Summary and Analysis "The Black Cat

Summary and Analysis "The Black Cat"

Summary

More than any of Poe's stories, "The Black Cat" illustrates best the capacity of the human mind to observe its own deterioration and the ability of the mind to comment upon its own destruction without being able to objectively halt that deterioration. The narrator of "The Black Cat" is fully aware of his mental deterioration, and at certain points in the story, he recognizes the change that is occurring within him, and he tries to do something about it, but he finds himself unable to reverse his falling into madness.

In Poe's critical essay, "The Philosophy of Composition," he wrote about the importance of creating a unity or totality of effect in his stories. By this, he meant that the artist should decide what effect he wants to create in a story and in the reader's emotional response and then proceed to use all of his creative powers to achieve that particular effect: "Of the innumerable effects, or impressions, of which the heart or the soul is susceptible, what one shall I, on the present occasion, select?"

In "The Black Cat," it is obvious that the chief effect that Poe wanted to achieve was a sense of absolute and total perverseness — "irrevocable . . . PERVERSENESS." Clearly, many of the narrator's acts are without logic or motivation; they are merely acts of perversity.

In virtually all of Poe's tales, we know nothing about the narrator's background; this particular story is no exception. In addition, it is akin to "The Tell-Tale Heart" in that the narrator begins his story by asserting that he is not mad ("Yet, mad am I not — ") and, at the same time, he wants to place before the world a logical outline of the events that "have terrified — have tortured — have destroyed me." And during the process of proving that he is not mad, we see increasingly the actions of a madman who knows that he is going mad but who, at times, is able to objectively comment on the process of his increasing madness.

In this story, the narrator begins his confession in retrospect, at a time when he was considered to be a perfectly normal person, known for his docility and his humane considerations of animals and people. His parents indulged his fondness for animals, and he was allowed to have many different kinds of pets. Furthermore, he was very fortunate to marry a woman who was also fond of animals. Among the many animals that they possessed was a black cat which they named Pluto. Since his wife often made allusions to the popular notion that all black cats are witches in disguise, the name Pluto (which is the name of one of the gods of the underworld in charge of witches) becomes significant in terms of the entire story. The other popular notion relevant to this story is the belief that a cat has nine lives; this superstition becomes a part of the story when the second black cat is believed to be a reincarnation of the dead Pluto with only one slight but horrible modification — the imprint of the gallows on its breast.

Interestingly, Pluto was the narrator's favorite animal and for several years, there was a very special relationship between the animal and the narrator. Then suddenly (due partly to alcohol), the narrator underwent a significant change. "I grew, day by day, more moody, more irritable, more regardless of the feelings of others." To reiterate the comments in the introduction to this section, Poe believed that a man was capable at any time of undergoing a complete and total reversal of personality and of falling into a state of madness at any moment. Here, the narrator undergoes such a change. The effect of this change is indicated when he came home intoxicated, imagined that the beloved cat avoided him, then grasped the cat by its throat and with a pen knife, cut out one of its eyes. This act of perversity is the beginning of several such acts which will characterize the "totality of effect" that Poe wanted to achieve in this story.

The next morning, he writes, he was horrified by what he had done, and in time the cat recovered but now it deliberately avoided the narrator. As the cat continued to avoid the narrator, the spirit of perverseness overcame him again — this time, with an unfathomable longing of the soul to "offer violence . . . to do wrong for the wrong's sake only." Suddenly one morning, he slipped a noose around the neck of the cat and hanged it from the limb of a tree, but even while doing it, tears streamed down his face. He is ashamed of his perversity because he knows that the cat had loved him and had given him no reason to hang it. What he did was an act of pure perversity.

That night, after the cruel deed was executed, his house burned to the ground. Being a rational and analytical person, the narrator refuses to see a connection between his perverse atrocity of killing the cat and the disaster that consumed his house.

Again, we have an example of the mad mind offering up a rational rejection of anything so superstitious that the burning of the house might be retribution for his killing the cat. However, on the following day, he visited the ruins of the house and saw a crowd of people gathered about. One wall, which had just been replastered and was still wet, was still standing. It was the wall just above where his bed had previously stood and engraved into the plaster was a perfect image of the figure of a gigantic cat, and there was a rope about the animal's neck.

Once again, the narrator's mad mind attempts to offer a rational explanation for this phenomena. He believes that someone found the cat's dead body, flung it into the burning house to awaken the narrator, and the burning of the house, the falling of the walls, and the ammonia from the carcass (cats are filled with ammonia; Poe wrote essays on cats, their instincts, their logic, and their habits) — all these factors contributed to the creation of the graven image. But the narrator does not account for the fact that the image is that of a gigantic cat; thus we must assume that the image took on gigantic proportions only within the mind of the narrator.

For months, the narrator could not forget about the black cat, and one night when he was drinking heavily, he saw another black cat that looked exactly like Pluto — except for a splash of white on its breast. Upon inquiry, he found out that no one knew anything about the cat, which he then proceeded to take home with him. The cat became a great favorite of his and his wife. The narrator's perversity, however, caused him to soon change, and the cat's fondness for them began to disgust him. It was at this time that he began to loathe the cat. What increased his loathing of the new cat was that it had, like Pluto, one of its eyes missing. In the mind of the narrator, this cat was obviously a reincarnation of Pluto. He even notes to himself that the one trait that had once distinguished him — a humanity of feeling — had now almost totally disappeared. This is an example, as noted in the introduction, of how the mad man can stand at a distance and watch the process of his own change and madness.

After a time, the narrator develops an absolute dread of the cat. When he discovers that the white splash on its breast, which at first was rather indefinite, had "assumed a rigorous distinctness of outline" and was clearly and obviously a hideous, ghastly, and loathsome image of the gallows, he cries out, "Oh, mournful and terrible engine of Horror and of Crime — of Agony and of Death!" As we were able to do in "The Tell-Tale Heart," here we can assume that the change occurs within the mind of the mad man in the same way that he considers this beast to be a reincarnation of the original Pluto.

One day, as he and his wife were going into the cellar, the cat nearly tripped him; he grabbed an axe to kill it, but his wife arrested the blow. He withdrew his arm and then buried the axe in her brain. This sudden gruesome act is not prepared for in any way. It has been repeatedly pointed out that the narrator loved his wife very deeply. Consequently, this act of perversity far exceeds the hanging of Pluto and can only be accounted for by Poe's theme of the perversity of the narrator's acts.

Like the narrator in "The Tell-Tale Heart," the narrator here realizes that he must get rid of the body. He thought of "cutting the corpse into minute fragments," he says, as did the previous narrator in "The Tell-Tale Heart," but rather than dismemberment, he decided to "wall it up in the cellar" in a similar way that Montresor walled up his victim in "The Cask of Amontillado."

The walls next to the projecting chimney lent themselves to this type of interment, and after having accomplished the deed and cleaning up in such a way that nothing was detectable, the narrator decided to put the cat to death. Unaccountably, it had disappeared. After three days, the narrator decided that the "monster of a cat" had disappeared forever; he was now able to sleep soundly in spite of the foul deed that he had done. This lack of guilt is certainly a change from what his feelings were at the beginning of the story.

On the fourth day, a party of police unexpectedly arrives to inspect the premises. As in "The Tell-Tale Heart," when the police arrive unexpectedly, we never know what motivated the police to come on a search. And in the same way, the narrator here is overconfident; he delights in the fact that he has so cleverly and so completely concealed his horrible crime that he welcomes an inspection of the premises.

However, here, in an act of insane bravado, he raps so heavily upon the bricks that entomb his wife, that to his abject terror, a "voice from within the tomb" answered. At first, it was a muffled and broken cry, but then it swelled into an "utterly anomalous and inhuman . . . howl . . . a wailing shriek, half of horror and half of triumph, such as might have arisen only out of hell, conjointly from the throats of the damned in their agony an

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปและวิเคราะห์ "แมวดำ"สรุปมากเกินไปของเรื่องราวของท่าโพธิ์ "แมวดำ"แสดงส่วนกำลังการผลิตของจิตใจมนุษย์สังเกตการเสื่อมสภาพของตัวเองและความสามารถของจิตใจแสดงความคิดเห็นเมื่อทำลายตัวเอง โดยไม่มีความสามารถในการหยุดที่เสื่อมสภาพเป็นการ ของ "แมวดำ"ตระหนักของเสื่อมสภาพจิตใจของเขา และจุดบางอย่างในเรื่อง เขาตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายใน เขา และเขาพยายามที่จะทำอะไรเกี่ยวกับมัน แต่เขาหาตัวเองไม่สามารถย้อนกลับของเขาตกไปอยู่ในบ้าในเรียงความสำคัญของท่าโพธิ์ "เดอะปรัชญาขององค์ประกอบ ที่เขาเขียนเกี่ยวกับความสำคัญของการสร้างความสามัคคีหรือผลของลักษณะพิเศษในเรื่องราวของเขา โดยนี้ เขาหมายถึง ว่า ศิลปินควรตัดสินใจอะไรผลกระทบเขาต้องการที่จะสร้างเรื่อง และการตอบสนองทางอารมณ์ของผู้อ่าน และดำเนินการใช้อำนาจของเขาสร้างสรรค์ทั้งหมดให้มีลักษณะพิเศษเฉพาะที่: "ของผลนับไม่ถ้วน การแสดงผล ที่หัวใจหรือจิตวิญญาณจึงไวต่อ สิ่งหนึ่งจะ โอกาสแสดง เลือก? "ใน "แมวดำ เป็นที่ชัดเจนว่า ประธานที่ท่าโพธิ์อยากบรรลุคือ ความแน่นอน และรวม perverseness — " เพิกถอนไม่ได้... PERVERSENESS " ชัดเจน มากมายของผู้กระทำจะไม่ มีตรรกะหรือแรงจูงใจ พวกเขาเป็นเพียงการทำหน้าที่ของ perversityในแทบทั้งหมดของโพนิทาน เรารู้อะไรเกี่ยวกับพื้นหลังของโปรแกรมผู้บรรยาย เรื่องนี้โดยเฉพาะก็ มันเป็นเหมือนกับ "บอกเรื่องหัวใจ" ที่เล่าเรื่องของเขาเริ่มต้น โดยกรรมสิทธิ์ว่า เขาไม่ได้บ้า ("ยัง บ้าฉันไม่ — ") และ พร้อมกัน อยากทำก่อนโลกเค้าตรรกะของเหตุการณ์ที่ "ได้หมด — ได้ทรมานซึ่งได้ทำลายฉัน" และในระหว่างกระบวนการพิสูจน์ที่เขาไม่ บ้า เราเห็นมากขึ้นเรื่อย ๆ การกระทำของคนบ้าที่รู้ว่า กำลังบ้า แต่ที่ เวลา สามารถแสดงความคิดเห็นในกระบวนการของความบ้าของเขาเพิ่มขึ้นเป็นในเรื่องนี้ ผู้เริ่มต้นเขาสารภาพใน retrospect ครั้งเมื่อเขาถูกถือเป็นคนปกติสมบูรณ์ เหล่าของเขาและเขาพิจารณามนุษยธรรมของสัตว์และคน พ่อ indulged fondness เขาสำหรับสัตว์ และเขาได้รับอนุญาตให้มีสัตว์เลี้ยงมากมายหลายชนิด นอกจากนี้ เขาถูกโชคดีที่จะแต่งงานกับผู้หญิงที่ยังชอบสัตว์ ในหมู่สัตว์จำนวนมากที่พวกเขาต้องถูกแมวดำซึ่งพวกเขามีชื่อว่าดาวพลูโต เนื่องจากภรรยาของเขามักจะทำ allusions ให้ความรู้สึกแมวสีดำทั้งหมดทวิทช์สในปลอม ชื่อดาวพลูโต (ซึ่งเป็นชื่อเทพเจ้าของเขาชอบทวิทช์ส) เป็นสำคัญในแง่ของเรื่องราวทั้งหมด อื่น ๆ นิยมแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เป็นความเชื่อที่ว่า แมวมี 9 ชีวิต ความเชื่อโชคลางนี้จะ เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวเมื่อแมวดำสองเชื่อว่าเป็นสุของดาวพลูโตที่ตายมีเพียงหนึ่งเล็กน้อยแต่น่ากลัวแก้ไข — imprint ของแขวนคอนักโทษในของเต้านมเป็นเรื่องน่าสนใจ ดาวพลูโตของผู้ชื่นชอบสัตว์ และหลายปี มีความสัมพันธ์พิเศษระหว่างสัตว์และเล่า แล้วก็ (ครบบางส่วนแอลกอฮอล์), ผู้รับการเปลี่ยนแปลง "ฉันโต แต่ละวัน อารมณ์มาก แปรปรวนมากขึ้น มากขึ้นว่าความรู้สึกของผู้อื่น" ซ้ำในการแนะนำส่วนนี้ ท่าโพธิ์เชื่อว่า มนุษย์ไม่สามารถเวลาใด ๆ ในระหว่างการกลับสมบูรณ์ และผลรวม ของบุคลิกภาพ และ การล้มในขณะเป็นบ้า ที่นี่ เล่าผ่านการเปลี่ยนแปลง ผลของการเปลี่ยนแปลงนี้จะแสดงเมื่อเขามาบ้าน intoxicated จินตนาการว่า แมวรักหลีกเลี่ยงเขา แล้ว grasped แมว โดยคอ และ มี มีดปากกา ตัดออกหนึ่งดวงตาของ พระราชบัญญัตินี้ของ perversity เป็นจุดเริ่มต้นของการกระทำดังกล่าวหลายซึ่งจะกำหนดลักษณะ "ผลของลักษณะพิเศษ" ท่าโพธิ์ที่อยากประสบความสำเร็จในเรื่องนี้เช้าวันถัดไป เขาเขียน เขาตกใจ โดยท่านได้ทำอะไร และ ในเวลาที่แมวกู้ แต่ตอนนี้ มันจงใจหลีกเลี่ยงเล่า เป็นแมวอย่างต่อเนื่องเพื่อหลีกเลี่ยงการเล่า จิตวิญญาณของ perverseness overcame เขาอีกซึ่งเวลานี้ กับการคิดหยั่งของวิญญาณให้ "ความรุนแรง...ผิดสำหรับ sake ของไม่ถูกต้องเท่านั้น" ทันใดนั้นเช้าวันหนึ่ง เขาเล็ดรอด noose รอบคอของแมว และแขวนจากขา ของต้นไม้ แต่แม้ใน ขณะที่ทำมัน น้ำตาที่ส่งกระแสข้อมูลลงใบหน้าของเขา คงจะละอายใจของ perversity ของเขาเนื่องจากเขารู้ว่า แมวได้รักเขา และเขาได้ให้เหตุผลให้แขวน สิ่งที่เขาไม่มีของแท้ perversityคืนนั้น หลังจากดำเนินการหนังสือโหดร้าย บ้านเขียนไปพื้นดิน เป็นคนมีเหตุผล และวิเคราะห์ เล่าปฏิเสธเพื่อดูการเชื่อมต่อระหว่างเขาชั่วร้าย perverse การฆ่าแมวและภัยพิบัติที่ใช้บ้านของเขาอีก เรามีตัวอย่างจิตบ้าห้องปฏิเสธเหตุผลของสิ่งคร่ำครึมากว่า การเผาบ้านอาจลงโทษเขาฆ่าแมว อย่างไรก็ตาม ในวันต่อไปนี้ เขาเยี่ยมชมซากปรักหักพังของบ้าน แล้วเห็นฝูงชนที่รวบรวมเกี่ยวกับ ยังคงยืนผนังหนึ่ง ซึ่งมีเพียง replastered และก็ยังคงเปียก ผนังเพียงด้านบนที่เตียงของเขาก่อนหน้านี้ได้ยืน และแกะสลักเป็นปูนมีรูปสมบูรณ์ของรูปร่างของแมวขนาดใหญ่ และมีเชือกเกี่ยวกับคอของสัตว์ได้อีกครั้ง ใจบ้าของผู้พยายามที่จะเสนอคำอธิบายเหตุผลสำหรับปรากฏการณ์นี้ เขาเชื่อว่า มีคนพบแมวตายร่างกาย ส่วนใหญ่เข้าบ้านเขียนตื่นเล่า และเผาบ้าน ตกกำแพง และแอมโมเนียที่จากซาก (แมวไป ด้วยแอมโมเนีย ท่าโพธิ์เขียนเรียงความเกี่ยวกับแมว สัญชาตญาณของพวกเขา ตรรกะของพวกเขา และนิสัยของพวกเขา) ซึ่งปัจจัยเหล่านี้ทั้งหมดส่วนการสร้างภาพ graven แต่เล่าไม่บัญชีสำหรับความจริงที่ว่า ภาพเป็นของแมวยักษ์ ดังนั้น เราต้องสมมติว่า เอาภาพในสัดส่วนขนาดใหญ่เฉพาะภายในจิตใจของผู้เดือน ผู้สามารถลืมเกี่ยวกับแมวดำ และคืนหนึ่งเมื่อเขาได้ดื่มหนัก เห็นแมวดำอีกที่ดูเหมือนดาวพลูโต — ยกเว้นสาดสีขาวบนของเต้านม เมื่อสอบถาม เขาพบว่า ไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับแมว ซึ่งเขาครอบครัวแล้วเพื่อนำกลับบ้านกับเขา แมวกลายเป็น ไมตรีที่ดีของภรรยาของเขา และเขา ของ'ผู้บรรยาย' perversity ไร เกิดจากเขาเมื่อเร็ว ๆ นี้ และแมว fondness พวกเขาเริ่มรังเกียจเขา ได้ในเวลานี้เขาเริ่มชิงชังแมว อะไรเพิ่มเขา loathing แมวใหม่ว่า ก็มี เช่นดาวพลูโต ตาของขาดอย่างใดอย่างหนึ่ง ในความคิดของเล่า แมวนี้ได้ชัดสุของดาวพลูโต เขาบันทึกตนเองแม้ว่า ติดหนึ่งที่มีครั้งเดียวแตกต่างเขา — มนุษยชาติของ — ตอนนี้เกือบทั้งหมดหาย นี้เป็นตัวอย่าง ในการแนะนำ วิธีคนบ้าสามารถยืนระยะ และดูการเปลี่ยนแปลงและความบ้าของตัวเองหลังจากเวลา ผู้พัฒนากลัวนอนของแมว เมื่อเขาพบว่า สาดสีขาวบนเต้านมของ ซึ่งในตอนแรกค่อนข้างไม่จำกัด มี "สันนิษฐาน distinctness อย่างเข้มงวดของเค้า" และเป็นอย่างชัดเจน และชัด hideous ส่วน และ loathsome รูปแบบของการแขวนคอนักโทษ เขาทุกคนได้ยิน " Oh, mournful และกลัวเครื่องยนต์สยองขวัญ และอาชญากรรมซึ่งทุกข์ทรมาน และ ความตาย! " เป็นได้ทำใน "บอกเรื่องหัวใจ" ที่นี่เราสามารถสมมติว่า การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นภายในจิตใจของคนบ้าที่เขาพิจารณานี้สัตว์จะ อาละวาดของดาวพลูโตเดิมเช่นเดียวกันวันหนึ่ง ขณะที่เขาและภรรยาจะเป็นใต้ถุน แมวเกือบ tripped เขา เขาคว้าขวานผ่าซากไปฆ่ามัน แต่ภรรยาของเขาจับเป่า เขาต้องถอนแขนของเขา และฝังอยู่ขวานแล้ว ในสมองของเธอ ไม่ได้เตรียมสำหรับตามพระราชบัญญัติสยดสยองอย่างฉับพลันในทางใดทางหนึ่ง มันมีแล้วซ้ำชี้ให้เห็นว่า ผู้รักภรรยามากลึก ดังนั้น พระราชบัญญัตินี้ของ perversity ไกลเกินแขวนของดาวพลูโต และสามารถเท่านั้นสามารถลงบัญชีตามรูปแบบของโพของ perversity ของการกระทำของผู้เช่น'ผู้บรรยาย'ใน "เดอะบอกเรื่องหัวใจ" เล่านี่ตระหนักว่า เขาต้องได้รับการกำจัดของร่างกาย เขาคิดว่า "ตัดศพเป็นชิ้น ๆ นาที เขากล่าวว่า เป็นได้เล่าก่อนหน้านี้ใน"บอกเรื่องหัวใจ" แต่แทนที่จะแยกชิ้นส่วน เขาตัดสินใจที่จะ"ผนังมันขึ้นในใต้ถุน"ในที่ Montresor กำแพงค่าเหยื่อของเขาใน"ตัวถัง Amontillado "ผนังติดปล่องไฟประเมินยืมเงินตัวเองกับชนิดนี้ของ interment และหลังจากมีทำหนังสือนี้และล้างในลักษณะที่ไม่ถูกตรวจ ผู้ตัดสินใจให้แมวตาย Unaccountably มันหายไป หลังจากสามวัน ผู้ตัดสินใจว่า "มอนสเตอร์ของแมว" หายตลอดไป เขาตอนนี้หลับสนิทแม้หนังสือเหม็นที่เขาทำ ขาดความผิดอย่างแน่นอนการเปลี่ยนแปลงจากความรู้สึกของเขาที่อยู่ในจุดเริ่มต้นของเรื่องราววันที่สี่ ฝ่ายตำรวจอย่างไม่คาดคิดถึงการตรวจสอบสถานที่ ใน "หัวใจบอกเรื่อง เมื่อตำรวจมาถึงอย่างไม่คาดคิด เราไม่เคยรู้อะไรแรงจูงใจเจ้าหน้าที่ตำรวจในการค้นหามา เดียว เล่านี่เป็น overconfident เขาสุขใจในความเป็นจริงที่เขามีให้คำนึง และสมบูรณ์เพื่อปกปิดอาชญากรรมของเขาน่ากลัวว่า เขาต้อนรับการตรวจสอบสถานที่อย่างไรก็ตาม ที่นี่ ในการกระทำของ bravado บ้า เขา raps มากดังนั้นเมื่ออิฐที่ entomb ภรรยาของเขา ว่า ให้ร้ายเขา abject "เสียงจากภายในสุสานแบบ" ตอบ ครั้งแรก มันร้อง muffled และเสีย แต่แล้ว ก็ swelled เข้าเป็น "โคตร anomalous และ inhuman... howl...รอ้งกรี๊ด น่ากลัวครึ่งหนึ่งและครึ่งหนึ่งของชัยชนะ เช่นอาจมีเกิดขึ้นเฉพาะจากนรก conjointly จากลำคอของ damned ในการการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปและวิเคราะห์ "แมวดำ" อย่างย่อๆ กว่าใด ๆ ของเรื่องราวโพ "แมวดำ" แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่ดีที่สุดความสามารถของจิตใจมนุษย์ที่จะสังเกตเห็นการเสื่อมสภาพของตัวเองและความสามารถของจิตใจที่จะแสดงความคิดเห็นเมื่อทำลายของตัวเองโดยไม่ต้องมีความสามารถในการ วัตถุที่หยุดการเสื่อมสภาพ เล่าเรื่องของ "แมวดำ" ตระหนักของการเสื่อมสภาพทางจิตของเขาและในบางจุดในเรื่องเขาตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายในตัวเขาและเขาก็พยายามที่จะทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับมัน แต่เขาก็พบว่าตัวเองไม่สามารถที่จะย้อนกลับ ตกอยู่ในความบ้าของเขา. ในการทดลองที่สำคัญโพ "ปรัชญาขององค์ประกอบ" เขาเขียนเกี่ยวกับความสำคัญของการสร้างความสามัคคีหรือจำนวนทั้งสิ้นของผลกระทบในเรื่องของเขา โดยครั้งนี้เขาหมายความว่าศิลปินควรตัดสินใจสิ่งที่มีผลที่เขาต้องการที่จะสร้างในเรื่องราวและการตอบสนองทางอารมณ์ของผู้อ่านและดำเนินการใช้ทั้งหมดของพลังความคิดสร้างสรรค์ของเขาที่จะประสบความสำเร็จที่มีผลบังคับใช้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "ของผลกระทบที่นับไม่ถ้วนหรือการแสดงผล ซึ่งหัวใจหรือจิตวิญญาณจะอ่อนแอต่อสิ่งหนึ่งที่ฉันจะในโอกาสนำเสนอให้เลือก? "ใน" แมวดำ "เป็นที่ชัดเจนว่าผลหัวหน้าที่โพต้องการที่จะประสบความสำเร็จก็คือความรู้สึกของความแน่นอนและรวมการทุจริต - "... เอาคืนไม่ได้ชั่วร้าย." เห็นได้ชัดว่าหลายของการกระทำของผู้บรรยายจะไม่มีตรรกะหรือการจูงใจ พวกเขาเป็นเพียงการทำหน้าที่ของความวิปริต. ในเกือบทั้งหมดของนิทานโพเรารู้อะไรเกี่ยวกับภูมิหลังของผู้บรรยายนั้น เรื่องนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะไม่มีข้อยกเว้น นอกจากนี้ก็จะคล้ายกับ "หัวใจเรื่องบอก" ในการที่ผู้บรรยายจะเริ่มต้นเรื่องราวของเขาโดยอ้างว่าเขาไม่ได้บ้า ("แต่บ้าฉันไม่ได้ -") และในเวลาเดียวกันเขาต้องการที่จะวาง ก่อนที่โลกร่างตรรกะของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่า "มีความกลัว - ได้ทรมาน - ได้ทำลายฉัน." และในระหว่างขั้นตอนการพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้บ้าเราจะเห็นมากขึ้นเรื่อย ๆ การกระทำของคนบ้าที่รู้ว่าเขาจะบ้า แต่ในบางครั้งสามารถที่จะอคติแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับกระบวนการของความบ้าที่เพิ่มขึ้นของเขา. ในเรื่องนี้ ผู้บรรยายจะเริ่มต้นคำสารภาพของเขาในการหวนกลับในช่วงเวลาที่เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นคนปกติอย่างสมบูรณ์แบบที่รู้จักกันในโอวาทของเขาและการพิจารณาอย่างมีมนุษยธรรมของเขาของสัตว์และคน พ่อแม่ของเขาตามใจชอบของเขาสำหรับสัตว์และเขาได้รับอนุญาตให้มีชนิดที่แตกต่างของสัตว์เลี้ยง นอกจากนี้เขาโชคดีมากที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ยังรักสัตว์ ในบรรดาสัตว์หลายชนิดที่พวกเขามีอยู่เป็นแมวดำที่ชื่อดาวพลูโต เนื่องจากภรรยาของเขามักจะทำเพื่ออธิฐานความคิดที่ยอดนิยมที่ทุกแมวสีดำเป็นแม่มดในการปลอมชื่อดาวพลูโต (ซึ่งเป็นชื่อของหนึ่งในพระของมาเฟียในความดูแลของแม่มด) เป็นสำคัญในแง่ของเรื่องราวทั้งหมด ความคิดที่นิยมอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เป็นความเชื่อที่ว่าแมวมีเก้าชีวิต; ไสยศาสตร์นี้จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวเมื่อครั้งที่สองนี้เชื่อกันว่าแมวดำเป็นวิญญาณของดาวพลูโตตายเพียงหนึ่งการปรับเปลี่ยนเล็กน้อย แต่น่ากลัว -. ที่ประทับของตะแลงแกงบนหน้าอกของตนที่น่าสนใจดาวพลูโตเป็นสัตว์ที่ชื่นชอบของผู้บรรยายและหลายปีที่ผ่านมามีความสัมพันธ์ที่พิเศษมากระหว่างสัตว์และผู้บรรยาย แล้วก็ (เนื่องจากส่วนหนึ่งที่จะดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์) ผู้บรรยายรับการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ "ผมเติบโตขึ้นในแต่ละวันมากขึ้นอารมณ์หงุดหงิดมากขึ้นโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคนอื่น ๆ ." ย้ำการแสดงความคิดเห็นในการแนะนำในส่วนนี้ที่โพเชื่อว่าเป็นคนที่มีความสามารถในเวลาของการดำเนินการกลับสมบูรณ์และรวมของบุคลิกภาพใด ๆ และจากการตกอยู่ในสภาพของความบ้าในช่วงเวลาใด ที่นี่เล่าเรื่องผ่านการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงนี้จะแสดงเมื่อเขามาเมาบ้านคิดว่าแมวที่รักหลีกเลี่ยงเขาแล้วลงโทษแมวคอและใช้มีดปากกาตัดออกหนึ่งตา การกระทำของความวิปริตนี่คือจุดเริ่มต้นของการกระทำดังกล่าวหลายซึ่งจะลักษณะ "จำนวนทั้งสิ้นของผล" ที่โพต้องการที่จะประสบความสำเร็จในเรื่องนี้. เช้าวันรุ่งขึ้นเขาเขียนเขาก็ตกใจกับสิ่งที่เขาเคยทำมาและในเวลาแมว กู้คืน แต่ตอนนี้มันจงใจหลีกเลี่ยงการบรรยาย ในฐานะที่เป็นแมวอย่างต่อเนื่องเพื่อหลีกเลี่ยงการบรรยายจิตวิญญาณของความชั่วร้ายเอาชนะเขาอีกครั้ง - ครั้งนี้มีความปรารถนากินลึกของจิตวิญญาณที่จะ "นำเสนอความรุนแรงที่จะทำผิดเพื่อประโยชน์ผิดเพียง แต่...." ทันใดนั้นในเช้าวันหนึ่งเขาเล็ดรอดบ่วงรอบคอของแมวและแขวนคอได้จากกิ่งก้านของต้นไม้ แต่แม้ขณะที่ทำมันน้ำตาสตรีมลงบนใบหน้าของเขา เขาเป็นละอายใจของความวิปริตของเขาเพราะเขารู้ดีว่าแมวรักเขาและให้เขามีเหตุผลที่จะแขวนไม่มี สิ่งที่เขาทำก็คือการกระทำของความวิปริตบริสุทธิ์. คืนนั้นหลังจากที่การกระทำที่โหดร้ายได้รับการดำเนินการที่บ้านของเขาเผาไหม้ที่พื้น เป็นคนที่มีเหตุผลและการวิเคราะห์การบรรยายปฏิเสธที่จะเห็นการเชื่อมต่อระหว่างโหดร้ายผิดปกติของเขาฆ่าแมวและภัยพิบัติที่บริโภคบ้านของเขา. อีกครั้งเรามีตัวอย่างของความคิดบ้าเสนอถึงการปฏิเสธเหตุผลของอะไรก็เชื่อโชคลางว่า การเผาไหม้ของบ้านอาจจะเป็นกรรมของเขาฆ่าแมว อย่างไรก็ตามในวันรุ่งขึ้นเขาไปเยี่ยมซากปรักหักพังของบ้านและเห็นฝูงชนของคนเกี่ยวกับการรวมตัวกัน ผนังด้านหนึ่งซึ่งเพิ่งได้รับการ replastered และยังคงเปียกยังคงยืนอยู่ มันเป็นผนังเหนือที่เตียงของเขายืนอยู่ก่อนหน้านี้และสลักลงในพลาสเตอร์เป็นภาพที่สมบูรณ์แบบของรูปของแมวขนาดใหญ่และมีเชือกที่คอของสัตว์ที่. อีกครั้งหนึ่งที่ใจบ้าของผู้เล่าเรื่องความพยายามที่จะนำเสนอ คำอธิบายที่สมเหตุสมผลสำหรับปรากฏการณ์นี้ เขาเชื่อว่ามีคนพบศพของแมวโยนมันเข้าไปในบ้านเผาไหม้จะปลุกผู้บรรยายและการเผาไหม้ของบ้านที่ลดลงของผนังและแอมโมเนียจากซาก (แมวที่เต็มไปด้วยแอมโมเนีย; โปเขียนเรียงความ เกี่ยวกับแมวสัญชาตญาณของพวกเขาตรรกะของพวกเขาและนิสัยของพวกเขา) - ปัจจัยเหล่านี้มีส่วนทำให้การสร้างรูปแกะสลัก แต่เล่าไม่บัญชีสำหรับความจริงที่ว่าภาพที่เป็นที่ของแมวยักษ์; ทำให้เราต้องคิดว่าภาพที่เอาในสัดส่วนที่สูงใหญ่ภายในจิตใจของผู้บรรยายที่. สำหรับเดือนบรรยายไม่สามารถลืมเกี่ยวกับแมวดำและในคืนหนึ่งเมื่อเขาได้ดื่มหนักเขาเห็นแมวดำอื่นที่มองเหมือนกัน ดาวพลูโต - ยกเว้นสาดของสีขาวบนเต้านมของมัน สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเมื่อเขาพบว่าไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับแมวที่เขาจากนั้นก็เดินกลับบ้านกับเขา แมวกลายเป็นที่ชื่นชอบของดีของภรรยาของเขาและเขา วิปริตบรรยาย แต่ทำให้เขาเร็ว ๆ นี้มีการเปลี่ยนแปลงและความชื่นชอบของแมวสำหรับพวกเขาเริ่มที่จะรังเกียจเขา มันเป็นช่วงเวลาที่เขาเริ่มที่จะเกลียดแมว สิ่งที่เพิ่มขึ้นของความเกลียดชังของเขาแมวใหม่ก็คือว่ามันมีเช่นเดียวกับดาวพลูโตซึ่งเป็นหนึ่งในตาที่ขาดหายไป ในใจของผู้บรรยายแมวนี้เห็นได้ชัดว่าการเกิดใหม่ของพลูโต เขายังตั้งข้อสังเกตกับตัวเองว่าลักษณะอย่างใดอย่างหนึ่งที่มีความโดดเด่นในครั้งเดียวเขา - เป็นมนุษย์ของความรู้สึก - มีตอนนี้เกือบหายไปโดยสิ้นเชิง นี่คือตัวอย่างตามที่ระบุไว้ในการแนะนำของวิธีการที่คนบ้าสามารถยืนอยู่ที่ระยะทางและดูกระบวนการของการเปลี่ยนแปลงของตัวเองและความบ้า. หลังจากเวลาบรรยายพัฒนาความกลัวแน่นอนของแมว เมื่อเขาค้นพบว่าสาดสีขาวบนเต้านมของมันซึ่งเป็นครั้งแรกที่ค่อนข้างแน่นอนได้ "ถือว่าความแตกต่างที่เข้มงวดของร่าง" และได้อย่างชัดเจนและเห็นได้ชัดน่าเกลียดน่ากลัวและภาพที่น่าขยะแขยงของตะแลงแกงเขาร้องออกมาว่า "โอ้ เครื่องยนต์เศร้าและน่ากลัวของความกลัวและอาชญากรรม - ของความทุกข์ทรมานและความตาย "! ในขณะที่เรามีความสามารถที่จะทำใน "หัวใจบอกเล่า" ที่นี่เราสามารถสรุปได้ว่าการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายในใจของคนบ้าในลักษณะเดียวกับที่เขาคิดว่าสัตว์นี้เป็นวิญญาณของเดิมพลูโตที่. วันหนึ่ง ในขณะที่เขาและภรรยาของเขากำลังจะเข้าไปในห้องใต้ดินแมวเกือบสะดุดเขา; เขาคว้าขวานที่จะฆ่ามัน แต่ภรรยาของเขาถูกจับระเบิด เขาถอนตัวออกแขนของเขาแล้วฝังขวานในสมองของเธอ การกระทำที่น่าสยดสยองอย่างฉับพลันไม่ได้เตรียมไว้สำหรับในทางใด มันได้รับการชี้ให้เห็นว่าซ้ำเล่าเรื่องรักภรรยาของเขาลึกมาก ดังนั้นการกระทำของความวิปริตนี้ไกลเกินกว่าแขวนของดาวพลูโตและสามารถคิดโดยรูปแบบของโพของความวิปริตของการกระทำของผู้บรรยาย. เช่นเดียวกับผู้บรรยายใน "หัวใจบอกเล่า" ผู้บรรยายที่นี่ตระหนักถึงว่าเขาจะต้องได้รับการกำจัด ของร่างกาย เขาคิดว่าการ "ตัดศพเป็นเศษนาที" เขากล่าวขณะที่เล่าเรื่องก่อนหน้านี้ใน "หัวใจบอกเล่า" แต่แทนที่จะสูญเสียอวัยวะเขาตัดสินใจที่จะ "กำแพงขึ้นในห้องใต้ดิน" ในทำนองเดียวกันว่า Montresor ล้อมเหยื่อของเขาใน "ความถัง Amontillado." ผนังถัดจากปล่องไฟฉายยืมตัวเองกับชนิดของการฝังนี้และหลังจากที่ได้ประสบความสำเร็จการกระทำและการทำความสะอาดในลักษณะที่ว่าไม่มีอะไรที่ตรวจพบการบรรยายตัดสินใจที่จะ ใส่แมวที่จะตาย ไม่รับผิดชอบมันก็หายไป สามวันหลังจากผู้บรรยายตัดสินใจว่า "มอนสเตอร์ของแมว" ได้หายไปตลอดไป ตอนนี้เขาสามารถที่จะนอนหลับอุตุทั้งๆที่การกระทำผิดกติกาที่เขาเคยทำ การขาดของความผิดนี้แน่นอนการเปลี่ยนแปลงจากสิ่งที่ความรู้สึกของเขาอยู่ที่จุดเริ่มต้นของเรื่อง. ในวันที่สี่ซึ่งเป็นบุคคลที่ตำรวจมาถึงโดยไม่คาดคิดในการตรวจสอบสถานที่ ในฐานะที่เป็น "หัวใจบอกเล่า" เมื่อตำรวจมาถึงโดยไม่คาดคิดที่เราไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่ตำรวจมีแรงจูงใจที่จะมาในการค้นหา และในทางเดียวกันที่เล่านี่คือใจ; เขามีความสุขในความจริงที่ว่าเขามีเพื่อให้ชาญฉลาดและมองไม่เห็นเพื่อให้สมบูรณ์อาชญากรรมที่น่ากลัวของเขาว่าเขายินดีต้อนรับการตรวจสอบสถานที่. แต่ที่นี่ในการกระทำของความองอาจบ้าเขาเคาะอย่างหนักเมื่ออิฐที่เป็นสุสานภรรยาของเขาว่า ความหวาดกลัวที่จะต่ำต้อยของเขา "เสียงจากภายในหลุมฝังศพ" ตอบ ตอนแรกมันเป็นเสียงร้องอู้อี้และหัก แต่แล้วก็พองเป็น "อย่างเต็มที่ที่ผิดปกติและทารุณ... เสียงหอน... ร้องว้ายร่ำไห้ครึ่งหนึ่งของหนังสยองขวัญและครึ่งหนึ่งของความสำเร็จเช่นอาจจะเกิดขึ้นเพียง แต่ออกมาจากนรก , ร่วมกันจากลำคอของพิลึกในความทุกข์ทรมานของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปและวิเคราะห์ " แมวดำ "

สรุป

มากกว่าใด ๆของโพ เรื่องราวของ " แมว " สีดำแสดงที่ดีที่สุดความสามารถของจิตใจมนุษย์ สังเกต การเสื่อมสภาพของตนเองและความสามารถของจิตใจที่จะแสดงความคิดเห็นทำลายของตัวเองโดยไม่สามารถหยุดวัตถุที่เสื่อมคุณภาพ เล่าเรื่องของ " แมว " ดำเป็นตระหนักถึงสมองของเขาและในบางจุดในเรื่อง เขาเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในตัวเขา และเขาพยายามที่จะทำบางอย่างเกี่ยวกับมัน แต่เขาพบว่าตัวเองไม่สามารถที่จะกลับล้มของเขาเข้าไปในบ้า

เขียนโพกำลังวิกฤต " ปรัชญาศิลป์ , " เขาเขียนเกี่ยวกับความสำคัญของการสร้างความสามัคคี หรือ ผลของอิทธิพลในเรื่องของเขา โดยวิธีนี้เขาหมายถึงว่า ศิลปินควรตัดสินใจว่าเขาต้องการที่จะสร้างผลกระทบในเรื่องและในการตอบสนองทางอารมณ์ของผู้อ่านแล้วเริ่มใช้พลังทั้งหมดของเขาสร้างสรรค์เพื่อให้บรรลุผลที่เฉพาะเจาะจง : " ผล อสงไขย หรือความประทับใจ ซึ่งหัวใจหรือวิญญาณอ่อนแอ อะไรจะฉัน โอกาสปัจจุบันเลือก ? "

" แมวดำ" มันชัดเจนว่า หัวหน้าผลที่โพต้องการบรรลุคือความรู้สึกทั้งหมด และรวมความอธรรม " อย่างไร . . . . . . . ความคดโกง " อย่างชัดเจน หลายของการกระทำของผู้เล่าจะไม่มีตรรกะหรือแรงจูงใจ ; พวกเขาเป็นเพียงการกระทำของความชั่วช้า

ในเกือบทั้งหมดของ Poe นิทาน เรารู้อะไรเกี่ยวกับประวัติของผู้บรรยาย ; นี้เฉพาะเรื่อง ไม่มีข้อยกเว้น นอกจากนี้มันคล้ายกับ " บอกเรื่องราวในจิตใจ " ที่เล่าเรื่องเริ่มต้นเรื่องราวของเขาโดยยืนยันว่าเขาไม่บ้า ( " ยังโกรธผมไม่ -- " ) และในเวลาเดียวกันเขาต้องการสถานที่ก่อนที่โลกเค้าร่างเชิงตรรกะของเหตุการณ์ที่ " กลัว - ทรมาน - มี ทำลายฉัน . " และในระหว่างกระบวนการพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้โกรธเราเห็นมากขึ้น การกระทำของคนบ้าที่รู้ว่าเขากำลังโกรธ แต่ในบางครั้งสามารถทางความคิดเห็นในกระบวนการของความบ้าของเขาเพิ่ม

เรื่องราวเล่าเรื่องเริ่มต้นคำสารภาพของเขาในการหวนกลับในเวลาเมื่อเขาถูกพิจารณาว่าเป็นคนปกติ ที่รู้จักกันสำหรับ การว่านอนสอนง่ายและการพิจารณาของเขาเขามีมนุษยธรรมของสัตว์และคนพ่อแม่ตามใจความชอบของเขาสำหรับสัตว์ และเขาได้รับอนุญาตให้มีหลายชนิดที่แตกต่างกันของสัตว์เลี้ยง นอกจากนี้ เขาโชคดีมากที่แต่งงานกับผู้หญิงที่ถูกรักสัตว์ ในหมู่สัตว์หลายที่พวกเขาครอบครองเป็นแมวดำที่พวกเขาชื่อพลูโต ตั้งแต่ภรรยาของเขามักจะได้อธิฐานกับความนิยมพบว่าแมวสีดำเป็นแม่มดปลอมตัวชื่อดาวพลูโต ( ซึ่งเป็นชื่อของเทพเจ้าแห่งยมโลกในค่าใช้จ่ายของแม่มด ) จะแตกต่างกันในแง่ของเรื่องราวทั้งหมด อื่น ๆที่นิยมความคิดที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ คือ ความเชื่อว่าแมวมี 9 ชีวิต ;ไสยศาสตร์นี่กลายเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวเมื่อแมวสีดำที่สองเชื่อว่าเป็นวิญญาณของพลูโตตายเพียงหนึ่งเล็กน้อย แต่ภีมปรับเปลี่ยน - ที่ประทับของตะแลงแกงในเต้านมของมัน .

น่าสนใจ ดาวพลูโตเป็นผู้บรรยายที่ชื่นชอบสัตว์และเป็นเวลาหลายปี มีความสัมพันธ์พิเศษระหว่าง สัตว์และเล่าเรื่องทันใดนั้น ( เนื่องจากบางส่วนแอลกอฮอล์ ) เล่าถึงการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ . " ผมเติบโตขึ้นทุกวันๆ เจ้าอารมณ์ ขี้โมโห มากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของผู้อื่น ย้ำความเห็นในเบื้องต้นในส่วนนี้โพ เชื่อว่า มนุษย์มีความสามารถในเวลาใด ๆในระหว่างการกลับรายการที่สมบูรณ์และรวมของบุคลิกภาพและตกอยู่ในสถานะของความบ้าคลั่งในขณะใด ๆ มาเล่าเรื่องผ่านเช่นการเปลี่ยน ผลของการเปลี่ยนแปลงนี้จะพบเมื่อเขากลับบ้านเมา นึกว่าแมวที่รักหลีกเลี่ยงเขา แล้วจับแมวของคอและด้วยปากกา มีดตัดออกหนึ่งของตา พระราชบัญญัตินี้ของความชั่วช้า คือจุดเริ่มต้นของการกระทำต่างๆ ซึ่งจะเป็นลักษณะ " ผลของผล " โพต้องการบรรลุในเรื่องนี้

เช้าถัดมา เขาเขียน เขาหวาดกลัวจากสิ่งที่เขาทำ และในเวลาที่แมวหาย แต่ตอนนี้มันจงใจหลีกเลี่ยงผู้เล่าเรื่อง เป็นแมวยังคงหลีกเลี่ยงการเล่าจิตวิญญาณของความอธรรม คราวนี้เค้าอีกแล้ว คราวนี้ มีความปรารถนากินลึกของวิญญาณ " เสนอความรุนแรง . . . . . . . ไปทำอะไรผิดให้ผิดเพราะแค่ " จู่ๆ เช้าวันหนึ่ง เขาลื่นเป็นเชือกที่รัดคอแมวและแขวนมันจากกิ่งก้านของต้นไม้ แต่แม้ในขณะที่ทำ น้ำตาพรั่งพรูลงบนใบหน้าของเขาเขาอายในความชั่วช้าของเขา เพราะเขารู้ดีว่าแมวได้รักเขา และให้เขามีเหตุผลที่จะไม่แขวนมัน สิ่งที่เขาทำคือการกระทำที่บริสุทธิ์ ความชั่วช้า

คืนนั้น หลังโฉนดที่โหดร้ายถูกประหาร บ้านไหม้ไปยังพื้นดิน เป็นผู้ที่มีเหตุผลและการวิเคราะห์