I argue that self-help and power politics do not follow either logically or causally from anarchy and that if today we find ourselves in a self-help world,
this is due to process, not structure.There is no 'logic' of anarchy apart from practices that create and instantiate one structure of identities and interests rather than another;
structure has no existence or causal powers apart from process.Self-help and power politics are institutions, not essential features of anarchy. Anarchy is what states make of it.
[Wendt 1992 : 394-5]
Closely linked to contemporary constructivism is a burgeoning IR research programme that is focused on the role of norms in international politics. This line of research lends empirical weight to the constructivist assertion that socially constructed ideational forces have constitutive, first-order, effects on state interest and identities [see Hurrell 2002].Finnemore and Sikkink [1998], for example, present a model of the evolution and influence of norms in international politics which suggests that, contrary to the neo-realist depiction of norms as epiphenomenal, powerful states have at times adapted their domestic institutions in response to international norms that originated elsewhere in the world. They point out that the United States and the United Kingdom granted women the vote only after suffrage laws has been amended in the decidedly non-hegemonic states of New Zealand, Australia and Finland [Finnemore and Sikkink 1998: 896]. In effect, norms have power unto their own.
This perspective echoes one developed by Arendt [1969]. She impugns the realist view that domination is an ultimate expression of state power. In a significant twist she make the point that ‘our terminological language does not distinguish between such key terms as power, strength, force, authority, and finally, violence – all of which refer to distinct, different phenomena and would hardly exist unless they did’ [Arendt 1969: 15]. By this definition, the exercise of arbitrary domination by a central political authority does not in fact represent a powerful act as frequently suggested.In Arendt’s formulation domination and coercion from above can only erode and destroy power that grows from below [Arendt 1969 13-14]. She writes: ‘Violence can always destroy power: out of the barrel of a gun grows the most effective command, resulting in the most instant and perfect obedience.What can never grows out of it is power’ [Arendt 1969 13-14].
In tones that echo Arendt, Berenice’s [1972] argument offers an alternative to the neo-realist depiction of the relative gains motive as a primary and immutable fact of international politics. She begin her analysis by pointing to an etymological shift in the meaning of a power over the course of the twentieth century. She introduces two Webster’s international Dictionary definitions as evidence of the change. The first, taken from an early 1970s edition, defines power in terms of ‘a position of ascendancy; ability to compel obedience; control, dominion’. Clearly this definition resonates with the neo-realist approach to power. By contrast, the definition taken from a 1933 edition of Webster’s states that power is the ‘ability, whether physical or mental or moral, to act’ [Carroll 1972: 590]. This, of course, stands in contrast to the neo-realist view that humans and states alike pursue competence in the interests of getting to the largest slice of the pie first. Corroll then take this view of power in terms of competence to the claim that `from this viewpoint autonomy is indeed an objective or a product of power, but of power conceived as competence or ability, rather than power conceived as influence in interpersonal or intergroup relations' (Carroll 1972: 592). Below, we will advance the argument that this competence-based conception of power finds expression in the certain key ASEAN institution.
Almost in anticipation of IR constructivism, Carroll encourages her readers to turn a critical eye to the common characterization of the international system as unidirectional. She argues that the common, hierarchical, image of influence as flowing more or less exclusively from stronger to weaker states is in fact largely a distortion, and a distortion that is traceable to the now ubiquitous power/dominance equation.In essence, she suggests that the conceptual narrowing of the term over the century is mirrored in the shape and substance of research in international politics. She is highly critical of what she terms 'top-dogism', which she defines as an untoward research focus on conflict between nation-states to the exclusion of the study of peaceful relation between groups of people (Carroll 1972: 593-7). Carroll concludes her argument with an identification of forms of power other than the ability to dominate which so-called 'underdogs' are likely to exert in the international system. Her list of the 'powers of the powerless' includes, among others, 'integrative power', 'socializing power' and 'norm-creating power' (Carroll 1972: 608-14). With respect to the last of these powers, underdogs are thought to originate the 'most innovative demands and proposals, those that seem most extreme and unrealistic because they depart furthest from accepted norms' precisely because they tend to be less invested in the status quo (Carroll 1972: 611).
I argue that self-help and power politics do not follow either logically or causally from anarchy and that if today we find ourselves in a self-help world,
this is due to process, not structure.There is no 'logic' of anarchy apart from practices that create and instantiate one structure of identities and interests rather than another;
structure has no existence or causal powers apart from process.Self-help and power politics are institutions, not essential features of anarchy. Anarchy is what states make of it.
[Wendt 1992 : 394-5]
Closely linked to contemporary constructivism is a burgeoning IR research programme that is focused on the role of norms in international politics. This line of research lends empirical weight to the constructivist assertion that socially constructed ideational forces have constitutive, first-order, effects on state interest and identities [see Hurrell 2002].Finnemore and Sikkink [1998], for example, present a model of the evolution and influence of norms in international politics which suggests that, contrary to the neo-realist depiction of norms as epiphenomenal, powerful states have at times adapted their domestic institutions in response to international norms that originated elsewhere in the world. They point out that the United States and the United Kingdom granted women the vote only after suffrage laws has been amended in the decidedly non-hegemonic states of New Zealand, Australia and Finland [Finnemore and Sikkink 1998: 896]. In effect, norms have power unto their own.
This perspective echoes one developed by Arendt [1969]. She impugns the realist view that domination is an ultimate expression of state power. In a significant twist she make the point that ‘our terminological language does not distinguish between such key terms as power, strength, force, authority, and finally, violence – all of which refer to distinct, different phenomena and would hardly exist unless they did’ [Arendt 1969: 15]. By this definition, the exercise of arbitrary domination by a central political authority does not in fact represent a powerful act as frequently suggested.In Arendt’s formulation domination and coercion from above can only erode and destroy power that grows from below [Arendt 1969 13-14]. She writes: ‘Violence can always destroy power: out of the barrel of a gun grows the most effective command, resulting in the most instant and perfect obedience.What can never grows out of it is power’ [Arendt 1969 13-14].
In tones that echo Arendt, Berenice’s [1972] argument offers an alternative to the neo-realist depiction of the relative gains motive as a primary and immutable fact of international politics. She begin her analysis by pointing to an etymological shift in the meaning of a power over the course of the twentieth century. She introduces two Webster’s international Dictionary definitions as evidence of the change. The first, taken from an early 1970s edition, defines power in terms of ‘a position of ascendancy; ability to compel obedience; control, dominion’. Clearly this definition resonates with the neo-realist approach to power. By contrast, the definition taken from a 1933 edition of Webster’s states that power is the ‘ability, whether physical or mental or moral, to act’ [Carroll 1972: 590]. This, of course, stands in contrast to the neo-realist view that humans and states alike pursue competence in the interests of getting to the largest slice of the pie first. Corroll then take this view of power in terms of competence to the claim that `from this viewpoint autonomy is indeed an objective or a product of power, but of power conceived as competence or ability, rather than power conceived as influence in interpersonal or intergroup relations' (Carroll 1972: 592). Below, we will advance the argument that this competence-based conception of power finds expression in the certain key ASEAN institution.
Almost in anticipation of IR constructivism, Carroll encourages her readers to turn a critical eye to the common characterization of the international system as unidirectional. She argues that the common, hierarchical, image of influence as flowing more or less exclusively from stronger to weaker states is in fact largely a distortion, and a distortion that is traceable to the now ubiquitous power/dominance equation.In essence, she suggests that the conceptual narrowing of the term over the century is mirrored in the shape and substance of research in international politics. She is highly critical of what she terms 'top-dogism', which she defines as an untoward research focus on conflict between nation-states to the exclusion of the study of peaceful relation between groups of people (Carroll 1972: 593-7). Carroll concludes her argument with an identification of forms of power other than the ability to dominate which so-called 'underdogs' are likely to exert in the international system. Her list of the 'powers of the powerless' includes, among others, 'integrative power', 'socializing power' and 'norm-creating power' (Carroll 1972: 608-14). With respect to the last of these powers, underdogs are thought to originate the 'most innovative demands and proposals, those that seem most extreme and unrealistic because they depart furthest from accepted norms' precisely because they tend to be less invested in the status quo (Carroll 1972: 611).
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผมยืนยันว่า การช่วยเหลือตนเองและอำนาจการเมืองไม่ปฏิบัติตามให้เหตุผลหรือตามลำพังจากอนาธิปไตย และถ้าวันนี้เราพบตัวเองในการโลก
นี้เนื่องจากกระบวนการ ไม่ใช่โครงสร้าง ไม่มี ' เหตุผล ' ของอนาธิปไตย นอกเหนือจากการปฏิบัติที่สร้างและยกตัวอย่างหนึ่งโครงสร้างของอัตลักษณ์และผลประโยชน์มากกว่าอีก ;
โครงสร้างไม่มีการดำรงอยู่หรือพลังสาเหตุนอกเหนือจาก process.self-help และอำนาจการเมือง สถาบัน คุณสมบัติไม่สําคัญของอนาธิปไตย อนาธิปไตยคือสิ่งที่รัฐทำ
[ ]
Wendt 1992 : 394-5 เชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดเพื่อสรรค์ร่วมสมัยเป็น burgeoning และโครงการวิจัยที่เน้นบทบาทของนักเรียน ในการเมืองระหว่างประเทศสายของงานวิจัยนี้ยืมน้ำหนักเชิงประจักษ์กับตนเองยืนยันว่ากองกำลังและสร้างสังคมที่มีความ ideational , ผลในรัฐสนใจและเอกลักษณ์ [ ดูฮอเริล 2002 ] finnemore และ sikkink [ 1998 ] ตัวอย่างเช่น ปัจจุบันรูปแบบของวิวัฒนาการและอิทธิพลของค่านิยมในการเมืองระหว่างประเทศ ซึ่งพบว่าตรงข้ามกับนีโอ ความจริงการเป็น epiphenomenal บรรทัดฐาน รัฐที่มีประสิทธิภาพมีเวลาปรับสถาบันในประเทศของพวกเขาในการตอบสนองต่อบรรทัดฐานระหว่างประเทศที่มาจากที่อื่นในโลก พวกเขาชี้ให้เห็นว่า สหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักรได้รับผู้หญิงโหวตเท่านั้น หลังจากที่ได้มีการแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายสิทธิในเด็ดไม่เจ้ารัฐของนิวซีแลนด์ออสเตรเลีย และ ฟินแลนด์ และ sikkink [ finnemore 1998 : 896 ] ผลทดสอบมีอำนาจให้แก่ตนเอง
มุมมองนี้ก้องหนึ่งพัฒนาโดยเรนด์ท [ 1969 ] เธอดู impugns สัจนิยมที่ครอบงำคือการแสดงออกที่ดีที่สุดของอำนาจรัฐ ในบิดที่สำคัญเธอทำให้จุดที่เป็นภาษา terminological ของเราไม่แยกแยะระหว่างกุญแจเช่นเงื่อนไขเป็นอำนาจ , แรง , พลังอำนาจ และสุดท้าย ความรุนแรง –ทั้งหมดที่อ้างถึงปรากฏการณ์ที่แตกต่างกัน ที่แตกต่างกัน และก็ไม่ค่อยจะมี ถ้าพวกเขาทำ ' เรนด์ท 1969 : [ 15 ] โดยความหมายนี้ การออกกำลังกายของเผด็จการครอบงำโดยอำนาจทางการเมืองกลางไม่ได้เป็นตัวแทนในความเป็นจริงการกระทำที่มีประสิทธิภาพบ่อยแนะนำในการปกครองและการบีบบังคับจากเรนด์ทของสูตรข้างต้นสามารถบั่นทอนและทำลายอำนาจที่เติบโตจากด้านล่าง [ เรนด์ท 1969 13-14 ] เธอเขียน : ' ความรุนแรงสามารถทำลายพลัง : ลำกล้องปืนโตคำสั่งที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด , ผลในทันทีมากที่สุดและสมบูรณ์แบบ วินัย อะไรก็ไม่เคยได้ คือพลัง ' [ เรนด์ท 1969 13-14 ] .
ในโทนที่สะท้อนเรนด์ท ,Berenice [ 1972 ] อาร์กิวเมนต์เสนอทางเลือกให้กับนีโอ ความจริงภาพของผลประโยชน์สัมพัทธ์แรงจูงใจเป็นหลักและไม่เปลี่ยนแปลง ความเป็นจริงของการเมืองระหว่างประเทศ เธอเริ่มต้นการวิเคราะห์ของเธอ โดยชี้ไปที่นิรุกติศาสตร์กะ ในความหมายของพลังมากกว่าหลักสูตรของศตวรรษที่ยี่สิบ เธอแนะนำสองของเว็บสเตอร์พจนานุกรมคำนิยามระหว่างประเทศเป็นหลักฐานของการเปลี่ยนแปลงครั้งแรกที่ถ่ายจากฉบับก่อนปี 1970 กำหนดอำนาจในแง่ของตำแหน่งของการสร้างความสามารถในการบังคับให้เชื่อฟัง การควบคุม อำนาจ ' นิยามนี้ชัดเจนสะท้อนกับนีโอ ความจริงแนวทางไฟฟ้า โดยคมชัด , ความละเอียดถ่ายจาก 1933 ฉบับเว็บสเตอร์กล่าวว่า อำนาจคือความสามารถ ไม่ว่าจะเป็นทางร่างกายหรือจิตใจ หรือ คุณธรรม จริยธรรม เพื่อทำ ' คาร์โรลล์ 1972 : [ 590 ]นี้ , ของหลักสูตร , ยืนในทางตรงกันข้ามกับที่นีโอ ความจริงดูมนุษย์และรัฐเหมือนกัน ไล่ตามความสามารถความสนใจของได้ชิ้นที่ใหญ่ที่สุดของพายก่อน corroll แล้วใช้มุมมองนี้ของพลังงานในแง่ของความสามารถที่จะเรียกร้องว่า " จากมุมมองอิสระ ย่อมเป็นวัตถุประสงค์ หรือ ผลิตภัณฑ์ของอำนาจ แต่อำนาจรู้สึกเหมือนความสามารถหรือความสามารถมากกว่าอำนาจปฏิสนธิเป็นอิทธิพลในบุคคลหรือระหว่างกลุ่มประชาสัมพันธ์ ( คาร์โรลล์ 1972 : 592 ) ด้านล่างเราจะเลื่อนการโต้แย้งว่า ความสามารถนี้ตามความคิดของพลังพบการแสดงออกในบางสถาบันอาเซียน คีย์
เกือบในความคาดหมายของ IR คอนสตรัคติวิซึมแคร์โรลล์ กระตุ้นให้ผู้อ่านของเธอทำเป็นความสําคัญกับลักษณะทั่วไปของระบบระหว่างประเทศเป็นทิศทาง เธอแย้งว่า ทั่วไป ชุด ภาพลักษณ์ของอิทธิพลที่ไหลมากหรือน้อย โดยเฉพาะจากที่แข็งแกร่งเพื่อรัฐที่อ่อนแอในความเป็นจริงส่วนใหญ่การบิดเบือนและการบิดเบือนที่สูงในขณะนี้แพร่หลายอำนาจการปกครองสมการ ในสาระเธอชี้ให้เห็นว่า แนวคิดให้ระยะกว่าศตวรรษเป็นมิเรอร์ในรูปสารและการวิจัยในการเมืองระหว่างประเทศ เธอจะขอวิจารณ์สิ่งที่เธอเงื่อนไขด้านบน dogism ' ' ซึ่งเธอได้กำหนดเป็นผิดตาวิจัยมุ่งเน้นไปที่ความขัดแย้งระหว่างประเทศเพื่อการยกเว้นของการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มของผู้คนสงบ ( 1972 ) : 593-7 )แครอลสรุปข้อโต้แย้งของเธอกับการกำหนดรูปแบบของพลังงาน นอกจากความสามารถในการปกครองซึ่งเรียกว่ารถยนต์มีแนวโน้มที่จะใช้ในระบบระหว่างประเทศ รายการของเธอใน ' พลังของอำนาจ ' รวมถึงหมู่คนอื่น ๆ ' อำนาจ ' บูรณาการ ' สังคม ' และ ' การสร้างพลังอำนาจโดย ' ( 1972 ) : 608-14 ) ส่วนสุดท้ายของพลังนี้รถยนต์มีความคิดมาจาก ' ความต้องการนวัตกรรมมากที่สุดและข้อเสนอที่ดูเหมือนจะมากที่สุดและไม่สมจริงเพราะพวกเขาออกเดินทางไกลจากยอมรับบรรทัดฐาน ' เพราะพวกเขามีแนวโน้มที่จะน้อยกว่าการลงทุนในสถานะที่เป็นอยู่ ( คาร์โรลล์ 1972
611 )
การแปล กรุณารอสักครู่..