Grouping of mungbean accessions by

Grouping of mungbean accessions by using multivariate techniques is useful for germplasm collection and utilization. Based on UPGMA cluster analysis, the germplasm of 340 mungbean accessions were classified into six groups with two outliers. Each cluster comprised accessions from unique origins. Mungbean from India and West Asia were present in all clusters. Since cluster analysis classified accessions into groups based on phenotypic similarity, certain distinct accessions from the same origin may not have been included in the same cluster. In this study, mungbean accessions from both India and West Asia showed a broad and overlapping distribution. Indian accessions comprised some accessions in a similar position on the PCA plot as West Asian accessions. This happened partly due to a large number of accessions coming from these 2 origins, and yet high genetic diversity existed in them. Previous studies using molecular techniques revealed high genetic diversity in mungbean from India and West Asia (Tomooka et al., 1991 and Sangsiri et al., 2007). Hence, germplasm from these origins should be given priority in collection, conservation and utilization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลุ่ม accessions ถั่วเขียวโดยใช้ตัวแปรพหุเทคนิคใช้สำหรับคอลเลกชัน germplasm และการใช้ประโยชน์ ตาม UPGMA แบ่ง germplasm ของ accessions ถั่ว 340 ถูกแบ่งเป็นกลุ่มที่หกมีสอง outliers แต่ละคลัสเตอร์ประกอบด้วย accessions จากต้นกำเนิดที่ไม่ซ้ำกัน ถั่วเขียวจากอินเดียและเอเชียตะวันตกมีอยู่ในคลัสเตอร์ทั้งหมด เนื่องจากการแบ่งประเภท accessions ออกเป็นกลุ่มตามความคล้ายไทป์ accessions บางอย่างแตกต่างจากต้นกำเนิดเดียวกันอาจไม่ได้รวมในคลัสเตอร์เดียวกัน ในการศึกษานี้ accessions ถั่วเขียวจากอินเดียและเอเชียตะวันตกพบกระจายกว้าง และทับซ้อนกัน Accessions อินเดียประกอบด้วยบาง accessions ในตำแหน่งคล้ายกับพล็อต PCA accessions เอเชียตะวันตก เกิดขึ้นบางส่วนเนื่องจากจำนวนมากมาจากต้นกำเนิดเหล่านี้ 2 accessions และยัง สูงพันธุอยู่ในพวกเขา การศึกษาก่อนหน้านี้โดยใช้เทคนิคโมเลกุลเปิดเผยความหลากหลายทางพันธุกรรมสูงในถั่วเขียวจากอินเดียและเอเชียตะวันตก (Tomooka et al., 1991 และ Sangsiri et al., 2007) ดังนั้น germplasm จากต้นกำเนิดเหล่านี้ควรจะให้ความสำคัญในคอลเลกชัน การอนุรักษ์ และใช้ประโยชน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดกลุ่มของสายถั่วเขียวโดยใช้เทคนิคหลายตัวแปรจะเป็นประโยชน์ในการเก็บรวบรวมเชื้อพันธุกรรมและการใช้ประโยชน์ จากการวิเคราะห์กลุ่ม UPGMA, พันธุ์ของถั่วเขียวสาย 340 ถูกแบ่งออกเป็นหกกลุ่มที่มีค่าผิดปกติสอง แต่ละกลุ่มประกอบด้วยสายจากต้นกำเนิดที่ไม่ซ้ำกัน ถั่วเขียวจากอินเดียและเอเชียตะวันตกอยู่ในปัจจุบันในกลุ่มทั้งหมด ตั้งแต่การวิเคราะห์กลุ่มสายจัดเป็นกลุ่มที่อยู่บนพื้นฐานของความคล้ายคลึงกันฟีโนไทป์, สายที่แตกต่างกันบางอย่างจากต้นกำเนิดเดียวกันอาจจะไม่ได้รวมอยู่ในกลุ่มเดียวกัน ในการศึกษานี้สายถั่วเขียวจากทั้งอินเดียและเอเชียตะวันตกพบว่ามีการกระจายในวงกว้างและทับซ้อนกัน สายประกอบด้วยสายอินเดียบางส่วนอยู่ในตำแหน่งที่คล้ายกันในพล็อต PCA เป็นสายเอเชียตะวันตก เรื่องนี้เกิดขึ้นส่วนหนึ่งเป็นเพราะจำนวนมากของสายที่มาจากทั้ง 2 ต้นกำเนิดและยังความหลากหลายทางพันธุกรรมสูงอยู่ในพวกเขา การศึกษาก่อนหน้าโดยใช้เทคนิคโมเลกุลเปิดเผยความหลากหลายทางพันธุกรรมสูงในถั่วเขียวจากอินเดียและเอเชียตะวันตก (Tomooka et al., 1991 และ Sangsiri et al., 2007) ดังนั้นพันธุ์จากต้นกำเนิดเหล่านี้ควรจะให้ความสำคัญในการเก็บรวบรวมการอนุรักษ์และการใช้ประโยชน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดกลุ่มของถั่วเขียวพันธุ์โดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์ตัวแปรหลายตัวสำหรับเก็บเชื้อพันธุกรรมและการใช้ประโยชน์ . จากการวิเคราะห์ความแตกต่างทางพันธุกรรมของคลัสเตอร์ , 340 สายพันธุ์ถั่วเขียวออกเป็น 6 กลุ่มที่มีสองระดับ . แต่ละกลุ่มประกอบด้วยตัวอย่างจากต้นกำเนิดที่ไม่ซ้ำกัน ถั่วเขียวจากอินเดียและตะวันตกเอเชีย อยู่ในกลุ่มเนื่องจากการวิเคราะห์กลุ่มจัดตัวอย่างออกเป็นกลุ่มตามลักษณะปรากฏ ความเหมือน สายพันธุ์แตกต่างกันบางอย่างจากแหล่งเดียวกันอาจไม่ได้ถูกรวมอยู่ในกลุ่มเดียวกัน ในการศึกษานี้ ถั่วเขียวพันธุ์จากทั้งอินเดียและตะวันตกเอเชียพบกว้างและซ้อนกันกระจายสายพันธุ์อินเดีย ประกอบด้วยบางสายพันธุ์ในตำแหน่งที่คล้ายกันในพล็อต PCA เป็นแถบเอเชีย ตะวันตก นี้เกิดขึ้นเนื่องจากการจำนวนมากของสายพันธุ์ที่มาจากทั้ง 2 ต้น และยัง สูง ความหลากหลายทางพันธุกรรมอยู่ในพวกเขา การศึกษาการใช้เทคนิคโมเลกุล พบความหลากหลายทางพันธุกรรมสูง ผลผลิตจากอินเดียและตะวันตก เอเชีย ( โทโมโอกะ et al . , 1991 และ sangsiri et al . ,2007 ) ดังนั้น พันธุกรรมจากแหล่งกำเนิดเหล่านี้ควรให้ความสำคัญในการรวบรวม อนุรักษ์และการใช้ประโยชน์