ในการออกแบบเพื่อให้สามารถรับน้ำหนัก

ในการออกแบบเพื่อให้สามารถรับน้ำหนักบรรทุกที่มากระทำได้อย่างปลอดภัยโดยใช้การตรวจสอบหน่วยแรงประกอบกับการออกแบบด้านกำลังไปพร้อมกันได้แก่ การตรวจสอบกำลังรับแรงอัดหน้าตัดผนังคอนกรีต การตรวจสอบหน่วยแรงอัดและการตรวจสอบหน่วยแรงดึงของคอนกรีต ซึ่งการตรวจสอบกำลังรับแรงอัดของหน้าตัดผนังคอนกรีตตามมาตรฐาน วสท.[3] หรือ มาตรฐาน ACI [5] ทำให้โดยใช้สมการที่ (5) เมื่อ o = 0.7 P n คือกำลังรับแรงอัดของผนังคอนกรีตหาได้จากสมการที่ (6) และ P n คือแรงอัดประลัยที่เกิดจากน้ำหนักบรรทุกทั้งหมดซึ่งคูณตัวแรงแล้ว
P n = 0.55 ƒc Ag [1-(〖kl〗_c/32h)^2 ] (6)
โดยที่ Ag คือขนาดหน้าตัดของผนังคอนกรีต lc คือ ความสูงของผนัง h คือความหนาของผนัง และ k คือตัวคูณความยาวประสิทธิผล มีค่าเท่ากับ 0.8 ในกรณีมีการยืดรั้งต้านการหมุนที่ปลายข้างใดข้างหนึ่ง หรือเท่ากับ 1.0 ในกรณีไม่มีการยืดรั้งต้านการหมุนที่ปลายใดๆ
สำหรับการตรวจสอบหน่วยแรงอัดสามารถกระทำได้โดยตรวจสอบหน่วยแรงอัดสูงสุด ( óc ) ที่เกิดจากน้ำหนักบรรทุกทั้งหมดที่ไม่คูณตัวคูณแรง โดยใช้สมการที่ (7)
óc ≤ ƒr (7)
โดยที่ ƒc คือหน่วยแรงอัดที่ยอมให้ของคอนกรีตมีค่าเท่ากับ0.45 ƒ´c กก./ซม.2
ข้อกำหนดอื่นๆ ที่สำคัญในการออกแบบในขั้นตอนการรับน้ำหนักบรรทุกจริงตามมาตราฐานการออกแบบโดยวิธีกำลัง [3,5] ได้แก่ ความหนาของผนังคอนกรีต (h) ต้องไม่น้อยกว่า lc / 25 และไม่น้อยกว่า 10 ซม.ปริมาณเหล็กเสริมในแนวดิ่งและแนวราบกรณีใช้เหล็กชั้นคุณภาพ SD40 ขึ้นไปต้องไม่ต่ำกว่า 0.0012 Ag และ 0.0020 Ag ตามลำดับ หรือต้องเสริมอย่างน้อย 0.0020 Ag และ 0.0025 Ag ตามลำดับในกรณีใช้เหล็กชั้นคุณภาพ SD30 หรือต่ำกว่า โดยมีระยะเรียงไม่เกิน 3h และไม่เกิน 45 ซม.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการออกแบบเพื่อให้สามารถรับน้ำหนักบรรทุกที่มากระทำได้อย่างปลอดภัยโดยใช้การตรวจสอบหน่วยแรงประกอบกับการออกแบบด้านกำลังไปพร้อมกันได้แก่การตรวจสอบกำลังรับแรงอัดหน้าตัดผนังคอนกรีตการตรวจสอบหน่วยแรงอัดและการตรวจสอบหน่วยแรงดึงของคอนกรีตซึ่งการตรวจสอบกำลังรับแรงอัดของหน้าตัดผนังคอนกรีตตามมาตรฐานวสท[3] หรือมาตรฐานมา [5] ทำให้โดยใช้สมการที่ (5) เมื่อ o = 0.7 P n คือกำลังรับแรงอัดของผนังคอนกรีตหาได้จากสมการที่ (6) และ P n คือแรงอัดประลัยที่เกิดจากน้ำหนักบรรทุกทั้งหมดซึ่งคูณตัวแรงแล้ว P n = 0.55 ƒc Ag [1- (〖kl〗_c / 32h) ^ 2] (6) โดยที่ Ag คือขนาดหน้าตัดของผนังคอนกรีต lc คือความสูงของผนัง h คือความหนาของผนังและ k คือตัวคูณความยาวประสิทธิผลมีค่าเท่ากับ 0.8 ในกรณีมีการยืดรั้งต้านการหมุนที่ปลายข้างใดข้างหนึ่งหรือเท่ากับ 1.0 ในกรณีไม่มีการยืดรั้งต้านการหมุนที่ปลายใด ๆ โดยใช้สมการที่ที่เกิดจากน้ำหนักบรรทุกทั้งหมดที่ไม่คูณตัวคูณแรงสำหรับการตรวจสอบหน่วยแรงอัดสามารถกระทำได้โดยตรวจสอบหน่วยแรงอัดสูงสุด (óc) (7) óc ≤ ƒr (7) โดยที่ ƒc คือหน่วยแรงอัดที่ยอมให้ของคอนกรีตมีค่าเท่ากับ0.45 ƒ´c กก. / ซม.2ข้อกำหนดอื่น ๆ ที่สำคัญในการออกแบบในขั้นตอนการรับน้ำหนักบรรทุกจริงตามมาตราฐานการออกแบบโดยวิธีกำลัง [3,5] ได้แก่ความหนาของผนังคอนกรีต (h) ต้องไม่น้อยกว่า lc / 25 และไม่น้อยกว่า 10 ซม.ปริมาณเหล็กเสริมในแนวดิ่งและแนวราบกรณีใช้เหล็กชั้นคุณภาพ SD40 ขึ้นไปต้องไม่ต่ำกว่า 0.0012 Ag และ 0.0020 Ag ตามลำดับหรือต้องเสริมอย่างน้อย 0.0020 Ag และ 0.0025 Ag ตามลำดับในกรณีใช้เหล็กชั้นคุณภาพ SD30 หรือต่ำกว่าโดยมีระยะเรียงไม่เกิน 3h และไม่เกิน 45 ซม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการออกแบบเพื่อให้สามารถรับน้ำหนักบรรทุกที่มากระทำได้อย่างปลอดภัยโดยใช้การตรวจสอบหน่วยแรงประกอบกับการออกแบบด้านกำลังไปพร้อมกันได้แก่การตรวจสอบกำลังรับแรงอัดหน้าตัดผนังคอนกรีตซึ่งการตรวจสอบกำลังรับแรงอัดของหน้าตัดผนังคอนกรีตตามมาตรฐานวสท .[ 3 ] ค็อคมาตรฐาน ACI [ 5 ] ทำให้โดยใช้สมการที่ ( 5 ) เมื่อ O = 0.7 P N คือกำลังรับแรงอัดของผนังคอนกรีตหาได้จากสมการที่ ( 6 ) และ P N คือแรงอัดประลัยที่เกิดจากน้ำหนักบรรทุกทั้งหมดซึ่งคูณตัวแรงแล้ว
p n = 0.55 ƒ C AG [ 1 - ( 〖 KL 〗 _c / 32h )
2 ] ( 6 )
โดยที่ AG คือขนาดหน้าตัดของผนังคอนกรีต LC ความความสูงของผนัง H คือความหนาของผนังและ K คือตัวคูณความยาวประสิทธิผลมีค่าเท่ากับ 0.8 ในกรณีมีการยืดรั้งต้านการหมุนที่ปลายข้างใดข้างหนึ่งหรือเท่ากับ 10 ในกรณีไม่มีการยืดรั้งต้านการหมุนที่ปลายใดๆ
สำหรับการตรวจสอบหน่วยแรงอัดสามารถกระทำได้โดยตรวจสอบหน่วยแรงอัดสูงสุด ( ó C ) ที่เกิดจากน้ำหนักบรรทุกทั้งหมดที่ไม่คูณตัวคูณแรงโดยใช้สมการที่ ( 7 )
ó C ≤ƒ R ( 7 )
โดยที่ƒ C คือหน่วยแรงอัดที่ยอมให้ของคอนกรีตมีค่าเท่ากับ 0.45 ƒ´ C อย่า / ซม 2
ข้อกำหนดอื่นๆที่สำคัญในการออกแบบในขั้นตอนการรับน้ำหนักบรรทุกจริงตามมาตราฐานการออกแบบโดยวิธีกำลัง [ 35 ] ได้แก่ความหนาของผนังคอนกรีต ( H ) ต้องไม่น้อยกว่า LC / 25 และไม่น้อยกว่า 10 ซม . ปริมาณเหล็กเสริมในแนวดิ่งและแนวราบกรณีใช้เหล็กชั้นคุณภาพ sd40 ขึ้นไปต้องไม่ต่ำกว่า 0.0012 AG และเดี่ AG ตามลำดับหรือต้องเสริมอย่างน้อย 00020 AG และ 0.0025 AG ตามลำดับในกรณีใช้เหล็กชั้นคุณภาพ sd30 หรือต่ำกว่าโดยมีระยะเรียงไม่เกิน 3H และไม่เกิน 45 ซม .