Princess Snow placed the dragon mea

Princess Snow placed the dragon meat near the Snow Phoenix’s beak, yet the Snow Phoenix faced up, expressing its refusal. Yun Che walked over and said with a smile: “The Snow Phoenix Beast was born from an extremely cold place and only eats ice, snow, or rain. It doesn’t like eating meat.”

“Oh, so it’s like that.” Princess Snow took back the dragon meat, tilted her head, and then asked quite earnestly: “Snow Phoenix Beast? This name is even weirder sounding than Little Chan. Little White still sounds the best, right, Little White?”

“Then I’ll eat the rest all by myself!”

The young girl sat , leaning against the Snow Phoenix’s soft body and slowly enjoyed the delicacy in her hand. With each bite, an incomparably beautiful smile blossomed on her snowy face. Seeing her like this, Yun Che was once more dazzled. He couldn’t help but uncontrollably blurt out: “If you like it, I can roast it for you every day.”

The young girl blinked her beautiful eyes, then began to laugh happily. Her brows bent into two crescent moons as her eyelashes softly fluttered like butterflies: “Hehe, you’re so nice. I just knew that someone who’s able to become Little White’s owner must be a really good person.”

“…Your Highness, why do you like Little Chan so much?” Yun Che asked.

Without even bothering to think, Princess Snow smiled sweetly in reply: “Because Little White is so beautiful. The most beautiful profound beast I’ve ever seen. Look, Little White’s entire body of white is the same color as my favorite snow.”

“You like… snow?”

“Mn!” After the word “snow” was brought up, Princess Snow lowered the delicious food in her hands. Lifting up her face that was even more fair than snow, she said somewhat absent-mindedly: “I’ve only heard of ‘snow’ from my royal brothers, but I’ve never seen it before. Snow had also never fell upon Divine Phoenix City before, but when I was thirteen years old, a huge snow storm suddenly fell upon Divine Phoenix City… That was when I finally realized how beautiful snow was. The sky fluttered with white snowflakes, making me feel like I was in another world, and when snowflakes landed on my body, they were like beautiful fairies…”

“That day was the happiest day, most exciting day of my life, it was as though I had a beautiful dream. But very quickly, the snow melted. After that, I’ve always longed for snow, but have never seen it ever again. Royal father said that only the north of Divine Phoenix Empire has winter, where people can see snow. But royal father has told me many times that before I turn twenty, I’m not allowed to leave Divine Phoenix Sect… I really don’t know when I can see snow again.”

The young girl sat in a daze, her longing and thirst were distinctively printed in her eyes and expression. Yun Che didn’t know why she would like snow that much, perhaps, only the purest of snow could stir her pure spirit.

“Your Highness, please close your eyes.” Yun Che stood up, and suddenly said mysteriously.

“Ah? Why do I have to close my eyes?” Princess Snow looked at Yun Che in puzzlement.

Yun Che stretched out a hand, with the hollow of his palm facing upwards: “Your Highness doesn’t need to ask. When you open your eyes, you’ll understand.”

“Mn, okay.” Princess Snow apparently thought it was something fun as she closed her eyes with a smile.

Yun Che raised his head, then activated Frozen Cloud Arts… Even though he still had severe injuries on his person, his profound strength had recovered to about thirty percent, he still had enough energy to use Frozen Cloud Arts to make a little snow. Immediately after, a gust of cold wind rose as the surrounding water elements quickly assembled, fusing with the profound energy Yun Che released, transforming into snow that fluttered in the sky, and slowly fell down.

“Your Highness, you can open your eyes now.” Yun Che withdrew his hand and said softly before staring at her jade face, awaiting her reaction.

Princess Snow opened her eyes as a stretch of snowflakes also softly fluttered down on top of her nose. Then, even more snowflakes descended, brushing past her long hair, cheek, and hands… In that moment, Princess Snow went dumbstruck. Her lips opened and her expression grew misty as she stared blankly at everything, as though she had found herself inside a dream.

“It’s snow… snow!”

Princess Snow happily stood up, both her hands cupped the unceasingly falling snowflakes as she happily jumped about in the snow, as though she was a fairy that had found home. Her happiness even seemed to have infected the atmosphere as the breeze became even more gentle.

“It’s really snow… so cold, so beautiful.”

She happily exclaimed in excitement, each sound she made was like the sweetest music in the world. Immersed within the snowflakes and a thin layer of recently accumulated snow, she faced upwards as happiness blossomed on her smiling face, as if she had unrestrainedly released all her joy within the snow.

“Are you the one who made it snow? How did you do

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าหญิงหิมะวางเนื้อมังกรใกล้จะงอยปากหิมะของฟินิกซ์ยังหิมะฟินิกซ์เผชิญหน้าแสดงปฏิเสธ Yun เจ๊เดินไปและกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "หิมะฟินิกซ์สัตว์เกิดจากสถานที่ที่หนาวมากและมีเพียงกินน้ำแข็งหิมะหรือฝนตก . มันไม่ชอบกินเนื้อสัตว์ "

". โอ้จึงเป็นเช่นนั้น "เจ้าหญิงหิมะเอากลับเนื้อมังกรเอียงศีรษะของเธอแล้วถามค่อนข้างจริงจัง" หิมะฟินิกซ์สัตว์? ชื่อนี้แม้จะมีเสียงประหลาดกว่าลิตจัน เล็ก ๆ สีขาวยังคงเสียงที่ดีที่สุดขวาเล็ก ๆ สีขาว? "

" แล้วฉันจะกินส่วนที่เหลือทั้งหมดด้วยตัวเอง! "

เด็กสาวนั่งพิงกับตัวอ่อนหิมะฟีนิกซ์และค่อยๆมีความสุขกับอาหารอันโอชะในมือของเธอ กับแต่ละกัดเป็นรอยยิ้มที่สวยงามเหลือใจเบ่งบานบนใบหน้าเต็มไปด้วยหิมะของเธอ เห็นเธอเช่นนี้ Yun Che ที่ครั้งหนึ่งเคยตื่นตามากขึ้น เขาไม่สามารถช่วย แต่ดะโพล่ง: ". ถ้าคุณชอบมันฉันจะย่างให้คุณทุกวัน"

เด็กสาวกระพริบตาดวงตาที่สวยงามของเธอก็เริ่มที่จะหัวเราะอย่างมีความสุข คิ้วของเธอก้มลงไปสองดวงจันทร์เสี้ยวเป็นขนตาของเธอเบาเบาโผบินเหมือนผีเสื้อ: "อิอิคุณให้ดี ฉันเพิ่งรู้ว่าคนที่มีความสามารถที่จะกลายเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเจ้าของสีขาวจะต้องเป็นคนดีจริงๆ. "

" ... ใต้ฝ่าพระบาททำไมคุณถึงชอบลิตจันมาก? "ยุนเจ๊ถาม.

โดยไม่ต้องแม้แต่จะคิดว่าเจ้าหญิงหิมะยิ้มหวานใน ตอบ: "เพราะเล็ก ๆ สีขาวมีความสวยงามดังนั้น สัตว์ลึกซึ้งสวยที่สุดที่ผมเคยเห็น ดูเล็ก ๆ สีขาวของร่างกายทั้งหมดของสีขาวเป็นสีเดียวกับหิมะที่ชื่นชอบของฉัน. "

" คุณต้องการ ... หิมะ? "

" Mn! "หลังจากคำว่า" หิมะ "ถูกนำขึ้นเจ้าหญิงหิมะลดอาหารอร่อยในมือของเธอ ยกขึ้นใบหน้าของเธอที่เป็นธรรมมากยิ่งกว่าหิมะที่เธอบอกว่าค่อนข้างเลื่อนลอย: "ผมเคยได้ยินคนเดียวของ 'หิมะจากพี่น้องรอยัลของฉัน แต่ฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อน หิมะก็ไม่เคยลดลงเมื่อพระเจ้า Phoenix City ก่อน แต่เมื่อผมอายุสิบสามปีพายุหิมะขนาดใหญ่ก็ลดลงเมื่อพระเจ้า Phoenix City ... นั่นคือเมื่อในที่สุดผมก็รู้ว่าเป็นหิมะที่สวยงาม ท้องฟ้าเบาโผบินกับเกล็ดหิมะสีขาวทำให้ฉันรู้สึกเหมือนผมอยู่ในอีกโลกหนึ่งและเมื่อเกล็ดหิมะลงบนร่างกายของพวกเขาเป็นเหมือนนางฟ้าที่สวยงาม ... "

" วันนั้นเป็นวันที่มีความสุขที่สุดในวันที่น่าตื่นเต้นที่สุดในชีวิตของฉันมันก็เหมือนกับ แต่ผมมีความฝันที่สวยงาม แต่อย่างรวดเร็วหิมะละลาย หลังจากนั้นผมได้เสมอ longed หิมะ แต่ไม่เคยเห็นมันเคยอีกครั้ง หลวงพ่อบอกว่าเฉพาะทางตอนเหนือของพระเจ้าฟินิกซ์จักรวรรดิมีฤดูหนาวที่ผู้คนสามารถเห็นหิมะ แต่พระราชบิดาได้บอกผมหลายครั้งว่าก่อนที่ผมจะเปิดยี่สิบฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากพระเจ้าฟินิกซ์นิกาย ... ผมไม่ทราบว่าเมื่อฉันสามารถมองเห็นหิมะอีกครั้ง ".

เด็กสาวนั่งอยู่ในอาการงุนงงความปรารถนาของเธอและ กระหายที่พิมพ์ชัดเจนในสายตาและการแสดงออกของเธอ Yun เจ๊ไม่ทราบว่าทำไมเธอถึงอยากหิมะที่มากอาจจะเป็นเพียงบริสุทธิ์ของหิมะอาจกวนจิตวิญญาณบริสุทธิ์ของเธอ.

"ใต้ฝ่าพระบาทโปรดปิดตาของคุณ." ยุนเจ๊ลุกขึ้นยืนและก็กล่าวว่าลึกลับ.

"แอมป์? ทำไมฉันจะต้องปิดตาของฉัน "เจ้าหญิงหิมะมองที่ยุน Che ในความงุนงง.

Yun Che เหยียดมือออกด้วยกลวงลายมือของเขาหงายขึ้น" ใต้ฝ่าพระบาทไม่ต้องถาม เมื่อคุณเปิดตาของคุณคุณจะเข้าใจ. "

" Mn, โอเค. "ปริ๊นเซหิมะเห็นได้ชัดว่าคิดว่ามันเป็นสิ่งที่สนุกที่สุดเท่าที่เธอปิดตาของเธอด้วยรอยยิ้ม.

Yun เจ๊ยกศีรษะของเขาแล้วเปิดใช้งานแช่แข็งเมฆศิลปะ ... แม้เขา ยังคงมีการบาดเจ็บรุนแรงกับคนของเขามีความแข็งแรงอย่างลึกซึ้งของเขาได้หายไปประมาณร้อยละสามสิบเขาก็ยังคงมีพลังงานพอที่จะใช้แช่แข็งเมฆศิลปะที่จะทำให้หิมะเล็ก ๆ น้อย ๆ ทันทีหลังจากที่มีลมพัดเย็นเพิ่มขึ้นเป็นรอบองค์ประกอบน้ำประกอบได้อย่างรวดเร็ว, การหลอมรวมกับพลังงานที่ลึกซึ้ง Yun Che การปล่อยตัวออกมาเปลี่ยนเป็นหิมะที่เบาโผบินอยู่บนท้องฟ้าและค่อยๆก้มลง.

"ใต้ฝ่าพระบาทคุณสามารถเปิดตาของคุณในขณะนี้ . "ยุนเจ๊ถอนตัวออกมือของเขาและพูดเบา ๆ ก่อนที่จะจ้องมองไปที่ใบหน้าของเธอหยกรอปฏิกิริยาของเธอ.

ปริ๊นเซหิมะเปิดตาของเธอเป็นยืดของเกล็ดหิมะยังเบาเบาโผบินลงที่ด้านบนของจมูกของเธอ จากนั้นเกล็ดหิมะมากยิ่งขึ้นสืบเชื้อสายมาแปรงในอดีตของเธอผมยาว, แก้มและมือ ... ในขณะที่เจ้าหญิงหิมะไปเหวอ ริมฝีปากของเธอเปิดและการแสดงออกของเธอเติบโตหมอกขณะที่เธอจ้อง blankly ทุกอย่างราวกับว่าเธอได้พบว่าตัวเองอยู่ภายในความฝัน.

"มันเป็นหิมะ ... หิมะ!"

เจ้าหญิงหิมะอย่างมีความสุขลุกขึ้นยืนทั้งสองมือของเธอที่บรรจุในถ้วยเกล็ดหิมะอย่างไม่หยุดยั้งที่ลดลงในขณะที่เธอมีความสุขเพิ่มขึ้น เกี่ยวกับในหิมะราวกับว่าเธอเป็นนางฟ้าที่ได้พบบ้าน ความสุขของเธอแม้ดูเหมือนจะมีการติดเชื้อบรรยากาศเป็นสายลมที่อ่อนโยนก็ยิ่งมากขึ้น.

"มันจริงๆ ... หิมะหนาวจังเลยสวยมาก."

เธออุทานอย่างมีความสุขในความตื่นเต้นแต่ละเสียงที่เธอทำก็เหมือนเพลงที่ไพเราะที่สุดในโลก แช่อยู่ภายในเกล็ดหิมะและชั้นบาง ๆ ของหิมะสะสมเมื่อเร็ว ๆ นี้เธอต้องเผชิญกับความสุขขึ้นเป็นเบ่งบานบนใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอราวกับว่าเธอได้รับการปล่อยตัวทุกความสุขของเธอ unrestrainedly ภายในหิมะ.

"คุณเป็นคนหนึ่งที่ทำให้มันหิมะ? คุณทำอย่างไร