Mismanagement[edit]While government

Mismanagement[edit]
While governments are typically entrusted with the administration and enforcement of environmental protection, they often lack the commitment or capability to manage ecotourism sites effectively. The regulations for environmental protection may be vaguely defined, costly to implement, hard to enforce, and uncertain in effectiveness.[41] Government regulatory agencies, as political bodies, are susceptible to making decisions that spend budget on politically beneficial but environmentally unproductive projects. Because of prestige and conspicuousness, the construction of an attractive visitor's center at an ecotourism site may take precedence over more pressing environmental concerns like acquiring habitat, protecting endemic species, and removing invasive ones.[8] Finally, influential groups can pressure and sway the interests of the government to their favor. The government and its regulators can become vested in the benefits of the ecotourism industry which they are supposed to regulate, causing restrictive environmental regulations and enforcement to become more lenient.
Management of ecotourism sites by private ecotourism companies offers an alternative to the cost of regulation and deficiency of government agencies. It is believed that these companies have a self-interest in limited environmental degradation, because tourists will pay more for pristine environments, which translates to higher profit. However, theory indicates that this practice is not economically feasible and will fail to manage the environment.
The model of monopolistic competition states that distinctiveness will entail profits, but profits will promote imitation. A company that protects its ecotourism sites is able to charge a premium for the novel experience and pristine environment. But when other companies view the success of this approach, they also enter the market with similar practices, increasing competition and reducing demand. Eventually, the demand will be reduced until the economic profit is zero. A cost-benefit analysis shows that the company bears the cost of environmental protection without receiving the gains. Without economic incentive, the whole premise of self-interest through environmental protection is quashed; instead, ecotourism companies will minimize environment related expenses and maximize tourism demand.[8]
The tragedy of the commons offers another model for economic unsustainability from environmental protection, in ecotourism sites utilized by many companies.[42] Although there is a communal incentive to protect the environment, maximizing the benefits in the long run, a company will conclude that it is in their best interest to utilize the ecotourism site beyond its sustainable level. By increasing the number of ecotourists, for instance, a company gains all the economic benefit while paying only a part of the environmental cost. In the same way, a company recognizes that there is no incentive to actively protect the environment; they bear all the costs, while the benefits are shared by all other companies. The result, again, is mismanagement.
Taken together, the mobility of foreign investment and lack of economic incentive for environmental protection means that ecotourism companies are disposed to establishing themselves in new sites once their existing one is sufficiently degraded.

Because the regulation of ecotourism may be poorly implemented or nonexistent, ecologically destructive greenwashed operations like underwater hotels, helicopter tours, and wildlife theme parks can be categorized as ecotourism along with canoeing, camping, photography, and wildlife observation. The failure to acknowledge responsible, low-impact ecotourism puts legitimate ecotourism companies at a competitive disadvantage.
Many environmentalists have argued for a global standard of accreditation, differentiating ecotourism companies based on their level of environmental commitment. A national or international regulatory board would enforce accreditation procedures, with representation from various groups including governments, hotels, tour operators, travel agents, guides, airlines, local authorities, conservation organizations, and non-governmental organizations.[20] The decisions of the board would be sanctioned by governments, so that non-compliant companies would be legally required to disassociate themselves from the use of the ecotourism brand.
Crinion suggests a Green Stars System, based on criteria including a management plan, benefit for the local community, small group interaction, education value and staff training.[11] Ecotourists who consider their choices would be confident of a genuine ecotourism experience when they see the higher star rating.
In addition, environmental impact assessments could be used as a form of accreditation. Feasibility is evaluated from a scientific basis, and recommendations could be made to optimally plan infrastructure, set tourist capacity, and manage the ecology. This form of accreditation is more sensitive to site specific conditions.

Guidelines and education[edit]
An environmental protection strategy must address the issue of ecotourists removed from the cause-and-effect of their actions on the environment. More initiatives should be carried out to improve their awareness, sensitize them to environmental issues, and care about the places they visit.[8]
Tour guides are an obvious and direct medium to communicate awareness. With the confidence of ecotourists and intimate knowledge of the environment, they can actively discuss conservation issues. A tour guide training program in Costa Rica's Tortuguero National Park has helped mitigate negative environmental impacts by providing information and regulating tourists on the parks' beaches used by nesting endangered sea turtles.[23][24]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปรับตัว [แก้ไข]
ในขณะที่รัฐบาลจะได้รับมอบหมายโดยปกติจะมีการบริหารงานและการบังคับใช้ของการรักษาสิ่งแวดล้อมที่พวกเขามักจะขาดความมุ่งมั่นหรือความสามารถในการจัดการเว็บไซต์การท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างมีประสิทธิภาพ กฎระเบียบสำหรับการปกป้องสิ่งแวดล้อมอาจจะกำหนดราง, ค่าใช้จ่ายในการดำเนินการยากที่จะบังคับใช้และมีความไม่แน่นอนในประสิทธิภาพ. [41] รัฐบาลหน่วยงานกำกับดูแลในขณะที่หน่วยงานทางการเมืองมีความอ่อนไหวต่อการตัดสินใจที่จะใช้จ่ายงบประมาณในโครงการที่เป็นประโยชน์ทางการเมือง แต่ไม่ก่อผลต่อสิ่งแวดล้อม เพราะศักดิ์ศรีและ conspicuousness การก่อสร้างศูนย์ผู้เข้าชมที่น่าสนใจที่เว็บไซต์ของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่อาจจะมีความสำคัญเกินกดความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมเช่นการซื้อที่อยู่อาศัยการปกป้องสายพันธุ์ถิ่นและการเอาคนที่รุกราน. [8] ในที่สุดกลุ่มที่มีอิทธิพลสามารถกดดันและแกว่ง ผลประโยชน์ของรัฐบาลที่จะโปรดปรานของพวกเขา รัฐบาลและหน่วยงานกำกับดูแลของตนจะกลายเป็นประโยชน์ในผลประโยชน์ของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่พวกเขาควรจะควบคุมการก่อให้เกิดกฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมที่เข้มงวดและการบังคับใช้ที่จะกลายเป็นผ่อนปรนมากขึ้น.
การบริหารจัดการสถานที่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดย บริษัท การท่องเที่ยวเชิงนิเวศส่วนตัวให้ทางเลือกในการประหยัดค่าใช้จ่ายของการควบคุมและ ข้อบกพร่องของหน่วยงานภาครัฐ เป็นที่เชื่อว่า บริษัท เหล่านี้มีตัวเองสนใจในการ จำกัด การทำลายสิ่งแวดล้อมเพราะนักท่องเที่ยวจะต้องจ่ายมากขึ้นสำหรับสภาพแวดล้อมที่เก่าแก่ซึ่งหมายถึงกำไรที่สูงขึ้น แต่ทฤษฎีที่ชี้ให้เห็นว่าการปฏิบัตินี้ไม่ได้เป็นเศรษฐกิจที่เป็นไปได้และจะล้มเหลวในการจัดการสิ่งแวดล้อม.
รูปแบบของการแข่งขันผูกขาดระบุว่าจะนำมาซึ่งความแตกต่างผลกำไร แต่ผลกำไรที่จะส่งเสริมการเลียนแบบ บริษัท ที่ช่วยปกป้องสถานที่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศของมันคือสามารถที่จะเรียกเก็บเบี้ยประกันภัยสำหรับประสบการณ์ที่แปลกใหม่และสภาพแวดล้อมที่เก่าแก่ แต่เมื่อ บริษัท อื่น ๆ ดูความสำเร็จของวิธีการนี้พวกเขายังเข้าสู่ตลาดที่มีการปฏิบัติที่คล้ายกันแข่งขันที่เพิ่มขึ้นและลดความต้องการ ในที่สุดความต้องการที่จะลดลงจนมีผลกำไรทางเศรษฐกิจเป็นศูนย์ การวิเคราะห์ต้นทุนและผลประโยชน์ที่แสดงให้เห็นว่า บริษัท หมีค่าใช้จ่ายของการรักษาสิ่งแวดล้อมโดยไม่ได้รับกำไรที่ โดยไม่ต้องมีแรงจูงใจทางเศรษฐกิจหลักฐานทั้งประโยชน์ของตนเองผ่านการป้องกันสิ่งแวดล้อมเป็นวุฒิสมาชิก; แทน บริษัท ท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่จะลดค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมและเพิ่มความต้องการของการท่องเที่ยว. [8]
โศกนาฏกรรมของคอมมอนส์มีรูปแบบอื่นไม่ยั่งยืนทางเศรษฐกิจจากการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมในเว็บไซต์การท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่ใช้โดย บริษัท จำนวนมาก. [42] แม้ว่าจะมีแรงจูงใจในชุมชนเพื่อ ปกป้องสิ่งแวดล้อมให้เกิดประโยชน์สูงสุดในระยะยาว บริษัท ฯ จะสรุปว่ามันอยู่ในความสนใจของพวกเขาที่ดีที่สุดที่จะใช้เว็บไซต์การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกินระดับอย่างยั่งยืน โดยการเพิ่มจำนวนของ ecotourists ตัวอย่างเช่น บริษัท ที่ได้รับทั้งหมดผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจในขณะที่จ่ายเพียงส่วนหนึ่งของค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อม ในลักษณะเดียวกับ บริษัท ตระหนักดีว่ามีแรงจูงใจที่จะแข็งขันปกป้องสิ่งแวดล้อมไม่มี พวกเขาแบกค่าใช้จ่ายทั้งหมดในขณะที่ผลประโยชน์ร่วมกันโดย บริษัท อื่น ๆ ผลที่ได้อีกครั้งคือการปรับตัว.
นำมารวมกันและความคล่องตัวของการลงทุนจากต่างประเทศและการขาดแรงจูงใจทางเศรษฐกิจสำหรับการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมหมายความว่า บริษัท การท่องเที่ยวเชิงนิเวศมีจำหน่ายที่จะสร้างตัวเองในเว็บไซต์ใหม่ครั้งเดียวที่มีอยู่ของพวกเขาจะสลายพอ. เพราะกฎระเบียบของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอาจ จะดำเนินการได้ไม่ดีหรือไม่มีการดำเนินงาน greenwashed ทำลายระบบนิเวศใต้น้ำเช่นโรงแรม, เฮลิคอปเตอร์, สวนสนุกและสัตว์ป่าที่สามารถแบ่งออกเป็นการท่องเที่ยวเชิงนิเวศพร้อมกับพายเรือแคนู, แคมป์, การถ่ายภาพและการสังเกตสัตว์ป่า ความล้มเหลวที่จะยอมรับความรับผิดชอบการท่องเที่ยวเชิงนิเวศผลกระทบต่ำทำให้ บริษัท ถูกต้องตามกฎหมายการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่เสียเปรียบในการแข่งขัน. สิ่งแวดล้อมหลายคนแย้งสำหรับมาตรฐานระดับโลกของการพิสูจน์ความแตกต่างของ บริษัท การท่องเที่ยวเชิงนิเวศขึ้นอยู่กับระดับของความมุ่งมั่นของพวกเขาสิ่งแวดล้อม คณะกรรมการกำกับดูแลระดับชาติหรือนานาชาติจะบังคับใช้ขั้นตอนการพิสูจน์ด้วยการเป็นตัวแทนจากกลุ่มต่าง ๆ รวมทั้งรัฐบาล, โรงแรม, บริษัท ทัวร์, ตัวแทนท่องเที่ยว, คู่มือ, สายการบิน, เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นองค์กรด้านการอนุรักษ์และองค์กรที่ไม่ใช่ภาครัฐ. [20] การตัดสินใจของ คณะกรรมการจะได้รับการอนุมัติโดยรัฐบาลเพื่อให้ บริษัท ที่ไม่ผ่านข้อกำหนดจะต้องตามกฎหมายที่จะยกเลิกการเชื่อมโยงตัวเองจากการใช้ของแบรนด์การท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่. Crinion แสดงให้เห็นระบบดาวสีเขียวตามเกณฑ์ที่รวมถึงการวางแผนการจัดการที่เป็นประโยชน์สำหรับชุมชนท้องถิ่นขนาดเล็ก ปฏิสัมพันธ์กลุ่มค่าการศึกษาและการฝึกอบรมพนักงาน. [11] ecotourists ที่พิจารณาทางเลือกของพวกเขาจะมีความมั่นใจในประสบการณ์การท่องเที่ยวเชิงนิเวศของแท้เมื่อพวกเขาเห็นการจัดอันดับดาวที่สูงขึ้น. นอกจากนี้ยังมีการประเมินผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมสามารถนำมาใช้เป็นรูปแบบของการพิสูจน์ ความเป็นไปได้คือการประเมินจากพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์และคำแนะนำอาจจะทำอย่างดีที่สุดเพื่อวางแผนโครงสร้างพื้นฐานการตั้งค่าความจุที่ท่องเที่ยวและจัดการระบบนิเวศ รูปแบบของการรับรองนี้เป็นความสำคัญมากขึ้นไปยังเว็บไซต์ของเงื่อนไขที่เฉพาะเจาะจง. แนวทางและการศึกษา [แก้ไข] กลยุทธ์การคุ้มครองสิ่งแวดล้อมจะต้องแก้ไขปัญหาของ ecotourists ลบออกจากเหตุและผลของการกระทำของพวกเขาที่มีต่อสิ่งแวดล้อม ความคิดริเริ่มอื่น ๆ ควรจะดำเนินการเพื่อปรับปรุงการรับรู้ของพวกเขามีความรู้สึกพวกเขาในการแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมและดูแลเกี่ยวกับสถานที่ที่พวกเขาเข้าชม. [8] ไกด์ทัวร์เป็นสื่อกลางที่ชัดเจนและตรงไปตรงในการสื่อสารการรับรู้ ด้วยความเชื่อมั่นของ ecotourists และความสนิทสนมของสภาพแวดล้อมที่พวกเขาสามารถแข็งขันหารือเกี่ยวกับประเด็นการอนุรักษ์ โปรแกรมการฝึกอบรมไกด์นำเที่ยวในคอสตาริกา Tortuguero อุทยานแห่งชาติได้มีส่วนช่วยลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในเชิงลบโดยการให้ข้อมูลและการควบคุมนักท่องเที่ยวบนชายหาดสวนสาธารณะ 'ที่ใช้โดยรังเต่าทะเลที่ใกล้สูญพันธุ์. [23] [24]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปรับตัว [ แก้ไข ]
ในขณะที่รัฐบาลมักจะให้มีการบริหารงานและการคุ้มครองสิ่งแวดล้อม พวกเขามักจะขาดความมุ่งมั่นหรือความสามารถที่จะจัดการกับเว็บไซต์การท่องเที่ยวได้อย่างมีประสิทธิภาพ กฎหมายเพื่อการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมอาจจะไม่ค่อยชัดเจน ราคาแพง จะใช้ยากที่จะบังคับใช้ และไม่แน่ใจในประสิทธิภาพ [ 41 ] รัฐบาลกำกับดูแลหน่วยงานเมื่อร่างกายทางการเมือง มีความอ่อนไหวต่อการตัดสินใจว่า ใช้งบประมาณในโครงการที่เป็นประโยชน์ทางการเมือง แต่ไม่ต่อสิ่งแวดล้อม เพราะศักดิ์ศรีและ conspicuousness การก่อสร้างของศูนย์ที่น่าสนใจของผู้เข้าชมที่เว็บไซต์การท่องเที่ยวอาจจะเหนือกว่าการกดมากกว่าความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมเช่นการปกป้องสายพันธุ์ถิ่นที่อยู่อาศัย ,และเอาคนที่รุกราน . [ 8 ] ในที่สุด กลุ่มผู้มีอิทธิพลสามารถกดดันและทำให้ความสนใจของรัฐบาลเพื่อประโยชน์ของตนเอง รัฐบาลและหน่วยงานของตนสามารถกลายเป็นสิทธิ์ประโยชน์ของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ อุตสาหกรรม ซึ่งจะต้องควบคุมให้เข้มงวดการบังคับใช้กฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมและเป็นเมตตามากขึ้น .
การจัดการของเว็บไซต์ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ โดยบริษัทเอกชน การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ เสนอทางเลือก ต้นทุนของการควบคุมและการขาดของหน่วยงานราชการ เชื่อกันว่า บริษัทเหล่านี้จะมีประโยชน์ในการย่อยสลายสิ่งแวดล้อม จำกัด เนื่องจากนักท่องเที่ยวจะจ่ายเพิ่มเติมสำหรับสภาพแวดล้อมอันบริสุทธิ์ซึ่งแปลเป็นกำไร . อย่างไรก็ตามทฤษฎีระบุว่า การปฏิบัตินี้ไม่คุ้มค่าทางเศรษฐกิจ และจะล้มเหลวในการจัดการสิ่งแวดล้อม
รูปแบบของรัฐผูกขาดการแข่งขันที่แตกต่างจะนำมาซึ่งผลกำไร แต่กำไรจะส่งเสริมการเลียนแบบ เป็น บริษัท ที่ปกป้องเว็บไซต์การท่องเที่ยวเชิงนิเวศของมันคือสามารถที่จะเรียกเก็บเบี้ยประกันภัยสำหรับประสบการณ์ใหม่และสภาพแวดล้อมอันบริสุทธิ์แต่เมื่อ บริษัท อื่น ๆ ดูความสำเร็จของวิธีการนี้ยังเข้าสู่ตลาดด้วยวิธีปฏิบัติคล้ายกัน การแข่งขันที่เพิ่มขึ้นและการลดความต้องการ ในที่สุด ความต้องการจะลดลง จนกำไรทางเศรษฐศาสตร์ คือ ศูนย์ การวิเคราะห์ต้นทุน - ผลได้ แสดงให้เห็นว่า บริษัทมีต้นทุนของการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมโดยไม่ได้รับกำไร โดยไม่มีสิ่งจูงใจทางเศรษฐกิจสถานที่ตั้งของทั้งสองคนผ่านการป้องกันสิ่งแวดล้อมเป็น quashed แทน บริษัท การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมจะลดค่าใช้จ่ายและเพิ่มอุปสงค์การท่องเที่ยว [ 8 ]
โศกนาฏกรรมของคอมมอนส์มีอีกรุ่นสำหรับเศรษฐกิจ unsustainability จากการป้องกันสิ่งแวดล้อม ในการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ เว็บไซต์ที่ใช้โดยหลายบริษัท[ 42 ] แม้ว่ามีแรงจูงใจที่ชุมชนเพื่อปกป้องสิ่งแวดล้อม , การเพิ่มผลประโยชน์ในระยะยาว บริษัทจะสรุปได้ว่ามันอยู่ในความสนใจของพวกเขาที่ดีที่สุดที่จะใช้ประโยชน์จากการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนเว็บไซต์เกินกว่าระดับ โดยการเพิ่มจำนวนของ ecotourists ตัวอย่าง บริษัทกำไรทางเศรษฐกิจทั้งหมดประโยชน์ในขณะที่การจ่ายเงินเพียงส่วนหนึ่งของค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อม ในทางเดียวกัน