ConclusionsThailand has the problem

Conclusions
Thailand has the problem of managing migrants because its economic success enabled internal migrants who
once filled “3-D” jobs to find better opportunities in Thailand or abroad. Thai employers turned to migrants
from Myanmar, Lao PDR, and Cambodia to replace previous internal migrants as well as to fill newly-created
jobs in Thailand’s expanding economy. Migration policies were apparently based on the assumption that the
need for migrants would be short-lived, despite periodic re-registrations of migrants which demonstrated that
some locations, industries and occupations had become “structurally dependent” on migrants.
Thai authorities searching for durable migrant worker policies would be wise to remember that labour migration
is a process to be managed, not a problem to be solved. As long as Thailand is significantly richer than
neighbouring countries, there will be labour migration into Thailand.
In managing labour migration, it is important to remember that both Thai employers and migrant workers
prefer certainty to uncertainty. Extending work permits for only a year or two discourages employers from
training migrants and migrants from learning Thai and acquiring skills, since it is not clear whether there will be
future extensions. Granting work permits for three to five years would change employer and migrant incentives
and could promote more training and higher productivity.
A second challenge is to develop a flexible migration policy that recognizes the realities of particular sectors
that employ foreign workers. For example, many migrants in agriculture are not registered because they are
employed only seasonally in a low-wage sector, which makes the registration fee too high relative to earnings
to justify registration. The government has introduced more flexibility in border areas,45 but may have to expand
this flexibility further by, for example, supporting local initiatives that allow migrants to register at the village
level and shift from farm to farm. Similarly, fisheries present a special case, since migrants may be at sea
during registration periods.
International experience provides at least three lessons about managing labour migration. First, temporary
worker programmes tend to become larger and to last longer than anticipated, as employers and migrants
become mutually-dependent on one another. In order to avoid the “nothing more permanent than temporary
workers” outcome, economic incentives must reinforce the policy goal of reducing dependence on migrants
over time, rather than the usual case in which economic incentives are the opposite of programme rules.
Second, economic tools are available to align the interests of employers and migrants with policy goals. For
example, employers are more likely to pay registration fees if some of the funds are used to develop laboursaving
changes that raise productivity and improve competitiveness. Migrants are more likely to return at the
end of their work permits if they receive refunds of some of the fees they have paid.Third, international migration involves nationals of two nation states. Cooperation between governments of
countries sending and receiving migrants is needed to protect migrants and minimize smuggling and trafficking.
Sending countries can be encouraged to cooperate to prevent irregular migration and human trafficking by
opening legal channels for migrants, and remittances and return bonuses matched by international development
agencies can foster development in the areas of origin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปประเทศไทยมีปัญหาการจัดการการอพยพเนื่องจากความสำเร็จทางเศรษฐกิจเปิดอพยพภายในที่เมื่อเติมงาน "3 มิติ" เพื่อค้นหาโอกาสที่ดีกว่าในไทยหรือต่างประเทศ นายจ้างไทยหันไปอพยพจากพม่า ลาว และกัมพูชาแทนการอพยพการภายในก่อนหน้านี้เช่น ต่อเติมสร้างใหม่งานในเศรษฐกิจไทยขยายตัว เห็นได้ชัดจากนโยบายโยกย้ายในที่นี้จำเป็นสำหรับการอพยพจะช่วงสั้น ๆ แม้ มีการลงทะเบียนอีกครั้งเป็นครั้งคราวของการแสดงที่บางตำแหน่ง อุตสาหกรรม และการประกอบอาชีพได้กลายเป็น "structurally อิสระ" ในการอพยพเจ้าหน้าที่ไทยค้นหาทนทานแรงผู้ปฏิบัติงานนโยบายจะฉลาดจำที่แรงเป็นกระบวนการเพื่อจัดการ ปัญหามีไว้แก้ไม่ ตราบใดที่ประเทศไทยเป็นอย่างมากยิ่งขึ้นกว่าประเทศ จะมีการโยกย้ายแรงงานในประเทศไทยในการจัดการแรง สิ่งสำคัญคือต้องจำไว้ว่า นายจ้างไทยและแรงงานชอบความแน่นอนความไม่แน่นอน ขยายงานอนุญาตเพียงปี หรือสอง discourages นายจ้างจากอพยพและอพยพจากภาษาไทย และได้รับทักษะ เนื่องจากไม่ชัดเจนว่าจะมีการฝึกอบรมส่วนขยายในอนาคต การมอบใบอนุญาตทำงานสำหรับสามถึงห้าปีจะเปลี่ยนนายจ้างและแรงจูงใจแรงและสามารถส่งเสริมผลผลิตสูง และอบรมเพิ่มเติมความท้าทายที่สองคือการ พัฒนานโยบายยืดหยุ่นโยกย้ายที่รู้จักความเป็นจริงของภาคใดที่จ้างแรงงานต่างประเทศ ตัวอย่าง อพยพจำนวนมากในการเกษตรไม่ได้ลงทะเบียนเนื่องจากเจ้า seasonally เท่าในภาคค่าจ้างต่ำ ซึ่งทำให้สูงเกินไปเมื่อเทียบกับรายได้ค่าลงทะเบียนการลงทะเบียน รัฐบาลได้นำเขตแดน 45 เพิ่มความยืดหยุ่น แต่อาจจะต้องขยายความยืดหยุ่นนี้เพิ่มเติม ด้วย เช่น สนับสนุนเฉพาะโครงการที่อนุญาตให้ลงทะเบียนที่หมู่บ้านอพยพระดับ และเลื่อนจากฟาร์มฟาร์ม ในทำนองเดียวกัน ประมงปัจจุบันกรณีพิเศษ ตั้งแต่อพยพอาจจะซีช่วงการลงทะเบียนประสบการณ์ระหว่างประเทศมีน้อยสามบทเรียนเกี่ยวกับแรงการจัดการ ชั่วคราวแรกผู้ปฏิบัติงานโครงการมีแนวโน้มที่ จะเป็นใหญ่ และสุดท้ายนานกว่าที่คาดไว้ เป็นนายจ้างและอพยพเป็นกันขึ้นอยู่กับบนกัน เพื่อหลีกเลี่ยงการ "ไม่มีอะไรถาวรยิ่งกว่าชั่วคราวผลการปฏิบัติงาน" แรงจูงใจทางเศรษฐกิจต้องเสริมเป้าหมายนโยบายลดการพึ่งพาอพยพเกินเวลา มากกว่ากรณีปกติซึ่งแรงจูงใจทางเศรษฐกิจอยู่ตรงข้ามกับที่โปรแกรมกฎมีเครื่องมือสอง ทางเศรษฐกิจเพื่อผลประโยชน์ของนายจ้างและอพยพกับนโยบายเป้าหมาย สำหรับตัวอย่าง นายจ้างมีแนวโน้มที่จะจ่ายค่าลงทะเบียนถ้าบางส่วนของเงินที่ใช้ในการพัฒนา laboursavingการเปลี่ยนแปลงที่เพิ่มประสิทธิภาพ และเพิ่มศักยภาพในการแข่งขัน อพยพกันมากขึ้นในการสิ้นสุดของการทำงานของพวกเขาอนุญาตให้ถ้าได้รับชำระเงินของค่าธรรมเนียมที่มีการชำระเงิน ย้ายสาม ระหว่างประเทศเกี่ยวข้องกับชาวสองประเทศอเมริกา ความร่วมมือระหว่างรัฐบาลประเทศที่ส่ง และรับอพยพเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อป้องกันการอพยพ และการลักลอบ และการค้าส่งประเทศสามารถได้รับการสนับสนุนให้ความร่วมมือเพื่อป้องกันการโยกย้ายไม่สม่ำเสมอและโดยมนุษย์เปิดช่องทางกฎหมาย อพยพ ชำระเงินผ่านธนาคาร และส่งคืนโบนัสจับคู่จากการพัฒนาระหว่างประเทศหน่วยงานสามารถส่งเสริมพัฒนาในพื้นที่ของแหล่งกำเนิดสินค้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุป
ประเทศไทยมีปัญหาในการจัดการแรงงานข้ามชาติเพราะความสำเร็จทางเศรษฐกิจของแรงงานข้ามชาติที่ใช้งานภายในที่
ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่เต็มไปด้วย "3-D" งานเพื่อหาโอกาสที่ดีกว่าในประเทศไทยหรือในต่างประเทศ นายจ้างไทยหันมาใช้แรงงานข้ามชาติ
จากประเทศพม่าลาวและกัมพูชาที่จะเปลี่ยนผู้อพยพภายในก่อนหน้านี้เช่นเดียวกับการกรอกข้อมูลที่สร้างขึ้นใหม่
งานในระบบเศรษฐกิจของไทยขยายตัว นโยบายการย้ายถิ่นที่เห็นได้ชัดขึ้นอยู่บนสมมติฐานว่า
จำเป็นที่จะต้องอพยพจะเป็นช่วงสั้น ๆ แม้จะมีสมาชิกใหม่เป็นระยะ ๆ ของแรงงานข้ามชาติที่แสดงให้เห็นว่า
บางสถานที่, อุตสาหกรรมและการประกอบอาชีพได้กลายเป็น "การก่อสร้างขึ้นอยู่กับ" ในแรงงานข้ามชาติ.
เจ้าหน้าที่ไทยค้นหาแรงงานข้ามชาติที่มีความทนทาน นโยบายการปฏิบัติงานจะฉลาดที่จะจำไว้ว่าการเคลื่อนย้ายแรงงาน
เป็นกระบวนการที่จะได้รับการจัดการที่ไม่ได้เป็นปัญหาที่จะแก้ไข ตราบใดที่ประเทศไทยเป็นอย่างมีนัยสำคัญยิ่งขึ้นกว่า
ประเทศเพื่อนบ้านจะมีการเคลื่อนย้ายแรงงานเข้ามาในประเทศไทย.
ในการจัดการการเคลื่อนย้ายแรงงานเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้ว่าคนไทยทั้งนายจ้างและแรงงานข้ามชาติ
ที่ต้องการความมั่นใจความไม่แน่นอน ขยายใบอนุญาตทำงานเพียงปีหรือสองปีทาให้นายจ้างจาก
การฝึกอบรมแรงงานข้ามชาติและผู้อพยพจากการเรียนรู้ภาษาไทยและได้รับทักษะเพราะมันยังไม่ชัดเจนว่าจะมี
ส่วนขยายในอนาคต การให้ใบอนุญาตทำงานสำหรับ 3-5 ปีจะเปลี่ยนแรงจูงใจนายจ้างและแรงงานข้ามชาติ
และสามารถส่งเสริมการฝึกอบรมมากขึ้นและผลผลิตที่สูงขึ้น.
ความท้าทายที่สองคือการพัฒนานโยบายการย้ายถิ่นที่มีความยืดหยุ่นที่ตระหนักถึงความเป็นจริงของภาคโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ที่มีการจ้างแรงงานต่างชาติ ตัวอย่างเช่นผู้อพยพจำนวนมากในการเกษตรไม่ได้ลงทะเบียนเพราะพวกเขามี
การจ้างงานเพียงฤดูกาลในภาคค่าแรงต่ำซึ่งจะทำให้ค่าลงทะเบียนค่อนข้างสูงเกินไปที่จะกำไร
จะปรับการลงทะเบียน รัฐบาลได้นำเสนอความยืดหยุ่นมากขึ้นในพื้นที่ชายแดน 45 แต่อาจจะต้องขยาย
ความยืดหยุ่นนี้ต่อไปโดยยกตัวอย่างเช่นการสนับสนุนความคิดริเริ่มในท้องถิ่นที่อนุญาตให้แรงงานข้ามชาติที่จะลงทะเบียนที่หมู่บ้าน
ระดับและเปลี่ยนจากฟาร์มที่ฟาร์ม ในทำนองเดียวกันการประมงนำเสนอเป็นกรณีพิเศษเนื่องจากแรงงานข้ามชาติที่อาจจะอยู่ในทะเล
ในช่วงระยะเวลาการลงทะเบียน.
ประสบการณ์ระหว่างประเทศมีอย่างน้อยสามบทเรียนเกี่ยวกับการจัดการการเคลื่อนย้ายแรงงาน ครั้งแรกชั่วคราว
โปรแกรมปฏิบัติงานมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นใหญ่และนานกว่าที่คาดว่าจะเป็นนายจ้างและแรงงานข้ามชาติที่
กลายเป็นร่วมกันขึ้นอยู่กับอีกคนหนึ่ง เพื่อที่จะหลีกเลี่ยง "ไม่มีอะไรมากไปกว่าถาวรชั่วคราว
แรงงาน "ผลแรงจูงใจทางเศรษฐกิจที่จะต้องเสริมสร้างนโยบายเป้าหมายของการลดการพึ่งพาแรงงานข้ามชาติ
ในช่วงเวลามากกว่ากรณีปกติที่สิ่งจูงใจทางเศรษฐกิจอยู่ตรงข้ามของกฎโปรแกรม.
ประการที่สองเครื่องมือทางเศรษฐศาสตร์ ที่มีอยู่ในการจัดผลประโยชน์ของนายจ้างและแรงงานข้ามชาติที่มีเป้าหมายนโยบาย สำหรับ
ตัวอย่างเช่นนายจ้างมีแนวโน้มที่จะจ่ายเงินค่าลงทะเบียนถ้าบางของเงินทุนที่จะใช้ในการพัฒนา laboursaving
การเปลี่ยนแปลงที่เพิ่มผลผลิตและเพิ่มศักยภาพในการแข่งขัน แรงงานข้ามชาติที่มีแนวโน้มที่จะกลับมา
ในตอนท้ายของใบอนุญาตทำงานของพวกเขาหากพวกเขาได้รับการคืนเงินบางส่วนของค่าใช้จ่ายที่พวกเขามี paid.Third อพยพระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับชาติของทั้งสองประเทศสหรัฐอเมริกา ความร่วมมือระหว่างรัฐบาลของ
ประเทศส่งและรับแรงงานข้ามชาติที่เป็นสิ่งจำเป็นในการป้องกันและลดแรงงานข้ามชาติที่ลักลอบนำเข้าและการค้า.
ประเทศสามารถส่งได้รับการส่งเสริมให้ความร่วมมือในการป้องกันการย้ายถิ่นที่ผิดปกติและการค้ามนุษย์โดย
การเปิดช่องทางกฎหมายสำหรับการอพยพและการส่งเงินโบนัสและผลตอบแทนจากการจับคู่โดยการพัฒนาระหว่างประเทศ
หน่วยงานที่สามารถส่งเสริมให้เกิดการพัฒนาในพื้นที่ของแหล่งกำเนิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปปัญหาของการจัดการ
ประเทศไทยมีแรงงานข้ามชาติ เพราะความสำเร็จทางเศรษฐกิจของการใช้งานภายในผู้ย้ายถิ่น
เมื่อเติม " สามมิติ " งานเพื่อหาโอกาสที่ดีกว่าในไทยหรือต่างประเทศ นายจ้างไทยกลายเป็นแรงงาน
จากพม่า ลาว และกัมพูชา เพื่อทดแทนแรงงานภายในก่อนหน้าเช่นเดียวกับการเติมขึ้นใหม่
งานในไทยขยายเศรษฐกิจนโยบายการย้ายถิ่นเป็น apparently อยู่บนสมมติฐานว่า ผู้อพยพจะอายุสั้น
ต้องมีการจดทะเบียนของแรงงานข้ามชาติ ซึ่งแสดงให้เห็นเป็นระยะ ๆอีกที่
บางพื้นที่อุตสาหกรรมและอาชีพได้กลายเป็น " โครงสร้างขึ้นอยู่กับ " ผู้อพยพ
เจ้าหน้าที่ไทยค้นหานโยบายคนงานอพยพทนทานจะฉลาดที่จะจำว่าแรงงานข้ามชาติ
เป็นขั้นตอนที่ต้องจัดการ ไม่ใช่ปัญหาที่จะต้องแก้ไข ตราบใดที่ประเทศไทยเป็นสำคัญยิ่งขึ้นกว่า
ประเทศเพื่อนบ้าน จะมีการเคลื่อนย้ายแรงงานเข้าสู่ประเทศไทย .
ในการจัดการแรงงานข้ามชาติของ มันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้ว่าไทยทั้งนายจ้างและแรงงานข้ามชาติ
ชอบความแน่นอนกับความไม่แน่นอน ขยายใบอนุญาตทำงานเพียงปีหรือสองเรื่องนายจ้างจาก
ผู้อพยพและแรงงานข้ามชาติจากการเรียนภาษาไทย และได้รับทักษะ เนื่องจากยังไม่ชัดเจนว่า จะมี
ส่วนขยายในอนาคต อนุญาตให้ทำงานสำหรับสามถึงห้าปีจะเปลี่ยนนายจ้าง และแรงงานต่างด้าว และจะส่งเสริมแรงจูงใจ
ฝึกมากขึ้นและผลผลิตที่สูงขึ้น .
ความท้าทายที่สองคือการพัฒนาที่ยืดหยุ่นนโยบายที่ตระหนักถึงความเป็นจริงของการย้ายถิ่นโดยเฉพาะภาค
การจ้างแรงงานต่างชาติ ตัวอย่างเช่น ผู้อพยพในการเกษตรจะไม่จดทะเบียนเพราะพวกเขา
ใช้ฤดูกาลเท่านั้น ในภาคค่าจ้างต่ำ ซึ่งทำให้ค่าลงทะเบียนสูงมากเมื่อเทียบกับรายได้
เรื่องลงทะเบียน รัฐบาลได้ให้ความยืดหยุ่นมากขึ้นในพื้นที่ชายแดน แต่อาจจะต้องขยาย
นี้ความยืดหยุ่นเพิ่มเติม โดยตัวอย่างสนับสนุนการริเริ่มของท้องถิ่นที่อนุญาตให้ผู้อพยพเพื่อลงทะเบียนที่หมู่บ้าน
ระดับ และเปลี่ยนจากฟาร์มฟาร์ม ในทำนองเดียวกัน ประมง ปัจจุบันเป็นกรณีพิเศษ เนื่องจากผู้อพยพอาจจะเป็นในทะเล

ประสบการณ์ระหว่างประเทศในช่วงลงทะเบียน มีอย่างน้อยสามบทเรียนเกี่ยวกับการจัดการการย้ายถิ่นของแรงงาน แรกโปรแกรมคนงานชั่วคราว
มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นขนาดใหญ่และสุดท้ายนานกว่าที่คาดเป็นนายจ้างและแรงงานข้ามชาติ
กลายเป็นพึ่งพากันและกัน เพื่อหลีกเลี่ยง " ไม่มีอะไรที่ถาวรมากขึ้นกว่าคนงานชั่วคราว
" ผล , สิ่งจูงใจทางเศรษฐกิจต้องเสริมสร้างนโยบายเป้าหมายของการลดการพึ่งพาแรงงาน
ตลอดเวลา มากกว่าปกติในกรณีที่สิ่งจูงใจทางเศรษฐกิจจะตรงข้ามกับกฎโปรแกรม .
2เครื่องมือทางเศรษฐศาสตร์พร้อมจัดผลประโยชน์ของนายจ้างและแรงงานข้ามชาติกับนโยบายเป้าหมาย สำหรับ
ตัวอย่าง นายจ้างจะจ่ายค่าลงทะเบียนถ้าบางส่วนของเงินที่ใช้ในการพัฒนา laboursaving
การเพิ่มผลผลิตและปรับปรุงการแข่งขัน ผู้อพยพมีแนวโน้มที่จะกลับมาที่
สิ้นสุดใบอนุญาตทํางานของพวกเขาหากพวกเขาได้รับเงินคืนบางส่วนของค่าธรรมเนียมจะต้องจ่าย สาม การย้ายถิ่นระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับสัญชาติของทั้งสองประเทศสหรัฐอเมริกา ความร่วมมือระหว่างรัฐบาลของประเทศที่ส่งและรับผู้อพยพ
ต้องการจะปกป้องผู้อพยพและลดการลักลอบค้า
และ .ส่งประเทศสามารถสนับสนุนให้ร่วมมือกันป้องกันการโยกย้ายที่ผิดปกติ และค้ามนุษย์ โดยเปิดช่องทางทางกฎหมาย
สำหรับแรงงานข้ามชาติ และการส่งเงินและโบนัสกลับมาจับคู่โดยหน่วยงานพัฒนา
ระหว่างประเทศสามารถช่วยพัฒนาในด้านของที่มา