The second part discusses the legal

The second part discusses the
legal provision on privacy rights and the debates on the smart ID cards project and the control of SIM cards for national security.
Thai perspectives on ‘privacy’
Most writers on the concept of Thai privacy agree that the western concept of ‘privacy’ is not applicable to Thai social reality. But this may be changing in the age of the Internet, insofar as culture is forever dynamic and as some argue, a desire for privacy is a panhuman trait.1 According to Thais, the first con- notation of privacy is negative in the sense that the loss of privacy would bring shame, disrespect or loss of face in public. The word ‘private’ was assimilated into Thai culture around the reign of King Rama V (1868–1910) as the Thai word ‘pri-vade’ (modified from ‘private’) was used for ‘shud-pri-vade’ which means casual clothes vis-a` -vis military uniforms; ‘shud-pri-vade’ are clothes people would wear at home, which could range from pyjamas, dressing gowns or old tatty clothes to informal attire. Nor- mally, these clothes would be quite casual or ‘unre- spectable’ so that one would be embarrassed if caught wearing them at formal occasions or in public. Dur- ing the period of Kings Rama IV and V (1851–1868),
Western military uniforms, costumes and royal regalia were much admired and assimilated into Thai culture. So, this meaning corresponds to the concept of ‘privacy’ in Thai language of ‘being private’ or ‘living privately’ (khwam pen yu suan tua).
It is important to further notice that this concep- tion of privacy is basically collectivistic – not, as Westerners tend to assume, individual. That is, as Ramasoota makes clear, ‘being private’ in traditional Thailand applies primarily to the shared family space in which family members undertake a wide range of activities – including rituals, cooking and eating, and sleeping – as demarcated from the world outside: ‘‘It is the kind of privacy that is shared by intimate members of the same household. By this token, individualistic privacy is said to have no place in traditional Thai culture.’’2

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนที่สองกล่าวถึงการ สำรองตามกฎหมายในสิทธิส่วนบุคคลและอภิปรายในโครงการบัตรประชาชนอัจฉริยะและการควบคุมของ SIM การ์ดรักษาความปลอดภัยแห่งชาติ ไทยมุมมอง 'ความเป็นส่วนตัว' นักเขียนส่วนใหญ่แนวคิดของไทยยอมรับแนวคิดตะวันตก 'ส่วนตัว' ไม่เกี่ยวข้องกับความเป็นจริงสังคมไทย แต่นี้อาจเปลี่ยนแปลงในยุคของอินเทอร์เน็ต ตราบเท่าที่วัฒนธรรมเป็นแบบไดนามิกตลอดไป และบางคนอ้าง ความปรารถนาสำหรับความเป็นส่วนตัว trait.1 panhuman ตามคนไทย โน้ตคอนแรกของความเป็นส่วนตัวเป็นค่าลบในแง่ที่ว่า การสูญเสียความเป็นส่วนตัวจะนำความอัปยศ ดูหมิ่น หรือเสียหน้าในที่สาธารณะ คำว่า 'ส่วนตัว' ถูกหลอมรวมวัฒนธรรมของไทยประมาณรัชสมัยพระจุลจอมเกล้า (1868-1910) เป็นคำไทย 'pri-vade' (แก้ไขจาก 'ส่วนตัว') ใช้สำหรับ 'shud-pri-vade' ซึ่งหมายความว่า เสื้อผ้าสบาย ๆ vis a'-vis เครื่องแบบทหาร 'shud pri vade' เป็นเสื้อผ้าที่ท่านจะสวมใส่ที่บ้าน ซึ่งจะมีตั้งแต่ชุดนอน ชุดเครื่องแป้ง หรือเสื้อผ้า tatty เก่าการแต่งกายไม่เป็นทางการ หรือ - mally เสื้อผ้าเหล่านี้จะค่อนข้างสบาย ๆ หรือ ' unre spectable' ดังนั้นหนึ่งจะอับอายหากจับใส่อย่างเป็นทางการ หรือ ในที่สาธารณะ ในช่วงวาเลนไทน์-ing งวดกษัตริย์รามและ V (1851-1868), ตะวันตกทหารเครื่องแบบ เครื่องแต่งกายและตะโกนมากชื่นชม และหลอมรวมวัฒนธรรมของไทย ดังนั้น ความหมายนี้สอดคล้องกับแนวคิดของ 'ความเป็นส่วนตัว' ในภาษาไทยของ 'เป็นส่วนตัว' หรือ 'ชีวิตส่วนตัว' (ทัวเป็กสวน khwam ปากกายู) จำเป็นต้องเพิ่มเติม สังเกตว่า นี้ concep-ทางการค้าความเป็นส่วนตัวไม่ collectivistic พื้น – เป็นชาวตะวันตกมักจะ สมมติ แต่ละ คือ เป็น Ramasoota ทำให้ชัดเจน 'เป็นส่วนตัว' ในประเทศไทยแบบดั้งเดิมใช้หลักพื้นที่ครอบครัวใช้ร่วมกันที่สมาชิกในครอบครัวดำเนินการหลากหลายกิจกรรมรวมถึงพิธีกรรม ทำอาหาร และรับประทานอาหาร และนอน หลับ – ที่แบ่งจากโลกภายนอก: '' มันเป็นชนิดของข้อมูลส่วนบุคคลที่ใช้ร่วมกัน โดยใกล้ชิดสมาชิกในบ้านเดียวกัน โดยโทเค็นนี้ ความเป็นปัจเจกส่วนตัวบอกว่า จะมีสถานที่ในวัฒนธรรมไทย.'' 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนที่สองกล่าวถึง
บทบัญญัติทางกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิความเป็นส่วนตัวและการอภิปรายในโครงการสมาร์ทบัตรประจำตัวประชาชนและการควบคุมของซิมการ์ดสำหรับการรักษาความปลอดภัยแห่งชาติ
มุมมองของไทยที่ 'ความเป็นส่วนตัว'
นักเขียนส่วนใหญ่บนแนวคิดของความเป็นส่วนตัวของไทยยอมรับว่าแนวคิดตะวันตกของ 'ความเป็นส่วนตัว' ไม่สามารถใช้ได้กับความเป็นจริงของสังคมไทย แต่วิธีนี้อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงในยุคของอินเทอร์เน็ตตราบเท่าวัฒนธรรมเป็นแบบไดนามิกตลอดไปและขณะที่บางคนเถียงความปรารถนาเพื่อความเป็นส่วนตัวเป็น trait.1 panhuman ตามที่คนไทยสัญกรณ์วงแรกของความเป็นส่วนตัวเป็นลบในแง่ที่ว่า การสูญเสียความเป็นส่วนตัวจะนำมาซึ่งความอัปยศดูหมิ่นหรือการสูญเสียของใบหน้าในที่สาธารณะ คำว่า 'ส่วนตัว' ถูกหลอมรวมเข้ากับวัฒนธรรมไทยรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (1868-1910) เป็นคำไทย PRI-Vade (ดัดแปลงมาจาก "ส่วนตัว") ถูกนำมาใช้สำหรับ 'shud-PRI-Vade' ซึ่งหมายความว่า เสื้อผ้าลำลอง Vis-a` -vis เครื่องแบบทหาร; 'shud-PRI-Vade' เสื้อผ้าคนจะสวมใส่ที่บ้านซึ่งจะมีตั้งแต่ชุดนอนเสื้อคลุมหรือเสื้อผ้า Tatty เก่าที่จะแต่งกายเป็นทางการ ตามปกติ, เสื้อผ้าเหล่านี้จะค่อนข้างสบาย ๆ หรือ 'spectable unre-' เพื่อที่หนึ่งจะต้องอายถ้าจับพวกเขาสวมใส่ในโอกาสที่เป็นทางการหรือในที่สาธารณะ จอภาพขณะที่ไอเอ็นจีงวดกษัตริย์พระรามสี่และ V (1851-1868),
เครื่องแบบทหารตะวันตกเครื่องแต่งกายและเครื่องราชกกุธภัณฑ์พระราชชื่นชมมากและหลอมรวมเข้ากับวัฒนธรรมไทย ดังนั้นความหมายนี้สอดคล้องกับแนวคิดของ 'ความเป็นส่วนตัว' ในภาษาไทยของ 'เป็นส่วนตัว' หรือ 'การใช้ชีวิตส่วนตัว (khwam ปากกา Yu Tua สวน)
มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อแจ้งให้ทราบว่าการ concep- ของความเป็นส่วนตัวเป็น collectivistic พื้น - ไม่เป็นชาวตะวันตกมีแนวโน้มที่จะถือว่าบุคคล นั่นคือเป็นรามสูตทำให้เห็นได้ชัด 'เป็นส่วนตัวในแบบดั้งเดิมประเทศไทยใช้เป็นหลักในพื้นที่ครอบครัวที่ใช้ร่วมกันในการที่สมาชิกในครอบครัวดำเนินการความหลากหลายของกิจกรรม - รวมทั้งพิธีกรรมการทำอาหารและการรับประทานอาหารและนอนหลับ - เป็นเขตแดนจากโลกภายนอก: '' มันเป็นชนิดของความเป็นส่วนตัวที่ใช้ร่วมกันโดยสมาชิกที่ใกล้ชิดของครัวเรือนเดียวกัน ในทำนองนี้ความเป็นส่วนตัวของปัจเจกบอกว่าจะมีสถานที่ในวัฒนธรรมไทยแบบดั้งเดิมไม่มี. '' 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนที่สองกล่าวถึงกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิส่วนบุคคลและการอภิปรายเรื่องโครงการบัตรสมาร์ทและการควบคุมของซิมการ์ด เพื่อความมั่นคงแห่งชาติมุมมองไทย ' ส่วนตัว 'นักเขียนส่วนใหญ่ในแนวคิดของ ไทย ส่วนตัวยอมรับว่าแนวคิดของความเป็นส่วนตัว ' ตะวันตก ' ไม่สามารถใช้ได้กับความเป็นจริงของสังคมไทย . แต่นี้อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงในยุคของอินเทอร์เน็ตตราบเท่าที่วัฒนธรรมตลอดไปแบบไดนามิกและเป็นบางส่วนยืนยัน ความปรารถนาเพื่อความเป็นส่วนตัว เป็นลักษณะ panhuman 1 ตามคนไทย ก่อนคอน - สัญลักษณ์ของความเป็นส่วนตัวเป็นลบในความรู้สึกที่สูญเสียความเป็นส่วนตัว จะนำความอับอาย ลบหลู่ หรือการสูญเสียของใบหน้าใน สาธารณะ คำว่า ' ส่วนตัว ' วัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีไทยในรอบ รัชกาลที่ 5 ( พ.ศ. 2411 - 2453 ) เป็นคำไทยพรี vade ( ดัดแปลงจาก ' ' ส่วนตัว ' ' ) ถูกใช้ shud PRI vade ' ซึ่งหมายถึงเสื้อผ้า vis-a ` - ไม่เป็นทางการ ซึ่งทหาร ' shud PRI vade ' เสื้อผ้าคน จะใส่ที่บ้านซึ่งสามารถช่วงจากชุดนอน , ชุดคลุม หรือเสื้อผ้า tatty เก่าการแต่งกายอย่างไม่เป็นทางการ หรือ - มอลลี่ เสื้อผ้าเหล่านี้จะค่อนข้างสบายๆ หรือ unre - spectable ' ดังนั้นหนึ่งจะต้องขายหน้าถ้าจับใส่ในโอกาสที่เป็นทางการหรือในที่สาธารณะ ช่วง - ing สมัยของกษัตริย์พระราม IV และ V ( 1851 – 1868 )เครื่องแบบทหารตะวันตก เครื่องแต่งกาย และเครื่องราชกกุธภัณฑ์มีมากชื่นชมและขนบธรรมเนียมประเพณีในวัฒนธรรมไทย ดังนั้น ความหมายนี้สอดคล้องกับแนวคิดของ " ความเป็นส่วนตัว " ในภาษาของ ' เอกชน ' หรือ ' ชีวิตส่วนตัว ' ( ความปากกายูสวนตัว )มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อเพิ่มเติมประกาศว่า concep - tion ของความเป็นส่วนตัวโดยทั่วไป collectivistic –ไม่ได้เป็นชาวตะวันตกมักจะถือว่าบุคคล ที่เป็น ramasoota ทำให้ชัดเจน ' ส่วนตัว ' ในไทยแบบดั้งเดิมที่ใช้เป็นหลักในการใช้พื้นที่ในครอบครัวซึ่งสมาชิกในครอบครัวดำเนินการหลากหลายของกิจกรรม ( ซึ่งพิธีกรรม ทำอาหาร และกิน และนอน และเป็น demarcated จากโลกภายนอก : ' ' เป็นชนิดของข้อมูลที่ใช้ร่วมกัน โดยใกล้ชิด สมาชิกของ ในครัวเรือนเดียวกัน โดยโทเค็นนี้เป็นเอกเทศส่วนตัวว่า ไม่มีสถานที่ในวัฒนธรรมประเพณีไทย . ' '