- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Managua Patron Saint FestivitiesAt
Managua Patron Saint Festivities
At the end of the 19th century, in the midsize town that Managua was at that time, the discovery surrounded by mysticism of a small catholic statuette of Saint Dominic (Santo Domingo) de Guzmán provoked the start and evolution of a massive traditional festivity that is both colorful and full of fervor and happiness, and which ultimately transformed into the Patron Saint Festivities of the capital city.
Currently, every August of the year, mostly on the first days ad on the 10th of this month (which are holidays in the capital), several segments of the principal avenues of Managua are invaded with people who come to celebrate “Minguito”, which is how the people fondly refer to Saint Dominic (in Nicaragua “mingo” is a common nickname for Domingo – Dominic in Spanish – with “minguito” being its diminutive form).
The capital dwellers have different perceptions about these festivities: for some this event is just an unimportant holiday, for many others it is a moment to party or to go out to browse the streets, and for a large part of the population the festivities have an important meaning tied to religious devotion and expression.
In Managua the August festivities have actually two different settings, which are both repeated on the two principal days of celebration. On one hand there is the procession of the saint, which is attended by thousands of people and full of traditional cultural and religious expression and enthusiasm, and on the other hand there are horse and car parades which are also attended by large groups of people with the spirit to entertain and participate in the party atmosphere that is created on the streets.
Learn more about the current Patron Saint Festivities in Nicaragua’s capital city in this Special, including interesting information about how this initiated and developed over time.
The Minguito Procession
The cultural soul and traditional center of the Patron Saint Festivities in Managua is the joyful procession of Saint Dominic, which came up and was maintained due to religious devotion and the sentimental attachment of thousands of people towards this saint. An old, small statuette that “personified” this saint and which has been considered responsible for miracles involving many families and successive generations from the capital and even from other regions in the country.
Minguito, the statuette, can be found year-round in the Las Sierritas Parish Church, located in a residential area in the south part of the city, westward from the 9-kilometer marker of the Managua-Masaya Road. Until August the statuette is kept here without being moved, until it is taken in a procession to visit the center of Managua (it is taken to the Santo Domingo Church located in the old city center), where it is kept for several days until it returns “back home” during an procession inverse to the first one.
The first of August is when the first procession takes place, known as “descending the saint”, and on the tenth of the same month the second procession takes place, which is known as “ascending the saint”. It is referred to like this because of the geographical location of the parish church of Las Sierritas at higher elevations than the old city center. Some people refer to the processions as the “taking” and “bringing back” the saint, respectively.
Thousands of people participate in these events, either accompanying Minguito all through Managua or waiting for the statuette along the road. In the large group of spectators there are all kinds of people: young, adult, child, baby, elderly, poor, rich (very few though), women, men, men dressed as women…. and it is even possible to see political figures who arrive at the procession to participate with a smile for this tradition (or perhaps to be noted by the crowd).
Many people arrive just as curious spectators. Others arrive because they are fanatics of this tradition. But the most notable and important participants are the so-called “promisers”, whose name comes from the promise made to the saint to arrive after some miracle came true after asking for it to the same saint.
The promisers are the main pillar of the celebrations. According to how they promised to come (which is repeated every year) if their miracle came true many of them use traditional, colorful attire with gives color to the procession as well. Some are dressed in traditional costumes, whereas others come as Indians, and many daub their body in grease and dust until they are dark (these people are called “negritos”). Some use certain substances that give them a devil-like, red appearance (these are called “diablitos”). There are promisers who enter the church on their knees, and others simply dance in their regular clothes. Some share traditional or commercial drinks, or snacks with the crowd (this being their promise).
The promises are made by each devoted before the miracle is asked for, and when this comes true they have a spiritual obligation to fulfill their promise. Sometimes the promises are even inherited from one generation to another. As the years pass, some particular promises have become ever-present icons of the festivities, even creating classic figures that also have been transmitted from one generation to another. Below follows an overview of these iconic figures.
The Main Chief: Oscar Ruíz, born in 1945, interprets the Main Chief since 1965 when he inherited this role from a traditionalist ancestor known as the Wild Chief (Santos Ocampo). Seen every year pompously dressed as Indian and dancing next to Minguito during the principal processions and the one of August 4.
Chica La Vaca: Juana Francisca Villalta, born in the beginning of the 20th century, can be seen dressed as a cow and dancing during the celebrations ever since the year 1934 when she took the role inherited by her mother who died in that year. She became so well-known that everybody knows her as “Chica la Vaca” or “La Chica Vaca”. Although she is over 100 years old Juana Francisca Villalta sill participates during the Minguito festivities albeit using a wheelchair, as she has not been able to walk anymore since 2005.
The festivities are rather joyful. The saint is transported in a wooden pedestal with a base of one square meter and with a height of one and a half meter. Minguito, protected by a glass capsule, is set in the center, and decorated with artificial flowers and colorful feathers (the flowers are obtained by the promisers at the end of the procession as relics). The pedestal is carried on the shoulders of a multitude of traditional ‘carriers’ who take turns during the procession. Almost all of these carriers are paying for their promise in this way, and they are even quite organized (they even have an office).
The procession of the saint is not done in a straight line; Minguito literally “dances”: on the rhythm of the philharmonic bands as the carriers move along with the music, going slowly forward and backwards, from one side to the other. Surrounding Minguito is a chain of special policemen with serious faces, protecting the statuette, obligated to follow the same path as Minguito. Firework is also used during the celebrations, making it even noisier. There are several different philharmonic bands that take turns during the procession, with some of them even being brought in from other cities. The procession is not being stopped by strong sun or heavy downpours, demonstrating the strength of this tradition.
Other elements that can be observed during the festivities include the enormous quantity of wandering salesmen who sell sombreros, ribbons with the phrases like “Viva Mingo” (“long live Mingo”), typical snacks, food, drinks, and liquor, among other things. Alcohol is consumed in large quantities during these events, and drunken people lying on the streets can unfortunately be regularly seen. The police, Red Cross, and the firefighters participate in maintaining order or attending to people that are injured or otherwise need attention.
Chronology of the events
July 22
The traditional “Path Clearing” takes place. This tradition was born perhaps a century ago, when the dwellers of Las Sierritas cleared the weed that covered the path traveled by the procession, from the parish church where the statuette is set up to some point just before the road to Masaya known as La Cruz del Paraíso. Nowadays the road has been paved but hundreds of people still meet in this area. A replica of the Saint Dominic statuette, known as “el mocito” is taken down the road by carriers. People dance and set bulls free. Part of this tradition is another procession that takes place in the Gancho de Camino area at the popular Oriental Market (close to the Santo Domingo church), which heads towards La Cruz del Paraíso. Among the procession is the head of the festivities, whose title is currently awarded to the incumbent mayor of Managua, and who receives in La Cruz del Paraíso a special object that officially gives him that year’s title.
July 31
After a mass at the Las Sierritas Parish Church (at 10 AM), officiated by the archbishop of Managua, the statuette is taken off its altar and placed on the pedestal where it is colorfully decorated with artificial flowers by a family that is in charge of this since decades (this was their promise). There is a lot of participation in and outside of the church. At night (7 PM) two women are elected La India Bonita and La India Chiquita of the celebrations.
At the town hall of Managua the Ship of Saint Dominic is blessed (at 10 AM). This ship form part of the tradition; it is currently a structure in the shape of a ship mounted on a trailer and pulled by a truck and its function is to mobilize the statuette during these days from the Gancho de Camino to the Santo Domingo Church (or the other way around, on the way back). The route is about one kilometer. After the blessing, the
At the end of the 19th century, in the midsize town that Managua was at that time, the discovery surrounded by mysticism of a small catholic statuette of Saint Dominic (Santo Domingo) de Guzmán provoked the start and evolution of a massive traditional festivity that is both colorful and full of fervor and happiness, and which ultimately transformed into the Patron Saint Festivities of the capital city.
Currently, every August of the year, mostly on the first days ad on the 10th of this month (which are holidays in the capital), several segments of the principal avenues of Managua are invaded with people who come to celebrate “Minguito”, which is how the people fondly refer to Saint Dominic (in Nicaragua “mingo” is a common nickname for Domingo – Dominic in Spanish – with “minguito” being its diminutive form).
The capital dwellers have different perceptions about these festivities: for some this event is just an unimportant holiday, for many others it is a moment to party or to go out to browse the streets, and for a large part of the population the festivities have an important meaning tied to religious devotion and expression.
In Managua the August festivities have actually two different settings, which are both repeated on the two principal days of celebration. On one hand there is the procession of the saint, which is attended by thousands of people and full of traditional cultural and religious expression and enthusiasm, and on the other hand there are horse and car parades which are also attended by large groups of people with the spirit to entertain and participate in the party atmosphere that is created on the streets.
Learn more about the current Patron Saint Festivities in Nicaragua’s capital city in this Special, including interesting information about how this initiated and developed over time.
The Minguito Procession
The cultural soul and traditional center of the Patron Saint Festivities in Managua is the joyful procession of Saint Dominic, which came up and was maintained due to religious devotion and the sentimental attachment of thousands of people towards this saint. An old, small statuette that “personified” this saint and which has been considered responsible for miracles involving many families and successive generations from the capital and even from other regions in the country.
Minguito, the statuette, can be found year-round in the Las Sierritas Parish Church, located in a residential area in the south part of the city, westward from the 9-kilometer marker of the Managua-Masaya Road. Until August the statuette is kept here without being moved, until it is taken in a procession to visit the center of Managua (it is taken to the Santo Domingo Church located in the old city center), where it is kept for several days until it returns “back home” during an procession inverse to the first one.
The first of August is when the first procession takes place, known as “descending the saint”, and on the tenth of the same month the second procession takes place, which is known as “ascending the saint”. It is referred to like this because of the geographical location of the parish church of Las Sierritas at higher elevations than the old city center. Some people refer to the processions as the “taking” and “bringing back” the saint, respectively.
Thousands of people participate in these events, either accompanying Minguito all through Managua or waiting for the statuette along the road. In the large group of spectators there are all kinds of people: young, adult, child, baby, elderly, poor, rich (very few though), women, men, men dressed as women…. and it is even possible to see political figures who arrive at the procession to participate with a smile for this tradition (or perhaps to be noted by the crowd).
Many people arrive just as curious spectators. Others arrive because they are fanatics of this tradition. But the most notable and important participants are the so-called “promisers”, whose name comes from the promise made to the saint to arrive after some miracle came true after asking for it to the same saint.
The promisers are the main pillar of the celebrations. According to how they promised to come (which is repeated every year) if their miracle came true many of them use traditional, colorful attire with gives color to the procession as well. Some are dressed in traditional costumes, whereas others come as Indians, and many daub their body in grease and dust until they are dark (these people are called “negritos”). Some use certain substances that give them a devil-like, red appearance (these are called “diablitos”). There are promisers who enter the church on their knees, and others simply dance in their regular clothes. Some share traditional or commercial drinks, or snacks with the crowd (this being their promise).
The promises are made by each devoted before the miracle is asked for, and when this comes true they have a spiritual obligation to fulfill their promise. Sometimes the promises are even inherited from one generation to another. As the years pass, some particular promises have become ever-present icons of the festivities, even creating classic figures that also have been transmitted from one generation to another. Below follows an overview of these iconic figures.
The Main Chief: Oscar Ruíz, born in 1945, interprets the Main Chief since 1965 when he inherited this role from a traditionalist ancestor known as the Wild Chief (Santos Ocampo). Seen every year pompously dressed as Indian and dancing next to Minguito during the principal processions and the one of August 4.
Chica La Vaca: Juana Francisca Villalta, born in the beginning of the 20th century, can be seen dressed as a cow and dancing during the celebrations ever since the year 1934 when she took the role inherited by her mother who died in that year. She became so well-known that everybody knows her as “Chica la Vaca” or “La Chica Vaca”. Although she is over 100 years old Juana Francisca Villalta sill participates during the Minguito festivities albeit using a wheelchair, as she has not been able to walk anymore since 2005.
The festivities are rather joyful. The saint is transported in a wooden pedestal with a base of one square meter and with a height of one and a half meter. Minguito, protected by a glass capsule, is set in the center, and decorated with artificial flowers and colorful feathers (the flowers are obtained by the promisers at the end of the procession as relics). The pedestal is carried on the shoulders of a multitude of traditional ‘carriers’ who take turns during the procession. Almost all of these carriers are paying for their promise in this way, and they are even quite organized (they even have an office).
The procession of the saint is not done in a straight line; Minguito literally “dances”: on the rhythm of the philharmonic bands as the carriers move along with the music, going slowly forward and backwards, from one side to the other. Surrounding Minguito is a chain of special policemen with serious faces, protecting the statuette, obligated to follow the same path as Minguito. Firework is also used during the celebrations, making it even noisier. There are several different philharmonic bands that take turns during the procession, with some of them even being brought in from other cities. The procession is not being stopped by strong sun or heavy downpours, demonstrating the strength of this tradition.
Other elements that can be observed during the festivities include the enormous quantity of wandering salesmen who sell sombreros, ribbons with the phrases like “Viva Mingo” (“long live Mingo”), typical snacks, food, drinks, and liquor, among other things. Alcohol is consumed in large quantities during these events, and drunken people lying on the streets can unfortunately be regularly seen. The police, Red Cross, and the firefighters participate in maintaining order or attending to people that are injured or otherwise need attention.
Chronology of the events
July 22
The traditional “Path Clearing” takes place. This tradition was born perhaps a century ago, when the dwellers of Las Sierritas cleared the weed that covered the path traveled by the procession, from the parish church where the statuette is set up to some point just before the road to Masaya known as La Cruz del Paraíso. Nowadays the road has been paved but hundreds of people still meet in this area. A replica of the Saint Dominic statuette, known as “el mocito” is taken down the road by carriers. People dance and set bulls free. Part of this tradition is another procession that takes place in the Gancho de Camino area at the popular Oriental Market (close to the Santo Domingo church), which heads towards La Cruz del Paraíso. Among the procession is the head of the festivities, whose title is currently awarded to the incumbent mayor of Managua, and who receives in La Cruz del Paraíso a special object that officially gives him that year’s title.
July 31
After a mass at the Las Sierritas Parish Church (at 10 AM), officiated by the archbishop of Managua, the statuette is taken off its altar and placed on the pedestal where it is colorfully decorated with artificial flowers by a family that is in charge of this since decades (this was their promise). There is a lot of participation in and outside of the church. At night (7 PM) two women are elected La India Bonita and La India Chiquita of the celebrations.
At the town hall of Managua the Ship of Saint Dominic is blessed (at 10 AM). This ship form part of the tradition; it is currently a structure in the shape of a ship mounted on a trailer and pulled by a truck and its function is to mobilize the statuette during these days from the Gancho de Camino to the Santo Domingo Church (or the other way around, on the way back). The route is about one kilometer. After the blessing, the
0/5000
เทศกาลเซนต์สมาชิกมานากัวในตอนท้ายของศตวรรษที่ผ่านมา ในเมืองขนาดกลางที่มานากัวในขณะนั้น ค้นหาด้วยรหัสยลัทธิ statuette คาทอลิกเล็กของเซนต์โดมินิ (ซันโตโดมิงโก) de Guzmán ท่านเริ่มต้นและวิวัฒนาการของตัวใหญ่แบบ festivity ที่มีสีสัน และเต็มไปด้วยความสุขและ fervor และที่สุดเปลี่ยนเป็นเทศกาลเซนต์สมาชิกของเมืองหลวงปัจจุบัน สิงหาคมทุกปี ส่วนใหญ่บนโฆษณาวันแรกในที่ 10 ของเดือนนี้ (ซึ่งเป็นวันหยุดในเมืองหลวง), หลายเซ็กเมนต์ของ avenues หลักของมานากัวได้บุกกับคนที่มาฉลอง "Minguito" ซึ่งเป็นวิธีบุคคลอ้างถึงเซนต์โดมินิ fondly (ในนิการากัว "mingo" คือ ชื่อเล่นทั่วไปสำหรับในซันโตโดมิงโกแบ่ง –โดมินิในสเปน – ด้วย "minguito" เป็นรูปแบบแคระ)ชาวเมืองหลวงมีแนวแตกต่างเกี่ยวกับเทศกาลเหล่านี้: สำหรับเหตุการณ์นี้เป็นเพียงวันหยุดสำคัญ หลายคน เป็นเวลา ไปปาร์ตี้ หรือไปดูถนน และส่วนใหญ่ของประชากรเทศกาลมีความหมายที่สำคัญที่เกี่ยวพันกับศาสนาจงรักภักดีและนิพจน์ในมานากัวสิงหาคมเทศกาลได้จริง สองแตกต่างกันการตั้งค่า ซึ่งมีทั้งซ้ำในวันฉลองหลักสอง หนึ่ง มีขบวนของนักบุญ ซึ่งร่วมหลักพันคน และนิพจน์ทางวัฒนธรรม และศาสนาดั้งเดิมและความกระตือรือร้น และคง มีม้าและรถขบวนพาเหรดซึ่งยังได้ร่วมกลุ่มใหญ่ของคนด้วยจิตวิญญาณเพื่อให้ความบันเทิง และการเข้าร่วมในบรรยากาศปาร์ตี้ที่สร้างขึ้นบนท้องถนนเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเทศกาลเซนต์สมาชิกปัจจุบันในเมืองหลวงของนิการากัวในนี้พิเศษ รวมทั้งข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับวิธีนี้เริ่มต้น และพัฒนาช่วงเวลาขบวนที่ Minguitoจิตใจวัฒนธรรมและศูนย์กลางดั้งเดิมของเทศกาลเซนต์สมาชิกในมานากัวเป็นขบวนยฟูของเซนต์โดมินิ ที่มา และที่รักษาความจงรักภักดีทางศาสนาและสิ่งที่แนบที่อันอ่อนหวานของคนต่อเซนต์นี้ ตัวเก่า เล็ก statuette ที่ "สมมุติตัวตน" เซนต์นี้ และที่ได้รับการพิจารณาชอบอัศจรรย์หลายครอบครัวและรุ่นต่อ ๆ มา จากเมืองหลวง และแม้กระทั่ง จากภูมิภาคอื่น ๆ ในประเทศMinguito, statuette สามารถพบตลอดทั้งปีในโบสถ์แพริชลา Sierritas ตั้งอยู่ในพื้นที่อยู่อาศัยในส่วนใต้ของเมือง ทางตะวันตกของจากหมาย 9 กิโลเมตรถนน Masaya มานากัว จนถึงเดือนสิงหาคม statuette ที่อยู่ที่นี่ไม่ย้าย จนกว่ามันจะมาในขบวนไปศูนย์ของมานากัว (มันถูกโบสถ์ซานโต้ตั้งอยู่ในตัวเมืองเก่า), ซึ่งมันจะเก็บไว้หลายวันจนเห็น "กลับบ้าน" ระหว่างการผกผันขบวนแรกวันที่หนึ่งของเดือนสิงหาคมคือเมื่อขบวนแรกจะ วาง ที่รู้จักกันเป็น "เซนต์น้อย" และปันเดือนเดียว ขบวนที่สองเกิดขึ้น ที่เรียกว่า "เซนต์จากน้อยไปมาก" มันจะเรียกเช่นนี้เนื่องจากที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของแพริชโบสถ์ของลา Sierritas ที่ elevations สูงกว่าตัวเมืองเก่า บางคนหมายถึงขบวน "การ" และ "นำไป" เซนต์ ตามลำดับทุกคนมีส่วนร่วมในเหตุการณ์เหล่านี้ มาพร้อมกับ Minguito สนิทมานากัว หรือรอ statuette ไปตามถนน ในกลุ่มผู้ชมขนาดใหญ่ มีทุกคน: เด็ก ผู้ใหญ่ เด็ก เด็ก ผู้สูงอายุ คน จน รวย (น้อยมากว่า), ผู้หญิง ผู้ชาย ผู้ชายแต่งตัวเป็นผู้หญิง... และมันเป็นไปได้แม้เมื่อต้องการดูตัวเลขทางการเมืองที่มาถึงขบวนแห่ เข้าร่วมในประเพณีนี้ดี (หรืออาจบันทึก โดยฝูงชน)หลายคนมาถึงเพียงแค่เป็นผู้ชมที่อยากรู้อยากเห็น คนอื่นเข้ามาเพราะเป็นชั้นล่างของประเพณีนี้ แต่คนโดดเด่น และสำคัญที่สุด ที่เรียกว่า "promisers" ที่มีชื่อมาจากสัญญาเซนต์ทำหลังบางโรงแรมมิราเคิลมาจริงหลังจากการร้องขอมันให้เซนต์เดียวกันPromisers ที่เป็นเสาหลักของการฉลอง ตามวิธีพวกเขาสัญญาว่าจะมา (ซึ่งจะซ้ำกันทุกปี) ถ้ามหัศจรรย์ของพวกเขามาจริงมากของพวกเขาใช้แต่งกายแบบดั้งเดิม สีสัน ด้วยสีให้กับขบวนแห่ด้วย บางที่จะแต่งตัวในเครื่องแต่งกายแบบดั้งเดิม ใน ขณะที่คนอื่นมาเป็นอินเดีย หลายแต้มตัวในไขมัน และฝุ่นละอองจนมืด (คนเหล่านี้จะเรียกว่า "negritos") บางคนใช้สารบางอย่างที่ทำให้พวกเขามีลักษณะ เหมือนปีศาจ แดง (เหล่านี้จะเรียกว่า "diablitos") มี promisers ที่คริสตจักรถือเข่าของพวกเขา และคนอื่น ๆ ก็เต้นในเสื้อผ้าของพวกเขาเป็นประจำ บางร่วมดื่มแบบดั้งเดิม หรือการค้า หรือของขบเคี้ยวกับฝูงชน (นี้เป็นสัญญาของพวกเขา)สัญญาที่จะได้ โดยแต่ละอุทิศก่อนที่จะขอความ และเมื่อนี้จริง มีข้อผูกมัดทางจิตวิญญาณเพื่อตอบสนองคำสัญญาของพวกเขา บางครั้งสัญญาแม้สืบทอดมาจากรุ่นหนึ่งไปยังอีก เป็นปีผ่าน สัญญาเฉพาะบางอย่างได้กลายเป็น ไอ ever-present ของเทศกาล แม้สร้างเลขคลาสสิกที่ยัง มีการส่งผ่านจากรุ่นหนึ่งไปยังอีก ด้านล่างตามภาพรวมของรูปสัญลักษณ์เหล่านี้ประธานหลัก: Oscar Ruíz เกิดในปีค.ศ. 1945 แปลหลักประธานตั้งแต่ปี 1965 เมื่อเขาสืบทอดบทบาทนี้จากบรรพบุรุษ traditionalist ที่รู้จักเป็นป่าหัวหน้า (ซานโตส Ocampo) เห็นทุกปีโดยแต่งตัวเป็นอินเดีย และเต้นรำติด Minguito ระหว่างหลักขบวนและหนึ่งเดือน 4 สิงหาคมChica ลา Vaca: Juana ฟรานซิสกาแห่ง Villalta เกิดในตอนต้นของศตวรรษที่ 20 สามารถมองเห็นแต่งตัวเป็นวัวและการเต้นรำระหว่างการเฉลิมฉลองตั้งแต่ปี 1934 เมื่อเธอเอาบทบาทที่สืบทอดมาจากแม่ของเธอที่เสียชีวิตในปีที่ เธอเป็นดังรู้จักกันดีว่า ทุกคนรู้ว่าเธอเป็น "Chica ลา Vaca" หรือ "ลา Chica Vaca" แม้ว่าเธอจะอายุกว่า 100 ปี สืบ Villalta Juana ฟรานซิสกาแห่งเข้าร่วมในระหว่างเทศกาล Minguito แม้ว่าการใช้รถเข็น เป็นเธอไม่ได้เดินอีกต่อไปตั้งแต่ปี 2005เทศกาลจะค่อนข้างจอยฟูล เซนต์ถูกส่งในเชิงไม้ กับฐานของหนึ่งตารางเมตร และความสูง 1.30 เมตร Minguito ป้องกัน ด้วยแคปซูลกระจก ตั้งกลาง และตกแต่ง ด้วยดอกไม้และขนนกที่มีสีสัน (ดอกไม้จะได้รับ โดย promisers ท้ายขบวนเป็นพระธาตุ) เชิงจะดำเนินการบนไหล่ของหลากหลายแบบ 'สาย' ที่ผลัดกันระหว่างขบวน เกือบทั้งหมดของสายการบินเหล่านี้มีการจ่ายเงินสำหรับสัญญาของพวกเขาด้วยวิธีนี้ และพวกเขาจะค่อนข้างจัด (พวกเขาแม้จะมีสำนักงาน)ขบวนของเซนต์ไม่ทำเป็นเส้นตรง Minguito อักษร "เต้น": ในจังหวะของวงฟิลฮาร์โมนิคเป็นสายการบินจะย้ายพร้อมเพลง ไปช้าไปข้างหน้า และย้อน หลัง จากด้านหนึ่งไปยังอีก รอบ Minguito เป็นห่วงโซ่ของทนายสมชายพิเศษด้วยใบหน้าร้าย ปกป้อง statuette คุณไปตามเส้นทางเป็น Minguito ยังมีใช้ดอกไม้ในระหว่างการเฉลิมฉลอง ทำแม้ noisier มีหลายอื่นแสดงวงที่ผลัดกันระหว่างขบวน มีบางส่วนของพวกเขาได้ถูกนำเข้าจากเมืองอื่น ไม่มีการหยุดขบวน โดยแสงหรือ downpours หนัก เห็นความแข็งแรงของประเพณีนี้องค์ประกอบอื่น ๆ ที่สามารถสังเกตในระหว่างเทศกาลรวมปริมาณมหาศาลเจอพนักงานขายที่ขาย sombreros ทุกรุ่น ด้วยวลี เช่น "วี Mingo" ("สดยาว Mingo"), ขนมขบเคี้ยวทั่วไป อาหาร เครื่องดื่ม เหล้า ในหมู่สิ่งอื่น ๆ มีใช้แอลกอฮอล์ในปริมาณมากในระหว่างเหตุการณ์เหล่านี้ และคนเมานอนบนถนนแต่สามารถเป็นประจำดูได้ ตำรวจ กาชาด และดับเพลิงที่มีส่วนร่วมในการสั่งการรักษา หรือร่วมกับคนที่มีการบาดเจ็บ หรือมิฉะนั้น ต้องการความสนใจลำดับของเหตุการณ์วันที่ 22 กรกฎาคมในแบบ "เส้นทางล้าง" เกิดขึ้น ประเพณีนี้เกิดทีศตวรรษ เมื่อชาวของลา Sierritas ล้างวัชพืชที่ปกคลุมเส้นทางการเดินทาง โดยขบวน จากชเชิชที่ statuette ที่ถูกกำหนดขึ้นบางจุดก่อนถนน Masaya เป็นลาครัซ del Paraíso ปัจจุบันการปูถนน แต่คนหลายร้อยคนยังคงพบในบริเวณนี้ แบบจำลองของ statuette เซนต์โดมินิ เรียกว่า "เอล mocito" จะนำมาลงถนน โดยสายการบิน คนเต้นรำ และวัวชุดฟรี ส่วนหนึ่งของประเพณีนี้คือ ขบวนอื่นที่เกิดในบริเวณ Gancho เดอคามิโนนิยมโอเรียนทัลตลาด (ใกล้ซันโตโดมิงโกโบสถ์), ซึ่งหัวต่อลาครัซ del Paraíso ระหว่างขบวนเป็นหัวหน้าของเทศกาล ชื่ออยู่ได้รับรางวัลกับนายกมานากัว incumbent และผู้รับในลาครัซ del Paraíso วัตถุพิเศษที่ทางให้เขาชื่อเรื่องปีที่31 กรกฎาคมหลังจากมวลที่โบสถ์วัดแม่พระ Sierritas ลา (10 น.), officiated โดยอาร์ชบิชอปแห่งมานากัว statuette จะดำเนินการปิดแท่นบูชาของ และไว้เชิงที่ colorfully ตกแต่ง ด้วยดอกไม้ประดิษฐ์ โดยครอบครัวที่รับผิดชอบนี้ตั้งแต่ทศวรรษ (นี้คือสัญญาของพวกเขา) มีจำนวนมากของการเข้าร่วมใน และ นอกคริสตจักร ในเวลากลางคืน (7 ชั่วโมง) ผู้หญิงสองจะเลือกโบนิต้าลาอินเดียและอินเดียลา Chiquita ของการฉลองที่ศาลาว่าการเมืองมานากัว เรือโดมินิเซนต์มีความสุข (10 น.) ส่วนแบบฟอร์มการจัดส่งนี้ประเพณี มีโครงสร้างในรูปทรงของเรือที่ติดตั้งบนรถพ่วง และทำลาย โดยรถบรรทุก และหน้าที่จะระดม statuette ที่ในวันนี้จากคามิโนเดอ Gancho คริสตจักรซันโตโดมิงโก (หรือวิธีอื่น ๆ ขากลับ) กระบวนการผลิตได้ประมาณหนึ่งกิโลเมตร หลังจากพระพร การ
การแปล กรุณารอสักครู่..
Managua Patron Saint Festivities
At the end of the 19th century, in the midsize town that Managua was at that time, the discovery surrounded by mysticism of a small catholic statuette of Saint Dominic (Santo Domingo) de Guzmán provoked the start and evolution of a massive traditional festivity that is both colorful and full of fervor and happiness, and which ultimately transformed into the Patron Saint Festivities of the capital city.
Currently, every August of the year, mostly on the first days ad on the 10th of this month (which are holidays in the capital), several segments of the principal avenues of Managua are invaded with people who come to celebrate “Minguito”, which is how the people fondly refer to Saint Dominic (in Nicaragua “mingo” is a common nickname for Domingo – Dominic in Spanish – with “minguito” being its diminutive form).
The capital dwellers have different perceptions about these festivities: for some this event is just an unimportant holiday, for many others it is a moment to party or to go out to browse the streets, and for a large part of the population the festivities have an important meaning tied to religious devotion and expression.
In Managua the August festivities have actually two different settings, which are both repeated on the two principal days of celebration. On one hand there is the procession of the saint, which is attended by thousands of people and full of traditional cultural and religious expression and enthusiasm, and on the other hand there are horse and car parades which are also attended by large groups of people with the spirit to entertain and participate in the party atmosphere that is created on the streets.
Learn more about the current Patron Saint Festivities in Nicaragua’s capital city in this Special, including interesting information about how this initiated and developed over time.
The Minguito Procession
The cultural soul and traditional center of the Patron Saint Festivities in Managua is the joyful procession of Saint Dominic, which came up and was maintained due to religious devotion and the sentimental attachment of thousands of people towards this saint. An old, small statuette that “personified” this saint and which has been considered responsible for miracles involving many families and successive generations from the capital and even from other regions in the country.
Minguito, the statuette, can be found year-round in the Las Sierritas Parish Church, located in a residential area in the south part of the city, westward from the 9-kilometer marker of the Managua-Masaya Road. Until August the statuette is kept here without being moved, until it is taken in a procession to visit the center of Managua (it is taken to the Santo Domingo Church located in the old city center), where it is kept for several days until it returns “back home” during an procession inverse to the first one.
The first of August is when the first procession takes place, known as “descending the saint”, and on the tenth of the same month the second procession takes place, which is known as “ascending the saint”. It is referred to like this because of the geographical location of the parish church of Las Sierritas at higher elevations than the old city center. Some people refer to the processions as the “taking” and “bringing back” the saint, respectively.
Thousands of people participate in these events, either accompanying Minguito all through Managua or waiting for the statuette along the road. In the large group of spectators there are all kinds of people: young, adult, child, baby, elderly, poor, rich (very few though), women, men, men dressed as women…. and it is even possible to see political figures who arrive at the procession to participate with a smile for this tradition (or perhaps to be noted by the crowd).
Many people arrive just as curious spectators. Others arrive because they are fanatics of this tradition. But the most notable and important participants are the so-called “promisers”, whose name comes from the promise made to the saint to arrive after some miracle came true after asking for it to the same saint.
The promisers are the main pillar of the celebrations. According to how they promised to come (which is repeated every year) if their miracle came true many of them use traditional, colorful attire with gives color to the procession as well. Some are dressed in traditional costumes, whereas others come as Indians, and many daub their body in grease and dust until they are dark (these people are called “negritos”). Some use certain substances that give them a devil-like, red appearance (these are called “diablitos”). There are promisers who enter the church on their knees, and others simply dance in their regular clothes. Some share traditional or commercial drinks, or snacks with the crowd (this being their promise).
The promises are made by each devoted before the miracle is asked for, and when this comes true they have a spiritual obligation to fulfill their promise. Sometimes the promises are even inherited from one generation to another. As the years pass, some particular promises have become ever-present icons of the festivities, even creating classic figures that also have been transmitted from one generation to another. Below follows an overview of these iconic figures.
The Main Chief: Oscar Ruíz, born in 1945, interprets the Main Chief since 1965 when he inherited this role from a traditionalist ancestor known as the Wild Chief (Santos Ocampo). Seen every year pompously dressed as Indian and dancing next to Minguito during the principal processions and the one of August 4.
Chica La Vaca: Juana Francisca Villalta, born in the beginning of the 20th century, can be seen dressed as a cow and dancing during the celebrations ever since the year 1934 when she took the role inherited by her mother who died in that year. She became so well-known that everybody knows her as “Chica la Vaca” or “La Chica Vaca”. Although she is over 100 years old Juana Francisca Villalta sill participates during the Minguito festivities albeit using a wheelchair, as she has not been able to walk anymore since 2005.
The festivities are rather joyful. The saint is transported in a wooden pedestal with a base of one square meter and with a height of one and a half meter. Minguito, protected by a glass capsule, is set in the center, and decorated with artificial flowers and colorful feathers (the flowers are obtained by the promisers at the end of the procession as relics). The pedestal is carried on the shoulders of a multitude of traditional ‘carriers’ who take turns during the procession. Almost all of these carriers are paying for their promise in this way, and they are even quite organized (they even have an office).
The procession of the saint is not done in a straight line; Minguito literally “dances”: on the rhythm of the philharmonic bands as the carriers move along with the music, going slowly forward and backwards, from one side to the other. Surrounding Minguito is a chain of special policemen with serious faces, protecting the statuette, obligated to follow the same path as Minguito. Firework is also used during the celebrations, making it even noisier. There are several different philharmonic bands that take turns during the procession, with some of them even being brought in from other cities. The procession is not being stopped by strong sun or heavy downpours, demonstrating the strength of this tradition.
Other elements that can be observed during the festivities include the enormous quantity of wandering salesmen who sell sombreros, ribbons with the phrases like “Viva Mingo” (“long live Mingo”), typical snacks, food, drinks, and liquor, among other things. Alcohol is consumed in large quantities during these events, and drunken people lying on the streets can unfortunately be regularly seen. The police, Red Cross, and the firefighters participate in maintaining order or attending to people that are injured or otherwise need attention.
Chronology of the events
July 22
The traditional “Path Clearing” takes place. This tradition was born perhaps a century ago, when the dwellers of Las Sierritas cleared the weed that covered the path traveled by the procession, from the parish church where the statuette is set up to some point just before the road to Masaya known as La Cruz del Paraíso. Nowadays the road has been paved but hundreds of people still meet in this area. A replica of the Saint Dominic statuette, known as “el mocito” is taken down the road by carriers. People dance and set bulls free. Part of this tradition is another procession that takes place in the Gancho de Camino area at the popular Oriental Market (close to the Santo Domingo church), which heads towards La Cruz del Paraíso. Among the procession is the head of the festivities, whose title is currently awarded to the incumbent mayor of Managua, and who receives in La Cruz del Paraíso a special object that officially gives him that year’s title.
July 31
After a mass at the Las Sierritas Parish Church (at 10 AM), officiated by the archbishop of Managua, the statuette is taken off its altar and placed on the pedestal where it is colorfully decorated with artificial flowers by a family that is in charge of this since decades (this was their promise). There is a lot of participation in and outside of the church. At night (7 PM) two women are elected La India Bonita and La India Chiquita of the celebrations.
At the town hall of Managua the Ship of Saint Dominic is blessed (at 10 AM). This ship form part of the tradition; it is currently a structure in the shape of a ship mounted on a trailer and pulled by a truck and its function is to mobilize the statuette during these days from the Gancho de Camino to the Santo Domingo Church (or the other way around, on the way back). The route is about one kilometer. After the blessing, the
At the end of the 19th century, in the midsize town that Managua was at that time, the discovery surrounded by mysticism of a small catholic statuette of Saint Dominic (Santo Domingo) de Guzmán provoked the start and evolution of a massive traditional festivity that is both colorful and full of fervor and happiness, and which ultimately transformed into the Patron Saint Festivities of the capital city.
Currently, every August of the year, mostly on the first days ad on the 10th of this month (which are holidays in the capital), several segments of the principal avenues of Managua are invaded with people who come to celebrate “Minguito”, which is how the people fondly refer to Saint Dominic (in Nicaragua “mingo” is a common nickname for Domingo – Dominic in Spanish – with “minguito” being its diminutive form).
The capital dwellers have different perceptions about these festivities: for some this event is just an unimportant holiday, for many others it is a moment to party or to go out to browse the streets, and for a large part of the population the festivities have an important meaning tied to religious devotion and expression.
In Managua the August festivities have actually two different settings, which are both repeated on the two principal days of celebration. On one hand there is the procession of the saint, which is attended by thousands of people and full of traditional cultural and religious expression and enthusiasm, and on the other hand there are horse and car parades which are also attended by large groups of people with the spirit to entertain and participate in the party atmosphere that is created on the streets.
Learn more about the current Patron Saint Festivities in Nicaragua’s capital city in this Special, including interesting information about how this initiated and developed over time.
The Minguito Procession
The cultural soul and traditional center of the Patron Saint Festivities in Managua is the joyful procession of Saint Dominic, which came up and was maintained due to religious devotion and the sentimental attachment of thousands of people towards this saint. An old, small statuette that “personified” this saint and which has been considered responsible for miracles involving many families and successive generations from the capital and even from other regions in the country.
Minguito, the statuette, can be found year-round in the Las Sierritas Parish Church, located in a residential area in the south part of the city, westward from the 9-kilometer marker of the Managua-Masaya Road. Until August the statuette is kept here without being moved, until it is taken in a procession to visit the center of Managua (it is taken to the Santo Domingo Church located in the old city center), where it is kept for several days until it returns “back home” during an procession inverse to the first one.
The first of August is when the first procession takes place, known as “descending the saint”, and on the tenth of the same month the second procession takes place, which is known as “ascending the saint”. It is referred to like this because of the geographical location of the parish church of Las Sierritas at higher elevations than the old city center. Some people refer to the processions as the “taking” and “bringing back” the saint, respectively.
Thousands of people participate in these events, either accompanying Minguito all through Managua or waiting for the statuette along the road. In the large group of spectators there are all kinds of people: young, adult, child, baby, elderly, poor, rich (very few though), women, men, men dressed as women…. and it is even possible to see political figures who arrive at the procession to participate with a smile for this tradition (or perhaps to be noted by the crowd).
Many people arrive just as curious spectators. Others arrive because they are fanatics of this tradition. But the most notable and important participants are the so-called “promisers”, whose name comes from the promise made to the saint to arrive after some miracle came true after asking for it to the same saint.
The promisers are the main pillar of the celebrations. According to how they promised to come (which is repeated every year) if their miracle came true many of them use traditional, colorful attire with gives color to the procession as well. Some are dressed in traditional costumes, whereas others come as Indians, and many daub their body in grease and dust until they are dark (these people are called “negritos”). Some use certain substances that give them a devil-like, red appearance (these are called “diablitos”). There are promisers who enter the church on their knees, and others simply dance in their regular clothes. Some share traditional or commercial drinks, or snacks with the crowd (this being their promise).
The promises are made by each devoted before the miracle is asked for, and when this comes true they have a spiritual obligation to fulfill their promise. Sometimes the promises are even inherited from one generation to another. As the years pass, some particular promises have become ever-present icons of the festivities, even creating classic figures that also have been transmitted from one generation to another. Below follows an overview of these iconic figures.
The Main Chief: Oscar Ruíz, born in 1945, interprets the Main Chief since 1965 when he inherited this role from a traditionalist ancestor known as the Wild Chief (Santos Ocampo). Seen every year pompously dressed as Indian and dancing next to Minguito during the principal processions and the one of August 4.
Chica La Vaca: Juana Francisca Villalta, born in the beginning of the 20th century, can be seen dressed as a cow and dancing during the celebrations ever since the year 1934 when she took the role inherited by her mother who died in that year. She became so well-known that everybody knows her as “Chica la Vaca” or “La Chica Vaca”. Although she is over 100 years old Juana Francisca Villalta sill participates during the Minguito festivities albeit using a wheelchair, as she has not been able to walk anymore since 2005.
The festivities are rather joyful. The saint is transported in a wooden pedestal with a base of one square meter and with a height of one and a half meter. Minguito, protected by a glass capsule, is set in the center, and decorated with artificial flowers and colorful feathers (the flowers are obtained by the promisers at the end of the procession as relics). The pedestal is carried on the shoulders of a multitude of traditional ‘carriers’ who take turns during the procession. Almost all of these carriers are paying for their promise in this way, and they are even quite organized (they even have an office).
The procession of the saint is not done in a straight line; Minguito literally “dances”: on the rhythm of the philharmonic bands as the carriers move along with the music, going slowly forward and backwards, from one side to the other. Surrounding Minguito is a chain of special policemen with serious faces, protecting the statuette, obligated to follow the same path as Minguito. Firework is also used during the celebrations, making it even noisier. There are several different philharmonic bands that take turns during the procession, with some of them even being brought in from other cities. The procession is not being stopped by strong sun or heavy downpours, demonstrating the strength of this tradition.
Other elements that can be observed during the festivities include the enormous quantity of wandering salesmen who sell sombreros, ribbons with the phrases like “Viva Mingo” (“long live Mingo”), typical snacks, food, drinks, and liquor, among other things. Alcohol is consumed in large quantities during these events, and drunken people lying on the streets can unfortunately be regularly seen. The police, Red Cross, and the firefighters participate in maintaining order or attending to people that are injured or otherwise need attention.
Chronology of the events
July 22
The traditional “Path Clearing” takes place. This tradition was born perhaps a century ago, when the dwellers of Las Sierritas cleared the weed that covered the path traveled by the procession, from the parish church where the statuette is set up to some point just before the road to Masaya known as La Cruz del Paraíso. Nowadays the road has been paved but hundreds of people still meet in this area. A replica of the Saint Dominic statuette, known as “el mocito” is taken down the road by carriers. People dance and set bulls free. Part of this tradition is another procession that takes place in the Gancho de Camino area at the popular Oriental Market (close to the Santo Domingo church), which heads towards La Cruz del Paraíso. Among the procession is the head of the festivities, whose title is currently awarded to the incumbent mayor of Managua, and who receives in La Cruz del Paraíso a special object that officially gives him that year’s title.
July 31
After a mass at the Las Sierritas Parish Church (at 10 AM), officiated by the archbishop of Managua, the statuette is taken off its altar and placed on the pedestal where it is colorfully decorated with artificial flowers by a family that is in charge of this since decades (this was their promise). There is a lot of participation in and outside of the church. At night (7 PM) two women are elected La India Bonita and La India Chiquita of the celebrations.
At the town hall of Managua the Ship of Saint Dominic is blessed (at 10 AM). This ship form part of the tradition; it is currently a structure in the shape of a ship mounted on a trailer and pulled by a truck and its function is to mobilize the statuette during these days from the Gancho de Camino to the Santo Domingo Church (or the other way around, on the way back). The route is about one kilometer. After the blessing, the
การแปล กรุณารอสักครู่..
เทศกาลของนักบุญอุปถัมภ์
ที่ส่วนท้ายของศตวรรษที่ 19 ในเมืองขนาดกลางที่มานากัว ที่เวลา การค้นพบ ล้อมรอบด้วยเวทมนตร์ของรูปปั้นคาทอลิกขนาดเล็กของนักบุญโดมินิค ( ซานโตโดมิงโก ) เดอ guzm . kgm N ยั่วเริ่มต้นและวิวัฒนาการของงานแบบดั้งเดิมขนาดใหญ่ที่มีทั้งสีสันและเต็มไปด้วยความเร่าร้อน และความสุขและซึ่งในที่สุดกลายเป็นนักบุญอุปถัมภ์เฉลิมฉลองของเมืองหลวง
ขณะนี้ทุกเดือนสิงหาคมของทุกปี โดยส่วนใหญ่โฆษณาวันแรกวันที่ 10 เดือนนี้ ( ซึ่งมีวันหยุดในเมืองหลวง ) , ส่วนของหลายลู่ทางหลักของมานากัวถูกรุกรานด้วยคนมาฉลอง " minguito " ,ซึ่งเป็นวิธีการที่คนชอบเรียกนักบุญโดมินิค ( ในนิการากัว " มิงโก้ " เป็นชื่อเล่นโดมินิคในทั่วไป Domingo ––สเปน กับ " minguito " เป็นรูปแบบของจิ๋ว ) .
ทุนแตกต่างกันมีความคิดเห็นเกี่ยวกับเหล่านี้ในเทศกาล : สำหรับบางเหตุการณ์นี้เป็นเพียงวันหยุดไม่สำคัญสำหรับคนอื่น มันคือช่วงเวลาปาร์ตี้หรือไปดูที่ถนนและสำหรับส่วนใหญ่ของประชากรของมี สำคัญ ความหมายเชื่อมโยงกับศาสนา และแสดงออกถึงความจงรักภักดี
ในมานากัวเทศกาลสิงหาคมมีจริงสองการตั้งค่าที่แตกต่างกันซึ่งมีทั้งซ้ำเมื่อสองวันหลักของการเฉลิมฉลอง ในมือข้างหนึ่งมีขบวนของนักบุญซึ่งมีผู้เข้าร่วมหลายพันคน และเต็มรูปแบบของประเพณีวัฒนธรรมศาสนาและการแสดงออก และความกระตือรือร้นและในมืออื่น ๆมีม้า และรถขบวนที่เข้าร่วมโดยกลุ่มใหญ่ของคนที่มีจิตวิญญาณเพื่อความบันเทิง และการมีส่วนร่วมในงาน บรรยากาศที่ถูกสร้างขึ้นบนถนน
เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับปัจจุบันนักบุญอุปถัมภ์เทศกาลในเมืองหลวงนิการากัวในพิเศษนี้ รวมถึงข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับวิธีการนี้ริเริ่มและพัฒนาตลอดเวลา .
minguito ขบวนศูนย์จิตวิญญาณทางวัฒนธรรมดั้งเดิมของนักบุญอุปถัมภ์เฉลิมฉลองในมานากัวเป็นขบวนสนุกสนานของนักบุญโดมินิคซึ่งมาถึงและรักษาเนื่องจากความจงรักภักดีและความผูกพันทางอารมณ์ของผู้คนนับพันต่อเซนต์นี้ เก่า ๆรูปปั้นที่ " สร้าง " นักบุญและที่ได้รับการพิจารณารับผิดชอบปาฏิหาริย์ที่เกี่ยวข้องกับหลายครอบครัวและต่อเนื่องรุ่นจากเมืองหลวง และจากภูมิภาคอื่น ๆ ในประเทศ minguito รูปปั้น
, ,สามารถพบได้ตลอดทั้งปี ใน Las sierritas โบสถ์ ตั้งอยู่ในเขตที่อยู่อาศัยในส่วนใต้ของเมืองทางทิศตะวันตกจาก 9-kilometer เครื่องหมายของถนน มานากัว มาซายะ จนกระทั่งเดือนสิงหาคมรูปปั้นไว้ที่นี่โดยไม่มีการย้าย , จนกระทั่งมันถูกถ่ายในขบวน เพื่อเยี่ยมชมศูนย์ของมานากัว ( มันจะไปซานโต โดมิงโกโบสถ์ตั้งอยู่ในศูนย์กลางเมืองเก่า )ที่มันจะถูกเก็บไว้หลายวันจนกว่าจะกลับ " บ้าน " หลังในระหว่างขบวนผกผันกับแรก
แรกของเดือนสิงหาคมคือเมื่อก่อนขบวนจะเกิดขึ้น เรียกว่า " น้อยนักบุญ " ในวันที่สิบของเดือนเดียวกัน ขบวนที่สองจะเกิดขึ้น , ซึ่งเป็นที่รู้จัก " จากนักบุญ "มันถูกเรียกเช่นนี้เพราะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของโบสถ์ของ sierritas elevations สูงกว่าตัวเมืองเก่า บางคนอ้างถึงขบวนเป็น " สละ " และ " คืน " นักบุญตามลำดับ
หลายพันคนเข้าร่วมในเหตุการณ์นี้ เหมือนกันกับ minguito ทั้งหมดผ่าน Managua หรือรอ รูปปั้น ตามถนนในกลุ่มขนาดใหญ่ของผู้ชมมีทุกประเภทของผู้คน : เด็ก , ผู้ใหญ่ , เด็ก , เด็ก , ผู้สูงอายุ , คนจน , คนรวย ( มากน้อยแม้ว่า ) , ผู้ชายผู้หญิง ผู้ชายที่แต่งตัวเป็นผู้หญิง . . . . . . . และมันเป็นไปได้ที่จะเห็นตัวเลขทางการเมืองที่มาถึงขบวนเข้าร่วมด้วยรอยยิ้ม ประเพณีนี้ ( หรืออาจจะถูกบันทึกไว้โดยฝูงชน )
หลายคนมาถึงแค่เป็นผู้ชมที่อยากรู้อยากเห็นคนอื่นมาถึงเพราะพวกเขา fanatics ของประเพณีนี้ แต่ผู้เข้าร่วมที่เด่นที่สุดและสำคัญที่เรียกว่า " promisers " ที่มีชื่อมาจากสัญญาที่เซ็นต์ มาถึงหลังจากปาฏิหารย์เป็นจริงหลังจากที่ถามไปเซนต์เดียวกัน
promisers เป็นเสาหลักของการเฉลิมฉลองตามวิธีการที่พวกเขาสัญญาว่าจะมา ( ซึ่งถูกทำซ้ำทุกปี ) ถ้าปาฏิหาริย์ของพวกเขาเป็นจริงมากของพวกเขาใช้แบบดั้งเดิมเครื่องแต่งกายที่มีสีสันให้สีกับขบวนเช่นกัน บางคนแต่งตัวในเครื่องแต่งกายแบบดั้งเดิม ในขณะที่คนอื่น ๆมาเป็นชาวอินเดีย และหลายจุดด่างในร่างกายของพวกเขาในไขมันและฝุ่นจนมืด ( คนเหล่านี้เรียกว่า " นิกริโต " )บางคนใช้สารบางอย่างที่ทำให้พวกเขาเป็นปีศาจเหมือนลักษณะสีแดง ( เหล่านี้จะถูกเรียกว่า " diablitos " ) มี promisers ที่ระบุโบสถ์บนหัวเข่าของพวกเขาและคนอื่น ๆเพียงแค่เต้นในชุดปกติของพวกเขา บางคนใช้แบบดั้งเดิมหรือโฆษณาเครื่องดื่มหรือของว่างกับฝูงชน ( นี้เป็นสัญญา ) .
สัญญาที่ทำโดยแต่ละทุ่มเทก่อนที่ปาฏิหาริย์เป็นขอและเมื่อมันมาถึงจริงพวกเขามีพันธะทางจิตวิญญาณเพื่อตอบสนองสัญญาของพวกเขา บางครั้งพระองค์จะสืบทอดจากรุ่นหนึ่งไปยังอีก เป็นปีที่ผ่าน , บาง โดยเฉพาะสัญญาได้กลายเป็นไอคอนของเทศกาลของขวัญเลย แม้แต่การสร้าง ตัวเลขที่คลาสสิกยังได้รับการถ่ายทอดจากรุ่นหนึ่งไปยังอีก ด้านล่างต่อไปนี้เป็นภาพรวมของตัวเลข
สัญลักษณ์เหล่านี้
หัวหน้าหลัก : ออสการ์ Ru í z , เกิดในปี 1945 แปลหัวหน้าหลักตั้งแต่ 1965 เมื่อเขาได้รับบทบาทนี้จากอนุรักษนิยมบรรพบุรุษเรียกว่าป่าหัวหน้า ( ซานโตส Ocampo ) เห็นทุกปีอย่างหรูหราแต่งตัวเป็นอินเดียและเต้นข้างๆ minguito ในระหว่างกระบวนการหลัก และหนึ่งใน 4 สิงหาคม
น้องหนูลาวันหยุด : ฝิ่น villalta Francisca เกิดที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20สามารถเห็นได้แต่งตัวเป็นวัวและเต้นรำในงานเฉลิมฉลองตั้งแต่ปี 1934 เมื่อเธอรับบทเป็น โดยแม่ที่ตายในปีนั้น เธอเป็นที่รู้จักกันดีว่าทุกคนรู้จักเธอในฐานะ " น้องหนูลาวาจา " หรือ " La Chica วาจา " แม้ว่าเธอจะ มีอายุกว่า 100 ปี ฝิ่น Francisca villalta งัวเข้าร่วมในพิธีเฉลิมฉลอง minguito แม้ว่าการใช้รถเข็นเมื่อเธอได้เดินแล้วตั้งแต่ปี 2005
เทศกาลค่อนข้างสนุกสนาน นักบุญจะขนส่งในแท่นไม้ที่มีฐานของหนึ่งตารางเมตรและมีความสูงประมาณหนึ่งและครึ่งเมตร minguito , ป้องกันโดยแคปซูลแก้ว ตั้งอยู่ในศูนย์และตกแต่งด้วยดอกไม้ประดิษฐ์และขนนกที่มีสีสัน ( ดอกไม้ที่ได้จาก promisers ท้ายขบวนเป็นพระธาตุ ) แท่นวางจะดำเนินการบนไหล่ของความหลากหลายของผู้ให้บริการ ' ดั้งเดิม ' ที่ผลัดกันระหว่างขบวน . เกือบทั้งหมดของผู้ให้บริการเหล่านี้จะจ่ายสำหรับสัญญาของพวกเขาด้วยวิธีนี้ และพวกเขาจะค่อนข้างจัด ( พวกเขามีสำนักงาน )
ขบวนของนักบุญ ไม่ได้เป็นเส้นตรง ; minguito อักษร " เต้น " ในจังหวะของวงฟิลฮาร์โมนิค เป็นผู้ย้ายไปพร้อมกับเสียงเพลงจะค่อยๆ เดินหน้า และถอยหลัง จากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง รอบ minguito เป็นโซ่ของตำรวจพิเศษ ด้วยใบหน้าจริงจัง ปกป้อง statuette , ผูกพันตามเส้นทางเดียวกับ minguito .พลุยังใช้ในระหว่างการเฉลิมฉลองให้ยัง noisier . มีหลายที่แตกต่างกัน ฟิลฮาร์โมนิค วง ที่ผลัดกันระหว่างขบวน กับบางส่วนของพวกเขาได้ถูกนำมาจากเมืองอื่น ๆ ขบวนไม่ได้ถูกหยุดโดยแสงแดดจัดหรือฝนตกหนัก แสดงถึงความแข็งแกร่งของประเพณีนี้ .
องค์ประกอบอื่น ๆที่สามารถสังเกตได้ในช่วงเทศกาล รวมถึงปริมาณมหาศาลของหลง พนักงานขายที่ขาย sombreros , ริบบิ้นกับวลีเช่น " วีว่า มิงโก้ " ( " ทรงพระเจริญมิงโก้ " ) ทั่วไป , ขนม , อาหาร , เครื่องดื่ม , เหล้า , หมู่สิ่งอื่น ๆ แอลกอฮอล์ที่มีการบริโภคในปริมาณมากในระหว่างเหตุการณ์เหล่านี้และคนขี้เมานอนบนถนนก็ขออภัยเป็นอย่างที่เห็นตำรวจกาชาด และมีส่วนร่วมในการรักษาความสงบเรียบร้อยหรือนักดับเพลิงที่เข้าร่วมกับคนที่บาดเจ็บ หรือมิฉะนั้นต้องสนใจ
ลำดับของเหตุการณ์เมื่อวันที่ 22 กรกฎาคม
แบบ " เส้นทางเคลียร์ " จะเกิดขึ้น ประเพณีนี้เกิดบางทีศตวรรษที่ผ่านมาเมื่ออาศัยอยู่ใน sierritas เคลียร์วัชพืชปกคลุมเส้นทางเดินทางโดยขบวนจากโบสถ์ที่รูปปั้นตั้งค่า บางจุดก่อนถนน . . . เรียกว่า La Cruz del Para í . ปัจจุบันถนนได้ถูกปูแต่หลายร้อยคนยังคงพบได้ในพื้นที่นี้ แบบจำลองของรูปปั้นนักบุญโดมินิค เรียกว่า " เอล mocito " ถ่ายลงถนน โดยผู้ให้บริการ คนเต้นและชุดวัวฟรีส่วนหนึ่งของประเพณีนี้เป็นอีกขบวนที่ใช้เวลาสถานที่ในพื้นที่กานโช่ de Camino ที่ตลาดตะวันออกนิยม ( อยู่ใกล้กับ โบสถ์ Santo Domingo ) ซึ่งมุ่งไป La Cruz del Para í . ระหว่างขบวนเป็นศีรษะของเทศกาลที่มีชื่อในปัจจุบันคือรางวัลนายกเทศมนตรีดำรงตำแหน่งของมานากัวและผู้ที่ได้รับใน La Cruz del Para íดังนั้นพิเศษวัตถุอย่างเป็นทางการของปีนั้น ให้เขาชื่อ
31 กรกฎาคมหลังจากมวลที่ Las sierritas โบสถ์ ( ตอน 10 โมงเช้า ) พิธีโดยบาทหลวงของมานากัวโดยรูปปั้นถูกปิดของแท่นบูชาและวางไว้บนแท่นที่เป็น colorfully ตกแต่งด้วยดอกไม้ประดิษฐ์ โดยครอบครัวที่ดูแลเรื่องนี้ตั้งแต่ทศวรรษ ( นี้คือสัญญาของพวกเขา ) มีมากของการมีส่วนร่วมในและนอกโบสถ์ ในตอนกลางคืน ( 7 โมง ) ผู้หญิงทั้งสองคนได้รับการเลือกตั้งลาอินเดีย Bonita และ La อินเดีย CHIQUITA
ของการเฉลิมฉลองที่ศาลากลางของเรือของนักบุญโดมินิค มีความสุข ( 10 โมงเช้า ) เรือลำนี้เป็นส่วนหนึ่งของประเพณี ; มันเป็นปัจจุบันโครงสร้างในรูปทรงของเรือที่ติดตั้งบนรถพ่วง และ ดึง โดยรถบรรทุก และหน้าที่คือ ระดมรูปปั้นในช่วงวันเหล่านี้จากกานโช่ de Camino กับโบสถ์ Santo Domingo ( หรือวิธีอื่น ๆในทางกลับ )เส้นทางประมาณ 1 กิโลเมตร หลังจากพร ,
ที่ส่วนท้ายของศตวรรษที่ 19 ในเมืองขนาดกลางที่มานากัว ที่เวลา การค้นพบ ล้อมรอบด้วยเวทมนตร์ของรูปปั้นคาทอลิกขนาดเล็กของนักบุญโดมินิค ( ซานโตโดมิงโก ) เดอ guzm . kgm N ยั่วเริ่มต้นและวิวัฒนาการของงานแบบดั้งเดิมขนาดใหญ่ที่มีทั้งสีสันและเต็มไปด้วยความเร่าร้อน และความสุขและซึ่งในที่สุดกลายเป็นนักบุญอุปถัมภ์เฉลิมฉลองของเมืองหลวง
ขณะนี้ทุกเดือนสิงหาคมของทุกปี โดยส่วนใหญ่โฆษณาวันแรกวันที่ 10 เดือนนี้ ( ซึ่งมีวันหยุดในเมืองหลวง ) , ส่วนของหลายลู่ทางหลักของมานากัวถูกรุกรานด้วยคนมาฉลอง " minguito " ,ซึ่งเป็นวิธีการที่คนชอบเรียกนักบุญโดมินิค ( ในนิการากัว " มิงโก้ " เป็นชื่อเล่นโดมินิคในทั่วไป Domingo ––สเปน กับ " minguito " เป็นรูปแบบของจิ๋ว ) .
ทุนแตกต่างกันมีความคิดเห็นเกี่ยวกับเหล่านี้ในเทศกาล : สำหรับบางเหตุการณ์นี้เป็นเพียงวันหยุดไม่สำคัญสำหรับคนอื่น มันคือช่วงเวลาปาร์ตี้หรือไปดูที่ถนนและสำหรับส่วนใหญ่ของประชากรของมี สำคัญ ความหมายเชื่อมโยงกับศาสนา และแสดงออกถึงความจงรักภักดี
ในมานากัวเทศกาลสิงหาคมมีจริงสองการตั้งค่าที่แตกต่างกันซึ่งมีทั้งซ้ำเมื่อสองวันหลักของการเฉลิมฉลอง ในมือข้างหนึ่งมีขบวนของนักบุญซึ่งมีผู้เข้าร่วมหลายพันคน และเต็มรูปแบบของประเพณีวัฒนธรรมศาสนาและการแสดงออก และความกระตือรือร้นและในมืออื่น ๆมีม้า และรถขบวนที่เข้าร่วมโดยกลุ่มใหญ่ของคนที่มีจิตวิญญาณเพื่อความบันเทิง และการมีส่วนร่วมในงาน บรรยากาศที่ถูกสร้างขึ้นบนถนน
เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับปัจจุบันนักบุญอุปถัมภ์เทศกาลในเมืองหลวงนิการากัวในพิเศษนี้ รวมถึงข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับวิธีการนี้ริเริ่มและพัฒนาตลอดเวลา .
minguito ขบวนศูนย์จิตวิญญาณทางวัฒนธรรมดั้งเดิมของนักบุญอุปถัมภ์เฉลิมฉลองในมานากัวเป็นขบวนสนุกสนานของนักบุญโดมินิคซึ่งมาถึงและรักษาเนื่องจากความจงรักภักดีและความผูกพันทางอารมณ์ของผู้คนนับพันต่อเซนต์นี้ เก่า ๆรูปปั้นที่ " สร้าง " นักบุญและที่ได้รับการพิจารณารับผิดชอบปาฏิหาริย์ที่เกี่ยวข้องกับหลายครอบครัวและต่อเนื่องรุ่นจากเมืองหลวง และจากภูมิภาคอื่น ๆ ในประเทศ minguito รูปปั้น
, ,สามารถพบได้ตลอดทั้งปี ใน Las sierritas โบสถ์ ตั้งอยู่ในเขตที่อยู่อาศัยในส่วนใต้ของเมืองทางทิศตะวันตกจาก 9-kilometer เครื่องหมายของถนน มานากัว มาซายะ จนกระทั่งเดือนสิงหาคมรูปปั้นไว้ที่นี่โดยไม่มีการย้าย , จนกระทั่งมันถูกถ่ายในขบวน เพื่อเยี่ยมชมศูนย์ของมานากัว ( มันจะไปซานโต โดมิงโกโบสถ์ตั้งอยู่ในศูนย์กลางเมืองเก่า )ที่มันจะถูกเก็บไว้หลายวันจนกว่าจะกลับ " บ้าน " หลังในระหว่างขบวนผกผันกับแรก
แรกของเดือนสิงหาคมคือเมื่อก่อนขบวนจะเกิดขึ้น เรียกว่า " น้อยนักบุญ " ในวันที่สิบของเดือนเดียวกัน ขบวนที่สองจะเกิดขึ้น , ซึ่งเป็นที่รู้จัก " จากนักบุญ "มันถูกเรียกเช่นนี้เพราะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของโบสถ์ของ sierritas elevations สูงกว่าตัวเมืองเก่า บางคนอ้างถึงขบวนเป็น " สละ " และ " คืน " นักบุญตามลำดับ
หลายพันคนเข้าร่วมในเหตุการณ์นี้ เหมือนกันกับ minguito ทั้งหมดผ่าน Managua หรือรอ รูปปั้น ตามถนนในกลุ่มขนาดใหญ่ของผู้ชมมีทุกประเภทของผู้คน : เด็ก , ผู้ใหญ่ , เด็ก , เด็ก , ผู้สูงอายุ , คนจน , คนรวย ( มากน้อยแม้ว่า ) , ผู้ชายผู้หญิง ผู้ชายที่แต่งตัวเป็นผู้หญิง . . . . . . . และมันเป็นไปได้ที่จะเห็นตัวเลขทางการเมืองที่มาถึงขบวนเข้าร่วมด้วยรอยยิ้ม ประเพณีนี้ ( หรืออาจจะถูกบันทึกไว้โดยฝูงชน )
หลายคนมาถึงแค่เป็นผู้ชมที่อยากรู้อยากเห็นคนอื่นมาถึงเพราะพวกเขา fanatics ของประเพณีนี้ แต่ผู้เข้าร่วมที่เด่นที่สุดและสำคัญที่เรียกว่า " promisers " ที่มีชื่อมาจากสัญญาที่เซ็นต์ มาถึงหลังจากปาฏิหารย์เป็นจริงหลังจากที่ถามไปเซนต์เดียวกัน
promisers เป็นเสาหลักของการเฉลิมฉลองตามวิธีการที่พวกเขาสัญญาว่าจะมา ( ซึ่งถูกทำซ้ำทุกปี ) ถ้าปาฏิหาริย์ของพวกเขาเป็นจริงมากของพวกเขาใช้แบบดั้งเดิมเครื่องแต่งกายที่มีสีสันให้สีกับขบวนเช่นกัน บางคนแต่งตัวในเครื่องแต่งกายแบบดั้งเดิม ในขณะที่คนอื่น ๆมาเป็นชาวอินเดีย และหลายจุดด่างในร่างกายของพวกเขาในไขมันและฝุ่นจนมืด ( คนเหล่านี้เรียกว่า " นิกริโต " )บางคนใช้สารบางอย่างที่ทำให้พวกเขาเป็นปีศาจเหมือนลักษณะสีแดง ( เหล่านี้จะถูกเรียกว่า " diablitos " ) มี promisers ที่ระบุโบสถ์บนหัวเข่าของพวกเขาและคนอื่น ๆเพียงแค่เต้นในชุดปกติของพวกเขา บางคนใช้แบบดั้งเดิมหรือโฆษณาเครื่องดื่มหรือของว่างกับฝูงชน ( นี้เป็นสัญญา ) .
สัญญาที่ทำโดยแต่ละทุ่มเทก่อนที่ปาฏิหาริย์เป็นขอและเมื่อมันมาถึงจริงพวกเขามีพันธะทางจิตวิญญาณเพื่อตอบสนองสัญญาของพวกเขา บางครั้งพระองค์จะสืบทอดจากรุ่นหนึ่งไปยังอีก เป็นปีที่ผ่าน , บาง โดยเฉพาะสัญญาได้กลายเป็นไอคอนของเทศกาลของขวัญเลย แม้แต่การสร้าง ตัวเลขที่คลาสสิกยังได้รับการถ่ายทอดจากรุ่นหนึ่งไปยังอีก ด้านล่างต่อไปนี้เป็นภาพรวมของตัวเลข
สัญลักษณ์เหล่านี้
หัวหน้าหลัก : ออสการ์ Ru í z , เกิดในปี 1945 แปลหัวหน้าหลักตั้งแต่ 1965 เมื่อเขาได้รับบทบาทนี้จากอนุรักษนิยมบรรพบุรุษเรียกว่าป่าหัวหน้า ( ซานโตส Ocampo ) เห็นทุกปีอย่างหรูหราแต่งตัวเป็นอินเดียและเต้นข้างๆ minguito ในระหว่างกระบวนการหลัก และหนึ่งใน 4 สิงหาคม
น้องหนูลาวันหยุด : ฝิ่น villalta Francisca เกิดที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20สามารถเห็นได้แต่งตัวเป็นวัวและเต้นรำในงานเฉลิมฉลองตั้งแต่ปี 1934 เมื่อเธอรับบทเป็น โดยแม่ที่ตายในปีนั้น เธอเป็นที่รู้จักกันดีว่าทุกคนรู้จักเธอในฐานะ " น้องหนูลาวาจา " หรือ " La Chica วาจา " แม้ว่าเธอจะ มีอายุกว่า 100 ปี ฝิ่น Francisca villalta งัวเข้าร่วมในพิธีเฉลิมฉลอง minguito แม้ว่าการใช้รถเข็นเมื่อเธอได้เดินแล้วตั้งแต่ปี 2005
เทศกาลค่อนข้างสนุกสนาน นักบุญจะขนส่งในแท่นไม้ที่มีฐานของหนึ่งตารางเมตรและมีความสูงประมาณหนึ่งและครึ่งเมตร minguito , ป้องกันโดยแคปซูลแก้ว ตั้งอยู่ในศูนย์และตกแต่งด้วยดอกไม้ประดิษฐ์และขนนกที่มีสีสัน ( ดอกไม้ที่ได้จาก promisers ท้ายขบวนเป็นพระธาตุ ) แท่นวางจะดำเนินการบนไหล่ของความหลากหลายของผู้ให้บริการ ' ดั้งเดิม ' ที่ผลัดกันระหว่างขบวน . เกือบทั้งหมดของผู้ให้บริการเหล่านี้จะจ่ายสำหรับสัญญาของพวกเขาด้วยวิธีนี้ และพวกเขาจะค่อนข้างจัด ( พวกเขามีสำนักงาน )
ขบวนของนักบุญ ไม่ได้เป็นเส้นตรง ; minguito อักษร " เต้น " ในจังหวะของวงฟิลฮาร์โมนิค เป็นผู้ย้ายไปพร้อมกับเสียงเพลงจะค่อยๆ เดินหน้า และถอยหลัง จากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง รอบ minguito เป็นโซ่ของตำรวจพิเศษ ด้วยใบหน้าจริงจัง ปกป้อง statuette , ผูกพันตามเส้นทางเดียวกับ minguito .พลุยังใช้ในระหว่างการเฉลิมฉลองให้ยัง noisier . มีหลายที่แตกต่างกัน ฟิลฮาร์โมนิค วง ที่ผลัดกันระหว่างขบวน กับบางส่วนของพวกเขาได้ถูกนำมาจากเมืองอื่น ๆ ขบวนไม่ได้ถูกหยุดโดยแสงแดดจัดหรือฝนตกหนัก แสดงถึงความแข็งแกร่งของประเพณีนี้ .
องค์ประกอบอื่น ๆที่สามารถสังเกตได้ในช่วงเทศกาล รวมถึงปริมาณมหาศาลของหลง พนักงานขายที่ขาย sombreros , ริบบิ้นกับวลีเช่น " วีว่า มิงโก้ " ( " ทรงพระเจริญมิงโก้ " ) ทั่วไป , ขนม , อาหาร , เครื่องดื่ม , เหล้า , หมู่สิ่งอื่น ๆ แอลกอฮอล์ที่มีการบริโภคในปริมาณมากในระหว่างเหตุการณ์เหล่านี้และคนขี้เมานอนบนถนนก็ขออภัยเป็นอย่างที่เห็นตำรวจกาชาด และมีส่วนร่วมในการรักษาความสงบเรียบร้อยหรือนักดับเพลิงที่เข้าร่วมกับคนที่บาดเจ็บ หรือมิฉะนั้นต้องสนใจ
ลำดับของเหตุการณ์เมื่อวันที่ 22 กรกฎาคม
แบบ " เส้นทางเคลียร์ " จะเกิดขึ้น ประเพณีนี้เกิดบางทีศตวรรษที่ผ่านมาเมื่ออาศัยอยู่ใน sierritas เคลียร์วัชพืชปกคลุมเส้นทางเดินทางโดยขบวนจากโบสถ์ที่รูปปั้นตั้งค่า บางจุดก่อนถนน . . . เรียกว่า La Cruz del Para í . ปัจจุบันถนนได้ถูกปูแต่หลายร้อยคนยังคงพบได้ในพื้นที่นี้ แบบจำลองของรูปปั้นนักบุญโดมินิค เรียกว่า " เอล mocito " ถ่ายลงถนน โดยผู้ให้บริการ คนเต้นและชุดวัวฟรีส่วนหนึ่งของประเพณีนี้เป็นอีกขบวนที่ใช้เวลาสถานที่ในพื้นที่กานโช่ de Camino ที่ตลาดตะวันออกนิยม ( อยู่ใกล้กับ โบสถ์ Santo Domingo ) ซึ่งมุ่งไป La Cruz del Para í . ระหว่างขบวนเป็นศีรษะของเทศกาลที่มีชื่อในปัจจุบันคือรางวัลนายกเทศมนตรีดำรงตำแหน่งของมานากัวและผู้ที่ได้รับใน La Cruz del Para íดังนั้นพิเศษวัตถุอย่างเป็นทางการของปีนั้น ให้เขาชื่อ
31 กรกฎาคมหลังจากมวลที่ Las sierritas โบสถ์ ( ตอน 10 โมงเช้า ) พิธีโดยบาทหลวงของมานากัวโดยรูปปั้นถูกปิดของแท่นบูชาและวางไว้บนแท่นที่เป็น colorfully ตกแต่งด้วยดอกไม้ประดิษฐ์ โดยครอบครัวที่ดูแลเรื่องนี้ตั้งแต่ทศวรรษ ( นี้คือสัญญาของพวกเขา ) มีมากของการมีส่วนร่วมในและนอกโบสถ์ ในตอนกลางคืน ( 7 โมง ) ผู้หญิงทั้งสองคนได้รับการเลือกตั้งลาอินเดีย Bonita และ La อินเดีย CHIQUITA
ของการเฉลิมฉลองที่ศาลากลางของเรือของนักบุญโดมินิค มีความสุข ( 10 โมงเช้า ) เรือลำนี้เป็นส่วนหนึ่งของประเพณี ; มันเป็นปัจจุบันโครงสร้างในรูปทรงของเรือที่ติดตั้งบนรถพ่วง และ ดึง โดยรถบรรทุก และหน้าที่คือ ระดมรูปปั้นในช่วงวันเหล่านี้จากกานโช่ de Camino กับโบสถ์ Santo Domingo ( หรือวิธีอื่น ๆในทางกลับ )เส้นทางประมาณ 1 กิโลเมตร หลังจากพร ,
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ช่างประจบ
- แม่ทำอาหารเก่งมาก
- The Yoga practice involves: i
- Dr. from Oman, on November 27 - 29 tour
- photo 3 years ago. i look big there! but
- Engineering, faculty of Engineer,
- เวลาว่างให้เกิดประโยชน์
- น้อยเกินไป
- น่ากลัวจัง
- สิ่งสำคัญ ความรักมันอยู่ที่ใจไม่ใช่เงินห
- I just wish I had the luxury to be onlin
- The use of bacteria in wastewater treatm
- First
- งาม
- บาดใจ
- Evidence of an Workplace Safety Committe
- Any item that is not marked with a fixed
- ดอกไม้จะมีน้ำค้างแข็งอยู่เกือบทั้งหมด
- Likewise, it It would have grown verytir
- My problems will start next month T.T un
- Weakness is not conveniently the idea
- ลืมสมุดมา
- หล่อนชื่ออะไร
- Exceptional hot exposure
