I never thought I would discover so

I never thought I would discover something quite so
amazing by accident. I was a chemist at the Amos
Cosmetics factory in New Jersey, USA, trying to design a
new perfume when it happened.
I was trying out all the usual mix of ¯owers and things ±
just like I always did ± when I decided to throw in a piece
of the fruitcake Momma had packed for my lunch. I don't
know why I did it ± I just did.
5
I put it into the mix with all the other things. Before
long, I had a little bottle of perfume made from the things
I had mixed together. I put some on the back of my hand. I
thought it smelled nice, but there was nothing special
about it, so I put the bottle into my handbag. I couldn't
give something like that to my boss. After all, I am a
chemist and my job is to make perfumes in a proper way. If
I told him how I made this one he would tell me not to be
a silly girl. Later, he would probably make a joke about it
to his friends at the golf club.
That's the kind of man my boss was.
`Anna!'
It was my boss, David Amos, the owner of Amos
Cosmetics. He happened to be walking past where I
worked. He never usually spoke to people like me. What
did he want? I felt nervous.
`Yes, Mr Amos.' I said.
`You're looking terri®c today! Mmm . . . what's that
lovely smell? It's like fresh bread and ¯owers and sunshine
all mixed together with . . . I don't know ± is it you,
Anna?'
I didn't know what he was talking about. I couldn't smell
anything special.
Mr Amos had an expert nose for perfumes. And he
knew it.
`Yes, it is you!' he said loudly. All the other chemists
nearby could hear. It was embarrassing.
I had never heard my boss speak to me like that before.
Or to anybody else, come to think of it. David Amos is a
dark, handsome English guy who would never dream of
saying nice things to ordinary looking girls like me. He
6
preferred to be with pretty young models who liked his
appearance and his money. When he did speak to the
chemists he was usually complaining about something. Was
he playing some kind of joke today?
Suddenly he came over right next to me. He spoke in a
quiet voice close to my ear.
`You know, Anna, I've never really noticed it before ± I
can't think why ± but you really are a beautiful woman!'
`Mr Amos. I . . .' I tried to answer but I didn't know
what to say.
`No, it's true, Anna,' he said. `I must see you outside this
dull factory. Will you have dinner with me tonight?'
`Well, I . . .' I was still too surprised to speak properly.
`That's great! I'll pick you up at your place tonight at
eight. See you then,' he said.
He was gone before I could say anything.
As I went home on the bus I thought of the strange
situation I was in. My boss, who was famous for going out
with beautiful women, had told me I was beautiful and had
asked me out! But I know I am just ordinary looking and
not his usual type at all. When I got home my Momma
was in the sitting room talking to my Aunt Mimi.
Aunt Mimi. I like my Aunt Mimi, but she simply can't
mind her own business. She has wanted me to ®nd a
husband for ages. She didn't like the thought of me being
single and having a career. She thought it wasn't natural for
a twenty-seven-year-old woman like me not to be married.
Aunt Mimi thought that the least she could do for me was
to ®nd me a husband. I was used to this by now, but it was
still embarrassing.
`Aunt Mimi ± how nice to see you,' I said.
7
Aunt Mimi looked at me and smiled. `Anna, my little
girl . . . but look at you: you're not a little girl any more,
you're a twenty-three-year-old woman already! How time
¯ies!'
`Actually, I'm twenty-seven, Aunt Mimi,' I said. She
always got my age wrong.
`So soon? And you're not married yet? Your mother was
married when she was eighteen. Eighteen! And you were
born when she was nineteen!' Aunt Mimi looked sad as she
said this.
She decided to say what she thought at once ± as she
always did.
`So when are you going bring a nice boy home?' she
asked, looking me right in the eye.
`There was that boy Armstrong you saw two years ago.
He was nice,' said Momma, trying to help me.
`Momma, Armstrong was the pizza delivery man,' I tried
to explain, but Momma never did listen.
`Armstrong was here a few times. I liked him,' said
Momma.
`Momma,' I said, `that was when the cooker broke down
± remember? We ate pizzas for almost a week until it was
®xed. Armstrong just delivered the pizzas.'
`I don't care,' said Momma. `I liked him ± he had nice
eyes.'
Aunt Mimi raised her eyes in surprise.
`You mean to say you let this Armstrong boy go?' said
Aunt Mimi.
`But he was only the pizza delivery man,' I said, weakly.
`Then he was. By now he probably owns the company!'
said Aunt Mimi. `And you let him go! Anna!'
8
It was no use arguing. I knew they were not going to
listen to me. So I changed the subject.
`That fruitcake was nice, Momma,' I said.
`Aunt Mimi brought it,' said Momma. `But don't change
the subject ± your aunt has something to say to you.'
Oh no! She's trying to ®nd a husband for me again!
Aunt Mimi began, `I've found the perfect boy for you,
Anna. Well . . . he's not exactly young, but neither are you
any more . . . and he's still got his own hair . . .'
I decided I had to put a stop to this ± I didn't want
to meet Aunt Mimi's `boy' even if he did have his own
hair.
`Thanks, Aunt Mimi,' I said. `But I'm already seeing
someone tonight.'
I hadn't meant to tell them but I had to do something to
stop Aunt Mimi. It certainly surprised them. They both
looked at me with their eyes and mouths wide open like a
couple of ®sh.
`Yes,' I went on. `I'm going out with my boss, Mr Amos.
He's picking me up at eight.'
That certainly surprised them!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไม่เคยคิดว่า ฉันจะค้นพบบางสิ่งบางอย่างมากดังนั้นน่าทึ่ง โดยบังเอิญ ผมเป็นนักเคมีที่โรงแรมอมอสโคโรงงานเครื่องสำอางในนิวเจอร์ซีย์ สหรัฐอเมริกา การออกแบบการหอมใหม่เมื่อมันเกิดขึ้นฉันพยายามออกปกติผสมของ± ¯owers และสิ่งเหมือนเสมอค่ะ±เมื่อฉันตัดสินใจโยนตัวของ fruitcake แม่ของมีบรรจุสำหรับอาหารกลางวันของฉัน ฉันไม่รู้ฉันทำไมมัน±เพียงไม่ได้5ฉันใส่มันไปผสมกับการสิ่งอื่น ๆ ก่อนที่จะยาว มีขวดน้ำหอมที่ทำจากสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆฉันมีผสมกัน ฉันใส่บางที่ด้านหลังของมือ ฉันคิดว่า กลิ่นดี แต่ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับมัน ดังนั้นฉันใส่ขวดในกระเป๋าของฉัน ฉันไม่สามารถให้บางสิ่งบางอย่างเช่นเดียวกับที่เจ้านายของฉัน หลังจากที่ทุก ฉันเป็นนักเคมีและงานของฉันคือการ ทำน้ำหอมในแบบที่เหมาะสม หากผมบอกวิธีทำนี้หนึ่งเขาจะบอกไม่ต้องผู้หญิงที่โง่ ภายหลัง เขาคงให้เล่นเลยเพื่อนของเขาที่กอล์ฟคลับนั่นคือชนิดของคนที่ถูกเจ้านายของฉัน'แอนนา'ก็เจ้านาย โรงแรมอมอสโค David เจ้าของเครื่องสำอาง เขาเกิดไปเดินผ่านมาฉันทำงาน ไม่เคยจะพูดกับคนอย่างผม อะไรนะเขาต้อง ฉันรู้สึกประสาท'ใช่ โรงแรมอมอสโคนาย' ฉันเคยพูด' พัก terri เกี่ยวกับ ® c วันนี้ Mmm...นั่นคืออะไรกลิ่นดีหรือไม่ เหมือนขนมปังสด และ ¯owers และซันไชน์ทั้งหมดผสมกัน... ไม่ทราบเป็น±คุณแอนนา?'ฉันไม่รู้ว่าเขาถูกพูดถึง ฉันไม่สามารถได้กลิ่นอะไรพิเศษนายโรงแรมอมอสโคมีจมูกการใช้น้ำหอม และเขารู้ว่ามัน'ใช่ มันเป็นคุณ ' เขากล่าวว่า ดังนั้น ทั้งหมดอื่น ๆ ร้านขายยาบริเวณใกล้เคียงสามารถฟัง อายได้ฉันก็ไม่เคยได้ยินเจ้านายพูดกับฉันดังนั้นก่อนหรือกับใครอื่น มาคิดว่า มัน โรงแรมอมอสโค David เป็นการมืด หล่ออังกฤษคนที่ไม่เคยเหลือบกิจกรรมดีว่าหญิงสามัญมองชอบฉัน เขา6ต้องการอยู่กับสาวสวยรุ่นที่ชอบของเขาลักษณะที่ปรากฏและเงินของเขา เมื่อได้พูดถึงการนักเคมีที่เขามักจะถูกบ่นเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง มีเขาเล่นตลกบางประการวันนี้ก็เขามาด้านขวาติดกับฉัน เขาพูดในการเสียงเงียบสงบใกล้กับหูของฉัน' คุณทราบ แอนนา ฉันไม่เคยพบมันก่อน±ฉันไม่คิดว่า ทำไม±แต่จริง ๆ เป็นผู้หญิงสวย!'' นายโรงแรมอมอสโค I . . .' พยายามที่จะตอบ แต่ไม่รู้อะไรจะพูด' มันเป็นความจริง ไม่ แอนนา เขากล่าวว่า ' ต้องเห็นคุณภายนอกนี้โรงงานน่าเบื่อ คุณจะเย็นกับฉันคืนนี้? "' ดี ฉัน... ' ผมยังประหลาดใจที่จะพูดได้อย่างถูกต้อง' ก็ดี ฉันจะรับค่าที่พักคืนนี้ที่8 ดูแล้ว เขากล่าวว่าเขาได้หายไปก่อนอาจพูดอะไรเป็นผมกลับบ้านบนรถ ผมคิดว่า ของแปลกผมอยู่ในสถานการณ์ เจ้านายของฉัน ที่มีชื่อเสียงไปออกกับผู้หญิงที่สวยงาม มีบอกฉันว่า ฉันสวย และมีขอผม แต่ฉันรู้ว่า ฉันปกติเพียงแค่มอง และไม่เขาปกติชนิดที่ เมื่อฉันกลับมาถึงบ้านแม่ของฉันอยู่ในห้องนั่งเล่นพูดคุยฟมิมิป้าของฉันป้าฟมิมิ ชอบฟมิมิป้าของฉัน แต่เธอก็ไม่สนใจธุรกิจของตนเอง เธออยากให้ฉัน ® ndสามีอายุที่ เธอไม่ชอบความคิดของฉันถูกเดียว และมีอาชีพ เธอคิดว่า มันไม่ธรรมชาติสำหรับยี่สิบเจ็ดปีผู้หญิงเช่นฉันไม่ได้แต่งงานกันป้าฟมิมิคิดว่า อย่างน้อยเธอจะทำฉันได้การ ® nd สามีของฉัน ฉันใช้นี้ โดยขณะนี้ แต่มันเป็นยังอาย'ป้าฟมิมิ±ว่ายินดีที่ได้เจอ ผมพูด7ป้าฟมิมิมองผม และยิ้ม ' แอนนา ฉันน้อยสาว...แต่ดูที่คุณ: คุณไม่สาวน้อยอีกคุณสาวยี่สิบสามปีแล้ว ว่าเวลา¯ies !''ความจริง ฉันยี่สิบเจ็ด Aunt ฟมิมิ ผมพูด เธอจะได้อายุของฉันไม่ถูกต้อง' ดังนั้นเร็ว ๆ นี้ และคุณจะไม่แต่งงานยัง มารดาของคุณแต่งงานเมื่อเธอเอททีน เอททีน และคุณเกิดเมื่อเธอ nineteen !' ป้าฟมิมิดูเศร้าเป็นของเธอกล่าวว่าเธอตัดสินใจที่จะพูดอะไรเธอคิดครั้ง±เป็นของเธอไม่ได้เสมอ'ดังนั้นเมื่อคุณกำลังนำเด็กดีบ้าน ' เธอถาม มองฉันขวาในตา' มีว่าเด็กชายอาร์มสตรองที่คุณเห็นเมื่อสองปีที่ผ่านมากำลังดี กล่าวว่า แม่ของ พยายามที่จะช่วยฉัน'แม่ของ อาร์มสตรองเป็นคนส่งพิซซ่า ฉันพยายามอธิบาย แต่แม่ของไม่เคยได้ฟัง' อาร์มสตรองเป็นที่นี่กี่ครั้ง เสียดายเขา กล่าวว่าแม่ของ'แม่ของ ฉันกล่าวว่า, ' ที่ถูกเมื่อเตาที่ยากจนลง±จำได้ไหม เรากินพิซซ่าสำหรับเกือบสัปดาห์จนกว่าจะถูก® xed อาร์มสตรองเพียงส่งพิซซ่า ''ฉันไม่แคร์ กล่าวว่า แม่ของ ' ฉันชอบเขา±เขาดีตา 'ป้าฟมิมิขึ้นดวงตาของเธอในความประหลาดใจ"คุณหมายความ ว่า คุณให้เด็กนี้อาร์มสตรองไป ' กล่าวว่าป้าฟมิมิ'แต่เขาเพียงพิซซ่าส่งแมน ฉันกล่าว weakly' จาก นั้นเขา ป่านนี้ เขาคงเป็นเจ้าของบริษัท!'ป้าว่าฟมิมิ ' และคุณให้เขาไป แอนนา!'8ก็ไม่โต้เถียง ผมรู้ว่า ไม่ไปฟังฉันนะ เพื่อเปลี่ยนเรื่อง' ว่า fruitcake ถูกดี แม่ของ ผมพูด'ป้าฟมิมินำมัน กล่าวว่า แม่ของ ' แต่ไม่เปลี่ยนแปลง±เรื่องป้าของคุณมีสิ่งที่จะพูดกับคุณ 'โอ้ ไม่ เธอพยายาม ® nd สามีฉันอีกป้าฟมิมิเริ่ม, ' ฉันพบเด็กเหมาะสำหรับคุณแอนนา ดี...เขาเป็นเด็กไม่ตรง แต่ไม่คุณใด ๆ เพิ่มเติม...และเขายังมีผมของเขาเอง.. .'ผมตัดสินใจผมจะทำการหยุดการนี้ไม่ต้องกับป้าฟมิมิ 'บอย' แม้ว่าเขาไม่มีของเขาเองผม'ขอบคุณ Aunt ฟมิมิ ผมพูด ' แต่ฉันพบแล้วคนคืนนี้ 'ผมไม่ได้หมาย ถึงว่า แต่ผมจะทำให้หยุดป้าฟมิมิ แน่นอนประหลาดใจพวกเขา พวกเขาทั้งสองมองฉัน ด้วยตาและสัมผัสเช่นปากของพวกเขาเป็นคู่ของ ® sh'ใช่ ฉันไปบน ' ฉันจะออกกับเจ้านาย โรงแรมอมอสโคนายเขาได้รับของฉันที่แปด 'ที่แน่นอนแปลกพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะค้นพบบางสิ่งบางอย่างค่อนข้างน่าตื่นตาตื่นใจโดยอุบัติเหตุ ฉันเป็นนักเคมีที่เอมัโรงงานเครื่องสำอางในรัฐนิวเจอร์ซีย์สหรัฐอเมริกาพยายามที่จะออกแบบน้ำหอมใหม่เมื่อมันเกิดขึ้น. ผมพยายามออกทั้งหมดผสมตามปกติของ Owers และสิ่ง±เช่นเดียวกับที่ผมมักจะทำ±เมื่อฉันตัดสินใจที่จะโยนในชิ้นส่วนของ Fruitcake แม่ได้บรรจุสำหรับมื้อกลางวันของฉัน ผมไม่ทราบว่าทำไมฉันไม่ได้±ผมก็ไม่ได้. 5 ฉันใส่มันลงไปในส่วนผสมกับทุกสิ่งอื่น ๆ ก่อนที่จะนานผมมีขวดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของน้ำหอมที่ทำจากสิ่งที่ผมได้ผสมเข้าด้วยกัน ฉันใส่บางอย่างบนหลังมือของฉัน ฉันคิดว่ามันกลิ่นดีแต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้ดังนั้นฉันใส่ขวดลงไปในกระเป๋าถือของฉัน ฉันไม่สามารถให้สิ่งที่ต้องการที่จะเจ้านายของฉัน หลังจากที่ทุกคนฉันเป็นนักเคมีและงานของผมคือการทำให้น้ำหอมในทางที่เหมาะสม ถ้าผมบอกเขาว่าผมทำอย่างใดอย่างหนึ่งที่เขาจะบอกฉันไม่ได้ที่จะเป็นสาวโง่ หลังจากนั้นเขาอาจจะทำให้เรื่องตลกเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปยังเพื่อนของเขาที่สโมสรกอล์ฟ. ที่ชนิดของชายคนหนึ่งเป็นเจ้านายของฉัน. `แอนนา 'มันเป็นเจ้านายของฉันเดวิดเอมัสเจ้าของเอมัสเครื่องสำอาง เขาเกิดขึ้นที่จะเดินผ่านไปมาที่ผมทำงาน เขาไม่เคยมักจะพูดกับคนอย่างผม สิ่งที่เขาต้องการได้หรือไม่ ผมรู้สึกประสาท. `ใช่นายเอมอส. ผมบอกว่า. `คุณกำลังมองหาในวันนี้terri®c! อืมมม . . สิ่งที่ว่ากลิ่นที่น่ารัก? มันเหมือนขนมปังสดและ Owers และแสงแดดทั้งหมดผสมเข้าด้วยกันด้วย . . ผมไม่ทราบว่าคุณ±มันคือแอนนา'ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เขากำลังพูดคุยเกี่ยวกับ ฉันไม่ได้กลิ่นอะไรเป็นพิเศษ. นายเอมัสมีจมูกสำหรับผู้เชี่ยวชาญด้านน้ำหอม และเขาก็รู้ว่ามัน. `ใช่มันเป็นคุณ! เขากล่าวว่าเสียงดัง ทั้งหมดเคมีอื่น ๆที่ใกล้เคียงสามารถได้ยินเสียง มันเป็นที่น่าอาย. ฉันไม่เคยได้ยินเจ้านายของฉันพูดกับฉันแบบนั้นมาก่อน. หรือใครอื่นที่จะมาคิดว่ามัน เดวิดเอมัสเป็นสีเข้มภาษาอังกฤษผู้ชายหล่อที่ไม่เคยจะฝันของการพูดสิ่งที่ดีที่จะมองหาสาวธรรมดาอย่างผม เขา6 ที่ต้องการที่จะอยู่กับนางแบบสาวสวยที่เขาชอบลักษณะและเงินของเขา เมื่อเขาไม่พูดคุยกับนักเคมีเขาได้รับมักจะบ่นเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง ถูกเขาเล่นชนิดของเรื่องตลกที่วันนี้บางทันใดนั้นเขามาอยู่ข้างผม เขาพูดในเสียงที่เงียบสงบใกล้กับหูของฉัน. `คุณจะรู้ว่าแอนนาฉันไม่เคยสังเกตเห็นจริงๆมันก่อน±ฉันไม่สามารถคิดว่าทำไม± แต่จริงๆเป็นผู้หญิงที่สวยงาม! '` นายเอมัส ผม . . . ' ฉันพยายามที่จะตอบ แต่ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด. `ไม่มีมันเป็นความจริงแอนนา" เขากล่าวว่า `ผมต้องเห็นคุณนอกนี้โรงงานที่น่าเบื่อ คุณจะต้องรับประทานอาหารค่ำกับฉันคืนนี้? '`ดีฉัน . . ' ผมยังแปลกใจเกินไปที่จะพูดได้อย่างถูกต้อง. `ที่ดี! ฉันจะไปรับคุณที่สถานที่ของคุณคืนนี้ที่แปด ดูแล้วคุณ "เขากล่าว. เขาก็หายไปก่อนที่ฉันจะพูดอะไร. ขณะที่ผมกลับบ้านบนรถบัสที่ผมคิดว่าแปลกสถานการณ์ที่ผมอยู่ใน. เจ้านายของฉันที่มีชื่อเสียงในการที่จะออกไปกับผู้หญิงที่สวยได้บอกผมว่าผมเป็นคนที่สวยงามและได้ถามฉันออก! แต่ฉันรู้ว่าผมเป็นเพียงแค่สามัญมองและไม่ได้เป็นประเภทตามปกติของเขาเลย เมื่อผมกลับถึงบ้านแม่ของฉันอยู่ในห้องนั่งเล่นพูดคุยกับป้ามี่ฉัน. ป้ามี่ ผมชอบป้ามี่ของฉัน แต่เธอก็ไม่สามารถคิดธุรกิจของตัวเอง เธอได้ต้องการให้ผม®ndสามีสำหรับทุกวัย เธอไม่ชอบความคิดของฉันเป็นคนเดียวและมีอาชีพ เธอคิดว่ามันไม่เป็นธรรมชาติสำหรับผู้หญิงที่ยี่สิบเจ็ดปีอย่างผมไม่ได้จะแต่งงาน. ป้ามี่คิดว่าอย่างน้อยเธอจะทำสำหรับฉันคือการ®ndฉันสามี ฉันถูกใช้ในการนี้โดยขณะนี้ แต่มันก็ยังคงเป็นที่น่าอาย. `ป้ามี่±วิธีการที่ดีที่จะเห็นคุณ 'ฉันกล่าว. 7 ป้ามี่มองที่ผมและยิ้ม `แอนนาตัวน้อยของผมสาว . . แต่มองไปที่คุณ: คุณไม่ได้เป็นสาวน้อยใด ๆ เพิ่มเติมคุณเป็นผู้หญิงยี่สิบสามปีแล้ว! วิธีการที่เวลาIES! '' อันที่จริงฉันยี่สิบเจ็ดป้ามี่ 'ฉันกล่าวว่า เธอมักจะได้อายุของฉันผิด. `ดังนั้นเร็ว ๆ นี้? และคุณยังไม่ได้แต่งงาน? คุณแม่ได้แต่งงานเมื่อเธออายุสิบแปด สิบแปด! และคุณเกิดเมื่อเธออายุสิบเก้า! ป้ามี่มองที่น่าเศร้าที่เธอบอกว่า. เธอตัดสินใจที่จะพูดในสิ่งที่เธอคิดว่าในครั้งเดียว±ขณะที่เธอมักจะทำ. `ดังนั้นเมื่อคุณจะนำบ้านเด็กดี? ' เธอถามว่ามองฉันขวาในตา. `มีอาร์มสตรองเด็กที่คุณเห็นสองปีที่ผ่านมา. เขาเป็นคนดี 'กล่าวว่าแม่พยายามที่จะช่วยให้ฉัน.` แม่อาร์มสตรองเป็นคนส่งพิซซ่า' ฉันพยายามที่จะอธิบายแต่แม่ไม่เคยฟัง. `อาร์มสตรองอยู่ที่นี่ไม่กี่ครั้ง ฉันชอบเขากล่าวว่าแม่. `แม่ 'ฉันกล่าวว่า` นั่นคือเมื่อหม้อหุงยากจนลง±จำได้ไหม? เรากินพิซซ่าเกือบสัปดาห์จนกว่ามันจะถูก®xed อาร์มสตรองเพียงแค่ส่งพิซซ่า. `ฉันไม่สนใจ 'กล่าวว่าแม่ `ฉันชอบเขา±เขามีความสุขตา. ป้ามี่ยกดวงตาของเธอประหลาดใจ.` คุณหมายถึงว่าคุณปล่อยให้เด็กคนนี้อาร์มสตรองไป? ' กล่าวว่าป้ามี่. `แต่เขาก็เป็นเพียงคนส่งพิซซ่า 'ฉันกล่าวว่าอ่อน.` แล้วเขาเป็น โดยตอนนี้เขาอาจจะเป็นเจ้าของ บริษัท 'ป้ามี่กล่าวว่า `และคุณปล่อยให้เขาไป! แอนนา '8 มันก็ใช้ไม่เถียง ผมรู้ว่าพวกเขาจะไม่ฟังฉัน ดังนั้นผมจึงเปลี่ยนเรื่อง. `ที่ Fruitcake เป็นดีแม่ 'ฉันกล่าว.` ป้ามี่นำมันกล่าวว่าแม่ `แต่ไม่เปลี่ยนเรื่อง±ป้าของคุณมีสิ่งที่จะพูดกับคุณ. 'โอ้ไม่! เธอพยายามที่จะ®ndสามีสำหรับฉันอีกครั้ง! ป้ามี่เริ่ม `ฉันได้พบเด็กที่สมบูรณ์แบบสำหรับคุณแอนนา ดี . . . เขาไม่ได้ว่าหนุ่มสาว แต่ไม่คุณใดๆ เพิ่มเติม . . และเขาก็ยังคงมีผมของเขาเอง . . ฉันตัดสินใจที่ผมต้องใส่หยุดนี้±ฉันไม่ต้องการที่จะตอบสนองป้ามี่ของ `เด็ก 'แม้ว่าเขาไม่ได้ของตัวเองผม.` ขอบคุณป้ามี่' ฉันกล่าวว่า `แต่ฉันได้เห็นคนในคืนนี้. ผมไม่ได้หมายถึงการบอกพวกเขา แต่ผมต้องทำบางสิ่งบางอย่างที่จะหยุดป้ามี่ แน่นอนมันประหลาดใจพวกเขา พวกเขาทั้งสองมองที่ผมด้วยตาและปากของพวกเขาเปิดกว้างเหมือนคู่ของ®sh. `ใช่ 'ผมไป `ฉันจะออกมาพร้อมกับเจ้านายของฉันนายเอมอส. เขาก็มารับฉันขึ้นที่แปด. แน่นอนว่าพวกเขาประหลาดใจ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่เคยคิดว่าผมจะค้นพบอะไรบางอย่างจึงค่อนข้าง
ที่น่าตื่นตาตื่นใจโดยอุบัติเหตุ ผมเป็นนักเคมีที่ Amos
เครื่องสำอางโรงงานใน New Jersey , USA พยายามที่จะออกแบบ
น้ำหอมใหม่เมื่อมันเกิดขึ้น .
ฉันพยายามออกทั้งหมดปกติผสม ทาวเวอร์¯และสิ่ง±
เหมือนที่เคยทำ±เมื่อฉันตัดสินใจที่จะโยนในชิ้น
ของฟรุตเค้กแม่ได้บรรจุ กินมื้อเที่ยง ผมไม่รู้ทำไมผมถึงทำ±

5
ผมเพิ่งทำผมใส่มันเข้าไปผสมกับทุก ๆสิ่ง ก่อน
นาน ผมมีขวดเล็ก ๆน้อย ๆของน้ำหอมที่ทำจากสิ่งที่
ผมผสมเข้าด้วยกัน ผมใส่บนหลังมือของฉัน ฉันคิดว่ามันหอมดี

แต่ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับมันดังนั้นฉันวางขวดลงในกระเป๋าถือของฉัน ผมไม่สามารถ
ให้แบบนั้นกับเจ้านายของฉัน หลังจากที่ทั้งหมดฉัน
นักเคมีและงานของแม่คือให้หอมในทางที่เหมาะสมถ้า
ฉันบอกเขา ว่าฉันทำนี่ เขาบอกว่าไม่ต้อง
ผู้หญิงโง่ ต่อมา เขาก็อาจจะทำให้มันเป็นเรื่องตลก
เพื่อนของเขาที่กอล์ฟคลับ
ผู้ชายแบบนั้น เจ้านายของฉัน .
` แอนนา !
มันเป็นเจ้านายของผม เดวิด เอมอส เจ้าของมอส
เครื่องสำอาง เขาจะบังเอิญเดินผ่านฉัน
ทำงาน เขาก็มักจะพูดกับคนอย่างผม สิ่งที่
เขาต้องการอะไร ฉันรู้สึกประหม่า .
' ใช่ , นายเอมอส' ผมพูด
' คุณกำลังมองหาเทอร์รี่® C วันนี้ ! อืม . . . . . . . . . . . . . กลิ่นอะไรน่ารัก
? มันเหมือนขนมปังสดและ ทาวเวอร์¯และแสงแดด
ทั้งหมดผสมเข้าด้วยกันกับ . . . . . . . ฉันไม่รู้±มันเป็นคุณ
แอนนา ?
ผมไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดเกี่ยวกับ ผมไม่ได้กลิ่น

นายอาม มีอะไรพิเศษ ผู้เชี่ยวชาญจมูกสำหรับน้ำหอม และเขารู้ว่ามัน
.
' ค่ะ มันคือคุณ ! เขาพูดเสียงดัง ทั้งหมดอื่น ๆ นักเคมี
ใกล้เคียงได้ยินมันน่าอาย .
ผมเคยได้ยินเจ้านายพูดกับผมแบบนั้นมาก่อน
หรือใคร , มาคิดว่ามัน David Amos เป็น
เข้ม หล่อ ภาษาอังกฤษ คนที่ไม่เคยฝันว่าจะพูดอะไรดี
ธรรมดามองผู้หญิงเหมือนฉัน เขา
6
ที่ต้องการอยู่กับสาวสวยนางแบบที่ชอบของเขา
ลักษณะและเงินของเขา ตอนที่เขาพูดกับ
นักเคมีเขามักจะบ่นเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง คือ
เขาเล่นเรื่องตลกในวันนี้ ?
ก็เขามาอยู่ข้างๆฉัน เขาพูดในเสียงที่เงียบสงบใกล้หู
.
' คุณรู้จักแอนนา ฉันไม่เคยสังเกตมาก่อน±ผม
ไม่คิดว่า ทำไม± แต่คุณเป็นผู้หญิงที่สวย !
` นายเอมอส ผม . . . . . . . " ฉันพยายามตอบแต่ไม่รู้

` ไม่พูดอะไร มันเป็นความจริง , แอนนา , ' เขากล่าวว่า' ฉันต้องเจอคุณข้างนอกโรงงานทึบนี้

คุณจะได้เย็นกับฉันไหม ?
` ฉัน . . . . . . . . ' ฉันยังประหลาดใจที่พูดอย่างถูกต้อง .
` เยี่ยม ! ผมจะไปรับคุณที่บ้านคุณคืนนี้ที่
8 เห็นคุณแล้ว ' เขาพูด
เขาออกไปก่อนจะพูดอะไร
ผมกลับบ้านบนรถเมล์ผมนึกถึงสถานการณ์แปลกๆ
ผม เจ้านายของฉันที่ดังออกไป
กับผู้หญิงสวย มีบอก ฉันเป็นสวยงาม และมี
ถามฉันออก แต่ผมรู้ว่าผมเป็นแค่คนธรรมดามองและ
ไม่ได้ตามปกติของเขาชนิดที่ทั้งหมด เมื่อผมกลับบ้าน
แม่ของฉันอยู่ในห้องนั่งเล่น คุยกับป้าป้า .
ป้ามีมี่ ผมชอบป้ามีมี่ แต่เธอก็ไม่สามารถ
รังเกียจธุรกิจของตัวเอง เธออยากให้ฉัน® ND เป็น
สามีอายุ เธอไม่ได้ชอบคิดว่าฉันเป็น
เดียว และมี อาชีพ เธอคิดว่ามันไม่ธรรมชาติสำหรับ
ยี่สิบเจ็ดปี ผู้หญิงอย่างฉันที่จะไม่แต่งงาน
ป้ามีมี่คิดว่าอย่างน้อยเธอจะทำอะไรให้ฉันได้
เพื่อ®ครั้งที่สามีให้ฉัน ที่ผมใช้ตอนนี้ แต่มันก็ยังน่าอาย
.
` ป้ามีมี่±ดีจริงที่ได้พบคุณ ฉันบอกว่า .
7
ป้ามีมี่ยิ้มให้ฉัน ` แอนนา สาวน้อย
. . . . . . . . แต่ดูที่คุณ :คุณไม่ได้เป็นเด็กอีกต่อไป
เธอเป็นยี่สิบสามปีเก่าหญิงแล้ว ทำไมเวลา
¯ ies !
` ฉันยี่สิบเจ็ด ป้า Mimi ' ผมพูด เธอยังมีอายุผิด
.
` แล้วเหรอครับ และคุณยังไม่แต่งงานเหรอ แม่ของคุณ
แต่งงานตอนอายุ 18 สิบแปด และคุณ
เกิดเมื่อเธออายุสิบเก้า ! ป้ามีมี่ดูเศร้าเมื่อเธอ

บอกว่าเธอตัดสินใจที่จะพูดในสิ่งที่เธอคิดที่เธอมักจะทำเมื่อ±
.
` เมื่อไหร่คุณจะพากลับบ้านนะ ? เธอ
ถามกำลังมองตาฉัน .
` มีเด็กคนนั้น อาร์มสตรอง คุณเห็นเมื่อสองปีก่อน
ใจดี ' แม่ พยายามจะช่วยฉัน .
` แม่ อาร์มสตรองเป็นพิซซ่าแมน ' ฉันพยายาม
อธิบาย แต่แม่ไม่เคยรับฟัง
` อาร์มสตรองเคยมาไม่กี่ครั้ง ฉันชอบเขา '
แม่ . .
` แม่ ' ฉันพูดว่า ' นั่นคือเมื่อหม้อพัง
±จำได้ไหม ? เรากินพิซซ่าเกือบสัปดาห์ จนกระทั่งมัน
® xed . อาร์มสตรองก็ส่งพิซซ่า '
' ไม่สน ' แม่ ' ฉันชอบเขา±เขามีสายตาดี
.
ป้า Mimi เลี้ยงดูเธอสายตาประหลาดใจ .
' คุณหมายความว่าคุณปล่อย อาร์มสตรอง เด็กไป ? ป้ามีมี่บอกว่า
.
' แต่เขาก็แค่ส่งพิซซ่านะ ' ผมพูดอย่างอ่อน .
' แล้วเขาก็ตอนนี้เขาเป็นเจ้าของบริษัท !
บอกป้ามีมี่ " คุณปล่อยเขา แอนนา !
8
มันไม่ใช้เถียง ผมรู้ว่าพวกเขาไม่
ฟังฉัน ฉันเปลี่ยนเรื่อง .
` หมอนั่นเป็นคนดี แม่ ' ฉันกล่าวว่า .
` ป้ามีมี่เอามา ' แม่ ' แต่ไม่เปลี่ยน
±เรื่องป้ามีอะไรจะพูดกับคุณ . '
โอ้ไม่ ! เธอพยายามจะ®ครั้งที่สามีฉันอีกครั้ง
ป้ามีมี่เริ่ม