- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
IMr. Jones, of the Manor Farm, had
I
Mr. Jones, of the Manor Farm, had locked the hen-houses for the night, but was too drunk to remember to shut the popholes. With the ring of light from his lantern dancing from side to side, he lurched across the yard, kicked off his boots at the back door, drew himself a last glass of beer from the barrel in the scullery, and made his way up to bed, where Mrs. Jones was already snoring. As soon as the light in the bedroom went out there was a stirring and a fluttering all through the farm buildings. Word had gone round during the day that old Major, the prize Middle White boar, had had a strange dream on the previous night and wished to communicate it to the other animals. It had been agreed that they should all meet in the big barn as soon as Mr. Jones was safely out of the way. Old Major (so he was always called, though the name under which he had been exhibited was Willingdon Beauty) was so highly regarded on the farm that everyone was quite ready to lose an hour’s sleep in order to hear what he had to say. At one end of the big barn, on a sort of raised platform, Major was already ensconced on his bed of straw, under a lantern which hung from a beam. He was twelve years old and had lately grown rather stout, but he was still a majesticlooking pig, with a wise and benevolent appearance in spite of the fact that his tushes had never been cut. Before long the other animals began to arrive and make themselves comfortable after their different fashions. First came the three dogs, Bluebell, Jessie, and Pincher, and then the pigs, who settled down in the straw immediately in front of the platform. The hens perched themselves on the window-sills, the pigeons fluttered up to the rafters, the sheep and cows lay down behind the pigs and began to chew the cud. The two cart-horses, Boxer and Clover, came in together, walking very slowly and setting down their vast hairy hoofs with great care lest there should be some small animal concealed in the straw. Clover was a stout motherly mare approaching middle life, who had never quite got her figure back after her fourth foal. Boxer was an enormous beast, nearly eighteen hands high, and as strong as any two ordinary horses put together. A white stripe down his nose gave him a somewhat stupid appearance, and in fact he was not of first-rate intelligence, but he was universally respected for his steadiness of character and tremendous powers of work. After the horses came Muriel, the white goat, and Benjamin, the donkey. Benjamin was the oldest animal on the farm, and the worst tempered. He seldom talked, and when he did, it was usually to make some cynical remark — for instance, he would say that God had given him a tail to keep the flies off, but that he would sooner have had no tail and no flies. Alone among the animals on the farm he never laughed. If asked why, he would say that he saw nothing to laugh at. Nevertheless, without openly admitting it, he was devoted to Boxer; the two
1
of them usually spent their Sundays together in the small paddock beyond the orchard, grazing side by side and never speaking. The two horses had just lain down when a brood of ducklings, which had lost their mother, filed into the barn, cheeping feebly and wandering from side to side to find some place where they would not be trodden on. Clover made a sort of wall round them with her great foreleg, and the ducklings nestled down inside it and promptly fell asleep. At the last moment Mollie, the foolish, pretty white mare who drew Mr. Jones’s trap, came mincing daintily in, chewing at a lump of sugar. She took a place near the front and began flirting her white mane, hoping to draw attention to the red ribbons it was plaited with. Last of all came the cat, who looked round, as usual, for the warmest place, and finally squeezed herself in between Boxer and Clover; there she purred contentedly throughout Major’s speech without listening to a word of what he was saying. All the animals were now present except Moses, the tame raven, who slept on a perch behind the back door. When Major saw that they had all made themselves comfortable and were waiting attentively, he cleared his throat and began: ‘Comrades, you have heard already about the strange dream that I had last night. But I will come to the dream later. I have something else to say first. I do not think, comrades, that I shall be with you for many months longer, and before I die, I feel it my duty to pass on to you such wisdom as I have acquired. I have had a long life, I have had much time for thought as I lay alone in my stall, and I think I may say that I understand the nature of life on this earth as well as any animal now living. It is about this that I wish to speak to you. ‘Now, comrades, what is the nature of this life of ours? Let us face it: our lives are miserable, laborious, and short. We are born, we are given just so much food as will keep the breath in our bodies, and those of us who are capable of it are forced to work to the last atom of our strength; and the very instant that our usefulness has come to an end we are slaughtered with hideous cruelty. No animal in England knows the meaning of happiness or leisure after he is a year old. No animal in England is free. The life of an animal is misery and slavery: that is the plain truth. ‘But is this simply part of the order of nature? Is it because this land of ours is so poor that it cannot afford a decent life to those who dwell upon it? No, comrades, a thousand times no! The soil of England is fertile, its climate is good, it is capable of affording food in abundance to an enormously greater number of animals than now inhabit it. This single farm of ours would support a dozen horses, twenty cows, hundreds of sheep — and all of them living in a comfort and a dignity that are now almost beyond our imagining. Why then do we continue in this miserable condition? Because nearly the whole of the produce of our labour is stolen from us by human beings. There, comrades, is the answer to all our problems. It is summed up in a single word — Man. Man is the only real enemy we have. Remove Man from the scene, and the root cause of hunger and overwork is abolished for ever. ‘Man is the only creature that consumes without producing. He does not give milk, he does not lay eggs, he is too weak to pull the plough, he cannot run fast enough to catch rabbits. Yet he is lord of all the animals. He sets them to work, he gives back to them the bare minimum that will prevent them from starving, and the rest he keeps for himself. Our labour tills the soil, our dung fertilises it, and yet there is not one of us that owns more than his bare skin.
2
You cows that I see before me, how many thousands of gallons of milk have you given during this last year? And what has happened to that milk which should have been breeding up sturdy calves? Every drop of it has gone down the throats of our enemies. And you hens, how many eggs have you laid in this last year, and how many of those eggs ever hatched into chickens? The rest have all gone to market to bring in money for Jones and his men. And you, Clover, where are those four foals you bore, who should have been the support and pleasure of your old age? Each was sold at a year old — you will never see one of them again. In return for your four confinements and all your labour in the fields, what have you ever had except your bare rations and a stall? ‘And even the miserable lives we lead are not allowed to reach their natural span. For myself I do not grumble, for I am one of the lucky ones. I am twelve years old and have had over four hundred children. Such is the natural life of a pig. But no animal escapes the cruel knife in the end. You young porkers who are sitting in front of me, every one of you will scream your lives out at the block within a year. To that horror we all must come — cows, pigs, hens, sheep, everyone. Even the horses and the dogs have no better fate. You, Boxer, the very day that those great muscles of yours lose their power, Jones will sell you to the knacker, who will cut your throat and boil you down for the foxhounds. As for the dogs, when they grow old and toothless, Jones ties a brick round their necks and drowns them in the nearest pond. ‘Is it not crystal clear, then, comrades, that all the evils of this life of ours spring from the tyranny of human beings? Only get rid of Man, and the produce of our labour would be our own. A1most overnight we could become rich and free. What then must we do? Why, work night and day, body and soul, for the overthrow of the human race! That is my message to you, comrades: Rebellion! I do not know when that Rebellion will come, it might be in a week or in a hundred years, but I know, as surely as I see this straw beneath my feet, that sooner or later justice will be done. Fix your eyes on that, comrades, throughout the short remainder of your lives! And above all, pass on this message of mine to those who come after you, so that future generations shall carry on the struggle until it is victorious. ‘And remember, comrades, your resolution must never falter. No argument must lead you astray. Never listen when they tell you that Man and the animals have a common interest, that the prosperity of the one is the prosperity of the others. It is all lies. Man serves the interests of no creature except himself. And among us animals let there be perfect unity, perfect comradeship in the struggle. All men are enemies. All animals are comrades.’ At this moment there was a tremendous uproar. While Major was speaking fourlargeratshadcreptoutoftheirholesandweresittingontheirhindquarters, listening to him. The dogs had suddenly caught sight of them, and it was only by a swift dash for their holes that the rats saved their lives. Major raised his trotter for silence. ‘Comrades,’ hesaid, ‘hereisapointthatmustbesettled. Thewildcreatures, such as rats and rabbits — are they our friends or
Mr. Jones, of the Manor Farm, had locked the hen-houses for the night, but was too drunk to remember to shut the popholes. With the ring of light from his lantern dancing from side to side, he lurched across the yard, kicked off his boots at the back door, drew himself a last glass of beer from the barrel in the scullery, and made his way up to bed, where Mrs. Jones was already snoring. As soon as the light in the bedroom went out there was a stirring and a fluttering all through the farm buildings. Word had gone round during the day that old Major, the prize Middle White boar, had had a strange dream on the previous night and wished to communicate it to the other animals. It had been agreed that they should all meet in the big barn as soon as Mr. Jones was safely out of the way. Old Major (so he was always called, though the name under which he had been exhibited was Willingdon Beauty) was so highly regarded on the farm that everyone was quite ready to lose an hour’s sleep in order to hear what he had to say. At one end of the big barn, on a sort of raised platform, Major was already ensconced on his bed of straw, under a lantern which hung from a beam. He was twelve years old and had lately grown rather stout, but he was still a majesticlooking pig, with a wise and benevolent appearance in spite of the fact that his tushes had never been cut. Before long the other animals began to arrive and make themselves comfortable after their different fashions. First came the three dogs, Bluebell, Jessie, and Pincher, and then the pigs, who settled down in the straw immediately in front of the platform. The hens perched themselves on the window-sills, the pigeons fluttered up to the rafters, the sheep and cows lay down behind the pigs and began to chew the cud. The two cart-horses, Boxer and Clover, came in together, walking very slowly and setting down their vast hairy hoofs with great care lest there should be some small animal concealed in the straw. Clover was a stout motherly mare approaching middle life, who had never quite got her figure back after her fourth foal. Boxer was an enormous beast, nearly eighteen hands high, and as strong as any two ordinary horses put together. A white stripe down his nose gave him a somewhat stupid appearance, and in fact he was not of first-rate intelligence, but he was universally respected for his steadiness of character and tremendous powers of work. After the horses came Muriel, the white goat, and Benjamin, the donkey. Benjamin was the oldest animal on the farm, and the worst tempered. He seldom talked, and when he did, it was usually to make some cynical remark — for instance, he would say that God had given him a tail to keep the flies off, but that he would sooner have had no tail and no flies. Alone among the animals on the farm he never laughed. If asked why, he would say that he saw nothing to laugh at. Nevertheless, without openly admitting it, he was devoted to Boxer; the two
1
of them usually spent their Sundays together in the small paddock beyond the orchard, grazing side by side and never speaking. The two horses had just lain down when a brood of ducklings, which had lost their mother, filed into the barn, cheeping feebly and wandering from side to side to find some place where they would not be trodden on. Clover made a sort of wall round them with her great foreleg, and the ducklings nestled down inside it and promptly fell asleep. At the last moment Mollie, the foolish, pretty white mare who drew Mr. Jones’s trap, came mincing daintily in, chewing at a lump of sugar. She took a place near the front and began flirting her white mane, hoping to draw attention to the red ribbons it was plaited with. Last of all came the cat, who looked round, as usual, for the warmest place, and finally squeezed herself in between Boxer and Clover; there she purred contentedly throughout Major’s speech without listening to a word of what he was saying. All the animals were now present except Moses, the tame raven, who slept on a perch behind the back door. When Major saw that they had all made themselves comfortable and were waiting attentively, he cleared his throat and began: ‘Comrades, you have heard already about the strange dream that I had last night. But I will come to the dream later. I have something else to say first. I do not think, comrades, that I shall be with you for many months longer, and before I die, I feel it my duty to pass on to you such wisdom as I have acquired. I have had a long life, I have had much time for thought as I lay alone in my stall, and I think I may say that I understand the nature of life on this earth as well as any animal now living. It is about this that I wish to speak to you. ‘Now, comrades, what is the nature of this life of ours? Let us face it: our lives are miserable, laborious, and short. We are born, we are given just so much food as will keep the breath in our bodies, and those of us who are capable of it are forced to work to the last atom of our strength; and the very instant that our usefulness has come to an end we are slaughtered with hideous cruelty. No animal in England knows the meaning of happiness or leisure after he is a year old. No animal in England is free. The life of an animal is misery and slavery: that is the plain truth. ‘But is this simply part of the order of nature? Is it because this land of ours is so poor that it cannot afford a decent life to those who dwell upon it? No, comrades, a thousand times no! The soil of England is fertile, its climate is good, it is capable of affording food in abundance to an enormously greater number of animals than now inhabit it. This single farm of ours would support a dozen horses, twenty cows, hundreds of sheep — and all of them living in a comfort and a dignity that are now almost beyond our imagining. Why then do we continue in this miserable condition? Because nearly the whole of the produce of our labour is stolen from us by human beings. There, comrades, is the answer to all our problems. It is summed up in a single word — Man. Man is the only real enemy we have. Remove Man from the scene, and the root cause of hunger and overwork is abolished for ever. ‘Man is the only creature that consumes without producing. He does not give milk, he does not lay eggs, he is too weak to pull the plough, he cannot run fast enough to catch rabbits. Yet he is lord of all the animals. He sets them to work, he gives back to them the bare minimum that will prevent them from starving, and the rest he keeps for himself. Our labour tills the soil, our dung fertilises it, and yet there is not one of us that owns more than his bare skin.
2
You cows that I see before me, how many thousands of gallons of milk have you given during this last year? And what has happened to that milk which should have been breeding up sturdy calves? Every drop of it has gone down the throats of our enemies. And you hens, how many eggs have you laid in this last year, and how many of those eggs ever hatched into chickens? The rest have all gone to market to bring in money for Jones and his men. And you, Clover, where are those four foals you bore, who should have been the support and pleasure of your old age? Each was sold at a year old — you will never see one of them again. In return for your four confinements and all your labour in the fields, what have you ever had except your bare rations and a stall? ‘And even the miserable lives we lead are not allowed to reach their natural span. For myself I do not grumble, for I am one of the lucky ones. I am twelve years old and have had over four hundred children. Such is the natural life of a pig. But no animal escapes the cruel knife in the end. You young porkers who are sitting in front of me, every one of you will scream your lives out at the block within a year. To that horror we all must come — cows, pigs, hens, sheep, everyone. Even the horses and the dogs have no better fate. You, Boxer, the very day that those great muscles of yours lose their power, Jones will sell you to the knacker, who will cut your throat and boil you down for the foxhounds. As for the dogs, when they grow old and toothless, Jones ties a brick round their necks and drowns them in the nearest pond. ‘Is it not crystal clear, then, comrades, that all the evils of this life of ours spring from the tyranny of human beings? Only get rid of Man, and the produce of our labour would be our own. A1most overnight we could become rich and free. What then must we do? Why, work night and day, body and soul, for the overthrow of the human race! That is my message to you, comrades: Rebellion! I do not know when that Rebellion will come, it might be in a week or in a hundred years, but I know, as surely as I see this straw beneath my feet, that sooner or later justice will be done. Fix your eyes on that, comrades, throughout the short remainder of your lives! And above all, pass on this message of mine to those who come after you, so that future generations shall carry on the struggle until it is victorious. ‘And remember, comrades, your resolution must never falter. No argument must lead you astray. Never listen when they tell you that Man and the animals have a common interest, that the prosperity of the one is the prosperity of the others. It is all lies. Man serves the interests of no creature except himself. And among us animals let there be perfect unity, perfect comradeship in the struggle. All men are enemies. All animals are comrades.’ At this moment there was a tremendous uproar. While Major was speaking fourlargeratshadcreptoutoftheirholesandweresittingontheirhindquarters, listening to him. The dogs had suddenly caught sight of them, and it was only by a swift dash for their holes that the rats saved their lives. Major raised his trotter for silence. ‘Comrades,’ hesaid, ‘hereisapointthatmustbesettled. Thewildcreatures, such as rats and rabbits — are they our friends or
0/5000
ฉันนายโจนส์ ฟาร์มแมเนอร์ มีล็อคบ้านไก่สำหรับกลางคืน แต่เมาเกินไปปิด popholes ที่จำ วงแหวนของแสงจากโคมไฟของเขาเต้นรำจากด้านข้าง เขา lurched ทั่วหล้า เตะ off รองเท้าของเขาที่ประตูหลัง วาดเองเบียร์แก้วสุดท้ายจากในก้นครัวที่ และทำเตียง ซึ่งนางโจนส์แล้วถูกนอนกรนวิธีของเขา ทันทีที่ไฟในห้องนอนออก ไป มีการกวนและ fluttering หัวใจอาคารฟาร์ม Word แล้วตลอดเวลาที่เก่าใหญ่ หมูสีขาวกลางรางวัล มีความฝันแปลกในคืนก่อนหน้า และต้องการสื่อสารกับสัตว์อื่น ๆ ได้มีการตกลงว่า ควรทั้งหมดตอบสนองในยุ้งข้าวใหญ่เป็นคุณสมชายถูกออกแบบอย่างปลอดภัย อายุหลัก (เพื่อเขาได้เสมอเรียกว่า แม้ว่าชื่อที่เขามีการจัดแสดงมีความงาม Willingdon) ได้ดังนั้นอิสลามบนฟาร์มที่คนค่อนข้างพร้อมที่จะเสียชั่วโมงการนอนหลับเพื่อที่จะได้ยินสิ่งที่เขาได้พูด ที่ปลายด้านหนึ่งของยุ้งข้าวขนาดใหญ่ ในการจัดเรียงของยกแพลตฟอร์ม วิชาถูกแล้วสามารถ ensconced บนเตียงของฟาง ภายใต้โคมไฟที่แขวนจากแสง เขามีอายุ 12 ปี และมีเมื่อเร็ว ๆ นี้โตแต่ stout แต่เขายังคง majesticlooking หมู มีความฉลาด และเปี่ยมด้วยเมตตาแม้ว่าความจริงที่ว่า tushes เขาไม่ได้ถูกตัด ก่อนลอง สัตว์อื่น ๆ เริ่มเข้ามา และทำให้ตัวเองสบายหลังจากแฟชั่นของพวกเขา different ก่อน มาสุนัขสาม Bluebell เจ สซี่ และช่องแคบพิน และ สุกร ที่ปักในฟางด้านหน้าแพลตฟอร์ม ไก่เพียงตัวเองหน้าต่าง-sills, fluttered นกถึง rafters แกะและวัววางหลังสุกร และเริ่มเพื่อ cud สองรถเข็นม้า มวยและโคล มาร่วมกัน เดินช้ามาก และการลง hoofs ของผมมากมายกับดูแลที่ดีเกรงว่าจะมีสัตว์ขนาดเล็กบางที่ปกปิดในฟาง โคลเวอร์มาเร่ motherly stout กำลังชีวิตกลาง ที่มีไม่มากได้ figure ของเธอกลับหลังจากเธอ foal สี่ ได้ นักมวยมีสัตว์ขนาดมหึมา เกือบสิบแปดมือสูง และแข็งแรงที่ม้าธรรมดาใด ๆ สองใส่กัน ลายสีขาวลงจมูกของเขาให้เขาลักษณะค่อนข้างโง่ และในความเป็นจริงเขาไม่ใช่ของปัญญา first อัตรา ได้ถูกยอมรับเกลียดชังของเขา steadiness ของอักขระและอำนาจมหาศาลของการทำงาน หลังจากที่ม้ามา muriel ความกล้าหาญ แพะสีขาว และเบนจามิน ลา เบนจามินเป็นสัตว์เก่าแก่ที่สุดในฟาร์ม และอารมณ์ร้าย ค่อยพูดคุย และเมื่อเขาได้ ก็มักต้องการหมายเหตุบางลลด — เช่น เขาจะพูดว่า พระเจ้าได้ให้เขาหางให้ flies off แต่ว่า เขาจะเร็วมีหางไม่มีและ flies ไม่ คนเดียวในหมู่สัตว์ในฟาร์มที่ไม่ได้หัวเราะ ถ้าถามทำไม เขาพูดว่า เขาเห็นอะไรเย้ย อย่างไรก็ตาม ไม่ว่า admitting อย่างเปิดเผย เขาได้อุทิศให้กับนักมวย ทั้งสอง1พวกเขามักจะใช้วันอาทิตย์ของพวกเขากัน paddock เล็กเกินออร์ชาร์ด grazing เคียงข้าง และไม่เคยพูด เพียงมีน้ำพุม้าสองลงเมื่อคอกแม่ ducklings ซึ่งได้สูญเสียแม่ filed เป็นยุ้งข้าว cheeping feebly และหลงจากทางด้านข้างเพื่อ find บางสถานที่ที่พวกเขาจะไม่ถูกเหยียบย่ำบน โคลเวอร์ทำการจัดเรียงของผนังรอบกับ foreleg เธอดี และแม่ ducklings เชิญลงไว้ภายใน และทารกหลับทันที หรอกมอลลี่ โง่ สวยขาวแมร์ที่วาดกับดักคุณสมชาย mincing daintily เคี้ยวก้อนน้ำตาลที่มา เธอเอาที่ใกล้ด้านหน้า และเริ่ม flirting แผงคอสีขาวของเธอ หวังที่จะดึงความสนใจกับมันถูก plaited กับ ribbon สีแดง สุดท้าย มาแมว คันตลอด ตามปกติ การอบอุ่น และ finally คั้นตัวเองระหว่างนักมวยและโคล มีเธอ purred contentedly ตลอดพูดเป็นหลักโดยไม่ฟังคำของสิ่งที่เขาได้พูด ตอนนี้อยู่ยกเว้น Moses นกสัตว์ป่า ที่นอนหลับบนปลากะพงหลังประตูหลังสัตว์ทั้งหมดได้ เมื่อวิชาเห็นว่า พวกเขาได้ทั้งหมดทำเองสบาย และรอสดับตรับ เขาล้างคอของเขา และเริ่ม: ' Comrades คุณเคยได้ยินแล้วเกี่ยวกับว่า มีเมื่อคืนฝันแปลก แต่ฉันจะมาฝันต่อ แล้วอย่างอื่นว่า first ไม่คิดว่า สหาย ว่า ฉันจะอยู่กับคุณนานหลายเดือน และก่อนที่ฉันตาย ฉันรู้สึกว่ามันหน้าที่ของฉันที่จะส่งไปคุณภูมิปัญญาดังกล่าว ตามที่ผมได้รับการ มีอายุยืน ฉันได้มีเวลาสำหรับความคิดผมนอนคนเดียวในคอกของฉัน และฉันคิดว่า ฉันอาจพูดว่า ฉันเข้าใจธรรมชาติของชีวิตในโลกนี้ เป็นสัตว์ใด ๆ อาศัยอยู่ตอนนี้ เป็นการศึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่ฉันต้องการพูดคุยกับคุณ ' ตอนนี้ สหาย ธรรมชาติของชีวิตของเราคืออะไร เราหน้ามัน: ชีวิตมีอนาถ ลำบาก และสั้น เราเกิดมา เราจะได้รับอาหารเพียงไม่มากที่จะทำให้ลมหายใจในร่างกายของเรา และพวกเราที่สามารถจะถูกบังคับให้ทำงานสุดท้ายอะตอมของความแข็งแรงของเรา และทันทีมากประโยชน์ของเราได้มาสิ้นสุดเราจะมีชัย ด้วย hideous โหด สัตว์ในอังกฤษไม่รู้ความหมายของความสุขหรือพักผ่อนหลังจากที่เขาเป็นปีเก่า ไม่มีสัตว์ในอังกฤษไม่ ชีวิตของสัตว์คือ ความทุกข์ยากและทาส: คือความจริงที่ธรรมดา ' แต่เป็นเพียงแค่ส่วนนี้ลำดับธรรมชาติ เป็นเพราะแผ่นดินนี้ของเราให้ดีว่า มันไม่ afford ชีวิตดีให้กับผู้ที่อาศัยอยู่ไว้ ไม่ สหาย เป็นพันครั้งไม่ ดินของอังกฤษเป็นอุดม ของสภาพภูมิอากาศได้ดี สามารถ affording อาหารในความอุดมสมบูรณ์จำนวนสัตว์มากกว่าตอนนี้ อาศัยอยู่ที่มหาศาลมาก ฟาร์มนี้เดียวของเราสนับสนุนโหลม้า วัวยี่สิบ ฝูงแกะนับร้อย ๆ — และพวกเขาทั้งหมดอาศัยอยู่ในความสะดวกสบายและศักดิ์ศรีที่ตอนนี้เกือบเกิน imagining ของเรา เหตุนั้นทำเราต่อไปในสภาพนี้เอง เนื่องจากเกือบทั้งหมดของการผลิตของแรงงานของเราถูกขโมยจากเรา โดยมนุษย์ สหาย มีคำตอบสำหรับปัญหาทั้งหมดของเรา จะมีรวมในคำเดียวซึ่งคุณชายเป็นศัตรูเท่านั้นที่เรามี เอาคนจากฉาก และสาเหตุหลักของความหิวและ overwork ยกเลิกเคยตัว ' คนเป็นสัตว์เฉพาะที่ใช้ โดยผลิต เขาไม่ได้ทำให้นม เขาไม่วางไข่ เขาจะอ่อนแอเกินไปที่จะดึงการไถ ไม่สามารถวิ่งได้เร็วพอจะจับกระต่าย แต่ เขาเป็นเจ้าของสัตว์ทั้งหมด เขากำหนดให้ทำงาน เขาให้กลับไปน้อยเปลือยที่จะป้องกันไม่ให้อดอยาก และอื่น ๆ ที่ท่านเก็บไว้สำหรับตัวเอง แรงงานของเรา tills ดิน มูลของเรา fertilises มัน และยัง มีไม่ใช่เราที่เป็นเจ้าของมากกว่าผิวเปลือยของเขา2You cows that I see before me, how many thousands of gallons of milk have you given during this last year? And what has happened to that milk which should have been breeding up sturdy calves? Every drop of it has gone down the throats of our enemies. And you hens, how many eggs have you laid in this last year, and how many of those eggs ever hatched into chickens? The rest have all gone to market to bring in money for Jones and his men. And you, Clover, where are those four foals you bore, who should have been the support and pleasure of your old age? Each was sold at a year old — you will never see one of them again. In return for your four confinements and all your labour in the fields, what have you ever had except your bare rations and a stall? ‘And even the miserable lives we lead are not allowed to reach their natural span. For myself I do not grumble, for I am one of the lucky ones. I am twelve years old and have had over four hundred children. Such is the natural life of a pig. But no animal escapes the cruel knife in the end. You young porkers who are sitting in front of me, every one of you will scream your lives out at the block within a year. To that horror we all must come — cows, pigs, hens, sheep, everyone. Even the horses and the dogs have no better fate. You, Boxer, the very day that those great muscles of yours lose their power, Jones will sell you to the knacker, who will cut your throat and boil you down for the foxhounds. As for the dogs, when they grow old and toothless, Jones ties a brick round their necks and drowns them in the nearest pond. ‘Is it not crystal clear, then, comrades, that all the evils of this life of ours spring from the tyranny of human beings? Only get rid of Man, and the produce of our labour would be our own. A1most overnight we could become rich and free. What then must we do? Why, work night and day, body and soul, for the overthrow of the human race! That is my message to you, comrades: Rebellion! I do not know when that Rebellion will come, it might be in a week or in a hundred years, but I know, as surely as I see this straw beneath my feet, that sooner or later justice will be done. Fix your eyes on that, comrades, throughout the short remainder of your lives! And above all, pass on this message of mine to those who come after you, so that future generations shall carry on the struggle until it is victorious. ‘And remember, comrades, your resolution must never falter. No argument must lead you astray. Never listen when they tell you that Man and the animals have a common interest, that the prosperity of the one is the prosperity of the others. It is all lies. Man serves the interests of no creature except himself. And among us animals let there be perfect unity, perfect comradeship in the struggle. All men are enemies. All animals are comrades.’ At this moment there was a tremendous uproar. While Major was speaking fourlargeratshadcreptoutoftheirholesandweresittingontheirhindquarters, listening to him. The dogs had suddenly caught sight of them, and it was only by a swift dash for their holes that the rats saved their lives. Major raised his trotter for silence. ‘Comrades,’ hesaid, ‘hereisapointthatmustbesettled. Thewildcreatures, such as rats and rabbits — are they our friends or
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผมนาย โจนส์ของฟาร์มนาล็อกไก่บ้านสำหรับคืน แต่ก็เมาเกินไปที่จะจำที่จะปิด popholes ด้วยแหวนของแสงจากการเต้นรำโคมไฟของเขาจากทางด้านข้างเขาถลาข้ามสนามเตะ o FF รองเท้าของเขาที่ประตูหลังดึงตัวเองแก้วสุดท้ายของเบียร์จากถังในอ่างล้างชามและทำทางของเขาขึ้นไปที่เตียง ที่นางโจนส์นอนกรนแล้ว ทันทีที่ไฟในห้องนอนออกไปมีความตื่นเต้นและชั้นเปล่งเสียงทั้งหมดที่ผ่านอาคารฟาร์ม พระวจนะได้ไปรอบในระหว่างวันที่เก่าเมเจอร์รางวัลกลางหมูป่าสีขาวได้มีความฝันที่แปลกประหลาดในคืนที่ผ่านมาและมีความประสงค์ที่จะสื่อสารไปยังสัตว์อื่น ๆ มันได้รับการเห็นพ้องกันว่าพวกเขาทุกคนควรจะตอบสนองในยุ้งฉางใหญ่เป็นเร็ว ๆ นี้ขณะที่นายโจนส์ได้อย่างปลอดภัยออกจากทาง เก่าเมเจอร์ (เพื่อให้เขาถูกเรียกเสมอแม้ว่าภายใต้ชื่อที่เขาได้รับการจัดแสดงเป็นลิงงาม) เพื่อให้ได้รับการยอมรับอย่างสูงในฟาร์มที่ทุกคนก็พร้อมที่จะสูญเสียการนอนหลับชั่วโมงในการสั่งซื้อที่จะได้ยินสิ่งที่เขาจะพูด ที่ปลายด้านหนึ่งของโรงนาขนาดใหญ่ในการจัดเรียงของแพลตฟอร์มยกเมเจอร์ได้นั่งอยู่บนเตียงของเขาที่ทำจากฟางภายใต้โคมไฟที่ห้อยลงมาจากคานได้ เขาเป็นสิบสองปีและเมื่อเร็ว ๆ นี้มีการเติบโตค่อนข้างอ้วน แต่เขาก็ยังคงเป็นหมู majesticlooking มีลักษณะที่ชาญฉลาดและใจดีทั้งๆที่ความจริงที่ว่า tushes ของเขาไม่เคยได้รับการตัด ก่อนที่จะนานสัตว์อื่น ๆ เริ่มที่จะมาถึงและทำให้ตัวเองสบายหลังจากที่ดิฉฉแฟชั่นต่างกันของพวกเขา แรกที่เข้ามาในสามของสุนัขบลูเบล, เจสซีและพินเชอร์และจากนั้นหมูที่ตัดสินลงในฟางทันทีในด้านหน้าของแพลตฟอร์ม แม่ไก่ที่เกาะอยู่กับตัวเองบนขอบหน้าต่างนกพิราบชั้นพูดถึงจันทัน, แกะและวัวล้มตัวลงนอนอยู่เบื้องหลังหมูและเริ่มที่จะเคี้ยวเอื้อง ทั้งสองรถเข็นม้านักมวยและโคลมาอยู่ด้วยกันเดินช้ามากและการตั้งค่าลงกีบขนของพวกเขากว้างใหญ่ที่มีการดูแลที่ดีเกรงว่าบางส่วนของสัตว์เล็ก ๆ ซ่อนอยู่ในฟาง Clover เป็นเมียแม่อ้วนใกล้ชีวิตของกลางที่ไม่เคยได้ค่อนข้าง Gure ไฟของเธอกลับมาหลังจากที่ลูกที่สี่ของเธอ นักมวยเป็นสัตว์ขนาดใหญ่เกือบสิบแปดมือสูงและเป็นที่แข็งแกร่งเป็นสองม้าธรรมดาใส่กัน แถบสีขาวลงจมูกของเขาทำให้เขามีลักษณะโง่บ้างและในความเป็นจริงเขาไม่ได้เป็นของสายปัญญาอัตราแรก แต่เขาเป็นที่เคารพนับถืออย่างกว้างขวางสำหรับความมั่นคงของตัวละครของเขาและอำนาจอันยิ่งใหญ่ของการทำงาน หลังจากที่ม้ามามิวเรียล, แพะสีขาวและเบนจามินลา เบนจามินเป็นสัตว์ที่เก่าแก่ที่สุดในฟาร์มและอารมณ์ที่เลวร้ายที่สุด เขาไม่ค่อยได้พูดคุยและเมื่อเขาทำมันก็มักจะทำให้บางคำพูดเหยียดหยาม - เช่นเขาจะบอกว่าพระเจ้าทรงให้เขาหางเพื่อให้ชั้นโอบอุ้ม o FF แต่ที่เขาจะเร็วได้ไม่มีหางและไม่มีการโอบอุ้มชั้น คนเดียวในหมู่สัตว์ในฟาร์มของเขาไม่เคยหัวเราะที่ ถ้าถามว่าทำไมเขาจะบอกว่าเขาเห็นอะไรที่จะหัวเราะเยาะ อย่างไรก็ตามโดยไม่ต้องเปิดเผยยอมรับมันเขาได้อุทิศให้กับนักมวย; ทั้งสอง
1
ของพวกเขามักจะใช้เวลาวันอาทิตย์ของพวกเขากันในคอกขนาดเล็กเกินกว่าที่สวนผลไม้ด้านข้างทุ่งเลี้ยงสัตว์และไม่เคยพูด ทั้งสองม้าได้นอนเพียงลงเมื่อลูกของลูกเป็ดซึ่งได้สูญเสียแม่ของพวกเขาไฟที่นำเข้ามาในโรงนา cheeping อย่างอ่อนแรงและเดินจากทางด้านข้างเพื่อ fi ครั้งที่สถานที่ที่พวกเขาจะไม่ถูกเหยียบย่ำในบางส่วน Clover ทำให้การจัดเรียงของผนังรอบพวกเขามีขาที่ดีของเธอและเป็ดตั้งลงไปข้างในมันและลดลงทันทีหลับ ในขณะที่ที่ผ่านมามอลลี, โง่, ม้าขาวสวยที่ดึงดักนายโจนส์มาดัดจริตกระจุบกระจิบในเคี้ยวที่ก้อนของน้ำตาล เธอเกิดขึ้นใกล้ด้านหน้าและเริ่มชั้น irting แผงคอสีขาวของเธอหวังที่จะดึงความสนใจไปริบบิ้นสีแดงมันก็ถักด้วย สุดท้ายของทั้งหมดมาแมวที่มองรอบตามปกติสำหรับสถานที่ที่ร้อนที่สุดและ Nally ไฟบีบตัวเองในระหว่างนักมวยและโคล; มีเธอ purred สมถะตลอดการพูดที่สำคัญโดยไม่ต้องฟังคำพูดจากสิ่งที่เขาพูด สัตว์ทั้งหมดตอนนี้ปัจจุบันยกเว้นโมเสสกาเชื่องที่หลับอยู่บนเกาะที่อยู่เบื้องหลังประตูหลัง เมเจอร์เมื่อเห็นว่าพวกเขาได้ทั้งหมดทำให้ตัวเองสะดวกสบายและกำลังรอฟังอย่างตั้งใจเขาล้างลำคอของเขาและเริ่ม: 'สหายคุณเคยได้ยินแล้วเกี่ยวกับความฝันแปลกที่ผมมีคืนที่ผ่านมา แต่ผมจะมาถึงความฝันในภายหลัง ผมมีอย่างอื่นที่จะบอกว่าสายแรก ฉันไม่คิดว่าสหายที่ฉันจะอยู่กับคุณนานหลายเดือนอีกต่อไปและก่อนที่ผมจะตายผมรู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ของผมที่จะส่งผ่านไปยังคุณปัญญาเช่นผมได้รับ ฉันมีชีวิตที่ยาวนานผมมีเวลามากสำหรับความคิดขณะที่ผมนอนคนเดียวในคอกของฉันและฉันคิดว่าฉันอาจจะพูดได้ว่าผมเข้าใจธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตบนโลกนี้เช่นเดียวกับสัตว์ที่อาศัยอยู่ในขณะนี้ มันเป็นเรื่องที่ผมอยากจะพูดกับคุณ 'ตอนนี้เพื่อนสนิทของสิ่งที่เป็นธรรมชาติของชีวิตของเรานี้หรือไม่? ขอให้เราหน้ามันชีวิตของเรามีความทุกข์ลำบากและระยะสั้น เราจะเกิดเราจะได้รับเพียงแค่อาหารมากเพื่อที่จะช่วยให้ลมหายใจในร่างกายของเราและคนของเราที่มีความสามารถของมันที่ถูกบังคับให้ทำงานเพื่ออะตอมล่าสุดของความแข็งแกร่งของเรา; และทันทีที่มีประโยชน์มากของเราได้มาถึงจุดสิ้นสุดที่เราจะถูกฆ่าด้วยความโหดร้ายน่าเกลียด สัตว์ในอังกฤษไม่มีรู้ความหมายของความสุขหรือพักผ่อนหลังจากที่เขาเป็นปีเก่า สัตว์ในอังกฤษไม่เป็นอิสระ ชีวิตของสัตว์คือความทุกข์ยากและความเป็นทาสนั่นคือความจริงที่ธรรมดา แต่เป็นเพียงส่วนนี้ของการสั่งซื้อของธรรมชาติ? มันเป็นเพราะที่ดินของเรานี้เป็นที่น่าสงสารเพื่อที่จะสามารถไม่ FF ORD ชีวิตที่ดีให้กับผู้ที่อาศัยอยู่ได้หรือไม่ ไม่มีสหายพันครั้งไม่! ดินของประเทศอังกฤษมีความอุดมสมบูรณ์ของสภาพภูมิอากาศที่เป็นสิ่งที่ดีมันเป็นความสามารถของ FF อาหาร Ording ในความอุดมสมบูรณ์ไปเป็นจำนวนมากขึ้นอย่างมากของสัตว์กว่าตอนนี้อาศัยอยู่ในมัน นี้ฟาร์มเดียวของเราจะสนับสนุนม้าโหลยี่สิบวัวหลายร้อยแกะ - และทุกคนที่อาศัยอยู่ในความสะดวกสบายและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ที่มีตอนนี้เกือบเกินจินตนาการของเรา ทำไมเราแล้วยังคงอยู่ในสภาพที่น่าสังเวชนี้หรือไม่? เพราะเกือบทั้งหมดของผลิตผลของแรงงานของเราจะถูกขโมยไปจากเราโดยมนุษย์ มีสหายเป็นคำตอบให้กับปัญหาของเราทั้งหมด มันเป็นที่สรุปได้ในคำเดียว - ผู้ชาย มนุษย์เป็นศัตรูที่แท้จริงเท่านั้นที่เรามี ผู้ชายเอาออกจากที่เกิดเหตุและสาเหตุของความหิวและทำงานมากเกินไปจะถูกยกเลิกไปตลอดกาล 'มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตเดียวที่กินได้โดยไม่ต้องผลิต เขาไม่ได้ให้นมเขาไม่ได้วางไข่เขาอ่อนแอเกินไปที่จะดึงไถเขาไม่สามารถทำงานได้อย่างรวดเร็วพอที่จะจับกระต่าย แต่เขาก็ยังเป็นเจ้าแห่งสัตว์ทั้งหมด เขากำหนดให้พวกเขาทำงานเขาให้กลับไปให้ขั้นต่ำเปลือยที่จะป้องกันไม่ให้พวกเขาจากการอดอาหารและส่วนที่เหลือเขาช่วยตัวเอง แรงงานของเราเทศกาลดินมูลสัตว์ของเราอุดมมันและยังมีไม่ได้เป็นหนึ่งในพวกเราที่เป็นเจ้าของมากกว่าผิวเปลือยของเขา.
2
คุณวัวที่ฉันเห็นก่อนที่ฉันกี่พันแกลลอนของนมที่คุณได้รับในช่วงปีที่ผ่านมานี้ ? และสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับนมที่ควรจะได้รับการปรับปรุงพันธุ์ขึ้นน่องทนทานหรือไม่ การลดลงของมันทุกที่ได้ไปลงลำคอของศัตรูของเรา และคุณไก่ไข่หลายวิธีที่คุณวางไว้ในปีที่ผ่านมานี้และจำนวนของผู้ที่เคยไข่ฟักออกเป็นไก่? ส่วนที่เหลือทั้งหมดได้ไปสู่ตลาดที่จะนำเงินสำหรับโจนส์และคนของเขา และคุณโคลเวอร์ซึ่งเป็นผู้ที่สี่ลูกคุณเบื่อที่ควรจะได้รับการสนับสนุนและความสุขของวัยชราของคุณ? แต่ละคนก็ขายในปีเก่า - คุณจะไม่เคยเห็นหนึ่งของพวกเขาอีกครั้ง ในทางกลับกันสำหรับ nements สี่นักโทษสายของคุณและแรงงานใน elds Fi, สิ่งที่คุณเคยมีการปันส่วนยกเว้นเปลือยของคุณและแผงลอยหรือไม่? 'และแม้กระทั่งชีวิตของเรานำความสุขไม่ได้รับอนุญาตที่จะไปถึงช่วงธรรมชาติของพวกเขา สำหรับตัวผมเองผมไม่บ่นสำหรับผมเป็นหนึ่งในคนที่โชคดี ผมอายุสิบสองปีและมีกว่าสี่ร้อยเด็ก ดังกล่าวเป็นชีวิตตามธรรมชาติของหมู แต่สัตว์ไม่มีหนีมีดที่โหดร้ายในที่สุด คุณ porkers หนุ่มที่กำลังนั่งอยู่ในด้านหน้าของฉันทุกคนของคุณจะกรีดร้องชีวิตของคุณออกมาในบล็อกภายในหนึ่งปี ที่น่ากลัวที่เราทุกคนจะต้องมา - วัวหมูไก่แกะทุกคน แม้ม้าและสุนัขก็มีชะตากรรมไม่ดีขึ้น คุณนักมวยวันมากที่กล้ามเนื้อดีพวกคุณสูญเสียอำนาจของพวกเขาโจนส์จะขายให้คุณ Knacker ที่จะตัดลำคอของคุณและต้มคุณลงสุนัขล่าสัตว์ สำหรับสุนัขเมื่อพวกเขาเติบโตเก่าและฟันโจนส์อิฐผูกรอบคอของพวกเขาและพวกเขาฟันฟางในบ่อที่ใกล้ที่สุด 'มันไม่ใสแล้วสหายที่ชั่วทั้งหมดของชีวิตของฤดูใบไม้ผลิของเรานี้จากการปกครองแบบเผด็จการของมนุษย์? เท่านั้นที่ได้รับการกำจัดของมนุษย์และผลิตผลของแรงงานของเราจะเป็นของเราเอง A1most ค้างคืนที่เราอาจจะกลายเป็นที่อุดมไปด้วยและเป็นอิสระ แล้วอะไรที่เราจะต้องทำอย่างไร ทำไมคืนการทำงานและวันร่างกายและจิตใจเพื่อล้มล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์! นั่นคือข้อความของฉันกับคุณสหาย: จลาจล! ผมไม่ทราบว่าเมื่อการจลาจลที่จะมาก็อาจจะมีในหนึ่งสัปดาห์หรือในร้อยปี แต่ฉันรู้ว่าเป็นแน่นอนที่ผมเห็นฟางนี้ใต้เท้าของฉันที่เร็วหรือความยุติธรรมในภายหลังจะทำได้ แก้ไขตาของคุณในที่สหายตลอดที่เหลือสั้น ๆ ของชีวิตของคุณ! และเหนือสิ่งอื่นส่งผ่านข้อความของฉันให้กับผู้ที่มาหลังจากที่คุณนี้เพื่อให้ลูกหลานในอนาคตที่จะต้องดำเนินการในการต่อสู้จนกว่าจะได้รับชัยชนะ 'และจำไว้ว่าสหายละเอียดของคุณจะต้องไม่ลังเลใจ อาร์กิวเมนต์ไม่ต้องนำคุณไปในทางที่ผิด ไม่เคยฟังเมื่อพวกเขาบอกคุณว่ามนุษย์และสัตว์ที่มีความสนใจร่วมกันที่ความเจริญรุ่งเรืองของคนที่เป็นความเจริญรุ่งเรืองของคนอื่น ๆ มันเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด ผู้ชายทำหน้าที่ผลประโยชน์ของสิ่งมีชีวิตใดนอกจากตัวเอง และในหมู่สัตว์ที่เราให้มีความสามัคคีที่สมบูรณ์แบบมิตรภาพที่สมบูรณ์แบบในการต่อสู้ มนุษย์ทุกคนเป็นศัตรู สัตว์ทั้งหมดอยู่สหาย. ขณะนี้มีความโกลาหลอย่างมาก ในขณะที่กำลังพูดเมเจอร์ fourlargeratshadcreptoutoftheirholesandweresittingontheirhindquarters ฟังเขา สุนัขได้จับทันใดนั้นสายตาของพวกเขาและมันก็เป็นเพียงโดยรีบรวดเร็วหลุมของพวกเขาว่าหนูที่บันทึกไว้ชีวิตของพวกเขา เมเจอร์ยกเท้าของเขาสำหรับความเงียบ 'สหาย' hesaid 'hereisapointthatmustbesettled Thewildcreatures เช่นหนูและกระต่าย - พวกเขาเพื่อนหรือของเรา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผม
คุณโจนส์ ของคฤหาสน์ฟาร์ม , ขังแม่ไก่บ้านสักคืน แต่เมาจำปิด popholes . กับแหวนของแสงจากโคมไฟเต้นของเขาจากทางด้านข้าง เขาร้องในนามเตะ O ffรองเท้าบู๊ตที่ประตูหลัง วาดตัวเองสุดท้ายแก้วเบียร์จากถังในกระจิริด และทำทางของเขาขึ้นเตียง ซึ่งคุณนายโจนส์ก็นอนกรนทันทีที่ไฟในห้องนอนออกไปมีกวนและflกล่าวผ่านฟาร์มอาคาร คำที่ได้ไปรอบในระหว่างวันที่เก่าสาขา รางวัลสีขาวกลางหมูป่า มีฝันแปลกๆในคืนที่ผ่านมา และมีความประสงค์ที่จะสื่อสารกับสัตว์อื่น ๆ มันได้รับการยอมรับว่าพวกเขาควรจะพบในฟาร์มใหญ่ ทันทีที่คุณโจนส์ออกไปอย่างปลอดภัย เก่าหลัก ( เขาเรียกแต่ชื่อที่เขาเคยแสดงเป็นวิลิงเดิ้นความงาม ) เป็นอย่างสูง ที่ฟาร์ม ที่ทุกคน ก็พร้อมที่จะเสียชั่วโมงของการนอนหลับเพื่อที่จะได้ยินสิ่งที่เขาจะพูด ที่ปลายด้านหนึ่งของฟาร์มใหญ่ๆ ที่เหมือนยกแพลตฟอร์มหลัก แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่บนเตียงของฟางภายใต้โคมไฟห้อยจากคาน เขาเป็นสิบสองปีและเมื่อเร็ว ๆนี้ปลูกค่อนข้างอ้วน แต่เขาก็ยัง majesticlooking หมูมีลักษณะที่ชาญฉลาดและใจดีทั้งๆที่ความจริงที่ว่า tushes ของเขาไม่เคยถูกตัด ไม่นานสัตว์อื่น ๆเริ่มที่จะมาถึงและทำให้ตัวเองสะดวกสบายหลังจาก ดิ ff erent แฟชั่น ก่อนมา หมา 3 ตัว บลูเบล เจสซี่และ พินเชอร์ และหมู ที่เข้ามาตั้งรกรากในฟางทันทีในด้านหน้าของแพลตฟอร์ม แม่ไก่เกาะตัวเองในหน้าต่าง , นกพิราบflเอ่ยขึ้นเพื่อ rafters , แกะและวัวนอนหลังหมูและเริ่มเคี้ยวเอื้อง . สองเกวียนม้า นักมวย และโคล มาด้วยกันเดินช้ามากและตั้ง hoofs ของพวกเขาใหญ่ขนดกด้วยการดูแลที่ดีจะต้องมีขนาดเล็กสัตว์ที่ซ่อนอยู่ในกองฟาง โคลเวอร์เป็นแม่อ้วน Mare ใกล้ชีวิตกลางที่ค่อนข้างไม่ได้เธอจึง gure หลังจากลูกที่สี่ของเธอ นักมวยเป็นสัตว์ร้ายขนาดใหญ่เกือบแปดมือสูงและแข็งแกร่งเหมือนสองม้าธรรมดาใส่กันลายสีขาวลงจมูกของเขาทำให้เขามีลักษณะค่อนข้างโง่ , และในความเป็นจริงเขาไม่ได้ของ RST สติปัญญาเท่ากันจึง แต่เขาก็สามารถเคารพเพื่อความมั่นคงของอักขระ และพลังอันยิ่งใหญ่ของงาน หลังม้ามา Muriel , แพะขาว เบนยามิน ลา เบนจามินเป็นที่เก่าแก่ที่สุดของสัตว์ในฟาร์ม และที่เลวร้ายที่สุด กระจกนิรภัย เขาไม่ค่อยพูด และเมื่อเขาทำมันมักจะทำเหยียดหยามหมายเหตุ - ตัวอย่าง เขาจะบอกว่า พระเจ้าได้ประทานหางเพื่อให้fl IES O ff แต่เขาอาจจะไม่มีหาง ไม่มีเวลาว่างfl . คนเดียวในหมู่สัตว์ในฟาร์ม เขาไม่เคยหัวเราะ ถ้าถามว่าทำไม เขาก็บอกว่าเห็นอะไรก็หัวเราะ อย่างไรก็ตาม , โดยไม่ต้องเปิดเผยยอมรับมัน เขาทุ่มเทให้กับนักมวย 2
1
;พวกเขามักจะใช้เวลาวันอาทิตย์ของพวกเขากันในคอกเล็กๆ นอกสวน แทะด้านข้างและไม่เคยพูด ม้าทั้งสองตัวก็นอนลงเมื่อฟักของเป็ด ซึ่งได้สูญเสียแม่ของพวกเขาจึงนำในยุ้งฉาง cheeping กระป้อกระแป้และหลงจากด้านข้างเพื่อถ่ายทอดและสถานที่ที่พวกเขาจะไม่ถูกย่ำบนโคลเวอร์เป็นจัดเรียงของผนังรอบพวกเขาด้วยเท้าหน้าของเธอมาก และเป็ดธุรกิจภายใน และทันทีที่เผลอหลับไป ตอนนั้นมอลลี่ , โง่ , สวยขาว แมร์ ที่ดึงกับดักของมิสเตอร์โจนส์มาดัดจริตอย่างพิถีพิถันในการเคี้ยวที่ก้อนตาล เธอเอาที่ใกล้ด้านหน้าและเริ่มfl irting แผงคอสีขาวของหล่อนหวังที่จะดึงดูดความสนใจกับสีแดงริบบิ้นมันถักด้วย สุดท้ายของทั้งหมดมาแมว ใครมองรอบๆ ตามปกติ ในสถานที่ที่อบอุ่น แล้วจึงบีบตัวเองในแนลลี่ระหว่างนักมวยกับใบโคลเวอร์ ที่นั่นเธอ purred สมถะตลอดหลักของการพูดโดยไม่ฟัง คำพูดที่เขาพูด สัตว์ทั้งหมด ตอนนี้ปัจจุบันยกเว้นโมเสส เรเวนเชื่อง ,
คุณโจนส์ ของคฤหาสน์ฟาร์ม , ขังแม่ไก่บ้านสักคืน แต่เมาจำปิด popholes . กับแหวนของแสงจากโคมไฟเต้นของเขาจากทางด้านข้าง เขาร้องในนามเตะ O ffรองเท้าบู๊ตที่ประตูหลัง วาดตัวเองสุดท้ายแก้วเบียร์จากถังในกระจิริด และทำทางของเขาขึ้นเตียง ซึ่งคุณนายโจนส์ก็นอนกรนทันทีที่ไฟในห้องนอนออกไปมีกวนและflกล่าวผ่านฟาร์มอาคาร คำที่ได้ไปรอบในระหว่างวันที่เก่าสาขา รางวัลสีขาวกลางหมูป่า มีฝันแปลกๆในคืนที่ผ่านมา และมีความประสงค์ที่จะสื่อสารกับสัตว์อื่น ๆ มันได้รับการยอมรับว่าพวกเขาควรจะพบในฟาร์มใหญ่ ทันทีที่คุณโจนส์ออกไปอย่างปลอดภัย เก่าหลัก ( เขาเรียกแต่ชื่อที่เขาเคยแสดงเป็นวิลิงเดิ้นความงาม ) เป็นอย่างสูง ที่ฟาร์ม ที่ทุกคน ก็พร้อมที่จะเสียชั่วโมงของการนอนหลับเพื่อที่จะได้ยินสิ่งที่เขาจะพูด ที่ปลายด้านหนึ่งของฟาร์มใหญ่ๆ ที่เหมือนยกแพลตฟอร์มหลัก แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่บนเตียงของฟางภายใต้โคมไฟห้อยจากคาน เขาเป็นสิบสองปีและเมื่อเร็ว ๆนี้ปลูกค่อนข้างอ้วน แต่เขาก็ยัง majesticlooking หมูมีลักษณะที่ชาญฉลาดและใจดีทั้งๆที่ความจริงที่ว่า tushes ของเขาไม่เคยถูกตัด ไม่นานสัตว์อื่น ๆเริ่มที่จะมาถึงและทำให้ตัวเองสะดวกสบายหลังจาก ดิ ff erent แฟชั่น ก่อนมา หมา 3 ตัว บลูเบล เจสซี่และ พินเชอร์ และหมู ที่เข้ามาตั้งรกรากในฟางทันทีในด้านหน้าของแพลตฟอร์ม แม่ไก่เกาะตัวเองในหน้าต่าง , นกพิราบflเอ่ยขึ้นเพื่อ rafters , แกะและวัวนอนหลังหมูและเริ่มเคี้ยวเอื้อง . สองเกวียนม้า นักมวย และโคล มาด้วยกันเดินช้ามากและตั้ง hoofs ของพวกเขาใหญ่ขนดกด้วยการดูแลที่ดีจะต้องมีขนาดเล็กสัตว์ที่ซ่อนอยู่ในกองฟาง โคลเวอร์เป็นแม่อ้วน Mare ใกล้ชีวิตกลางที่ค่อนข้างไม่ได้เธอจึง gure หลังจากลูกที่สี่ของเธอ นักมวยเป็นสัตว์ร้ายขนาดใหญ่เกือบแปดมือสูงและแข็งแกร่งเหมือนสองม้าธรรมดาใส่กันลายสีขาวลงจมูกของเขาทำให้เขามีลักษณะค่อนข้างโง่ , และในความเป็นจริงเขาไม่ได้ของ RST สติปัญญาเท่ากันจึง แต่เขาก็สามารถเคารพเพื่อความมั่นคงของอักขระ และพลังอันยิ่งใหญ่ของงาน หลังม้ามา Muriel , แพะขาว เบนยามิน ลา เบนจามินเป็นที่เก่าแก่ที่สุดของสัตว์ในฟาร์ม และที่เลวร้ายที่สุด กระจกนิรภัย เขาไม่ค่อยพูด และเมื่อเขาทำมันมักจะทำเหยียดหยามหมายเหตุ - ตัวอย่าง เขาจะบอกว่า พระเจ้าได้ประทานหางเพื่อให้fl IES O ff แต่เขาอาจจะไม่มีหาง ไม่มีเวลาว่างfl . คนเดียวในหมู่สัตว์ในฟาร์ม เขาไม่เคยหัวเราะ ถ้าถามว่าทำไม เขาก็บอกว่าเห็นอะไรก็หัวเราะ อย่างไรก็ตาม , โดยไม่ต้องเปิดเผยยอมรับมัน เขาทุ่มเทให้กับนักมวย 2
1
;พวกเขามักจะใช้เวลาวันอาทิตย์ของพวกเขากันในคอกเล็กๆ นอกสวน แทะด้านข้างและไม่เคยพูด ม้าทั้งสองตัวก็นอนลงเมื่อฟักของเป็ด ซึ่งได้สูญเสียแม่ของพวกเขาจึงนำในยุ้งฉาง cheeping กระป้อกระแป้และหลงจากด้านข้างเพื่อถ่ายทอดและสถานที่ที่พวกเขาจะไม่ถูกย่ำบนโคลเวอร์เป็นจัดเรียงของผนังรอบพวกเขาด้วยเท้าหน้าของเธอมาก และเป็ดธุรกิจภายใน และทันทีที่เผลอหลับไป ตอนนั้นมอลลี่ , โง่ , สวยขาว แมร์ ที่ดึงกับดักของมิสเตอร์โจนส์มาดัดจริตอย่างพิถีพิถันในการเคี้ยวที่ก้อนตาล เธอเอาที่ใกล้ด้านหน้าและเริ่มfl irting แผงคอสีขาวของหล่อนหวังที่จะดึงดูดความสนใจกับสีแดงริบบิ้นมันถักด้วย สุดท้ายของทั้งหมดมาแมว ใครมองรอบๆ ตามปกติ ในสถานที่ที่อบอุ่น แล้วจึงบีบตัวเองในแนลลี่ระหว่างนักมวยกับใบโคลเวอร์ ที่นั่นเธอ purred สมถะตลอดหลักของการพูดโดยไม่ฟัง คำพูดที่เขาพูด สัตว์ทั้งหมด ตอนนี้ปัจจุบันยกเว้นโมเสส เรเวนเชื่อง ,
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- 돌리고
- สระว่ายน้ำส่วนตัว
- ได้คลายร้อนและสำรวจแม่น้ำนครนายกอีกด้วย
- พ่อเขาหน้าชีด
- เราจะไปกัน2คนหรอ
- Cheerleader practice
- what more can i say then
- คุณมีเมลล์ฉันหรือยัง
- พวกเขาจะส่งเอกสารกลับมาให้เราเซ็น
- ผมของเธอเป็นสีน้ำตาลอ่อนดัดลอนยาว
- 왜 나를 버리고 싶어하니?
- A jam nut is a locking device in which
- พลเอกฉลาดหลบภัยการเมืองด้วยการไปบวชที่วั
- มาเที่ยวด้วยกันไหม
- To
- pink
- came across another car at the traffc li
- Taken
- PERSONAL STRESS LEVELS Very Medium High
- นางฟ้า
- taken
- The satisfaction of sripatum university
- 돌리고
- Yes correct please goggle me Kevin fishe
