ศุภกร : Hello my friend. สวัสดี เพื

ศุภกร : Hello my friend.
สวัสดี เพื่อนๆของฉัน
ขัติยาภรณ์ สุภาพร รัตนาภรณ์ วารินทร์ : Hi Tong.
สวัสดี ตอง
ขัติยาภรณ์ : I haven't seen you for a long time. how are you?
ไม่ได้เจอตั้งนาน สบายดีไหม
ศุภกร : I'm very well, And you?
ฉันสบายดี แล้วคุณละ
ขัติยาภรณ์ : I’m good, Thanks you.
ฉันสบายดี ขอบคุณ
สุภาพร : I’m OK, Thanks.
ฉันสบายดี ขอบคุณ
รัตนาภรณ์ : I’m well, Thanks.
ฉันสบายดี ขอบคุณ
วารินทร์ : I’m very well, Thanks.
ฉันสบายดี ขอบคุณ
ศุภกร : Tomorrow is a holiday, are you free tomorrow?
พรุ่งนี้เป็นวันหยุด พวกคุณว่างไหม
ขัติยาภรณ์ รัตนาภรณ์ วารินทร์ : sure, Why?
แน่นอน ทำไมหรอ
ศุภกร : Let's hang out together?
เราลองออกไปเที่ยวกันไหม

สุภาพร : sorry, I’m busy.
ขอโทษนะ ฉันไม่ว่างอ่ะ
รัตนาภรณ์ : Come with us, please.
ไปกับพวกเราเถอะนะ
ศุภกร ขัติยาภรณ์ รัตนาภรณ์ วารินทร์ : please.
นะนะนะ..
สุภาพร : Um…Okey, I will go.
อืมมม โอเค ไอ วิว โก
อืม.....ก็ได้ ฉันจะไป
ศุภกร ขัติยาภรณ์ รัตนาภรณ์ วารินทร์ : ye!!!!
เย้
รัตนาภรณ์ : Where are we going?
เราจะไปไหนกันดี
วารินทร์ : How about going to the beach?
ถ้าจะไป ชายหาดคุณว่าดีไหม
ขัติยาภรณ์ : No, I don’t like the beach?
ไม่ ฉันไม่ชอบ ชายหาด
วารินทร์ : Why?
ทำไมละ
ขัติยาภรณ์ because ,The sunlight makes my skin loss.
เพราะแสงแดดจะทำให้ผิวของฉันเสีย
ศุภกร : If so, we'll go to Bangkok?.
งั้นเราก็ไปกรงเทพฯสิ

ขัติยาภรณ์ : That’s a great idea.
เป็นความคิดที่ดี
วารินทร์ : we are going tomorrow?
เราจะไปวันพรุ่งนี้?
ขัติยาภรณ์ สุภาพร รัตนาภรณ์ วารินทร์ : OK see you tomorrow.
ตกลง พบกันวันพรุ่งนี้นะ
สุภาพร : How much money? On the go.
ใช้เงินเท่าไหร่? ในระหว่างการเดินทาง
ศุภกร : About one Thousand.
สักประมาณ 1000.

วารินทร์ : When do we meet?
เราจะมาพบกันเมื่อไหร่?
ศุภกร : Um…. We will meet at 10 am.
อืม...เราจะมาพบกัน ตอน 10 โมงนะ
ขัติยาภรณ์ สุภาพร รัตนาภรณ์ วารินทร์ : OK.
โอเค
ตกลง
ศุภกร : Bye. good luck.
บาย
ไปละ

ขัติยาภรณ์ สุภาพร รัตนาภรณ์ วารินทร์ : Bye.
บาย
ลาก่อน โชคดีนะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศุภกร: สวัสดีเพื่อนของฉัน สวัสดีเพื่อนๆของฉันขัติยาภรณ์สุภาพรรัตนาภรณ์วารินทร์: สวัสดี ทอง สวัสดีตองขัติยาภรณ์: ผมไม่เห็นคุณมานาน สบายดีหรือ ไม่ได้เจอตั้งนานสบายดีไหมศุภกร: ผมดีมาก และคุณ ฉันสบายดีแล้วคุณละขัติยาภรณ์: ฉันกำลังดี ขอบคุณ ฉันสบายดีขอบคุณสุภาพร: ฉันตกลง ขอบคุณ ฉันสบายดีขอบคุณรัตนาภรณ์: ฉันดี ขอบคุณ ฉันสบายดีขอบคุณวารินทร์: ฉันดี ขอบคุณ ฉันสบายดีขอบคุณศุภกร: พรุ่งนี้เป็นวันหยุด คุณฟรีวันพรุ่งนี้ พรุ่งนี้เป็นวันหยุดพวกคุณว่างไหมขัติยาภรณ์รัตนาภรณ์วารินทร์: แน่ใจ ทำไม แน่นอนทำไมหรอศุภกร: ลองแขวนออกกันหรือไม่ เราลองออกไปเที่ยวกันไหมสุภาพร: ขออภัย ฉันไม่ว่าง ขอโทษนะฉันไม่ว่างอ่ะ รัตนาภรณ์: มากับเรา กรุณา ไปกับพวกเราเถอะนะ ศุภกรขัติยาภรณ์รัตนาภรณ์วารินทร์: กรุณา นะนะนะ...สุภาพร: อึม... เสียดาย ฉันจะไป อืมมมโอเคไอวิวโก อืม... ก็ได้ฉันจะไป ศุภกรขัติยาภรณ์รัตนาภรณ์วารินทร์: เย่!!! เย้รัตนาภรณ์: คือเราไปไหน เราจะไปไหนกันดีวารินทร์: วิธีการเกี่ยวกับไปชายหาดหรือไม่ ถ้าจะไปชายหาดคุณว่าดีไหมขัติยาภรณ์: ไม่ ฉันไม่ชอบชายหาดหรือไม่ ไม่ฉันไม่ชอบชายหาดวารินทร์: ทำไม ทำไมละขัติยาภรณ์ เพราะ แสงแดดทำให้สูญเสียผิวของฉัน เพราะแสงแดดจะทำให้ผิวของฉันเสียศุภกร: ถ้าดังนั้น เราจะไปสู่กรุงเทพสุวรรณภูมิ งั้นเราก็ไปกรงเทพฯสิ ขัติยาภรณ์: เป็นความคิดที่ดี เป็นความคิดที่ดีวารินทร์: เราจะไปวันพรุ่งนี้ เราจะไปวันพรุ่งนี้ขัติยาภรณ์สุภาพรรัตนาภรณ์วารินทร์: OK เจอวันพรุ่งนี้ ตกลงพบกันวันพรุ่งนี้นะสุภาพร: จำนวนเงิน ไป ใช้เงินเท่าไหร่ ในระหว่างการเดินทางศุภกร: ประมาณหนึ่งพัน สักประมาณ 1000วารินทร์: เมื่อไม่พบหรือไม่ เราจะมาพบกันเมื่อไหร่ศุภกร: อึม... เราจะพบ 10 น. อืม... โมงนะเราจะมาพบกันตอน 10ขัติยาภรณ์สุภาพรรัตนาภรณ์วารินทร์: ตกลง โอเค ตกลงศุภกร: ลาก่อน โชคดี บาย ไปละขัติยาภรณ์สุภาพรรัตนาภรณ์วารินทร์: ลาก่อน บาย ลาก่อนโชคดีนะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศุภกร. สวัสดีเพื่อนของฉัน
สวัสดีเพื่อน ๆ ของฉัน
ขัติยาภรณ์สุภาพรรัตนาภรณ์วารินทร์. สวัสดีป่าตอง
สวัสดีตอง
ขัติยาภรณ์: ผมยังไม่ได้เห็นคุณมาเป็นเวลานาน คุณเป็นอย่างไรบ้าง
ไม่ได้เจอตั้งนานสบายดีไหม
ศุภกร: ฉันเป็นอย่างดีและคุณ
ฉันสบายดีแล้วคุณละ
ขัติยาภรณ์: ฉันดีขอบคุณ.
ฉันสบายดีขอบคุณ
สุภาพร: ฉันตกลงขอบคุณ.
ฉันสบายดีขอบคุณ
รัตนาภรณ์: ฉันดีขอบคุณ.
ฉันสบายดีขอบคุณ
วารินทร์: ผมเป็นอย่างดีขอบคุณ.
ฉันสบายดีขอบคุณ
ศุภกร: พรุ่งนี้เป็นวันหยุดที่มี พรุ่งนี้ได้ฟรีหรือไม่
พรุ่งนี้เป็นวันหยุดพวกคุณว่างไหม
ขัติยาภรณ์รัตนาภรณ์วารินทร์: ตรวจสอบว่าทำไม?
แน่นอนทำไมหรอ
ศุภกร: ขอออกไปเที่ยวด้วยกัน
เราลองออกไปเที่ยวกันไหมสุภาพร: ขอโทษ ฉันไม่ว่าง. ขอโทษนะฉันไม่ว่างอ่ะรัตนาภรณ์: มากับเราโปรด. ไปกับพวกเราเถอะนะศุภกรขัติยาภรณ์รัตนาภรณ์วารินทร์: โปรด. นะนะนะ .. สุภาพร: อืม ... Okey ฉันจะไป. อืมมมโอเคไอวิวโกอืม ..... ก็ได้ฉันจะไปศุภกรขัติยาภรณ์รัตนาภรณ์วารินทร์เจ้า !!!! เย้รัตนาภรณ์ : เราจะไปอยู่ที่ไหนเราจะไปไหนกันดีวารินทร์: วิธีการเกี่ยวกับการไปชายหาด? ถ้าจะไปชายหาดคุณว่าได้ดีไหมขัติยาภรณ์: ไม่ฉันไม่ชอบชายหาดไม่ฉันไม่ ชอบชายหาดวารินทร์: ทำไม? ทำไมละขัติยาภรณ์เพราะแสงแดดทำให้ผิวของฉัน : ถ้าเช่นนั้นเราจะไปกรุงเทพฯ ?. งั้นเราก็ไปกรงเทพฯ สิขัติยาภรณ์:. นั่นเป็นความคิดที่ดีเป็นความคิดที่ดีวารินทร์: เราจะไปในวันพรุ่งนี้เราจะไปวันพรุ่งนี้ ? ขัติยาภรณ์สุภาพรรัตนาภรณ์วารินทร์. ตกลงเห็นคุณในวันพรุ่งนี้ตกลงพบกันวันพรุ่งนี้นะสุภาพร: เงินเท่าไหร่? ในระหว่างการเดินทาง. ใช้เงินเท่าไหร่? ในระหว่างการเดินทางศุภกร:. ประมาณหนึ่งพันสักประมาณ 1000 วารินทร์: เมื่อไหร่ที่เราพบกัน? เราจะมาพบกันเมื่อไหร่? ศุภกร: อืม ... เราจะพบกันที่ 10:00. อืม ... เราจะมาพบกันตอน 10 โมงนะขัติยาภรณ์สุภาพรรัตนาภรณ์วารินทร์. ตกลงโอเคตกลงศุภกร: ลาก่อน โชคดี. บายไปละขัติยาภรณ์สุภาพรรัตนาภรณ์วารินทร์. ลาบายลาก่อนโชคดีนะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศุภกร : สวัสดี เพื่อน สวัสดีเพื่อนๆของฉัน

ขัติยาภรณ์สุภาพรรัตนาภรณ์วารินทร์ : สวัสดี ถง

สวัสดีตองขัติยาภรณ์ : ฉันไม่ได้เจอเธอมานาน คุณเป็นอย่างไร ?

ไม่ได้เจอตั้งนานสบายดีไหมศุภกร : สบายดี แล้วเธอล่ะ ?

ฉันสบายดีแล้วคุณละขัติยาภรณ์ :ผมสบายดี ขอบคุณ

ฉันสบายดีขอบคุณสุภาพร : ฉันโอเค ขอบคุณ

ฉันสบายดีขอบคุณรัตนาภรณ์ : ฉันสบายดี ขอบคุณ

ฉันสบายดีขอบคุณวารินทร์ : สบายดี , ขอบคุณ

ฉันสบายดีขอบคุณศุภกร : พรุ่งนี้วันหยุด พรุ่งนี้คุณว่างมั้ย ?
พรุ่งนี้เป็นวันหยุดพวกคุณว่างไหม
ขัติยาภรณ์รัตนาภรณ์วารินทร์ : ได้สิ ทำไมเหรอ ?

แน่นอนทำไมหรอศุภกร : ไปเที่ยวด้วยกัน


เราลองออกไปเที่ยวกันไหมสุภาพร : โทษทีนะ ฉันยุ่งอยู่ ขอโทษนะฉันไม่ว่างอ่ะ

รัตนาภรณ์ : มากับเราหน่อยครับ
.ไปกับพวกเราเถอะนะ
ศุภกรขัติยาภรณ์รัตนาภรณ์วารินทร์ : ได้โปรด . . . . . . .

นะนะนะสุภาพร : อืม . . . โอเค ผมจะไป อืมมมโอเคไอวิวโก

. . . . . . อืมก็ได้ฉันจะไป
ศุภกรขัติยาภรณ์รัตนาภรณ์วารินทร์ ท่านทั้งหลาย ! ! ! ! ! ! ! ! !

เย้รัตนาภรณ์ : เรากำลังจะไปที่ไหน ?
เราจะไปไหนกันดี
วารินทร์ : แล้วถ้าไปที่ชายหาด

ถ้าจะไปชายหาดคุณว่าดีไหมขัติยาภรณ์ : ไม่ ฉันไม่ชอบชายหาด

ไม่ฉันไม่ชอบชายหาดวารินทร์ : ทำไม ?

ทำไมละขัติยาภรณ์เพราะแสงแดดทำให้สูญเสียเพราะแสงแดดจะทำให้ผิวของฉันเสีย

ผิวของฉันศุภกร : ถ้าเป็นเช่นนั้น เราจะไปกรุงเทพ .
งั้นเราก็ไปกรงเทพฯสิ

ขัติยาภรณ์ : เป็นความคิดที่ดีมาก เป็นความคิดที่ดี

วารินทร์ : เราจะไปพรุ่งนี้
เราจะไปวันพรุ่งนี้ ?
ขัติยาภรณ์สุภาพรรัตนาภรณ์วารินทร์ : โอเคเจอกันพรุ่งนี้นะ พบกันวันพรุ่งนี้นะ

ตกลงสุภาพร : เงินเท่าไหร่ ? บนไป . . .
ใช้เงินเท่าไหร่ ? ในระหว่างการเดินทาง
ศุภกร : ประมาณหนึ่งพันคน สักประมาณ 1000


วารินทร์ : เมื่อเราเจอกัน
เราจะมาพบกันเมื่อไหร่ ?
ศุภกร : อืม . . . . . . . เราพบกันตอน 10 โมงเช้า อืม

. . . . . . . เราจะมาพบกันตอน 10 โมงนะขัติยาภรณ์สุภาพรรัตนาภรณ์วารินทร์ : โอเค โอเค


ตกลงศุภกร : บาย โชคดี . . .



ขัติยาภรณ์บายไปละสุภาพรรัตนาภรณ์วารินทร์ : บาย บายโชคดีนะ


ลาก่อน