The international humanitarian law

The international humanitarian law was required, especially after the second world war, to adapt to more complex situations of armed conflict, such as civil wars, national liberation wars, and secessionist wars. The difficult question that arose was whether the four Geneva Convention Article 3 of the Four Geneva Conventions had been intended to confer a minimum degree of protection in the context of civil wars, there was a consensus among states that more specific provisions Geneva Convention were needed. Moreover, the protection of civilians under 1949 Geneva Convention IV is very limited. In addition, new issues have arisen since 1949 with changing patterns of armed conflict, particularly the post-war significance of ‘guerrilla warfare’. To deal with some of these problems, the Diplomatic Conference of 8 June 1977 adopted the two protocols additional to the four Geneva Conventions of 1949:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศที่ถูกต้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังสงครามโลก การปรับตัวกับสถานการณ์ซับซ้อนของการสู้รบ เช่นสงครามกลางเมือง สงครามปลดปล่อยแห่งชาติ และสงคราม secessionist คำถามยากที่เกิดขึ้นคือ ว่า 3 บทประชุมเจนีวาสี่ของข้อตกลงเจนีวาสี่มีได้จุดประสงค์เพื่อหารือในระดับต่ำสุดของการป้องกันในบริบทของสงครามกลางเมือง มีมติรัฐที่บทบัญญัติเฉพาะที่จำเป็นการประชุมเจนีวา นอกจากนี้ การป้องกันของพลเรือนภายใต้ IV ประชุมเจนีวา 1949 จะจำกัดมาก นอกจากนี้ ปัญหาใหม่ได้เกิดขึ้นตั้งแต่ปี 1949 มีการเปลี่ยนรูปแบบของความขัดแย้งติดอาวุธ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสำคัญหลังสงครามของ 'โจร' การจัดการกับปัญหาเหล่านี้ การประชุมทางการทูตของ 8 1977 มิถุนายนนำโพรโทคอลที่สองไปประชุมเจนีวาสี่ของ 1949:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศที่ถูกต้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากสงครามโลกครั้งที่สองปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ที่ซับซ้อนมากขึ้นของความขัดแย้งเช่นสงครามกลางเมืองสงครามปลดปล่อยแห่งชาติและการสงครามแบ่งแยกดินแดน คำถามที่ยากลำบากที่เกิดขึ้นก็คือว่าข้อสี่สนธิสัญญาเจนีวาที่ 3 ของอนุสัญญาเจนีวาสี่ได้รับการตั้งใจที่จะหารือในระดับต่ำสุดของการป้องกันในบริบทของสงครามกลางเมืองได้มีมติในหมู่รัฐว่าบทบัญญัติเฉพาะเจาะจงมากขึ้นสนธิสัญญาเจนีวาเป็นสิ่งที่จำเป็น นอกจากนี้ยังคุ้มครองพลเรือนภายใต้สนธิสัญญาเจนีวา 1949 IV ที่มี จำกัด มาก นอกจากนี้ปัญหาใหม่เกิดขึ้นมาตั้งแต่ปี 1949 มีการเปลี่ยนรูปแบบของความขัดแย้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสำคัญหลังสงครามของสงครามกองโจร ' เพื่อจัดการกับบางส่วนของปัญหาเหล่านี้ในการประชุมทูต 8 มิถุนายน 1977 นำสองโปรโตคอลเพิ่มเติมสี่อนุสัญญาเจนีวา 1949:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศที่ถูกต้อง โดยเฉพาะหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เพื่อปรับให้เข้ากับสถานการณ์ของความขัดแย้งที่ซับซ้อนมากขึ้น เช่น สงครามกลางเมือง สงครามปลดปล่อยแห่งชาติและแบ่งแยก Wars คำถามที่ยากขึ้นคือว่าสี่อนุสัญญาเจนีวาฉบับที่ 4 ข้อที่ 3 ของอนุสัญญาเจนีวามีวัตถุประสงค์เพื่อหารือระดับต่ำสุดของการคุ้มครองในบริบทของสงครามกลางเมืองมีฉันทามติระหว่างรัฐที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นบทบัญญัติอนุสัญญาถูกต้อง . นอกจากนี้ การคุ้มครองพลเรือนใน 1949 อนุสัญญาเจนีวาฉบับที่ 4 มี จำกัด มาก นอกจากนี้ ประเด็นใหม่ที่ได้เกิดขึ้นตั้งแต่ปี 1949 มีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของความขัดแย้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังสงครามความสำคัญ " สงครามกองโจร " เพื่อจัดการกับปัญหาเหล่านี้ , การประชุมทางการทูตของ 8 มิถุนายน 2520 ประกาศใช้สองโปรโตคอลเพิ่มเติมเพื่อสี่อนุสัญญาเจนีวา 1949 :