอได้ชวนกันออกไปในเมืองเพื่อหาของกินเมื่อมาถึงเมืองทั้งสองก็เผอิญเห็นเค้กชิ้นหนึ่งวางไว้อยู่บนโต๊ะหน้าร้านคาเฟ่ร้านหนึ่งในเมืองโดยเเฝดคนเเรกชื่อมิ้นได้ตรงเข้าไปหยิบเค้กชิ้นนั้นแล้วเอ่ยขึ้นว่า "เรามาเเบ่งเค้กกันเถอะนะ" ส่วนเเฝดคนที่สองชื่อมายก็พูดขึ้นว่า "ไม่เป็นไรเธอเป็นคนเจอเค้กชิ้นนั้นก่อนเพราะฉะนั้นมันเป็นของเธอ "มิ้นก็พูดว่า"ถ้าเธอไม่กินฉันก็ไม่กินเพราะเราก็ไม่รู้ว่าเค้กชิ้นนี้ของใคร"จนทันใดนั้นเจ้าของร้านเดินเอาเค้กอีกสองชิ้นมาให้ฝาเเฝดคู่นั้นพร้อมทั้งบอกว่า"นี่พวกเธอยังไม่ได้กินอะไรใช่ไหม ฝาเเฝดทั้งสองกล่าวขอบคุณเจ้าของร้านคาเฟ่ในเมืองผู้นั้นเเล้วกลับบ้านในป่าของพวกเธออย่างมีความสุขเเละอิ่มทั้งเค้กอิ่มทั้งใจเเล้วคงหิวมากๆสินะให้ฉันเเบ่งเค้กให้นะเเล้วไม่ต้องเถียงกันเค้กสองชิ้นนี้เป็นของพวกเธอเเล้ว"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งมีหญิงสาวอยู่สองคนซึ่งทั้งสองเป็นเเฝดกันเเฝดคนเเรกชื่อว่ามิ้นเเฝดคนที่สองชื่อว่ามายทั้งสองเป็นเเฝดที่ยากจนเเละไม่มีเงินพร้อมทั้งมีความหิวโหยเป็นอย่างมากพวกเธออาศัยอยู่ในป่ามีอยู่วันหนึ่งพวกเธอได้ชวนกันออกไปในเมืองเพื่อหาของกินเมื่อมา ถึงเมืองทั้งสองก็เผอิญเห็นเค้กชิ้นหนึ่งวางไว้อยู่บนโต๊ะหน้าร้านคาเฟ่ร้านหนึ่งในเมืองโดยเเฝดคนเเรกชื่อมิ้นได้ตรงเข้าไปหยิบเค้กชิ้นนั้นแล้วเอ่ยขึ้นว่า " เรามาเเบ่งเค้กกันเถอะนะ " ส่วนเเฝดคนที่สองชื่อมายก็พูดขึ้นว่า " อย่ากังวลไปเลยเธอเป็นคนเจอเค้กชิ้นนั้นก่อนเ พราะฉะนั้นมันเป็นของเธอ " มิ้นก็พูดว่า " ถ้าเธอไม่กินฉันก็ไม่กินเพราะเราก็ไม่รู้ว่าเค้กชิ้นนี้ของใคร " จนทันใดนั้นเจ้าของร้านเดินเอาเค้กอีกสองชิ้นมาให้ฝาเเฝดคู่นั้นพร้อมทั้งบอกว่า " นี่พวกเธอยังไม่ได้กินอะไรใช่ไหม ? เเล้วคงหิวมากๆสินะให้ฉันเเบ่งเค้กให้นะเเล้วไม่ต้องเถียงกันเค้กสองชิ้นนี้เป็นของพวกเธอเเล้ว " ฝาเเฝดทั้งสองกล่าวขอบคุณเจ้าของร้านคาเฟ่ในเมืองผู้นั้นเเล้วกลับบ้านในป่าของพวกเธออย่างมีความสุขเเละอิ่มทั้งเค้กอิ่มทั้งใจ