(4) they did not have associated disabilities (for example,
deafness, blindness or confusion so severe that the cooperation
required for assessment and treatment was not
possible, (5) their aphasia was sufficiently severe to warrant
treatment. This was the case when the two successive
baseline assessments recorded using the Functional
Communication Profile' (see below) were less than 85%.
Following referral to a speech therapy department, no
patient entered the study until at least three weeks from the
stroke. This was designed to allow for a large part of the
spontaneous recovery that follows a stroke, and which is
thought to be quite independent of formal treatment.67
There was no restriction on late referrals as in our experience
a sizeable minority of patients are referred some
weeks or months after a stroke. Following random
allocation to their treatment group, patients in the speech
therapy group were seen individually by a qualified speech
therapist. who gave them such treatment as she thought
appropriate for 30 hours over a period of 15-20 weeks.
Volunteers were recruited by advertisement and word-ofmouth.
The only requirements were that they should be
able to devote two hours per week to their patient, and
should be reliable. Volunteers were given a detailed
description of their own patient's communication problems
based on his assessment results. For example, a patient
might be described in the following way: "He has a lot of
difficultv in understanding what is said to him, especially if
you use long sentences or change the subject quickly. His
speech is limited to single words which he produces with
great effort and which are not always the ones he wants to
say. He has a lot of difficulty in understanding what he'
reads. he can only manage the headlines in the newspaper.
and he is quite unable to write spontaneously. although he
can copy letters and words". Volunteers were asked to
encourage their patient to communicate as well as possible.
They received general support, and information from the
(4) they did not have associated disabilities (for example,deafness, blindness or confusion so severe that the cooperationrequired for assessment and treatment was notpossible, (5) their aphasia was sufficiently severe to warranttreatment. This was the case when the two successivebaseline assessments recorded using the FunctionalCommunication Profile' (see below) were less than 85%.Following referral to a speech therapy department, nopatient entered the study until at least three weeks from thestroke. This was designed to allow for a large part of thespontaneous recovery that follows a stroke, and which isthought to be quite independent of formal treatment.67There was no restriction on late referrals as in our experiencea sizeable minority of patients are referred someweeks or months after a stroke. Following randomallocation to their treatment group, patients in the speechtherapy group were seen individually by a qualified speechtherapist. who gave them such treatment as she thoughtappropriate for 30 hours over a period of 15-20 weeks.Volunteers were recruited by advertisement and word-ofmouth.The only requirements were that they should beable to devote two hours per week to their patient, andshould be reliable. Volunteers were given a detaileddescription of their own patient's communication problemsbased on his assessment results. For example, a patientmight be described in the following way: "He has a lot ofdifficultv เข้าใจพูดกับเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณใช้ประโยคยาว หรือเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว ของเขาพูดเป็นคำเดียวที่เขาผลิตมีจำกัดความพยายามที่ดีและการคนที่เขาต้องการบอกว่า เขามีความยากลำบากในการทำความเข้าใจว่าเขามาก 'อ่าน เขาสามารถจัดการพาดหัวข่าวในหนังสือพิมพ์เท่านั้นและเขาไม่สามารถค่อนข้างเขียนธรรมชาติ แม้ว่าเขาสามารถคัดลอกตัวอักษรและคำ" อาสาสมัครถูกต้องส่งเสริมให้ผู้ป่วยของพวกเขาในการสื่อสารและเป็นไปได้ได้รับการสนับสนุนทั่วไป และข้อมูลจากการ
การแปล กรุณารอสักครู่..