ScALINGThe theory contains no presc

ScALING
The theory contains no prescriptions for scaling or analysis, but again
operational practices have developed to guide research. Not all cultivation
researchers conform to the practices used by the theoreticians, however. In
some studies, the single measure of viewing per day is used as the exposure
measure, but in other studies several measures are aggregated in some way to
construct a viewing scale. There are three forms of aggregation.
Summative scales: Weaver and Wakshlag ( 1986) computed two indexes:
non-crime related viewing and crime related viewing. For every hour-long
crime show a respondent checked in his/her seven-day diary, 60 minutes
were added to the crime viewing index. A similar procedure was used to
translate check marks on non-crime shows into index minutes. The authors
report that reliability was marginal for crime related viewing (KR-20 = .64)
and non-crime related viewing (KR-20 = .69). But the Kuder-Richardson test
is a split half method of testing internal consistency of a scale. It splits the
items on the scale into two sets and examines the degree to which measures
on one half of the items are related to measures on the other half of items. It
does not seem that the results of Kuder-Richardson would address the issue
of reliability here, because there is no reason to expect someone who watches
w. / AMES P OTTER
one crime show to watch all other crime shows. So a low KR-20 coefficient
is less an indication of the quality of the scale than it is an indication that
viewers have differential viewing preferences.
Hawkins and Pingree (1980, 1981) summed the minutes recorded in
respondents' diaries to construct six program type exposure scales: news,
situation comedies, crime adventures, dramas, game shows, and cartoons.
They also had respondents use a 4-point scale ("never" to "often") to indicate
how often they viewed programs in these seven genres. They found that
"except for cartoons (r = .46), correlations between the two forms of
measurement were quite low and inconsistent" (p. 205). Given the choice of
the two measures, they concluded "while the two methods of measurement
do not relate well to each other, viewing of the content types measured by the
TV diary is better related to the cultivation dependent variables, suggesting
that the diary is also a better measure of long-term viewing habits than the
averaging measures" (p. 205).
Several researchers have computed summative scales where the elements
summed were not hours of exposure. For example, Carlson (1983) summed
the responses (1 ="never watched"; 4 ="almost always watch") to 16 crime
shows to construct a Crime Show Viewing scale that had a range of 16 to 64.
Volgy and Schwarz (1980) used responses to a list of25 prime-time programs
(how regularly viewed?) and computed exposure scales for medical and
minority show viewing.
Multiplicative scales: Some researchers have computed a weekly viewing
figure from daily viewing data by multiplying the daily viewing response by
7. For example, Carveth and Alexander (1 985) used their respondents' hours
of viewing per day and multiplied by 7 to get the weekly hour figure. This
scale is based on the assumption that viewing is the same all seven days of the
week. Ogles and Sparks (1989) multiplied the weekday viewing measure by
5 and the weekend day viewing measure by 2 and then summed the two
products to get a weekly figure.
Average exposure: Another type of scale is the average. For example, in
two studies, exposure was operationalized as the average between two
measures: amount of television watched yesterday (a weekday) and the
amount of television that usually watched on an average weekday (Perse,
Ferguson, & McLeod, 1994; Rubin, Perse & Taylor, 1988).
In another study, exposure was operationalized as the sum of hours of
TV viewed on a typical weekday and a typical weekend day (Hawkins,
Pingree, & Adler, 198 7). This type of scale is merely an operational device that
appears to be built on a feeling that a single item is not a good indicator of
viewing, nor is any item by itself. This scale has no conceptual meaning, that
is, it does not reflect daily or weekly viewing. It can also be misleading. For
example, if person A watches 4 hours on a typical weekday and 6 hours on
a typical weekend day, her score on this scale is 5. IfpersonB watches 2 hours
on a typical weekday and 8 hours on a typical weekend day, his score on the
scale is 6. The scale indicates that B is a heavier TV viewer despite the fact that

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาตราส่วนทฤษฎีประกอบด้วยไม่มีใบสั่งยาสำหรับปรับขนาดหรือการวิเคราะห์ แต่อีกครั้งมีพัฒนาแนวทางการดำเนินงานเพื่อนำงานวิจัย เพาะปลูกทั้งหมดนักวิจัยให้สอดคล้องกับแนวทางปฏิบัติที่ใช้ โดย theoreticians อย่างไรก็ตาม ในบางการศึกษา การวัดเดี่ยวดูต่อวันถูกใช้เป็นการเปิดรับแสงวัด แต่ในที่อื่น ๆ ศึกษาหลายมาตรการจะรวมวิธีการสร้างเครื่องชั่งดู มีสามรูปแบบของการรวมกลุ่มเครื่องชั่งงานกลาง: ช่างทอผ้าและ Wakshlag (1986) คำนวณดัชนีที่สอง:-อาชญากรรมที่เกี่ยวข้องดูและอาชญากรรมที่เกี่ยวข้องกับการดู สำหรับทุกพัสอาชญากรรมแสดงผู้ตอบตรวจสอบในไดอารี่ของเขาเจ็ดวัน 60 นาทีมีเพิ่มการอาชญากรรมดูดัชนี ใช้กระบวนงานคล้ายแปลเครื่องหมายแสดงไม่ใช่อาชญากรรมในนาทีดัชนี ผู้เขียนรายงานว่า ความน่าเชื่อถือเป็นกำไรสำหรับอาชญากรรมที่เกี่ยวข้องกับดูภาพ (KR-20 =.64)และไม่ใช่อาชญากรรมที่เกี่ยวข้องดู (KR-20 =.69). แต่ทดสอบการริชาร์ดสัน Kuderเป็นวิธีการแบ่งครึ่งของการทดสอบความสอดคล้องภายในของเครื่องชั่ง มันแยกการบนสเกลเป็นสองชุด และตรวจสอบระดับการวัดที่ใน ครึ่งหนึ่งของรายการเกี่ยวข้องกับมาตรการในส่วนอื่น ๆ ของสินค้า มันดูเหมือน ว่า ผลลัพธ์ของริชาร์ดสัน Kuder จะแก้ปัญหาความเชื่อถือได้ที่นี่ เพราะมีเหตุผลว่าคนที่มีนาฬิกาw. / นาก P เอมส์แสดงอาชญากรรมดูดูอาชญากรรมอื่น ๆ ทั้งหมด ดังนั้นสัมประสิทธิ์ KR-20 เป็นต่ำมีน้อยกว่าการบ่งชี้คุณภาพของขนาดมากกว่าข้อบ่งชี้ที่ผู้ชมมีความแตกต่างดูฮอว์กินส์และ Pingree (1980, 1981) รวมแล้วบันทึกไว้ในไดอารี่ผู้ตอบเพื่อสร้างเครื่องชั่งแสงชนิดโปรแกรมหก: ข่าวสถานการณ์ comedies ผจญภัยอาชญากรรม ละคร เกมโชว์ และการ์ตูนพวกเขายังตอบใช้ 4 จุดระดับ ("ไม่เคย" เป็น "มัก") เพื่อบ่งชี้บ่อยจะดูโปรแกรมในประเภทเหล่านี้เจ็ด พวกเขาพบว่า"ยกเว้นการ์ตูน (r =.46), ความสัมพันธ์ระหว่างสองรูปแบบวัดได้ค่อนข้างต่ำ และไม่สอดคล้องกัน" (p. 205) กำหนดทางเลือกของมาตรการสอง ที่พวกเขาได้ข้อสรุป "ในขณะที่สองวิธีการวัดไม่เกี่ยวข้องให้ดูกัน ชนิดเนื้อหาที่วัดโดยการไดอารี่ TV ดีกว่าเกี่ยวข้องกับตัวแปรขึ้นอยู่กับการเพาะปลูก แนะนำว่า ไดอารี่เป็นวัดดีกว่าระยะยาวดูพฤติกรรมมากกว่าการหาค่าเฉลี่ยการวัด" (p. 205)นักวิจัยหลายได้คำนวณงานกลางชั่งที่องค์ประกอบรวมไม่ได้ชั่วโมงของการสัมผัส ตัวอย่างเช่น คาร์ลสัน (1983) รวมการตอบสนอง (1 = "ไม่ดู" 4 = "มักจะดู") ให้อาชญากรรม 16แสดงการสร้างอาชญากรรมแสดงดูสเกลที่มีช่วงของ 16 64Volgy Schwarz (1980) ใช้การตอบและในรายการ of25 เวลาหลักโปรแกรม(ดูวิธีเป็นประจำ) และคำนวณแสงเครื่องชั่งสำหรับการแพทย์ และชนกลุ่มน้อยแสดงดูเครื่องชั่งคูณ: นักวิจัยบางคนได้คำนวณดูรายสัปดาห์คิดจากข้อมูลดูรายวันคูณวันดูตอบสนองโดย7. ตัวอย่างเช่น Carveth และอเล็กซานเดอร์ (1 985) ใช้เวลาผู้ตอบของพวกเขาการชมต่อวัน และคูณ ด้วย 7 จะได้รับตัวเลขชั่วโมงรายสัปดาห์ นี้ขนาดอยู่บนสมมติฐานที่ว่า ดูจะเหมือนกันทั้งหมดเจ็ดวันของการสัปดาห์นี้ Ogles และประกายไฟ (1989) คูณวันที่วัดโดยการดู5 และดูวันสุดสัปดาห์วัด 2 และรวมทั้งสองสินค้าที่ต้องการรูปแบบรายสัปดาห์เฉลี่ยค่าแสง: ชนิดอื่นของเครื่องชั่งเป็นค่าเฉลี่ย ตัวอย่าง ในศึกษาสอง แสงถูก operationalized เป็นค่าเฉลี่ยระหว่างสองหน่วยวัด: จำนวนโทรทัศน์ดูเมื่อวาน (ธรรมดา) และจำนวนโทรทัศน์ที่มักจะดูในวันธรรมดาเฉลี่ยการ (Perseเฟอร์กูสัน & แมคคลอยด์ 1994 Rubin, Perse และ เทย์เลอร์ 1988)ในการศึกษาอื่น แสง operationalized เป็นผลรวมของชั่วโมงดูธรรมดาทั่วไปและในวันหยุดสุดสัปดาห์โดยทั่วไป (ฮอว์กินส์ TVPingree และแอดเลอร์ 198 7) เครื่องชั่งชนิดนี้เป็นเพียงอุปกรณ์ในการดำเนินงานที่จะสามารถสร้างความรู้สึกที่รายการเดียวไม่ใช่ตัวบ่งชี้ที่ดีของดู หรือเป็นสินค้าใด ๆ ด้วยตัวเอง ขนาดนี้มีไม่มีแนวคิดความหมาย ที่เป็น คุณไม่ไม่สะท้อนดูรายวัน หรือรายสัปดาห์ นอกจากนี้มันยังสามารถทำให้เข้าใจผิด สำหรับตัวอย่าง ถ้าบุคคล A นาฬิกา 4 ชั่วโมง ในวันธรรมดาทั่วไป และ 6 ชั่วโมงในวันสุดสัปดาห์โดยทั่วไป เธอคะแนนในระดับนี้คือ 5 IfpersonB นาฬิกา 2 ชั่วโมงธรรมดาทั่วไป และ 8 ชั่วโมงในวันสุดสัปดาห์โดยทั่วไป คะแนนของเขาในการมาตราส่วนเป็น 6 ขนาดบ่งชี้ว่า B เป็นตัวดู TV หนักทั้ง ๆ ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปรับ
ทฤษฎีที่มีใบสั่งยาสำหรับการปรับหรือการวิเคราะห์ไม่มี แต่อีก
แนวทางปฏิบัติในการดำเนินงานได้มีการพัฒนาเพื่อเป็นแนวทางในการวิจัย ไม่ได้เพาะปลูกทั้งหมด
นักวิจัยให้สอดคล้องกับการปฏิบัติโดยใช้ทฤษฎีอย่างไร ใน
การศึกษาบางส่วนที่วัดเดียวของการรับชมต่อวันจะถูกใช้เป็นแสงได้
วัด แต่ในการศึกษาอื่น ๆ อีกหลายมาตรการที่มีการรวบรวมในบางวิธีที่จะ
สร้างขนาดดู มีสามรูปแบบของการรวมตัวเป็น.
สองดัชนีผู้ประกอบการและ Wakshlag (1986) คำนวณ: เครื่องชั่งน้ำหนักปลายทาง
ไม่ใช่อาชญากรรมที่เกี่ยวข้องกับการดูและอาชญากรรมที่เกี่ยวข้องกับการรับชม ทุกชั่วโมงนาน
อาชญากรรมแสดงตอบตรวจสอบใน / ไดอารี่เจ็ดวันของเขาและเธอ, 60 นาที
ที่ถูกเพิ่มเข้าชุมพลข้อมูลอาชญากรรม ขั้นตอนที่คล้ายกันถูกใช้ในการ
แปลเครื่องหมายไม่ใช่อาชญากรรมแสดงให้เห็นเข้าไปในนาทีดัชนี ผู้เขียน
รายงานว่าความน่าเชื่อถือเป็นร่อแร่สำหรับอาชญากรรมที่เกี่ยวข้องกับการดู (KR-20 = 0.64)
และไม่ใช่ความผิดทางอาญาที่เกี่ยวข้องกับการดู (KR-20 = 0.69) แต่การทดสอบ Kuder-ริชาร์ด
เป็นวิธีการแบ่งครึ่งของการทดสอบความสอดคล้องภายในของเครื่องชั่งน้ำหนัก มันแยก
รายการในระดับที่เป็นสองชุดและตรวจสอบระดับที่มีขนาด
ครึ่งหนึ่งของรายการที่เกี่ยวข้องกับมาตรการในอีกครึ่งหนึ่งของรายการ มัน
ไม่ได้ดูเหมือนว่าผลของ Kuder-ริชาร์ดจะแก้ไขปัญหา
ของความน่าเชื่อถือที่นี่เพราะมีเหตุผลที่จะคาดหวังว่าคนที่ไม่มีนาฬิกา
W / AMES P OTTER
การแสดงหนึ่งในอาชญากรรมที่จะดูการแสดงทั้งหมดอาชญากรรมอื่น ๆ ดังนั้นต่ำ KR-20 ค่าสัมประสิทธิ์
น้อยที่บ่งบอกถึงคุณภาพของขนาดกว่านั้นบ่งชี้ว่า
ผู้ชมมีความต้องการการดูค่า.
ฮอว์กินและ Pingree (1980, 1981) สรุปนาทีที่บันทึกไว้ใน
สมุดบันทึกของผู้ตอบแบบสอบถามที่จะสร้างประเภทโปรแกรมหก เครื่องชั่งน้ำหนักได้รับสาร: ข่าว
. คอเมดี้สถานการณ์การผจญภัยอาชญากรรมละครเกมโชว์และการ์ตูน
พวกเขายังมีผู้ตอบแบบสอบถามใช้ขนาด 4 จุด ( "ไม่เคย" กับ "มักจะ") เพื่อระบุ
ว่าพวกเขามักมองว่าโปรแกรมเหล่านี้เจ็ดประเภท พวกเขาพบว่า
"ยกเว้นการ์ตูน (r = 0.46) ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองรูปแบบของ
วัดค่อนข้างต่ำและไม่สอดคล้องกัน" (พี. 205) ได้รับเลือกของ
สองมาตรการที่พวกเขาได้ข้อสรุป "ขณะที่ทั้งสองวิธีการวัด
ไม่เกี่ยวข้องกันกับแต่ละอื่น ๆ ดูประเภทเนื้อหาโดยวัดจาก
ไดอารี่ทีวีจะดีกว่าที่เกี่ยวข้องกับตัวแปรตามการเพาะปลูกบอก
ว่าไดอารี่นี้ยังมี เป็นมาตรการที่ดีขึ้นของนิสัยการดูระยะยาวกว่า
มาตรการค่าเฉลี่ย "(พี. 205).
นักวิจัยหลายคนได้คำนวณเครื่องชั่งน้ำหนักปลายทางที่องค์ประกอบ
สรุปไม่ได้ชั่วโมงของการสัมผัส ยกตัวอย่างเช่นคาร์ลสัน (1983) สรุป
การตอบสนอง (1 = "ไม่เคยดู"; 4 = "มักจะดู") ถึง 16 อาชญากรรม
แสดงให้เห็นว่าการสร้างอาชญากรรมแสดงขนาดดูว่ามีช่วงของ 16 ถึง 64
Völgyและ Schwarz ( 1980) ที่ใช้ในการตอบสนองต่อรายการ of25 โปรแกรม Prime Time-A
(วิธีดูเป็นประจำ) และคำนวณการสัมผัสเครื่องชั่งน้ำหนักสำหรับทางการแพทย์และ?
การรับชมการแสดงของชนกลุ่มน้อย.
เครื่องชั่งน้ำหนักคูณ: นักวิจัยบางคนได้คำนวณดูรายสัปดาห์
ตัวเลขจากข้อมูลการรับชมทุกวันโดยการคูณตอบสนองการรับชมทุกวัน โดย
7 ยกตัวอย่างเช่น Carveth และอเล็กซานเด (1 985) ที่ใช้ชั่วโมงตอบแบบสอบถามของพวกเขา
ในการดูต่อวันและคูณด้วย 7 จะได้รับรูปชั่วโมงรายสัปดาห์ นี้
ขนาดตั้งอยู่บนสมมติฐานที่แสดงคือเดียวกันทั้งหมดเจ็ดวันของ
สัปดาห์ Ogles และสปาร์ก (1989) คูณวันทำงานดูตัวชี้วัดโดย
5 และวัดดูวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ 2 แล้วสรุปทั้งสอง
ผลิตภัณฑ์ที่จะได้รับตัวเลขรายสัปดาห์.
การเปิดรับโหวต: ประเภทของโยก็คือค่าเฉลี่ย ยกตัวอย่างเช่นใน
การศึกษาทั้งสองสัมผัสถูก operationalized เป็นค่าเฉลี่ยระหว่างสอง
มาตรการ: จำนวนของการดูโทรทัศน์เมื่อวานนี้ (วันธรรมดา) และ
ปริมาณของโทรทัศน์ที่มักจะดูในวันธรรมดาเฉลี่ย (Perse,
เฟอร์กูสันและ McLeod 1994; รูบิน Perse และเทย์เลอร์, 1988).
ในการศึกษาอื่นสัมผัสถูก operationalized เป็นผลรวมของชั่วโมงของ
ทีวีดูได้ในวันทำงานปกติและวันหยุดสุดสัปดาห์โดยทั่วไป (ฮอว์กิน
Pingree และแอดเลอร์ 198 7) ประเภทของขนาดนี้เป็นเพียงอุปกรณ์ในการดำเนินงานที่
ดูเหมือนจะถูกสร้างขึ้นบนความรู้สึกว่ารายการเดียวไม่ได้เป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของ
การดูและไม่เป็นรายการใด ๆ ด้วยตัวเอง ขนาดนี้มีความหมายไม่คิดว่า
คือมันไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงชีวิตประจำวันหรือการดูรายสัปดาห์ นอกจากนี้ยังอาจทำให้เข้าใจผิด สำหรับ
ตัวอย่างเช่นถ้าคนนาฬิกา 4 ชั่วโมงในวันทำงานปกติและ 6 ชั่วโมงใน
วันหยุดสุดสัปดาห์โดยทั่วไปคะแนนของเธอในระดับนี้เป็น 5. IfpersonB นาฬิกา 2 ชั่วโมง
ในวันทำงานปกติและ 8 ชั่วโมงในวันหยุดสุดสัปดาห์โดยทั่วไปคะแนนของเขาใน
ขนาดคือขนาด 6 แสดงให้เห็นว่า B เป็นโปรแกรมดูทีวีหนักแม้จะมีความจริงที่ว่า