With all the media excitement about

With all the media excitement about grit and
“non-cognitive” skills, educators might
conclude that to ensure students’ success we
just need to get them to resist eating marshmallows,
as documented in the well-known experiment that
revealed that children who managed to refrain from
eating a marshmallow while the experimenter stepped
out of the room had greater academic and life success
(Mischel et al., 2011).
The ability to self-regulate and persist in the face of
challenge is indeed a critical factor in student academic
and life performance. However, teaching “gritty”
behaviors directly may not be successful if students
don’t have the mindset, strategies, and supports they
need to motivate and sustain their growth (Farrington
et al., 2012). Core beliefs, content-specific skills, and
classroom culture are also essential to success.
Fixed vs. Growth Mindsets
Decades of research by psychologist Carol Dweck
and colleagues have shown that we all have fixed
and growth mindsets about different aspects of our
lives (Dweck, 2006). A fixed mindset reflects a belief
in natural talent: one is either good at something or is
not. A growth mindset, on the other hand, is a belief
that one can get good at something through effort and
learning. The mindset we hold in any domain has a
great influence on how “gritty” we will be in pursuit of
accomplishment—whether we will take on challenges
in the first place, how much effort we will expend, and
whether we will persevere if we stumble. For example,
co-author David Dockterman has a growth mindset
about cooking:
I look for new recipes, welcome
challenges, and see failures—which
are frequent—as part of the process of
developing the craft of cooking. When
it comes to dancing, though, I definitely
have a fixed mindset. I see myself as
naturally uncoordinated, and a single
misstep on the dance floor confirms my
inability. One mistake and I’m done for
the night. Actually I’m done until the next
time someone forces me to shake my
booty. Even then, I lower expectations
by affirming to anyone around me that
“I’m just not a dancer.” In addition, I
purposely “goof around” so that any
observers see me as “not trying” as
opposed to trying and failing. Getting
better at dancing requires more than
just furrowing my brow, gritting my teeth,
and trying harder. I need to try smarter.
What movements should I learn first?
What’s the best way to practice? How
do I get feedback on my progress? But
we tend not to ask these questions if we
believe we can’t get better.
Similarly, students (and teachers) have a mix of
fixed and growth mindsets, some more rigidly held
than others. Some students may believe, as many
Americans do, that they’re “just not math people”
or “just not good writers.” When they believe this,
it becomes a self-fulfilling prophecy: the inevitable
struggles encountered during learning confirm their
inability to get better, and they give up.
Paradoxically, others may hold a fixed mindset not
because of repeated failure, but because of easy
success. They may think, “I’ve always done well in
math without trying very hard. Everyone thinks I’m
good at it. I’m not going to take any chances by putting
myself in a position where they might see me fail.” They
have invested in their image as a math whiz, and they
are afraid to risk it. Or they may fall apart when they
finally encounter a challenge after long-term success:
“I’ve always been praised for my writing, but now this
teacher is criticizing my essay—maybe I’m not really
a good writer after all.” Their prior easy success has
left them without a repertoire of strategies to overcome
difficulty.
In contrast, the growth mindset students, whether high
or low achievers, keep looking for the next challenge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้วยความตื่นเต้นสื่อทั้งหมดเกี่ยวกับ grit และ "ไม่ใช่รับรู้" ทักษะ นักการศึกษาอาจ สรุปความสำเร็จของนักเรียนที่เรา ก็ต้องได้รับการต่อต้านการกิน marshmallows เป็นเอกสารในการรู้จัก ทดลองที่ เปิดเผยว่า เด็กจัดการตั้งแต่ กินมาร์ชแมลโลว์ขณะ experimenter ก้าว ออกไปนอกห้องได้สำเร็จมากกว่าสถาบันการศึกษาและชีวิต (มิสเชล et al., 2011) ความสามารถในการควบคุมตนเอง และคงอยู่ใน face ของ ความท้าทายเป็นปัจจัยสำคัญในการศึกษานักเรียน และประสิทธิภาพการทำงานของชีวิต อย่างไรก็ตาม สอน "ถึง" ลักษณะการทำงานโดยตรงอาจไม่สำเร็จหากนักเรียน ไม่มี mindset กลยุทธ์ และสนับสนุนพวกเขา ต้องการจูงใจ และรักษาความเจริญเติบโต (Farrington ร้อยเอ็ด al., 2012) หลักความเชื่อ เฉพาะเนื้อหาทักษะ และ ห้องเรียนวัฒนธรรมก็สำคัญไปสู่ความสำเร็จคงเทียบกับ Mindsets เจริญเติบโตของงานวิจัยจิตวิทยา Dweck แครอล และเพื่อนร่วมงานได้แสดงว่า เราได้ถาวร และเจริญเติบโต mindsets เกี่ยวกับด้านต่าง ๆ ของเรา ชีวิต (Dweck, 2006) Mindset คงสะท้อนให้เห็นถึงความเชื่อที่ ในพรสวรรค์ตามธรรมชาติ: หนึ่งดีทั้งที่สิ่ง หรือ ไม่ Mindset การเจริญเติบโต คง มีความเชื่อที่ จะได้รับบางสิ่งบางอย่างผ่านความพยายามที่ดี และ เรียนรู้ มีความคิดที่เราเก็บในโดเมนใด ๆ อิทธิพลมากว่า "ถึง" เราจะใน pursuit ความสำเร็จคือว่าเราจะใช้ในความท้าทาย in the first place, how much effort we will expend, and whether we will persevere if we stumble. For example, co-author David Dockterman has a growth mindset about cooking:I look for new recipes, welcome challenges, and see failures—which are frequent—as part of the process of developing the craft of cooking. When it comes to dancing, though, I definitely have a fixed mindset. I see myself as naturally uncoordinated, and a single misstep on the dance floor confirms my inability. One mistake and I’m done for the night. Actually I’m done until the next time someone forces me to shake my booty. Even then, I lower expectations by affirming to anyone around me that “I’m just not a dancer.” In addition, I purposely “goof around” so that any observers see me as “not trying” as opposed to trying and failing. Getting better at dancing requires more than just furrowing my brow, gritting my teeth, and trying harder. I need to try smarter. What movements should I learn first? What’s the best way to practice? How do I get feedback on my progress? But we tend not to ask these questions if we believe we can’t get better.Similarly, students (and teachers) have a mix of fixed and growth mindsets, some more rigidly held than others. Some students may believe, as many Americans do, that they’re “just not math people” or “just not good writers.” When they believe this, it becomes a self-fulfilling prophecy: the inevitable struggles encountered during learning confirm their inability to get better, and they give up. Paradoxically, others may hold a fixed mindset not because of repeated failure, but because of easy success. They may think, “I’ve always done well in math without trying very hard. Everyone thinks I’m good at it. I’m not going to take any chances by putting myself in a position where they might see me fail.” They have invested in their image as a math whiz, and they are afraid to risk it. Or they may fall apart when they finally encounter a challenge after long-term success: “I’ve always been praised for my writing, but now this teacher is criticizing my essay—maybe I’m not really a good writer after all.” Their prior easy success has left them without a repertoire of strategies to overcome difficulty.In contrast, the growth mindset students, whether high or low achievers, keep looking for the next challenge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วยความตื่นเต้นสื่อเกี่ยวกับกรวดและ
"ไม่แสวงหาองค์ความรู้" ทักษะการศึกษาอาจจะสรุปได้ว่าเพื่อความสำเร็จของนักเรียนเราเพียงแค่ต้องได้รับพวกเขาที่จะต่อต้านมาร์ชเมลโลว์กินเป็นเอกสารในการทดลองที่รู้จักกันดีว่าการศึกษาพบว่าเด็กที่มีการจัดการเพื่อละเว้นจากการกินขนมหวานในขณะที่ทดลองก้าวออกจากห้องก็ประสบความสำเร็จมากขึ้นทางวิชาการและการใช้ชีวิต(Mischel et al., 2011). ความสามารถในการควบคุมตนเองและยังคงมีอยู่ในใบหน้าของความท้าทายย่อมเป็นปัจจัยสำคัญในการศึกษาพัฒนาวิชาการและผลการดำเนินชีวิต แต่การเรียนการสอน "ทราย" พฤติกรรมโดยตรงอาจจะไม่ประสบความสำเร็จถ้านักเรียนไม่ได้มีความคิดกลยุทธ์และสนับสนุนพวกเขาจำเป็นที่จะต้องกระตุ้นและรักษาอัตราการเติบโตของพวกเขา(Farrington et al., 2012) ความเชื่อหลักทักษะเนื้อหาที่เฉพาะเจาะจงและวัฒนธรรมของห้องเรียนยังมีส่วนสำคัญต่อความสำเร็จ. คงที่เมื่อเทียบกับการเติบโตของความตั้งใจทศวรรษของการวิจัยโดยนักจิตวิทยา Dweck แครอลและเพื่อนร่วมงานได้แสดงให้เห็นว่าเราทุกคนมีการแก้ไขและความตั้งใจเกี่ยวกับการเจริญเติบโตด้านต่างๆของเราชีวิต(Dweck, 2006) ความคิดคงที่สะท้อนให้เห็นถึงความเชื่อในความสามารถของธรรมชาติ: หนึ่งเป็นทั้งสิ่งที่ดีที่หรือไม่ ความคิดการเจริญเติบโตในมืออื่น ๆ ที่เป็นความเชื่อว่าจะได้รับสิ่งที่ดีที่ผ่านความพยายามและการเรียนรู้ ความคิดที่เราถืออยู่ในโดเมนใด ๆ ที่มีอิทธิพลอย่างมากต่อวิธีการ"กล้าหาญ" เราจะอยู่ในการแสวงหาความสำเร็จไม่ว่าเราจะใช้ในความท้าทายในสถานที่แรกวิธีการใช้ความพยายามมากเราจะใช้จ่ายและไม่ว่าเราจะอดทนถ้าเราสะดุด. ตัวอย่างเช่นผู้เขียนร่วมเดวิด Dockterman มีความคิดการเจริญเติบโตเกี่ยวกับการปรุงอาหาร: ฉันมองหาสูตรใหม่ยินดีต้อนรับความท้าทายและดูความล้มเหลวซึ่งเป็นประจำเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการของการพัฒนาฝีมือการปรุงอาหาร เมื่อมันมาถึงการเต้นแต่แน่นอนผมมีความคิดที่ได้รับการแก้ไข ฉันเห็นตัวเองเป็นจังหวะตามธรรมชาติและเป็นหนึ่งเดียวผิดบนฟลอร์เต้นรำยืนยันของฉันไม่สามารถ หนึ่งผิดพลาดและฉันทำเพื่อคืน อันที่จริงผมทำต่อไปจนกว่าจะมีครั้งที่มีคนบังคับให้ฉันฉันจะจับโจร แล้วถึงแม้ผมลดความคาดหวังโดยเห็นพ้องกับทุกคนรอบ ๆ ตัวผมว่า "ฉันแค่ไม่นักเต้น." นอกจากนี้ผมจงใจ"โง่รอบ" ใด ๆ เพื่อให้ผู้สังเกตการณ์เห็นฉันเป็น"ไม่ได้พยายาม" ที่ตรงข้ามกับการพยายามและความล้มเหลว การเดินทางที่ดีกว่าในการเต้นต้องมีมากกว่าเพียงแค่furrowing คิ้วของฉัน gritting ฟันของฉันและพยายามที่ยาก ผมต้องพยายามอย่างชาญฉลาด. สิ่งที่การเคลื่อนไหวของฉันควรจะเรียนรู้เป็นอันดับแรกเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการปฏิบัติ? วิธีฉันจะได้รับความคิดเห็นเกี่ยวกับความคืบหน้าของฉันได้อย่างไร แต่เรามีแนวโน้มที่จะไม่ถามคำถามเหล่านี้ถ้าเราเชื่อว่าเราไม่สามารถได้รับที่ดีกว่า. ในทำนองเดียวกันนักเรียน (และครู) มีการผสมผสานของความตั้งใจและการเจริญเติบโตคงที่บางจัดขึ้นอย่างเหนียวแน่นมากขึ้นกว่าคนอื่นๆ นักเรียนบางคนอาจเชื่อเป็นจำนวนมากชาวอเมริกันที่ทำว่าพวกเขากำลัง "ไม่เพียงคนคณิตศาสตร์" หรือเมื่อพวกเขาเชื่อว่า "ไม่เพียงแค่นักเขียนที่ดี." มันจะกลายเป็นคำทำนายของตัวเองตอบสนอง: หลีกเลี่ยงการต่อสู้ที่พบในระหว่างการเรียนรู้ของพวกเขายืนยันไม่สามารถที่จะได้รับที่ดีขึ้นและพวกเขาให้ขึ้น. ขัดแย้งคนอื่น ๆ อาจจะมีความคิดที่ไม่คงที่เนื่องจากความล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำอีกแต่เป็นเพราะความง่ายความสำเร็จ พวกเขาอาจจะคิดว่า "ฉันได้ทำเสมอดีในทางคณิตศาสตร์โดยไม่ต้องพยายามอย่างหนัก ทุกคนคิดว่าผมดีที่มัน ผมไม่ได้ไปที่จะใช้โอกาสใด ๆ โดยการใส่ตัวเองในตำแหน่งที่พวกเขาอาจจะเห็นผมล้มเหลว. "พวกเขามีการลงทุนในภาพของพวกเขาเป็นหวือคณิตศาสตร์และพวกเขาจะกลัวที่จะเสี่ยง หรือพวกเขาอาจกระจุยเมื่อพวกเขาในที่สุดก็พบความท้าทายหลังจากประสบความสำเร็จในระยะยาว: "ฉันได้รับเสมอการยกย่องสำหรับการเขียนของฉัน แต่ตอนนี้ครูวิจารณ์เรียงความบางทีฉันฉันไม่ได้จริงๆนักเขียนที่ดีหลังจากทั้งหมด." ความสำเร็จของพวกเขาก่อนที่ง่ายได้ทิ้งไว้โดยไม่ต้องเพลงของกลยุทธ์ที่จะเอาชนะความยากลำบาก. ในทางตรงกันข้ามนักเรียนคิดการเจริญเติบโตสูงไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือต่ำให้มองหาความท้าทายต่อไป