There were a lot of books and magaz

There were a lot of books and magazines in his bedroom,too.But he kept them under his bed.He read them sometimes at nigth,but he didnt like those them during the day.They were about babies,and the diseases that babies could get,befoer they were born.There were some terrible things in the books,terrible pictures.He ddint' like to think about them,but he couldn't stop.He thought about them all day,all the time.
Today,as he sat staring out of the window at the sea,he could ont stop his hands shaking.Every morning he rang the hospital,to ask if his daughter Christien MacDonald was there.He had rung this morning,and a nurse had said yes,Christine was there,and the baby was coming.That had been four hours ago.For two hours John hand sat by the telephone,afraid to ring the hospital again.Three times he had picked it up,and three times he had put it down again.
He picked it up again,and rang the number.Seven...five...eight...three...it was no good.He put the phone down again.He could not hear the news from the cold voice of a nurse over the telephone.He had to see the baby for himself.
He got up,put on his coat,and went downstairs.There was a cold wind outside,blowing from the sea.The sea and the sky were grey and miserable.He went into a shop and bought some flowers.He chose them carefully-bright red and yellow colours -and the shopkeeper put paper around them to keep them safe.John took them and walked quickly,nervously,along the windy road by the sea,towards the hospital.
It was raining out at sea.Already the rain was falling on the sandbanks where the seals used to live.Soon it would be falling on the town.John Duncan shivered,and turned his coatclooar up.Then,with his bright flowers in his hand,he walked on,into the winter wind.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีหนังสือและนิตยสารในห้องนอนของเขา เกินไป แต่เขาเก็บไว้ใต้เตียง อ่านไปบางครั้งที่แหล่ง แต่ไม่ชอบที่พวกเขาในระหว่างวัน พวกเกี่ยวกับทารก และโรคที่เด็กแรกเกิดจนสามารถ รับ ก่อนที่จะเกิด มีสิ่งที่น่ากลัวในหนังสือ ภาพน่ากลัว เขา ddint' คนคิดว่า เกี่ยวกับพวกเขา แต่เขาไม่สามารถหยุด เขาคิดว่า เกี่ยวกับพวกเขาทุกวัน ทุกเวลาวันนี้ เป็นเขานั่งจ้องมองออกจากหน้าต่างที่ทะเล เขาสามารถหยุด ont มือสั่น ทุกเช้าเขารางโรงพยาบาล ถามถ้า แมคโดนัลด์ Christien ลูกสาวของเขานั่น เขามีรุ่งเช้านี้ พยาบาลได้กล่าวว่า ใช่ คริมี และทารกมาด้วย ที่ได้สี่ชั่วโมงที่ผ่านมา สองชั่วโมงจอห์นมือเสาร์โทรศัพท์ กลัวแหวนโรงพยาบาลอีกครั้ง ครั้งที่สามเขาได้รับมัน และครั้งที่สามเขาก็วางมันลงอีกครั้งเขารับมันอีกครั้ง และรางหมายเลข เจ็ด...ห้า... 8...สาม...ก็ไม่ดีขึ้น เขาวางโทรศัพท์อีกด้วย เขาไม่สามารถได้ยินข่าวจากเสียงเย็นของพยาบาลโทรศัพท์ เขาต้องดูเด็กสำหรับตัวเองเขามีค่า ใส่เสื้อของเขา และไปลงบันได มีลมเย็นนอก พัดจากทะเล ทะเลและท้องฟ้ามีสีเทา และต้องกลับ เขาเดินเข้าไปในร้าน และซื้อดอกไม้บาง เขาเลือกอย่างระมัดระวังแดงและเหลืองสี - และเจ้าของร้านที่ใส่กระดาษทั่วไปให้ จอห์นถ่าย และเดินอย่างรวดเร็ว คน ถนนวินดี้บายเดอะซี ต่อโรงพยาบาลมีฝนตกออกซี แล้วฝนก็ตกลงบน sandbanks ซึ่งสัญลักษณ์ที่ใช้อยู่ เร็ว ๆ นี้ ก็จะสามารถอยู่ในเมือง ดันแคนจอห์น shivered และเปิด coatclooar ของเขา แล้ว กับดอกไม้สดใสของเขาในมือของเขา เขาเดินบน เป็นลมหนาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีจำนวนมากของหนังสือและนิตยสารในห้องนอนของเขาเขา too.But เขาเก็บพวกเขาภายใต้ bed.He เขาอ่านบางครั้งที่ nigth แต่เขาไม่ได้เช่นเดียวกับที่พวกเขาในช่วง day.They มีประมาณทารกและโรคที่เด็กทารกจะทำได้ ได้รับ befoer พวกเขา born.There บางสิ่งที่น่ากลัวในหนังสือ ddint pictures.He น่ากลัว 'ชอบที่จะคิดเกี่ยวกับพวกเขา แต่เขาไม่สามารถ stop.He คิดเกี่ยวกับพวกเขาทุกวันตลอดเวลา.
วันนี้ในขณะที่เขา นั่งจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างในทะเลที่เขา ONT สามารถหยุดมือของเขาในตอนเช้า shaking.Every เขารังโรงพยาบาลที่จะถามว่าลูกสาวของเขาเป็นคริสเตียน MacDonald there.He ได้รุ่งเช้าวันนี้และพยาบาลได้กล่าวว่าใช่คริสตินเป็น มีและทารกถูก coming.That ได้รับสี่ชั่วโมงสองชั่วโมง ago.For มือจอห์นนั่งทางโทรศัพท์กลัวแหวนโรงพยาบาลครั้ง again.Three เขาได้หยิบมันขึ้นมาและสามครั้งที่เขาได้วางมันลงอีกครั้ง
เขาหยิบมันขึ้นมาอีกครั้งและรัง number.Seven ... ห้า ... แปด ... สาม ... มันก็ไม่ good.He วางโทรศัพท์ลง again.He ไม่ได้ยินข่าวจากเสียงเย็น พยาบาลมากกว่า telephone.He ได้ที่จะเห็นลูกน้อยของตัวเอง.
เขาลุกขึ้นวางบนเสื้อของเขาและเดิน downstairs.There เป็นลมนอกเย็นพัดมาจากทะเล sea.The และท้องฟ้าเป็นสีเทาและมีความสุข เขาเดินเข้าไปในร้านและซื้อ flowers.He บางส่วนเลือกที่พวกเขาอย่างระมัดระวังสดใสสีแดงและสีเหลืองและอื่นเจ้าของร้านใส่กระดาษรอบตัวพวกเขาเพื่อให้พวกเขา safe.John เอาพวกเขาและเดินได้อย่างรวดเร็วอย่างหงุดหงิดไปตามถนนที่มีลมแรงริมทะเล ที่มีต่อโรงพยาบาล.
ฝนกำลังตกออกที่ sea.Already ฝนได้ตกลงมาบนสันทรายที่ซีลที่ใช้ในการ live.Soon มันจะตกลงมาบน town.John ดันแคนสั่นและหัน coatclooar up.Then เขาด้วยความสดใสของเขา ดอกไม้ในมือของเขาเขาเดินลงไปในลมหนาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีมากของหนังสือและนิตยสารในห้องนอนของเขา too.but เขาเก็บไว้ใต้เตียงของเขา เขาอ่านมันในบางครั้งที่ nigth แต่เขาไม่ได้ชอบคนที่พวกเขาในระหว่างวัน พวกเขา เกี่ยวกับเด็ก และโรคที่ทารกจะได้รับ befoer มีเกิด มีบางสิ่งที่น่ากลัวในหนังสือ ภาพที่น่ากลัว เขา ddint ' ชอบคิดเกี่ยวกับพวกเขา แต่เขาก็ไม่สามารถหยุดเขาคิดเกี่ยวกับมันทุกวัน ทุกเวลา .
วันนี้ เขานั่งมองออกไปนอกหน้าต่างที่ทะเล เขาสามารถ ONT หยุดมือของเขาสั่น ทุกๆ เช้าเขาโทรมาหาโรงพยาบาล ถามว่าลูกสาวของเขา christien MacDonald อยู่ที่นั่น เขาดังขึ้น เมื่อเช้านี้ และพยาบาลก็บอกว่าใช่ คริสติน อยู่ที่นั่น และเด็กก็มา ได้สี่ชั่วโมง สองชั่วโมง จอห์น มือประทับโดยโทรศัพท์กลัวแหวนโรงพยาบาลอีกครั้ง สามครั้ง เขาหยิบมันขึ้นมา และ ครั้งที่สาม เขาวางมันลงอีกครั้ง
เขาหยิบมันขึ้นมา และ รัง หมายเลข เจ็ด แปด . . . 5 . . . . . . . . . . . . . . . . . สาม . . . . . . . มันก็ไม่ดี เขาวางโทรศัพท์ลงอีกครั้ง เขาไม่อาจได้ยินข่าวจาก ความเสียงของพยาบาลทางโทรศัพท์ เขาต้องดูลูกคนเดียว
เขาใส่เสื้อของเขาและเดินลงไปข้างล่างมีหนาวลมข้างนอกพัดจากทะเล ทะเล และท้องฟ้าเป็นสีเทาและเป็นทุกข์ เขาเข้าไปในร้านและซื้อดอกไม้มา เขาเลือกให้รอบคอบ สดใส สีแดงและสีเหลือง สี และ เจ้าของร้านใส่กระดาษรอบ ๆพวกเขาเพื่อให้พวกเขาปลอดภัย จอห์นพาพวกเขาเดินเร็ว กระสับกระส่าย พร้อม ถนนลมแรงจากทะเลสู่โรงพยาบาล .
ฝนตกในทะเลแล้วฝนก็ตกลงมาบนสันดอนทรายที่ซีลใช้อยู่ อีกไม่นานมันก็จะตกลงมาในเมือง จอห์นดันแคน ตัวสั่น และเปิด coatclooar ของเขาขึ้นมา จากนั้น กับดอกไม้ที่สดใสของเขาในมือของเขา เขาเดินเข้าไปในลมหนาว