Mr. Utterson the lawyer was a man o

Mr. Utterson the lawyer was a man of a rugged countenance that was never lighted by a smile; cold, scanty and embarrassed in discourse; backward in sentiment; lean, long, dusty, dreary and yet somehow lovable. At friendly meetings, and when the wine was to his taste, something eminently human beaconed from his eye; something indeed which never found its way into his talk, but which spoke not only in these silent symbols of the after-dinner face, but more often and loudly in the acts of his life. He was austere with himself; drank gin when he was alone, to mortify a taste for vintages; and though he enjoyed the theater, had not crossed the doors of one for twenty years. But he had an approved tolerance for others; sometimes wondering, almost with envy, at the high pressure of spirits involved in their misdeeds; and in any extremity inclined to help rather than to reprove. "I incline to Cain's heresy," he used to say quaintly: "I let my brother go to the devil in his own way." In this character, it was frequently his fortune to be the last reputable acquaintance and the last good influence in the lives of downgoing men. And to such as these, so long as they came about his chambers, he never marked a shade of change in his demeanour.

No doubt the feat was easy to Mr. Utterson; for he was undemonstrative at the best, and even his friendship seemed to be founded in a similar catholicity of good-nature. It is the mark of a modest man to accept his friendly circle ready-made from the hands of opportunity; and that was the lawyer's way. His friends were those of his own blood or those whom he had known the longest; his affections, like ivy, were the growth of time, they implied no aptness in the object. Hence, no doubt the bond that united him to Mr. Richard Enfield, his distant kinsman, the well-known man about town. It was a nut to crack for many, what these two could see in each other, or what subject they could find in common. It was reported by those who encountered them in their Sunday walks, that they said nothing, looked singularly dull and would hail with obvious relief the appearance of a friend. For all that, the two men put the greatest store by these excursions, counted them the chief jewel of each week, and not only set aside occasions of pleasure, but even resisted the calls of business, that they might enjoy them uninterrupted.

It chanced on one of these rambles that their way led them down a by-street in a busy quarter of London. The street was small and what is called quiet, but it drove a thriving trade on the weekdays. The inhabitants were all doing well, it seemed and all emulously hoping to do better still, and laying out the surplus of their grains in coquetry; so that the shop fronts stood along that thoroughfare with an air of invitation, like rows of smiling saleswomen. Even on Sunday, when it veiled its more florid charms and lay comparatively empty of passage, the street shone out in contrast to its dingy neighbourhood, like a fire in a forest; and with its freshly painted shutters, well-polished brasses, and general cleanliness and gaiety of note, instantly caught and pleased the eye of the passenger.

Two doors from one corner, on the left hand going east the line was broken by the entry of a court; and just at that point a certain sinister block of building thrust forward its gable on the street. It was two storeys high; showed no window, nothing but a door on the lower storey and a blind forehead of discoloured wall on the upper; and bore in every feature, the marks of prolonged and sordid negligence. The door, which was equipped with neither bell nor knocker, was blistered and distained. Tramps slouched into the recess and struck matches on the panels; children kept shop upon the steps; the schoolboy had tried his knife on the mouldings; and for close on a generation, no one had appeared to drive away these random visitors or to repair their ravages.

Mr. Enfield and the lawyer were on the other side of the by-street; but when they came abreast of the entry, the former lifted up his cane and pointed.

"Did you ever remark that door?" he asked; and when his companion had replied in the affirmative. "It is connected in my mind," added he, "with a very odd story."

"Indeed?" said Mr. Utterson, with a slight change of voice, "and what was that?"

"Well, it was this way," returned Mr. Enfield: "I was coming home from some place at the end of the world, about three o'clock of a black winter morning, and my way lay through a part of town where there was literally nothing to be seen but lamps. Street after street and all the folks asleep--street after street, all lighted up as if for a procession and all as empty as a church-- till at last I got into that state of mind when a man listens and listens and begins to long for the sight of a policeman. All at once, I saw two figures: one a little man who was stumping along eastward at a good wal

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นาย Utterson ทนายความเป็นคนที่มีสีหน้าขรุขระนั้นก็ไม่เคยได้ลงจากรอยยิ้มนั้น เย็นไม่เพียงพอและอายในวาทกรรม; ย้อนกลับไปในความเชื่อมั่น; ยันยาวฝุ่นน่าเบื่อและยังน่ารักอย่างใด ในการประชุมที่เป็นมิตรและเมื่อเหล้าองุ่นเพื่อลิ้มรสของสิ่งที่มนุษย์ได้ชัด beaconed จากดวงตาของเขา; บางสิ่งบางอย่างแน่นอนซึ่งไม่เคยพบทางเข้าไปพูดคุยของเขา แต่ที่พูดไม่เพียง แต่ในสัญลักษณ์เหล่านี้เงียบของใบหน้าหลังอาหาร แต่บ่อยขึ้นและเสียงดังในการกระทำของชีวิตของเขา เขาเป็นคนที่เข้มงวดกับตัวเอง; ดื่มจินเมื่อเขาเป็นคนเดียวที่จะระงับรสชาติของไวน์นั้น และแม้ว่าเขาจะมีความสุขกับละครไม่ได้ข้ามประตูหนึ่งนานถึงยี่สิบปี แต่เขามีความอดทนได้รับการอนุมัติสำหรับคนอื่น ๆ ; บางครั้งสงสัยเกือบด้วยความอิจฉาที่ความดันสูงของวิญญาณมีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่ผิดของพวกเขา; และในปลายใด ๆ ที่มีความโน้มเอียงที่จะช่วยให้มากกว่าที่จะตำหนิติเตียน "ผมเอียงไปบาปของอดัม" เขาใช้ในการพูดประหลาด "ผมปล่อยให้พี่ชายของฉันไปที่ปีศาจในทางของเขาเอง." ในตัวละครตัวนี้มันเป็นบ่อยทรัพย์สมบัติของเขาจะเป็นความใกล้ชิดที่มีชื่อเสียงที่ผ่านมาและมีอิทธิพลต่อการที่ดีที่ผ่านมาในชีวิตของชาย downgoing และเพื่อให้เช่นนี้ตราบเท่าที่พวกเขามาถึงห้องของเขาเขาไม่เคยทำเครื่องหมายร่มเงาของการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของเขาได้.

ไม่สงสัยความสำเร็จเป็นเรื่องง่ายที่นาย Utterson; เพราะเขาไม่ฟุ้งซ่านที่ดีที่สุดและแม้กระทั่งมิตรภาพของเขาดูเหมือนจะก่อตั้งขึ้นในศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกของดีลักษณะคล้ายคลึงกัน มันเป็นเครื่องหมายของคนเจียมเนื้อเจียมตัวที่จะยอมรับวงกลมที่เป็นมิตรของเขาพร้อมทำจากมือของโอกาสที่; และนั่นก็คือวิธีการของทนายความ เพื่อน ๆ ของเขาเหล่านั้นเลือดของตัวเองหรือผู้คนที่เขาเคยรู้จักกันที่ยาวที่สุด; ความรักของเขาเช่นเดียวกับไม้เลื้อยมีการเจริญเติบโตของเวลาที่พวกเขาไม่มีนัยความพร้อมในวัตถุ ดังนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าพันธบัตรสหรัฐให้เขานายริชาร์ดฟีลด์ญาติที่ห่างไกลของเขาเป็นคนที่รู้จักกันดีเกี่ยวกับเมือง มันเป็นถั่วจะแตกหลายสิ่งที่ทั้งสองจะได้เห็นในแต่ละอื่น ๆ หรือสิ่งที่อาจมีพวกเขาสามารถหาในการร่วมกัน มันถูกรายงานโดยผู้ที่พบพวกเขาในวันอาทิตย์เดินที่พวกเขากล่าวว่าไม่มีอะไรที่น่าเบื่อมองอย่างแปลกประหลาดและลูกเห็บด้วยความโล่งใจที่เห็นได้ชัดลักษณะของเพื่อน สำหรับทุกสิ่งที่ทั้งสองคนใส่ร้านค้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดโดยการทัศนศึกษาเหล่านี้นับอัญมณีหัวหน้าของแต่ละสัปดาห์และไม่ได้ตั้งค่าเพียงกันโอกาสของความสุข แต่แม้ resisted สายของธุรกิจที่ว่าพวกเขาจะสนุกกับพวกเขาอย่างต่อเนื่อง.

มันบังเอิญ ที่หนึ่งของท่องเหล่านี้ที่ทางของพวกเขานำพวกเขาลงจากถนนในไตรมาสที่วุ่นวายของกรุงลอนดอน ถนนเป็นขนาดเล็กและสิ่งที่เรียกว่าเงียบสงบ แต่ก็ขับรถการค้าเจริญรุ่งเรืองในวันธรรมดา ที่อาศัยอยู่ทุกคนทำดีก็ลำบากและทุก emulously หวังที่จะทำดีกว่ายังคงและออกวางส่วนเกินของเมล็ดในผู้หญิงเจ้าชู้นั้น เพื่อให้เสื้อผ้าร้านยืนพร้อมที่สัญจรกับอากาศของคำเชิญเช่นแถวของ saleswomen ยิ้ม แม้ในวันอาทิตย์เมื่อมันถูกปกคลุมเสน่ห์ก่ำมากขึ้นและวางเปรียบเทียบที่ว่างเปล่าของทางเดิน, ถนนส่องออกมาในทางตรงกันข้ามกับย่านสกปรกของมันเหมือนไฟไหม้ในป่า; และบานประตูหน้าต่างทาสีสดทองเหลืองขัดเงาอย่างดีและความสะอาดทั่วไปและความสนุกสนานของโน้ตจับทันทีและยินดีสายตาของผู้โดยสาร.

สองประตูจากมุมหนึ่งบนซ้ายมือไปทางทิศตะวันออกสายที่ถูกทำลายโดยรายการของ ศาล; และเพียงแค่จุดที่บล็อกที่น่ากลัวบางอย่างของการสร้างแรงผลักดันไปข้างหน้าของจั่วบนถนน มันเป็นสองชั้นสูง แสดงให้เห็นว่าหน้าต่างไม่มีอะไร แต่ประตูชั้นล่างและหน้าผากของคนตาบอดผนังเปลี่ยนสีบนส่วนบน; และคลอดในทุกคุณลักษณะเครื่องหมายของการเป็นเวลานานและสกปรกประมาท ประตูซึ่งเป็นอุปกรณ์ที่มีค่าระฆังเคาะมิได้ถูกพองและ distained เร่ร่อน slouched เข้าไปพักผ่อนและหลงการแข่งขันบนแผง; เด็กเก็บไว้ที่ร้านเมื่อขั้นตอน; เด็กนักเรียนได้พยายามมีดของเขาบนเครือเถานั้น และใกล้ชิดกับรุ่นที่ไม่มีใครเคยปรากฏที่จะขับรถออกไปสุ่มผู้เข้าชมเหล่านี้หรือการซ่อมแซมการทำลายล้างของพวกเขา.

นาย ฟีลด์และทนายความได้ในด้านอื่น ๆ ของทางถนน; แต่เมื่อพวกเขามาทันของรายการอดีตยกขึ้นอ้อยของเขาและชี้ให้เห็น.

"คุณเคยสังเกตประตูที่?" เขาถาม; และเมื่อสหายของเขาได้ตอบในยืนยัน "มันมีการเชื่อมต่อในใจของฉัน" เขาเสริม "กับเรื่องที่แปลกมาก."

"แท้จริง?" นาย Utterson กล่าวว่ามีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของเสียง "และสิ่งที่เป็นที่"

"อืมมันเป็นแบบนี้" นายกลับฟีลด์: "ผมมาจากบ้านบางสถานที่ในตอนท้ายของโลกประมาณสาม โมงเช้าของฤดูหนาวสีดำและวิธีการของฉันวางผ่านส่วนหนึ่งของเมืองที่มีอะไรที่แท้จริงที่จะเห็น แต่โคมไฟถนนหลังถนนและทุกคนนอนหลับ -. ถนนหลังถนน, สว่างขึ้นราวกับว่าสำหรับ . ขบวนและทั้งหมดเป็นที่ว่างเปล่าเป็น church-- จนถึงที่สุดท้ายที่ฉันได้เข้ารัฐของจิตใจเมื่อคนฟังและรับฟังและเริ่มที่จะนานสำหรับสายตาของตำรวจที่ว่าทุกครั้งที่ผมเห็นตัวเลขสอง: หนึ่งคนส่วนน้อย ที่ถูกโคนพร้อมไปทางทิศตะวันออกที่ Wal ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นาย Utterson นายเป็นคนที่หน้าตาขรุขระที่เคยส่องสว่างโดยยิ้ม เย็น ลีบ และอายในวาทกรรม ; ย้อนกลับในความเชื่อมั่น ; พิง , ยาว , ฝุ่น , เศร้าซึม แต่ก็น่ารัก ในการประชุมที่เป็นกันเอง และเมื่อไวน์ได้รสของเขา สิ่งที่เด่นของมนุษย์ beaconed จากตาของเขา บางอย่างแน่นอนซึ่งไม่เคยพบทางลงเขาพูด แต่ที่พูดไม่ใช่แค่เงียบเหล่านี้สัญลักษณ์ของหลังอาหารเย็นใบหน้า แต่บ่อย และเสียงดังในการกระทำในชีวิตของเขา เขากำลังเข้มงวดกับตัวเอง ดื่มกิน เมื่อเขาเป็นคนเดียวที่จะฉีกหน้าลิ้มรสวินเทจ และแม้ว่าเขาชอบละคร ไม่ได้ข้ามประตูหนึ่งยี่สิบปี แต่เขามีความอดทนสำหรับคนอื่น ๆที่ได้รับการอนุมัติ บางครั้งก็สงสัย จะด้วยความอิจฉาที่ความดันสูงของวิญญาณที่เกี่ยวข้องกับบาปของตนเอง และในส่วนปลายเอียงช่วยมากกว่าที่จะว่ากล่าว " ผมเอียงไป Cain นอกรีต " อย่างฉลาด : " ผมให้พี่ชายของฉันไปที่ปีศาจในทางของเขาเอง " ในตัวละครตัวนี้ มันเป็นบ่อยของเขาโชคดีเป็นคนสุดท้าย ที่มีความใกล้ชิดและอิทธิพลที่ดีสุดท้ายในชีวิตของ downgoing ผู้ชาย และเช่นเหล่านี้ตราบใดที่พวกเขามาถึงห้องของเขา เขาไม่เคยให้ร่มเงาของการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเขาไม่มีการสงสัย feat ง่ายนาย Utterson เพราะเขา undemonstrative ที่ดีที่สุด และมิตรภาพของเขาดูเหมือนจะก่อตั้งขึ้นในคาทอลิกที่คล้ายคลึงกันของธรรมชาติ เป็นเครื่องหมายของคนเจียมเนื้อเจียมตัวยอมรับวงเป็นกันเองของเขาสําเร็จรูปจากมือของโอกาส และนั่นก็เป็นวิธีของทนายความ เพื่อนๆ ของเขาเหล่านั้นจากเลือดของเขาเอง หรือผู้ที่เขารู้จักมานาน ; ความรักของเขา เช่น ไอวี่ มีการเจริญเติบโตของเวลา พวกเขาบอกไม่ aptness ในวัตถุ ดังนั้น ไม่ต้องสงสัยในตราสารหนี้ที่สหรัฐเขาให้นายริชาร์ด Enfield , ญาติที่ห่างไกลของเขา ที่รู้จักกันดี คนประมาณเมือง มัน เป็นคนบ้า รอยแตกร้าว หลาย สิ่งที่สองคนนี้จะได้เห็นในแต่ละอื่น ๆ หรือวิชาอะไรที่พวกเขาอาจพบในทั่วไป มันถูกรายงานโดยผู้ที่พบพวกเขาในวันอาทิตย์ของพวกเขาเดินนั้น เขาบอกว่าไม่มีอะไร ดูแปลกประหลาดที่ทึบ และจะเรียกกับการบรรเทาชัดเจนลักษณะของเพื่อน ทั้งหมด , ผู้ชายสองคนเอาร้านที่ยิ่งใหญ่ที่สุดโดยทัศนศึกษาเหล่านี้นับวันอัญมณีหัวหน้าของแต่ละสัปดาห์และไม่เพียง แต่เมินเฉยโอกาสของความสุข แต่คือสายของธุรกิจที่พวกเขาจะสนุกกับพวกเขาอย่างต่อเนื่องมันได้ในหนึ่ง rambles เหล่านี้วิธีของพวกเขานำพวกเขาลง โดยถนนในไตรมาสที่วุ่นวายของลอนดอน ถนนเล็กและสิ่งที่เรียกว่าเงียบ แต่มันขับ ค้าขายเจริญรุ่งเรือง ในวันธรรมดา ประชากรทั้งหมดดี มันดูแล้ว emulously หวังที่จะทำยังดีกว่า และเค้าโครงการนำธัญพืชของพวกเขาในความเจ้าชู้ ดังนั้น ที่หน้าร้าน ยืนตามทางสัญจรกับอากาศของเชิญ เหมือนแถว saleswomen ยิ้ม แม้ในวันอาทิตย์เมื่อมันปกคลุมมนต์เสน่ห์ florid วางเปรียบเทียบและว่างเปล่าของทางถนนส่องแสงออกมาในทางตรงกันข้ามกับความมอซอๆ เหมือนไฟในป่า และด้วยความสดใหม่ทาสีบานเกล็ด คือขัดทองเหลือง และความสะอาดทั่วไปและเบิกบานใจของทราบทันทีและจับสายตาของผู้โดยสารพอใจ .สองประตูจากมุมหนึ่งในมือซ้ายไปทางตะวันออกสายเสีย โดยรายการของศาล และที่จุดที่บล็อกที่น่ากลัวบางอย่างของแรงผลักดันไปข้างหน้าหน้าจั่วของอาคารบนถนน มันมี 2 ชั้น สูง พบว่า ไม่มีหน้าต่าง แต่ประตูที่ชั้นล่าง และคนตาบอดที่หน้าผากของกะดำกะด่างผนังด้านบน และเจาะทุกคุณลักษณะเครื่องหมายยืดเยื้อเลวทรามความประมาท ประตูซึ่งเป็นอุปกรณ์หรือระฆังหรือเสียงเคาะ , พองและ distained . พวกเร่ร่อนโก่งเข้าซอกและขีดตรงบนแผง เด็กเก็บร้านเมื่อขั้นตอน ; เด็กนักเรียนได้พยายามใช้มีดของเขาบน moldings ; และปิดในรุ่นไม่มีใครมาขับออกไปเหล่านี้ผู้เข้าชมสุ่มหรือซ่อมแซม ravages ของพวกเขานายเอลและทนายความที่ถูกในด้านอื่น ๆของตามถนน แต่เมื่อพวกเขามาถึงทันของรายการ อดีตยกไม้เท้าของเขาและชี้" คุณเคยสังเกตประตู ? เขาถาม และเมื่อสหายของเขาได้ตอบในยืนยัน " . มันเชื่อมต่อ ในใจของฉัน " เขากล่าว " เรื่องที่แปลกมาก "" จริงเหรอ ? " กล่าวว่า นาย Utterson มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยจากเสียง " นั่นอะไร ? "" อืม มันเป็นแบบนี้ " กลับมาคุณเอล : " ผมกลับมาจากบางสถานที่ที่สิ้นสุดของโลก ประมาณบ่าย 3 โมงของเช้าฤดูหนาวสีดำและฉันวางผ่านส่วนหนึ่งของเมืองที่ไม่มีหมายอะไรให้เห็นแต่หลอด ถนนตามถนนและทุกคนหลับ - ถนนหลังถนนทั้งหมดที่ส่องสว่างขึ้นราวกับขบวนและว่างเปล่าเป็นโบสถ์ . . . จนในที่สุดผมก็เข้าสู่สภาวะของจิตใจ เมื่อผู้ชาย ฟัง และฟัง และเริ่มที่จะนานสำหรับสายตาของตำรวจ ทั้งหมดในครั้งเดียว ผมเห็นตัวเลขสอง : หนึ่งคนน้อยคน stumping ตามทางทิศตะวันออกที่ดี วาล