A big ape walks, he doesn't even kn

A big ape walks, he doesn't even know that he is one of the ancestors of the powerful Saiyan. The animal is looking for his next meal.
Unlike his prehistorical equivalent, the Homo Sapiens, he doesn't have a stick with a rock, not even a stone. But we can see that he has reached a certain level of evolution as he is wearing some very badly sown together pelts.
Suddenly, he jumps in the air, an impressive leap, and falls right beside a huge herbivore: 25 meter long, 50 tons on Earth, 600 tons on this planet. The animal gives a start and gets ready to flee, but it's too late. The predator already has pounced on its back. With a powerfull blow, he crushes his victim's spine, and the Homo Gorillus Sapien tears off a limb right away to eat it raw.

In spite of the beast's size, he only eats the most tender parts, and then abandons what's left for the scavengers. He wants something more sophisticated.

His steps leads him in a forest and he smells those little animals that he loves to munch. He slowly goes between the trees, walks on a branch without noticing it, and triggers a trap. With a clever rotation system, an entire trunk, at the end of which is tied a huge rock, is rushing at him. Thanks to the speed of rotation, the club has reached an incredible speed, and this gigantic club fell down on his head.
The Tsufuls had a very hard time putting this trap into place. Such a big rock doesn't move on its own! Especially on a planet where gravity is 11,65 G. Unfortunately for them, this Saiyan is strong and fast and he has time to place his arms in front of his face before the impact. He's thrown several dozen of meters away and his body goes through a tree. His arms are bleeding, but he's alive. He foolishly smiles as he smells blood and walks again, without paying attention to the several metal turtle shells that are tied to the trap and that are ringing as they bang on one another in a deafening noise.
The metal turtles has evolved until they had smooth and shiny shells, much tougher than reinforced concrete. Even Saiyans can't eat them: they can't get their fingers in the small gaps from which the beast's head and paws come out, and they can't tear the shell open. And when they hit it, they only deform it without breaking it.
The Tsufuls, in some millions of years, will build their first weapons with iron and they'll create the crowbar and this will allow them to finally open the turtles which, until then, had had no predators.
For now, they just burn turtles and then use their shells as musical instrument..


In a glade, Tsufuls can hear in the distance the alarm bell. They panic. They are far from the camp. They start running. But it's too late: the predator has found them, and he's running now. He is twice as big as they are. The last members of the group turn back, pointing their ridiculous weapons towards the monsters. Sticks with sharp flint, club made of turtle shell and thorns of giant thistles.
The flintspear is thrown towards the ape that sees it coming and has quite a lot of time to send it away with the back of his hand. Once he has reached them, he laughs at the blow that the Tsuful has thrown at him as hard as he could. The last one stabs his thorn into the Saiyan's belly. The ape's skin is scratched and he groans. The Tsuful moans and regrets that the tip of his weapon hasn't been poinsonned. It wouldn't have saved him, but, with it, the Saiyan certainly wouldn't have been able to go after the others.

Luckily for the group, the Saiyan is not that hungry and he is happy with eating these three courageous rearguards.

After this, he goes back home, in the plain. In this place, two Saiyans are lazily laying around, digesting their meal, and a child is having fun breaking rocks, making a noise that doesn't seem to be annoying the sleeping apes. One last Saiyan is sitting, looking in the distance. We could imagine that is he thinking about the meaning of life, wondering if there is a god, or at least wondering if it was going to rain. But even if he can do it, the Saiyan is wondering why is grass moving back and forth whereas the wind always blows in the same direction. To which, he inwardly answers “Groump”. This answer seems to be satisfactory to the extent that it could be translated with 'Bah'.


Our pre-Saiyan passes near the youngster and without warning kicks him in the ribs. The kid falls four meter away, screaming. Contrary to the sleeping ones, our heroe finds his racket to be unbearable. He comes near the “thinker” and drops the pelts that the Tsuful he has eaten wore on his head.
We understand then that, at this time, the Saiyan don't make their own clothes, they make them from Tsufuls' clothing.
Proud of his gift, the Saiyan says: “Groump.” Which is interpreted by the other by: “we copulate?”
To which the latter answers positively in the sense he hasn't punched the other in the face.
And so lived at the prehistoric time Saiyans, Tsufuls, metal turtles, brachiosaurus and many others, more or less happily.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลิงใหญ่เดิน เขาไม่ได้รู้ว่า เขาเป็นหนึ่งในบรรพบุรุษของ Saiyan มีประสิทธิภาพ สัตว์กำลังมองหาอาหารของเขาต่อไปไม่เหมือนของเขาเทียบเท่า prehistorical, Sapiens ตุ๊ด เขาไม่ได้ติดกับก้อนหิน ไม่แม้แต่หิน แต่เราสามารถเห็นเขาได้ถึงระดับของวิวัฒนาการ ตามที่เขาสวมใส่บาง pelts กันรอบ ๆ sownทันใดนั้น เขากระโดดในอากาศ การกระโดดน่าประทับใจ และตกขวาข้าง herbivore ใหญ่: 25 เมตร ยาว 50 ตันบนโลก 600 ตันบนโลกนี้ สัตว์ให้เริ่มต้น และได้รับการพร้อมที่จะหนี แต่ก็สายเกินไป คนไม่ใช่คนแล้วมี pounced บนหลังของมัน กับระเบิดที่มีประสิทธิภาพ เขา crushes กระดูกสันหลังของเหยื่อของเขา และ Gorillus Sapien ตุ๊ดน้ำตาออกจากขาขวาไปกินดิบทั้ง ๆ ที่ขนาดของสัตว์ เขากินเฉพาะ ส่วนที่ชำระมากที่สุด และ abandons แล้ว สิ่งที่เหลืออยู่สำหรับ scavengers ที่ เขาต้องการบางสิ่งบางอย่างที่ซับซ้อนมากขึ้น ขั้นตอนของเขานำเขาในป่า และเขากลิ่นเหล่าสัตว์น้อยที่รักขบกัด เขาช้าไประหว่างต้นไม้ เดินบนสาขาโดยไม่สังเกตเห็นมัน และทริกเกอร์กับดัก เชื่อมโยง ด้วยระบบหมุนฉลาด การลำตัวทั้งหมด จบที่ก้อนหินใหญ่ เป็นการวิ่งที่เขา ด้วยความเร็วของการหมุน สโมสรแล้วความเร็วเหลือเชื่อ และคลับนี้ยักษ์ล้มลงบนศีรษะของเขาTsufuls ที่มีเวลายากการวางกับดักนี้เป็นสถานที่ หินใหญ่ไม่ย้ายตัวเอง บนดาวเคราะห์ซึ่งแรงโน้มถ่วงเป็น 11,65 กรัมแต่สำหรับพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Saiyan นี้ มีความแข็งแรงรวดเร็ว และมีเวลาในการวางแขนของเขาต่อหน้าพระพักตร์ก่อนผลกระทบ เขาได้โยนโหลหลายเมตรไป และร่างกายของเขาไปผ่านต้นไม้ แขนของเขามีเลือดออก แต่เขามีชีวิตอยู่ ลิงยิ้มเขากลิ่นเลือด และเดินอีก โดยไม่ต้องจ่ายความสนใจเปลือกหอยเต่าโลหะหลายที่เกี่ยวพันกับการดัก และที่มี ringing เป็น พวกเขาบางบนหนึ่งในเสียง deafeningเต่าโลหะมีพัฒนาจนกว่าพวกเขาเป็น เงาเปลือกหอย รุนแรงมากกว่าคอนกรีตเสริมเหล็ก Saiyans แม้ไม่สามารถกินพวกเขา: พวกเขาไม่สามารถได้รับนิ้วมือของพวกเขาในช่องว่างขนาดเล็กซึ่งเป็นสัตว์ใหญ่และ paws ออกมา และพวกเขาไม่สามารถฉีกเปลือกจะเปิดได้ และเมื่อพวกเขาตีมัน พวกเขาเพียงเบี้ยวมันโดยไม่ทำลายมันTsufuls ในปี ล้านบางจะสร้างอาวุธของพวกเขาแรกกับเหล็ก และพวกเขาจะสร้าง crowbar และนี้จะอนุญาตให้เปิดสุดท้าย เต่าซึ่ง จนแล้ว เคยมีล่าไม่สำหรับตอนนี้ พวกเขาเพียงเผาเต่า และใช้ของเชลล์เป็นดนตรี... ในการเกลด Tsufuls สามารถได้ยินไกลระฆังปลุก พวกเขาหวาดกลัว พวกเขาได้จากค่าย พวกเขาเริ่มต้นทำงาน แต่ก็สายเกินไป: คนไม่ใช่คนได้พบพวกเขา และเขาอยู่ตอนนี้ เขามีสองขนาดใหญ่พวกเขาเป็น สมาชิกล่าสุดของกลุ่มหันกลับ ชี้อาวุธของพวกเขาไร้สาระต่อมอนสเตอร์ แท่งที่ มีคมหินเหล็กไฟ คลับทำจากกระดองเต่าและหนามของยักษ์ thistlesFlintspear จะโยนไปทางลิงที่เห็นนั้นมา และมีค่อนข้างมากในการส่งเก็บกับหลังมือของเขา เมื่อเขามาถึงพวกเขา เขาหัวเราะทีที่ระเบิดที่มีโยน Tsuful การที่เขาเป็นยากที่เขาจะ สุดท้าย stabs เขาหนามใหญ่เข้าท้องของ Saiyan มีรอยขีดข่วนผิวของลิง และเขา groans Tsuful moans และ regrets ปลายอาวุธของเขาไม่ได้ poinsonned มันจะไม่ได้บันทึกเขา แต่ กับ Saiyan แน่นอนจะไม่มีได้ไปหลังจากผู้อื่น โชคดีสำหรับกลุ่ม Saiyan ได้ว่า หิวและเขามีความสุขกับการกิน rearguards กล้าหาญเหล่านี้สาม หลังจากนี้ เขาไปกลับบ้าน ในราบ ในสถานที่นี้ สอง Saiyans จะมูมวางรอบ digesting อาหารของพวกเขา และเด็กมีความสนุกสนานทำลายหิน ทำเสียงดังที่ดูเหมือน จะน่ารำคาญลิงนอน Saiyan หนึ่งสุดท้ายเป็นห้อง มองในระยะไกล เราสามารถจินตนาการนั่นคือเขาคิดเกี่ยวกับความหมายของชีวิต สงสัยว่า พระเจ้า หรือน้อย สงสัยว่า ถ้า มันกำลังจะฝน แต่ถ้าเขาสามารถทำมัน Saiyan จะสงสัยทำไมเป็นหญ้าย้ายไปมาในขณะที่ลมจะพัดในทิศทางเดียวกัน ที่ เขาคำตอบสองอย่างภายใน "Groump" คำตอบนี้ดูเหมือนจะพอใจเท่าที่จะสามารถแปลได้ ด้วย 'บาท' ของเราผ่านก่อน Saiyan youngster ที่ใกล้ และพรวด kicks เขาในกับ เด็กตก 4 เมตร กรีดร้อง ขัดกับคนนอนหลับ heroe เราพบไม้ของเขาเป็นความ เขามาใกล้ "thinker" และหยด pelts ที่ Tsuful ได้กินสวมบนศีรษะของเขาเราเข้าใจแล้วว่า ตอนนี้ Saiyan ไม่ทำให้เสื้อผ้าของตนเอง พวกเขาทำจากเสื้อผ้าของ Tsufulsภูมิใจของขวัญของเขา Saiyan กล่าวว่า: "Groump" ซึ่งแปลความหมาย ด้วยกันโดย: "เรามีเพศสัมพันธ์หรือไม่"ซึ่งคำตอบหลังบวกในแง่ที่เขาไม่ได้เจาะรูในหน้าอื่น ๆและอาศัยอยู่ดังนั้นเวลาสมัยก่อนประวัติศาสตร์โลหะ Saiyans, Tsufuls เต่า brachiosaurus และอื่น ๆ อีกมากมาย อย่างมีความสุขน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดินลิงใหญ่เขาไม่ได้รู้ว่าเขาเป็นหนึ่งในบรรพบุรุษของไซยานินที่มีประสิทธิภาพ สัตว์ที่กำลังมองหาอาหารมื้อต่อไปของเขา.
ซึ่งแตกต่างจากก่อนประวัติศาสตร์เทียบเท่าของเขา Homo Sapiens เขาไม่ได้ติดกับร็อคไม่ได้หิน แต่เราจะเห็นว่าเขาได้ถึงระดับหนึ่งของวิวัฒนาการในขณะที่เขาสวมใส่บางหว่านไม่ดีกันมากกวด.
ทันใดนั้นเขากระโดดในอากาศเป็นก้าวกระโดดที่น่าประทับใจและตกอยู่ข้างขวามังสวิรัติขนาดใหญ่ 25 เมตรยาว 50 ตัน บนโลก 600 ตันบนโลกใบนี้ สัตว์จะช่วยให้การเริ่มต้นและได้รับการพร้อมที่จะหนี แต่ก็สายเกินไป นักล่าที่มีอยู่แล้วได้กระโจนเข้าใส่บนหลังของมัน ด้วยระเบิดที่มีประสิทธิภาพเขาทับกระดูกสันหลังเหยื่อของเขาและรักร่วมเพศ Gorillus Sapien น้ำตาออกกิ่งทันทีที่จะกินมันดิบ. ทั้งๆที่มีขนาดสัตว์ของเขาเท่านั้นที่กินส่วนที่ซื้อมากที่สุดและจากนั้นทิ้งสิ่งที่เหลือสำหรับขยะ . เขาต้องการบางสิ่งบางอย่างที่ซับซ้อนมากขึ้น. ขั้นตอนของเขานำเขาไปในป่าและเขาเหล่านั้นมีกลิ่นสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขารักที่จะแทะเล็ม เขาช้าไประหว่างต้นไม้ที่เดินบนสาขาโดยไม่สังเกตเห็นมันและก่อให้เกิดกับดัก ด้วยระบบการหมุนฉลาดลำต้นทั้งในตอนท้ายของการที่จะเชื่อมโยงก้อนหินขนาดใหญ่ที่มีการวิ่งไปที่เขา ขอบคุณที่ความเร็วในการหมุนสโมสรได้ถึงความเร็วที่น่าทึ่งและสโมสรยักษ์นี้ล้มลงบนศีรษะของเขา. Tsufuls มีช่วงเวลาที่ยากมากที่วางกับดักนี้เข้าไปในสถานที่ เช่นร็อคที่ยิ่งใหญ่ไม่ได้ย้ายตัวของมันเอง! โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโลกที่เป็นแรงโน้มถ่วง 11,65 กรัม แต่พวกเขา Saiyan นี้มีความแข็งแกร่งและได้อย่างรวดเร็วและเขามีเวลาที่จะวางแขนของเขาในด้านหน้าของใบหน้าของเขาก่อนที่จะส่งผลกระทบต่อ เขาโยนหลายสิบเมตรออกไปและร่างกายของเขาผ่านไปต้นไม้ อ้อมแขนของเขามีเลือดออก แต่เขายังมีชีวิตอยู่ เขาโง่ยิ้มในขณะที่เขามีกลิ่นเลือดและเดินอีกครั้งโดยไม่ต้องให้ความสนใจกับเปลือกหอยเต่าโลหะหลายที่มีการเชื่อมโยงกับดักและที่มีการเรียกเข้าขณะที่พวกเขาปังอีกคนหนึ่งในเสียงอึกทึก. เต่าโลหะมีการพัฒนาจนกว่าพวกเขาจะมีความเรียบเนียน และเปลือกหอยเงารุนแรงมากกว่าคอนกรีตเสริมเหล็ก แม้ Saiyans ไม่สามารถกินพวกเขาพวกเขาไม่สามารถได้รับนิ้วมือของพวกเขาในช่องว่างเล็ก ๆ จากการที่ศีรษะของสัตว์และอุ้งเท้าออกมาและพวกเขาไม่สามารถฉีกเปลือกเปิด และเมื่อพวกเขาตีมันพวกเขาเท่านั้นที่ทำให้เสียโฉมได้โดยไม่ต้องทำลายมัน. Tsufuls ในล้านบางส่วนของปีที่จะสร้างอาวุธแรกของพวกเขาที่มีธาตุเหล็กและพวกเขาจะสร้างชะแลงและนี้จะช่วยให้พวกเขาในที่สุดก็เปิดเต่าซึ่งจนถึง จากนั้นได้มีการล่า no. สำหรับตอนนี้พวกเขาก็เผาเต่าแล้วใช้เปลือกหอยของพวกเขาเป็นเครื่องดนตรี .. ในบึงที่ Tsufuls สามารถได้ยินในระยะทางระฆังปลุก พวกเขาหวาดกลัว พวกเขาอยู่ห่างไกลจากค่าย พวกเขาเริ่มต้นทำงาน แต่มันก็สายเกินไป: นักล่าได้พบพวกเขาและเขาทำงานในขณะนี้ เขาเป็นสองเท่าของขนาดใหญ่ที่พวกเขาเป็น สมาชิกที่ผ่านมาของกลุ่มกลับชี้อาวุธที่ไร้สาระของพวกเขาที่มีต่อมอนสเตอร์ ไม้กับหินคมสโมสรที่ทำจากกระดองเต่าและหนามของหนามยักษ์. flintspear ถูกโยนไปทางลิงที่เห็นมันมาและมีค่อนข้างมากของเวลาที่จะส่งมันไปด้วยหลังมือของเขา เมื่อเขาได้มาถึงพวกเขาเขาหัวเราะที่ระเบิดที่ Tsuful ได้โยนไปที่เขาอย่างหนักเท่าที่เขาสามารถทำได้ คนสุดท้ายของเขาหนามแทงลงไปในท้องของไซยานิน ผิวลิงที่มีรอยขีดข่วนและเขา groans Tsuful moans และเสียใจที่ปลายของอาวุธของเขาไม่ได้รับการ poinsonned มันจะไม่ได้ช่วยเขา แต่กับมัน Saiyan อย่างแน่นอนจะไม่ได้รับสามารถที่จะไปหลังจากที่คนอื่น ๆ . โชคดีสำหรับกลุ่มยานไม่ได้เป็นที่หิวและเขามีความสุขกับการรับประทานอาหารทั้งสาม rearguards กล้าหาญหลังจากนี้เขากลับไปที่บ้านในที่ราบ ในสถานที่แห่งนี้จะมีสอง Saiyans ซมวางรอบการย่อยอาหารของพวกเขาและเด็กที่มีความสนุกสนานทำลายหินการทำเสียงที่ไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นที่น่ารำคาญลิงนอนที่ หนึ่ง Saiyan สุดท้ายคือการนั่งมองในระยะไกล เราอาจจะคิดว่าเขาคิดเกี่ยวกับความหมายของชีวิตที่สงสัยว่าถ้ามีพระเจ้าหรืออย่างน้อยก็สงสัยว่าถ้ามันเป็นไปฝนตก แต่ถึงแม้ว่าเขาสามารถทำมันได้ Saiyan สงสัยทำไมหญ้าย้ายกลับมาในขณะที่ลมพัดเสมอไปในทิศทางเดียวกัน ที่เขาเข้ามาตอบ "Groump" คำตอบนี้น่าจะเป็นที่น่าพอใจเท่าที่มันจะได้รับการแปลด้วย 'Bah. ก่อน Saiyan ของเราผ่านใกล้เจ้าหนูและโดยไม่มีการเตือนเตะเขาในซี่โครง เด็กตกสี่เมตรอยู่ห่างออกไปกรีดร้อง ตรงกันข้ามกับคนนอนหลับที่ Heroe ของเราพบไม้ของเขาจะทนไม่ได้ เขามาใกล้ "นักคิด" และลดลงมาหาที่ Tsuful เขาได้กินสวมบนศีรษะของเขา. เราเข้าใจแล้วว่าในเวลานี้ Saiyan ไม่ทำให้เสื้อผ้าของตัวเองของพวกเขาทำให้พวกเขาจากเสื้อผ้า Tsufuls. ภูมิใจ ของที่ระลึกของเขา Saiyan กล่าวว่า "Groump." ซึ่งถูกตีความโดยอื่น ๆ โดย: "เรามีเพศสัมพันธ์" ซึ่งคำตอบที่หลังบวกในแง่ที่เขาไม่ได้ชกคนอื่น ๆ ในหน้า. และเพื่อให้อาศัยอยู่ที่ เวลาก่อนประวัติศาสตร์ Saiyans, Tsufuls เต่าโลหะ Brachiosaurus และอื่น ๆ อีกมากมายมากกว่าหรือน้อยกว่าอย่างมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลิงเดินใหญ่ เขาไม่รู้หรอกว่า เขาเป็นหนึ่งในบรรพบุรุษของ Saiyan ที่มีประสิทธิภาพ สัตว์ที่กำลังมองหาอาหารมื้อต่อไปของเขา .
แตกต่างเทียบเท่าใต้ของเขา โฮโมเซเปี้ยน เขาไม่ได้เอาไม้กับหินไม่หิน แต่เราสามารถดูว่าเขาได้ถึงระดับหนึ่งของวิวัฒนาการเป็นเขาใส่บางมากหว่านกันๆ .
จู่ๆ เขากระโดดในอากาศเป็นก้าวที่น่าประทับใจและอยู่ข้างๆเป็นมังสวิรัติใหญ่ 25 เมตร , 50 ตันบนโลก , 600 ตัน บนโลกใบนี้ สัตว์ให้เริ่มต้นและได้รับการพร้อมที่จะหนี แต่มันสายไปแล้ว พรีเดเตอร์ได้ทุบตีหลังของ ด้วยระเบิดที่มีประสิทธิภาพ เขาบดขยี้กระดูกของเหยื่อ และ โฮโม เซเปี้ยน gorillus ฉีกขาได้ทันทีกินดิบ

ทั้งๆที่ขนาดของสัตว์เค้ากินแต่ส่วนที่นุ่มที่สุด แล้วก็ทิ้งที่เหลือในทวีปอเมริกา . เขาต้องการบางสิ่งที่ซับซ้อนมากขึ้น

ขั้นตอนของเขานำเขาในป่าและเขา กลิ่นพวกสัตว์เล็ก ๆที่เขาชอบที่จะแทะเล็ม เขาช้าไประหว่างต้นไม้ เดินบนกิ่งไม้โดยไม่มีเหตุผล และทริกเกอร์ กับดัก พร้อมระบบหมุนฉลาด , Trunk ทั้งหมดในตอนท้ายของซึ่งถูกมัดก้อนหินขนาดใหญ่จะวิ่งใส่เขา เพราะความเร็วของการหมุน สโมสรได้ถึงความเร็วเหลือเชื่อและคลับนี้ยักษ์หล่นลงบนหัวของเขา . . . . . .
tsufuls ต้องลำบากมากวางกับดักนี้เข้าไปในสถานที่ เช่น หินใหญ่ ไม่สามารถขยับได้ด้วยตัวของมันเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งบนดาวเคราะห์ที่แรงโน้มถ่วงจะ 11,65 กรัม แต่โชคร้ายสำหรับพวกเขาSaiyan นี้จะแข็งแรง และรวดเร็ว และเขามีเวลาที่จะวางแขนของเขาในด้านหน้าของใบหน้าของเขาก่อนที่จะส่งผลกระทบต่อ เขาโยนหลายสิบเมตร และร่างกายของเขาไปที่ต้นไม้ ที่แขนมีเลือดออก แต่เขายังมีชีวิตอยู่ เขาซื่อบื้อ รอยยิ้มที่เขามีกลิ่นเลือดและเดินได้อีกครั้งโดยไม่สนใจหลายโลหะ เต่า หอย ที่เชื่อมโยงกับกับดักที่เป็นดังเช่นที่พวกเขาบางบนอีกหนึ่งในเสียงอึกทึก .
โลหะเต่ามีวิวัฒนาการจนมีเปลือกเรียบและเงา รุนแรงมากกว่า คอนกรีตเสริมเหล็ก แม้ saiyans ไม่สามารถกินพวกเขาพวกเขาไม่สามารถเอานิ้วมือของพวกเขาในขนาดเล็กช่องว่างที่หัวของสัตว์และสุนัขออกมาและพวกเขาไม่สามารถฉีกเปลือกเปิด และเมื่อพวกเขาตีมัน ก็บิดมันโดยไม่ทำลายมัน .
tsufuls , ล้านในบางปีจะสร้างอาวุธครั้งแรกของพวกเขาและพวกเขาจะสร้างด้วยเหล็กชะแลง และนี้จะช่วยให้พวกเขาเพื่อเปิดเต่าซึ่งตอนนั้นไม่มีผู้ล่า .
สำหรับตอนนี้ พวกเขาเผา เต่า และจากนั้น ใช้หอยเป็นเครื่องดนตรี


. . . . . . .ในบึง tsufuls , ได้ยินเสียงในระยะไกล นาฬิกาปลุกกระดิ่ง พวกเขาตกใจ พวกเขาจะห่างไกลจากค่าย พวกเขาเริ่มวิ่ง แต่มันสายเกินไป : นักล่าได้พบเขา และเขาก็วิ่งเลย เขาตัวโตเท่าพวกเขา สมาชิกคนสุดท้ายของกลุ่มหันมาชี้อาวุธไร้สาระของเขาต่อมอนสเตอร์ เกาะติดกับคมหินเหล็กไฟคลับที่ทำจากกระดองเต่า และหนามของต้นยักษ์
flintspear โยนต่อลิงที่เห็นมา และมีค่อนข้างมากของเวลาที่จะส่งมันออกไปด้วยฝ่ามือของเขา เมื่อเขาไปถึง เขาหัวเราะที่ระเบิดที่ tsuful ได้โยนเขาเท่าที่เขาจะทำได้ สุดท้ายแทงหนามของเขาเข้าไปในท้องของ Saiyan . ของเลียนแบบ ผิวเป็นรอย และเขา . . .การ tsuful moans และความเสียใจที่ปลายอาวุธของเขาไม่ได้ poinsonned . มันก็จะไม่ช่วยเขา แต่กับมัน saiyan แน่นอนคงไม่ไปหาคนอื่น

โชคดีกลุ่ม saiyan ไม่หิว และเขามีความสุขกับการกินสามเหล่านี้กล้าหาญทหารกองหลัง

หลังจากนี้ เขาจะกลับไปบ้านในแบบธรรมดา ในสถานที่นี้สอง saiyans เป็นซม วางรอบ ย่อยอาหารของพวกเขาและเด็กมีความสนุกทำลายหิน ทำเสียงที่ดูเหมือนจะไม่รำคาญนอนลิง ครั้งสุดท้าย Saiyan นั่งมองอยู่ไกล ๆ เราสามารถจินตนาการที่เขาคิดเกี่ยวกับความหมายของชีวิตว่า ถ้าพระเจ้ามีจริง หรืออย่างน้อย ก็สงสัยว่า มันกำลังจะตก แต่ถ้าเขาสามารถทำมันได้saiyan สงสัยทำไมหญ้าเคลื่อนที่ไปมาและลมก็พัดไปในทิศทางเดียวกัน ที่เขาเข้ามาตอบ " groump " คำตอบที่ดูเหมือนจะพอใจในขอบเขตที่สามารถแปลด้วยๆ ' '


ของเราก่อน Saiyan ผ่านไปใกล้เจ้าหนูและโดยไม่มีการเตือน เตะเข้าซี่โครง เด็กตกสี่เมตรออกไป เสียงกรีดร้องตรงกันข้ามกับนอนอยู่ ฮีโร่ของเราพบว่าไม้ของเขาจะทนได้ เขามาใกล้ " นักคิด " และหยอดมาว่า tsuful เขาได้กินสวมบนศีรษะของเขา .
เราเข้าใจแล้วว่า ณเวลานี้ saiyan อย่าให้เสื้อผ้าของพวกเขาเอง พวกเขาทำให้พวกเขาจาก tsufuls ' เสื้อผ้า
ภูมิใจของขวัญของเขา , กล่าวว่า : " groump Saiyan " ซึ่ง ถูกตีความโดยอื่น ๆโดย : " เรานอน ? "
ที่หลังตอบในเชิงบวกในความรู้สึกเขาไม่ได้ชกกันในหน้า
และอาศัยอยู่ที่ saiyans เวลาก่อนประวัติศาสตร์ tsufuls เต่าโลหะ , ยีราฟและหลายคนอื่น ๆ มากหรือน้อย อย่างมีความสุข