By the middle of the nineteenth cen

By the middle of the nineteenth century, the idea of an atom having a specific combining power -valence- was well accepted.

Atoms were thought to have features, somewhat like hooks, which connected them to other atoms.

A given atom always used the same number of “hooks” (valence) in its bonding to other atoms.

Yet the nature of these bonds was elusive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยกลางศตวรรษ ความคิดของอะตอมมีพลังงานรวมเฉพาะ -เวเลนซ์ - ดียอมรับการ อะตอมได้คิดว่า จะมีลักษณะการทำงาน เช่นตะขอ ซึ่งเชื่อมต่ออยู่กับอะตอมอื่น ๆ ค่อนข้าง อะตอมให้ใช้หมายเลขเดียวกันของ "ตะขอ" (เวเลนซ์) ในการยึดกับอะตอมอื่น ๆ เสมอ แต่ธรรมชาติของพันธบัตรเหล่านี้ถูกเข้าใจยาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยในช่วงกลางศตวรรษที่สิบเก้าความคิดของอะตอมที่มีอำนาจรวมเฉพาะ -valence- ได้รับการยอมรับเป็นอย่างดี. อะตอมกำลังคิดว่าจะมีคุณสมบัติคล้ายตะขอซึ่งเชื่อมต่อพวกเขาไปยังอะตอมอื่น ๆ . อะตอมได้รับเสมอมาใช้เหมือนกัน จำนวนของ "ตะขอ" (จุ) ในพันธะของอะตอมอื่น ๆ . แต่ธรรมชาติของพันธบัตรเหล่านี้เป็นที่เข้าใจยาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยช่วงกลางของศตวรรษที่สิบเก้า , ความคิดของอะตอมมีการรวมตัวเฉพาะอำนาจ - ความจุ - เป็นที่ยอมรับ

อะตอมถูกคิดว่ามีลักษณะค่อนข้างเหมือนตะขอ ซึ่งเชื่อมไปยังอะตอมอื่น ๆ

ให้อะตอมมักจะใช้หมายเลขเดียวกันของ " ตะขอ " ( 2 ) ในพันธะกับอะตอมอื่น ๆ

แต่ธรรมชาติของพันธบัตรเหล่านี้ก็ยากจะเข้าใจ